Największy dowódca starożytności

[Anders]

No, nie bądźmy tacy - oddajmy jeszcze Hanniemu, że jak dotąd nikt nie powtórzył Kann.

[Tofik]

Hannibal. Za Kanny i pokazanie Rzymowi, że niezwyciężeni nie są.

że jak dotąd nikt nie powtórzył Kann.

"Manewr kanneński" powtórzył m.in. Chrobry pod Krosnem Odrzańskim.

[sargon]

Chrobry?

Kurcze, mógłbyś uściślić na czym ten manewr Chrobrego polegał i jaki był stosunek sił?

Aha, i źródło jakieś...

[Liberal]

Leonidas za Termopile.

[Anders]

Leonidas za Termopile.

Ciekaw jestem za co? Że poświęcił 300 ludzi w bezsensownej rzezi? Przegrał bitwę w której nie zaprezentował żadnych ciekawych rozwiązań taktycznych - co w tym chwalebnego?

[Hauer]

Że poświęcił 300 ludzi

Tysiąc poświęcił. ale kinematografia chyba milczy o pozostałych 700.

w bezsensownej rzezi

Osłaniał odwrót wycofujących sie wojsk greckich, zatem jakis sens był. Ale do takich wodzów jak Militiades, Hanibal, Spartakus czy Cezar to nijak sie nie równa.

[Anders]

Tysiąc poświęcił. ale kinematografia chyba milczy o pozostałych 700.

No wiesz... trzystu Spartiatów... co do ogólnej liczebności to szacunki sięgają ponoć 4200.

[Hauer]

o wiesz... trzystu Spartiatów... co do ogólnej liczebności to szacunki sięgają ponoć 4200.

Ba, nawet i 7000.

Tylko mnie chodzi o to, ze w chwili gdy Persowie przebili sie boczną ścieżką wiekszośc sił greckich się wycofała. Zostali tylko Spartanie, Tebańczycy i Tespijczycy w sumie ok. 1000 żołnierzy.

[jenny_larisa]

Typuje Cezara. Lubię go jako wodza z kilku powodów:

- wiele razy wygrywał, nawet kiedy jego przeciwnik miał zasadniczą przewagę liczebną. I nie zawsze chodziło o to, że jego przeciwnik miał gorzej wyszkolonych żołnierzy. Bo np wygrana z Pompejuszem pod Farsalos. Przecież walczył przeciw samym rzymianom.

- miał charyzmę i odpowiednie podejście. Ludzie, którzy dlaniego walczyli kochali go. Podobno nawet znał każdego ze swoich żołnierzy z imienia (choć trudno mi to sobie wyobrazić, bo ja nie moge spamietać imion sąsiadów :razz: ).

- potrafił być litościwy. Pogłoski o jego miękkim sercu pojawiają się zarówno w historii jak i w bajkach historycznych (heh! Asteriks i Obeliks :mrgreen: ). Podoba mi się to, bo niewielu wodzów wyróżnia się taką cechą. Choc z drugiej strony, może to być też wada. Np. wbaczanie zdrajcom... tego nie pochwalam!

- nie lekceważył wroga

- szanował Pompejusza (wbrew pozorom ten myślnik to nie to samo, co myślnik powyżej, gdyż Pompejusz nie był jego "normalnym wrogiem"), mimo iż prowadził z nim wojnę. I wielce się wzburzył, gdy Pompejusza zabito, choć oznaczało to koniec wojny domowej.

[sargon]

wiele razy wygrywał

Wiele razy też przegrywał - Gergovia, Dyrrachium, pierwsza wyprawa do Brytanii...

Bo np wygrana z Pompejuszem pod Farsalos. Przecież walczył przeciw samym rzymianom.

I co z tego, skoro Pompon miał w większości rekrutów, zaś Cezar praktycznie tylko weteranów?

miał charyzmę i odpowiednie podejście. Ludzie, którzy dlaniego walczyli kochali go. Podobno nawet znał każdego ze swoich żołnierzy z imienia (choć trudno mi to sobie wyobrazić, bo ja nie moge spamietać imion sąsiadów

No ba - taki Hannibal nigdy nie miał buntu w armii. I nie został zabity przez przyjaciela.

potrafił być litościwy

Rzezie Swebów, Tenkterów i Uzypetów najlepszym przykładem!

nie lekceważył wroga

Pod Dyrrachium ewidentnie zlekceważył.

