Książka, którą właśnie czytam to...

[Amica]

M. Żak Szczęśliwy w III Rzeszy, Albatros 2010

Jest to powieść o polskim farmaceucie, który spędza IIWŚ w niemieckiej firmie w zagłębiu Ruhry. Dzięki zdolnościom, a także pragmatyzmowi, moze cynizmowi, awansuje w hierarchii niemieckiej firmy. Prowadzi bujne życie prywatne, nawiązując romanse z niemieckimi kobietami i żeniąc sie z agentką gestapo. Polska i jej sprawy widziane przez bezemocjonalnego naukowca, pracującego w zachodnich Niemczech wygląda zupełnie inaczej, aniżeli postrzegane z perspektywy Warszawy,czy Krakowa. Czytelnik może dojść do porażających wniosków.

W Magazynie Literackim 168/2010 napisano: Takiej powieści o IIWŚ w polskiej literaturze jeszcze (notka autora)

Książka naprawdę świetna, czyta się jednym tchem, polecam :thumbup:

[Albinos]

Czytelnik może dojść do porażających wniosków.

Z ciekawości: do jakich? Miałem przyjemność rozmawiać z Autorem w kilku miejscach, i tak jak szanuję jego zdanie, tak kompletnie się z nim nie zgadzam w wielu punktach. Ale ciekaw jestem, czy inni czytając jego książkę dochodzą do wniosków, które on sam prezentuje w sieci...

A u mnie tymczasem:

Zanowa J., W służbie oświaty. Pamiętnik z lat 1900-1946, Wrocław 1961.

Bauman Z., 44 listy ze świata płynnej nowoczesności, Kraków 2012.

[secesjonista]

"Pamiętnik Księżny Daszkow damy honorowej Katarzyny II Cesarzowej Wszechrosji"

M. Poprzęcka "Kochankowie z masakrą w tle i inne eseje o malarstwie historycznym"

[lucyna beata]

Już wspominałam, że my przewodnicy jesteśmy rozpieszczani w Bieszczadach, dostajemy bardzo dużo książek. Ze szkolenia z Bieszczadzkiego Parku Narodowego wyszłam z całym pudłem, nie mogłam ich udźwignąć, chociaż na siłowni nieźle pociłam się. Wśród darczyńców są i Zespół Karpackich Parków Krajobrazowych. No Lasy Państwowe. Właśnie z dyr LP w Krośnie dostałam przesyłkę, a niej cacuszko czyli "Powrót żubra w Karpaty" Kajetana Perzanowskiego i Edwarda Marszałka. Książka jest cudnie wydana, ilustrowana,ma masę wspaniałych i bardzo interesujących zdjęć. Oczywiście nie do zdobycia na rynku, to cacuszko projektowe w dużej mierze finansowane przez UE. Autorzy to specjaliści, dr hab. od lat zajmuje się żubrami, a dr Marszałek to bez mała człowiek orkiestra władający świetnie piórem, autor wielu książek. Na razie przeglądam, zachwycam się i nic do mnie nie dociera.

[Marek Żak]

Z ciekawości: do jakich? Miałem przyjemność rozmawiać z Autorem w kilku miejscach, i tak jak szanuję jego zdanie, tak kompletnie się z nim nie zgadzam w wielu punktach. Ale ciekaw jestem, czy inni czytając jego książkę dochodzą do wniosków, które on sam prezentuje w sieci...

A u mnie tymczasem:

Zanowa J., W służbie oświaty. Pamiętnik z lat 1900-1946, Wrocław 1961.

Bauman Z., 44 listy ze świata płynnej nowoczesności, Kraków 2012.

Wojna widziana z daleka i obraz polityczny są zupełnie inne, aniżeli przepełniony emocjami obraz widziany z kraju. Każdy dzień wojny sowiecko-niemieckiej to większe straty naszych okupantów, aniżeli poniesione pod Grunwaldem. Lekcja IWŚ powinna nas nauczyć, że tylko wzajemne wynisczenie sowiecko-niemieckie gra na nasza korzyść. Zwycięstwo jednego z okupantów nic nam nie dawało, oprócz nowej okupacji.

Pozdrawiam

Marek

A w warstwie prywatnej relacje Polaka z Niemkami i co z nich wynikało.

