Najlepszy karabin samopowtarzalny II wojny światowej

[Speedy]

A ja teraz widzę, że sam miałem zaćmienie  nie dość że nie zauważyłem błędu gregskiego to jeszcze sam go powieliłem w komentarzu...!

 

Może to jest tak, że za rozpoznawanie 6 i 9 odpowiada ten sam proces w mózgu? Dlatego łatwiej się na to złapać? Dzieciak mojej koleżanki, Sebastian lat 5 do niedawna mylił właśnie cyfry 6 i 9, ostatnio już jakoś nie (Seba nie umie jeszcze czytać, ale rozpoznaje liczby, gra Dragon Mania w którą cały czas tnie, wymaga tego).

 

Wracając do tematu, FG 42 to raczej trudno do udanych zaliczyć. A być może właśnie przy naboju nieco słabszym spisywałby się lepiej. 

 

Jest sobie taki Niemiec, niejaki Bernd Dittrich.  Jego firma (uczciwie mówiąc nie wiem czy jeszcze działa) Sport-Systeme Dittrich od kilku lat oferowała funkcjonujące repliki niemieckiej broni z okresu II wojny, jak np. BD 40 (kopia MP 40), BD 44  (kopia StG. 44) itp. Oczywiście w wersji samopowtarzalnej, bez opcji ognia ciągłego. No i miała w  ofercie także i repliki FG 42:

 

BD 42 wersja 1

BD 42 wersja 2 

 

W 2012 współpracująca z nimi inna niemiecka mała firma Tactic Group zaprezentowała na targach IWA swój BD 42 Tactic - model uwspółcześniony że tak powiem, ze zmienionym kształtem chwytu, urządzeniem wylotowym, elementami z tworzywa sztucznego itp., a przede wszystkim przekalibrowany na 7,62x51 (7,62 NATO, .308 Win.).  To właśnie nabój trochę słabszy od niemieckiego 7,9x57. Może w połączeniu z nowoczesnymi materiałami udało się w ten sposób zapewnić jako tako poprawne funkcjonowanie...

Karabin oferowany jest w wersji standardowej z lufą długości 50 cm oraz skróconej BD 42K z lufą 37 cm. 

 

http://www.altair.com.pl/news/view?news_id=7514

 

Edytowane 26 Styczeń 2018 przez Speedy

[secesjonista]

22 godziny temu, Speedy napisał:

Jest sobie taki Niemiec, niejaki Bernd Dittrich.  Jego firma (uczciwie mówiąc nie wiem czy jeszcze działa)

 

Wciąż sobie działa w Kulmbach - http://www.ssd-weapon.com/.

Na jednym z for poświęconych broni (www.forgottenweapons.com) spotkałem się z taką opinią: "That is interesting is that the FG-42 borrowed heavily from the still earlier McLean-Lewis designs. The M-60, a U.S. GPMG borrowed design features from a German FG, which borrowed features from an U.S. designed and likely British or Belgian made LMG".

Na ile jest ona prawdziwą?

 

 

[Razorblade1967]

20 godzin temu, secesjonista napisał:

That is interesting is that the FG-42 borrowed heavily from the still earlier McLean-Lewis designs. The M-60, a U.S. GPMG borrowed design features from a German FG, which borrowed features from an U.S. designed and likely British or Belgian made LMG"

 

20 godzin temu, secesjonista napisał:

Na ile jest ona prawdziwą?

To zależy, w której części...

 

O ile faktycznie przy konstruowaniu prototypów broni, które potem doprowadziły do ukm-u M60 rozwiązania niemieckie z FG.42 oraz MG.42 były jak najbardziej powielane i wykorzystywane. Jak się zerknie do instrukcji eksperymentalnego M52E2 to konstrukcja wewnętrzna jest bardzo zbliżona do tego co widać w FG.42... zresztą nawet niektóre elementy zewnętrzne to też kalka rozwiązań z FG.42 (celownik, chwyt). Przy czym akurat w przypadku konstruowania amerykańskiego ukm-u (z którego zresztą to oni w sumie nigdy nie byli w pełni zadowoleni i zrezygnowali z niego w końcu na rzecz belgijskiego FN MAG... broni, której produkcja zaczęła się raptem rok później od pierwszych M60) opieranie się i zapożyczanie rozwiązań niemieckich z FG.42 i MG.42 było jak najbardziej "programowe" i w sumie takie były założenia podczas konstruowania tej broni.

 

Natomiast ile można znaleźć w FG.42 z Lewisa... wz.15 czy wz. 23? Zamek faktycznie jest podobny... bo wszystkie trzy karabiny działają na zasadzie odprowadzenia gazów prochowych przez boczny otwór w lufie i są ryglowane przez obrót zamka. Czy jednak możemy mówić o zapożyczeniu? Jeśli tak to już chyba w zupełnie innym sensie niż przy konstruowaniu M60. Louis Stange był dość doświadczonym konstruktorem i jako taki znał różne rozwiązania konstrukcyjne broni, które istniały. Jak każdy w jego profesji na pewno wiele z nich analizował, a co za tym idzie korzystał też w rozwiązań powstałych wcześniej. W sumie jest bardzo mało broni, w których znajdziemy coś nowego czego nie było wcześniej. Większość konstrukcji (poza tymi "pionierskimi") to kompilacje rozwiązań powstałych wcześniej, zupełnie nowych elementów i rozwiązań jest bardzo niewiele. W chwili gdy powstawał FG.42 to już większość rozwiązań zasad działania broni automatycznej było gdzieś zastosowane, w kwestii ryglowania też już niewiele można było dodać... pozostało korzystać z tego co już kiedyś ktoś wymyślił i zastosował - a konstruowanie broni broni polegało na trafnym wyborze elementów, kompilacji tych rozwiązań i ukształtowaniu tego pod własne potrzeby.