[Lord_James]

Hannibal i Juliusz Cezar rulez!

[tiglatpilesar]

Witam wszystkich

Obstawiam za Cezarem. Głównie ze względu na jego elastyczność, zdolność dostosowania się do warunków stawianych przez przeciwnika i umiejętność wychodzenia obronną ręką z porażek.

Aleksander jest dla mnie mocno przereklamowany. Ciekawe jak poradziłby sobie pod Gaugamelą, gdyby nie dowódca piechoty na lewym skrzydle Parmenion.

Poza tym dobicie rozkładającego się już państwa, to nie sztuka.

Hannibal był owszem geniuszem i potrafił wygrywać bitwy. Tylko co z tego - przegrał i to głównie ze względów strategicznych.

W ankiecie brakuje mi Lukullusa. Opanowanie Azji Mniejszej i pozostałości po Seleucydach, to w znacznej mierze jego zasługa. Pompejusz spił po nim śmietankę.

[Tofik]

Poza tym dobicie rozkładającego się już państwa, to nie sztuka.

Kubiak (który na aż tak wielkiego wielbiciela Aleksa nie wygląda) twierdzi, że już po dwóch latach panowania (czyli w latach 338 - 336 p.n.e.) Dariusz III dał sobie radę z buntami w Egipcie i Babilonie oraz pokonał oddziały macedońskie w Persji, które umieścił tam jeszcze Filip II - czyli taki głupi nie był (zabrakło mu tylko odrobiny silnej woli pod Issos).

Tylko co z tego - przegrał i to głównie ze względów strategicznych.

Porównaj przeciwników Hannibala a przeciwników Cezara.

[tiglatpilesar]

Ariowist, Wercyngetoryks, czy też Pompejusz dysponowali większym do Cezara potencjałem.

A co do Dariusza III, to nie twierdzę, że to on był przyczyną rozkładu imperium perskiego. Państwo to znajdowało się w kryzysie już od dłuższego czasu.

Wojnę z Aleksandrem można jednak było wygrać. Wystarczyło by, żeby dwór perski wysłuchał rady greckiego najemnika Memnona (czy jakoś tak), który radził by nie przeciwstawiać się Macedończykowi w otwartym polu, tylko szarpać podjazdami i wciągać w głąb Azji. W końcu jego odcięta od aprowizacji armia, poszłaby w rozsypkę.

[Tofik]

Ariowist, Wercyngetoryks, czy też Pompejusz dysponowali większym do Cezara potencjałem.

Zadecyduj kto jest lepszy - legionista Cezara czy Sweb Ariowista? Gal Wercyngetoryksa czy legionista Cezara? Rekrut Pompejusza czy legionista Cezara? Cezar jakościowo swoim wojskiem przewyższał niemal każdego. Poza tym - czyż Hannibal nie walczył z liczniejszym przeciwnikiem? Czy to nie on dokonał pod Kannami genialnego manewru, którym pobił dwukrotnie liczniejszą armię RZYMU?

A co do Dariusza III, to nie twierdzę, że to on był przyczyną rozkładu imperium perskiego. Państwo to znajdowało się w kryzysie już od dłuższego czasu.

Ależ ja mówiłem, że w dwa lata Dariusz powstrzymał rozkład państwa.

Wojnę z Aleksandrem można jednak było wygrać. Wystarczyło by, żeby dwór perski wysłuchał rady greckiego najemnika Memnona (czy jakoś tak), który radził by nie przeciwstawiać się Macedończykowi w otwartym polu, tylko szarpać podjazdami i wciągać w głąb Azji. W końcu jego odcięta od aprowizacji armia, poszłaby w rozsypkę.

Tu się zgadzam. Persowie mieli pecha, że Memnon zmarł w 333 r. p.n.e.