[aniart]

" - ...bowiem ta wielka tajemnica to jest wielka jedność - rzekł cicho Leonardo, jakby odpowiadał sam sobie. - Już wówczas w młodości przeczuwałem to, wtedy gdy uczony staruszek Paolo da Pazza Toscanelli darmo, z miłości tylko, odkrywał mi tajemnice matematyki i żywota pitagorejskiego. Jedność liczb, wszystko w jednej niewiadomej, którą można jednakże odnaleźć... Żyć w dyscyplinie, nie jeść mięsa, nie znać kobiety, nie dać się niczym wyrwać ze spokoju, być wtajemniczonym... Tak, już w młodości, wtedy u Toscanellego, a także później - jedność wszelkiej wiary - wtedy gdy chciałem z orszakiem syryjskiego wodza przejeżdżającego przez Florencję odejść w służbę sułtana egipskiego. Jedność wiary. Wiara muzułmańska, wiara Chrystusa, prastare mity o ofierze Boga dla ludzkości - wszystko wychodzi z jednego punktu i wraca pod boską tajemnicą liczb. Nie ma już różnicy między dobrem a złem, przecież i sam Kościół tak śpiewa w liturgii wielkosobotniej:

'ille, inquam, Lucifer, qui nescit occasum...' *

O Chrystusie tak śpiewa, dlaczego więc Lucyfer?

Karol Schulz "Kamień i cierpienie" Państwowy Instytut Wydawniczy Warszawa 1970

* Ów, powiadam Lucyfer, który nie zna śmierci. (łac.)

[Albinos]

Wojna widziana z daleka i obraz polityczny są zupełnie inne, aniżeli przepełniony emocjami obraz widziany z kraju.

Szanowny Panie Marku. Rozmawialiśmy na ten temat już nie raz. I w mojej ocenie z tego też powodu rozpoczynanie tej dyskusji po raz kolejny nie ma większego sensu (no chyba, że odczuwa Pan taką wewnętrzną potrzebę, wtedy proszę dać znać, założymy odpowiedni temat gdzie indziej - ale jak dla mnie to będzie jedynie powtórka z rozrywki). Byłem natomiast ciekaw odczuć osoby, która czytała Pańską książkę. Pańskie już znam

PS To, że widziane z daleka nie oznacza, że było to spojrzenie lepsze/bardziej obiektywne/bliższe prawdy - tym bardziej jeśli jest to spojrzenie fikcyjnego bohatera

Z wyrazami szacunku,

Sebastian Pawlina.

[Marek Żak]

Szanowny Panie Marku. Rozmawialiśmy na ten temat już nie raz. I w mojej ocenie z tego też powodu rozpoczynanie tej dyskusji po raz kolejny nie ma większego sensu (no chyba, że odczuwa Pan taką wewnętrzną potrzebę, wtedy proszę dać znać, założymy odpowiedni temat gdzie indziej - ale jak dla mnie to będzie jedynie powtórka z rozrywki). Byłem natomiast ciekaw odczuć osoby, która czytała Pańską książkę. Pańskie już znam

PS To, że widziane z daleka nie oznacza, że było to spojrzenie lepsze/bardziej obiektywne/bliższe prawdy - tym bardziej jeśli jest to spojrzenie fikcyjnego bohatera

Z wyrazami szacunku,

Sebastian Pawlina.

Panie Sebastianie. Odpowiedziałem na zadane pytanie:

,,Z ciekawości: do jakich?"

Pozdrawiam

Marek Żak

[bavarsky]

Czytam;

-Barańskiej Anny, Między Warszawą Petersburgiem i Rzymem. Kościół a państwo w dobie Królestwa Polskiego, Lublin 2008.

-Smyka Grzegorza, Administracja publiczna Królestwa Polskiego 1864-1915, Poznań 2011.

Dobre. Wódki nie trzeba.

[Amica]

Słów kilka na temat wspomnienj wyżej książki M. Żak Szczęśliwy w III Rzeszy, Albatros 2010 obojętnie wobec niej nie da się obejść

Główny bohater to osoba dość egoistycznie podchodząca do życia. Konformista w każdym calu. Nie ukrywa, że jest oportunistą i tchórzem. Jego celem w życiu jest być szczęśliwym i stara się nim być bez względu na okoliczności. Udaje mu się wszystko: szybko robi karierę zawodową , to nic, że w kraju okupanta podczas IIWŚ, ma piękną żonę agentkę gestapo, jemu to jednak nie przeszkadza. Jest zadowolony , często powtarza „trwaj chwilo, jesteś piękna”.