[kzet]

W dniu 24.01.2018 o 4:49 PM, gregski napisał:

Słyszałem, że Niemcy nie mogli się zdecydować na jaką amunicję tą broń zaprojektować 7.92x57 czy 7.92x33 ale w końcu wybrali pełnowymiarowy nabój. Decyzja jak dla mnie dziwna bo broń miała być przeznaczona dla spadochroniarzy i każda oszczędność ciężaru była zaletą nie do odrzucenia.

 

Ściślej - to głównie jeden Niemiec nie mógł się zdecydować - L. Stange. W wymaganiach od początku figurowało, że broń ma być na kaliber 7.92x57. Zresztą, w momencie gdy pojawił się pomysł skonstruowania tej broni i powstawały pierwsze prototypy, 7.92x33 co prawda istniał, ale nie był za bardzo dostępny i nie bardzo podobał się Hitlerowi. Choć pewnie rzeczywiście bardziej by się nadawał.

[gregski]

No ale na koniec wojny Niemcy przekonali sie do idei karabinu samopowtarzalnego i pomimo istnienia StG 44 zaprojektowali VC 1-5.

Był on przeznaczony dla Volkssturmu żaby dziadkowie też mieli z czego postrzelać. 

Wyprodukowano około 10000 egzemplarzy.

Niestety nie dotarłem do materiałów opisujących jak sprawdziła się ta broń.

 

[Razorblade1967]

47 minut temu, gregski napisał:

No ale na koniec wojny Niemcy przekonali sie do idei karabinu samopowtarzalnego i pomimo istnienia StG 44 zaprojektowali VC 1-5.

A dlaczego uważasz, że musieli się do idei karabinu samopowtarzalnego przekonać? Oni byli do niej przekonani mniej więcej w tym samym czasie co inne państwa czyli w latach 30-tych. Choć oczywiście z bronią samopowtarzalną doświadczenia mieli już w PWS... potem trochę im namieszały rozstrzygnięcia traktatowe, ale nawet ta szczątkowa Reichswehra coś tam "dłubała" w temacie.

 

Problem w tym, że ich "czynniki decyzyjne" nie były przekonane do najlepszej dla takiej broni zasady działania czyli poprzez odprowadzenie gazów przez boczny otwór w lufie. Z uporem godnym lepszej sprawy z założenia odrzucano możliwość robienia "dziury w lufie", pomimo faktu, że ta zasadza działania funkcjonowała z powodzeniem w broni zagranicznej. Stad kombinacje z pobieraniem gazów u wylotu lufy czy bronią uruchamianą odrzutem całej broni jak G.35. Co ciekawe ten G.35 Mausera dopuszczono do testów w armii (500 egz.), ale A115 Walthera odrzucono tylko i wyłącznie dlatego, że miał pobieranie gazów przez otwór w lufie... choć była to obiecująca broń działająca na zasadzie odprowadzenia gazów, z zamkiem ryglowanym przez obrót oraz dość spora liczbą elementów tłoczonych - ale otworu w lufie być nie mogło i tyle.

 

Stąd potem Walther musiał na bazie swojego A115 kombinować G.41(W) z pobieraniem gazu u wylotu lufy, a nie z lufy, bo tak mu to narzucono przez Heereswaffenamt. Stąd finalnie G.41 nadawał się... do czego się nadawał, czyli do niczego. Dopiero wojna przekonała decydentów, że otwór w lufie niczemu nie szkodzi i jedyne co im pozostało na szybko to skopiowanie układu gazowego z radzieckiego SWT do G.41 i stworzyć wreszcie działający poprawnie G.43. G.41 powstało pomimo problemów ok. 128 tys., a G.43 prawie 360 tys. egzemplarzy. To wcale nie tak dużo mniej (biorąc pod uwagę tylko G.43) jak StG.44, którego wyprodukowano 425 tys.

 

Gdyby w połowie lat 30-tych nie odrzucono A115 to pewnie Walther rozwijałby karabin samopowtarzalny idąc w założonym kierunku i Niemcy byliby na podobnym etapie co dwie inne armie wprowadzające masowo takie karabiny. W końcu Amerykanie choć przyjęli Garanda w 1936 to poprawiali go do 1940 (wtedy też wdrożyli do produkcji masowej), a w ZSRR po użytkowaniu SWT wz.38 dopiero przy SWT wz.40 osiągnęli broń odpowiednio niezawodną i wytrzymałą. Patrząc na ich zdolności produkcyjne i wielkość ich armii - to pewnie zaczynając masową produkcję w 1939-1940 to zapewne mieliby karabin samopowtarzalny przynajmniej na podobnej zasadzie jak w RKKA czyli w uzbrojeniu żołnierzy bezpośrednio walczących bronią strzelecką. No, ale ta "dziura w lufie"...

 

Natomiast VG 1-5 to był taki trochę "akt rozpaczy"... próba stworzenia broni prostej i zdolnej do masowej produkcji w trudnych warunkach. Samopowtarzalność ma w takim przypadku jedną podstawową zaletę - nie trzeba się przejmować kwestią szybkostrzelności broni i przełącznikami rodzaju ognia (co upraszcza mechanizm spustowy), a i masa broni nie gra specjalnej roli oraz sam układ broni (można zrezygnować z chwytu pistoletowego i dać zwykłą w miarę prostą kolbę).