Tomasz N

Kupujesz czy chcesz kogoś zainteresować kupnem ? Jeśli to ostatnie to daj dokładniejszy namiar na licytację.

Nie wiem czy alfabet, ale czy pismo gotyckie pod to podchodzi ? Zlikwidował je Niemcom niejaki Adolf H.

A może on tak wyglądał, a nie jak go odbudował Zachwatowicz ?

Cóż. Widać kiedy idole uważają, że znają się na wszystkim, tracą autorytet.

Nie wiedziałem,że tyle "Baty" powstało po wojnie. A tu coś o Chełmku: Bata dał wsi Chełmek sławę | Dziwny ten świat blogi.dziennikzachodni.pl/dziwnytenswiat/2015/05/17/bata-dal-wsi-chelmek-slawe/ Ale nie tylko w Chełmku, bo i na Dolnym Śląsku coś zostało: Bata w Polsce to nie tylko fabryka w Chełmku › Przelom.pl - portal ... https://przelom.pl/22462-bata-w-polsce-to-nie-tylko-fabryka-w-chelmku.html

przyroda stanowi ogólnie, ale także w tym aspekcie system o wiele bardziej skomplikowany, złożony, wieloelementowy i wielowektorowy, niż prawdopodobnie zakładasz. Biedni humaniści

Waćpan nie doceniasz potencjału makówek. Mak, bakalie na 6 metrowe da się załatwić, mleczarnia na miejscu, nawet co najmniej 7 osłów do ciągnięcia też się bez problemu znajdzie

Pod koniec wojny nie trzeba było mieć nawet VL by służyć w WH. Zetknąłem się z jednym przypadkiem etnicznego Polaka, Ślązaka, którego matka urodziła podczas saksów na zachodzie Niemiec. Z racji miejsca urodzenia wcielono go do WH i wysłano na front zachodni. Ale jednostka była taka tyłowa czyli bano się go dawać na pierwszą linię.

Wiesz Secesjonisto mnie bardziej ciekawi inny aspekt, tak w nawiązaniu do szopów praczy z innego tematu. Jak to działa, że wąska pula genetyczna w ich przypadku działa osłabiająco, a takie szopy pracze od pojedynczej pary przywiezionej do Berlina mają się dobrze ?

Robię na święta makówki bo to męskie zajęcie, więc jest ok.

Jako osoba wzięta przez żołądek zrobiłem to dawno temu.

"W 1927 r. ukazała się drukiem w Poznaniu jego monografia pt. "Żubr Puszczy Białowieskiej" [chodzi o przyrodnika Konrada Wróblewskiego - dopisek mój], która jest ważnym źródłem informacji o życiu ostatniej wolnej populacji żubrów nizinnych. Konrad Wróblewski przeprowadził sekcje 81 żubrów i określił przyczyny ich śmierci. Interesująca jest informacja, ze w tamtych czasach pryszczyca powodowała niską śmiertelność żubrów (5% przyczyn) oraz fakt wykrycia we krwi żubra pasożyta - świdrowca Trypanosoma". Trudno ją nazwać wolną populacją, to też była hodowla na wąskim materiale genetycznym, skutkującym niską odpornością. Jak podaje literatura, a nawet przyjaciółka wiki: Sytuacja zmieniła się na krótko w XIX wieku. Puszcza Białowieska należała do imperium rosyjskiego i car Aleksander I Romanow objął żubry ochroną. Populacja stale się zwiększała i w roku 1857 w puszczy żyło już 1900 osobników. Jednak później liczba zwierząt zaczęła spadać i do czasu wybuchu I wojny światowej ich liczba spadła o połowę. Według danych ze stycznia 1914 roku główną ostoją żubra było wówczas nadleśnictwo Browsk. Znajdowało się tam 727 sztuk tych zwierząt, w tym 231 byków, 347 żubrzyc i 149 żubrząt. Ostatecznym ciosem była sama wojna. Żubry zostały wybite przez wycofujące się wojska niemieckie, partyzantów rosyjskich i kłusowników. Ostatni wolno żyjący żubr nizinny został zabity w kwietniu 1919 lub, według innych źródeł, 9 lutego 1921 przez Bartłomieja Szpakowicza z Białowieży. W celu ratowania gatunku w roku 1923 z inicjatywy prof. Jana Sztolcmana założono Międzynarodowe Towarzystwo Ochrony Żubra. Pierwszym krokiem było ustalenie liczby żubrów czystej krwi, żyjących w niewoli. Naliczono ich zaledwie 54 na całym świecie, jednak nie wszystkie nadawały się do hodowli i ostatecznie do reprodukcji wybrano tylko 12 zwierząt. Dwa pierwsze żubry na wolności znalazły się jesienią 1929 roku w Puszczy Białowieskiej. W roku 1939 w puszczy było już 16 zwierząt, które szczęśliwie przetrwały II wojnę światową. Zwracam uwagę zwłaszcza na fragment: Dwa pierwsze żubry na wolności znalazły się jesienią 1929 roku w Puszczy Białowieskiej. Zestawiając go z datą publikacji widać, że tyczyła ona raczej okresu sprzed Wielkiej Wojny.

Łój ? Brrr. Mnie się kojarzy jedynie z żurem, a to postne, nie świąteczne danie.

Tur - jak powszechnie wiadomo - ostatecznie wyginął w XVII wieku. Akurat tu jest ewidentny związek między udomowieniem, a wyginięciem, bo jak się przyjmuje załatwiła je pryszczyca od krów wypasanych przez wieśniaków w lasach. Zresztą podobnie jest z żubrem.