Wojna jest tutaj jakby drugim bohaterem książki. A właściwie stosunek do niej głównego bohatera. Dla wielu z nas Marek to zdrajca, zamiast walczyć za ojczyznę wybiera wygodne życie i pracę dla Rzeszy. Człowiek ten jednak ma inne poglądy na świat i Zycie. Przede wszystkim nie widzi w swej postawie nic złego. Trudno mu przecież zarzucić, że chce być szczęśliwym. On przecież nie wywołał tej wojny, nie chciał jej, dlaczego więc miałby brać w niej udział. Trzeźwo oceniał sytuację i doskonale zdawał sobie sprawę, że Polska i tak jest na przegranej pozycji. Dlatego wolał robić to co umiał najlepiej – produkować leki, które leczyły też Polaków. Zresztą on nie widział różnicy między Polakiem a Niemcem – dla niego to był przede wszystkim człowiek i to on się dla niego liczył. Marek swoje życie spędził koło Wolsztyna przy granicy z Niemcami z którymi po sąsiedzku żył w zgodzie od lat. Dlaczego nagle teraz miałby zacząć z nimi bezsensowną walkę? Dla niego bliższa była idea pracy organicznej.

Książka ciekawa aczkolwiek ma swoje minusy: trochę miejscami przynudza. Człowiekowi wszystko się udaje, dostaje to co chce tylko jak długo to wszystko może trwać, brakuje więc akcji i emocji. Za często się autor tutaj powtarza np. „moja rodzina mieszka wśród Niemców od 1772” bądź też poglądy głównego bohatera na temat wojny, albo opisy w stylu pojechałem zobaczyłem wróciłem itp.

Mimo wszystko książka bardzo mi się podobała, z łatwością się ją czytało zaś postawa głównego bohatera byłą bardzo przekonująca. Może dlatego że sama pochodzę z Wielkopolski (mieszkam 20 km od Wolsztyna) podzielam jego poglądy.

P. S. Dziękuję autorowi za egzemplarz ksiązki

[secesjonista]

(...)

Mimo wszystko książka bardzo mi się podobała, z łatwością się ją czytało zaś postawa głównego bohatera byłą bardzo przekonująca. Może dlatego że sama pochodzę z Wielkopolski (mieszkam 20 km od Wolsztyna) podzielam jego poglądy.

(...)

A możesz zdradzić: jakie poglądy?

[Amica]

Że walka wobec silniejszego wroga jest bez sensu, bezsensowne jest przelewanie krwi za sprawę , która z góry jest zdana na porażkę, lepiej potulnie czekać aż wrogowie się na tyle osłabią i wtedy wykorzystać okazję. Bohater wielokrotnie przywołuje tutaj przykład powstania wielkopolskiego. Nie rozumiał zaś emocjonalnego podejścia do walki warszawiaków.

[Albinos]

Jakby ktoś miał ochotę kontynuować powyższy wątek: https://forum.historia.org.pl/topic/15498-o-sens-prowadzenia-zbrojnej-walki-z-okupantem-slow-kilka/page__pid__223877#entry223877

[gregski]

Jacek Hugo Bader

"Opowiesci Kolymskie"

Robi wrazenie....

[fodele]

J. Lesley Fitton, Minoans,The British Museum Press, 2002 - super rzetelna acz bardzo podstawowa pozycja. Czego się jednak spodziewać, gdy cała historia cywilizacji minojskiej zawiera się w 210 stronach... Mimo wszystko spokojnie i bez wyrzutów sumienia można polecić początkującym czytelnikom literatury dotyczącej tego okresu.

Artur Bojarski, Powstanie Greków w latach 1821-1829, Książka i Wiedza, Warszawa 2011 - czytam z obowiązku, gdyż książka nie wciąga. Owszem, jest w niej kilka perełek "obyczajowych", ale mnogość suchych faktów lekko przytłacza. Cieszy, iż treść wzbogacona została o cytaty z artykułów z ówczesnej prasy polskojęzycznej (o czym autor informuje we wstępie), ale zastanawia mnie dlaczego p. Bojarskiego zainteresował tylko jeden (polski właśnie) punkt widzenia. Osobiście wolałabym mieć pełny wgląd w sprawę, czyli urywki artykułów czy not dyplomatycznych Wielkich Mocarstw, a przede wszystkim bezpośrednio zainteresowanych stron konfliktu: Turcji i Grecji. Dostępne są choćby bardzo obszerne wspomnienia jednego z przywódców powstania greckiego Giannisa Makrigiannisa, a i archiwa brytyjskie aż puchną od wiedzy z tego zakresu.