Westerplatte - mit?

[Andreas]

I druga rzecz, której mi tu brakuje, to informacja o przyczynach strat: nie umniejszając w niczym dobremu przygotowaniu obrony i dzielnej postawie, to należy podkreślić, że wiekszość strat podczas szturmu 1 września Niemcy ponieśli od własnego ognia.

Pisząc coś takiego dajesz pożywkę tym, którzy uwielbiają burzyć mity Kampanii Obronnej, zwłaszcza te, z których chcemy być dumni.

[secesjonista]

Andreasie: nie pojmuję Twego stanowiska.

Dociekanie szczegółów i analiza faktów nie prowadzi do burzenia poczucia dumy - prowadzi do... prawdy.

Zbliżasz się do Samuela.

[harry]

Zależy z czego chcemy być dumni. Ja tam lubię się chwalić rzetelnie wykonanym żołnierskim rzemiosłem, a mieści się w tym takie wykorzystanie terenu, aby pomagało nam, a przeszkadzało przeciwnikowi.

Co do dawania pożywki, to pierwszeństwo należy się P. Derdejowi [Westerplatte-Oksywie-Hel:1939, s.80], a sądząc z przypisów na M.Borowiakowi [Westerplatte]. Ja się tylko z ta opinią zgadzam, bo wydaje mi się niezwykle sensowna i ma oparcie w zdrowym rozsądku.

[secesjonista]

W każdej kwestii zgadzasz się harry?

[harry]

Nie z każdą, ale nie bardzo jeszcze wiem z którą się nie zgadzam w tym przypadku . Chcesz mnie wciągnąć w jakąś pyskówkę? Nie powiem nie .

[Tomasz N]

A mnie np te wątki o załamanym psychicznie Sucharskim nie przekonują.

[Andreas]

Andreasie: nie pojmuję Twego stanowiska.

Dociekanie szczegółów i analiza faktów nie prowadzi do burzenia poczucia dumy - prowadzi do... prawdy.

Ostatnio przykro mi się robi, jeśli idzie o historię.

Najpierw obalony ''mit'' o Wiźnie, teraz o Westerplatte... co potem? Z czego być dumnym?

Jak tak dalej pójdzie, to wyjdzie, że polski żołnierz nie miał takiego pola bitwy, z którego może być dumny.

Zbliżasz się do Samuela.

Obrażasz mnie.

[Gronostaj]

Ostatnio przykro mi się robi, jeśli idzie o historię.

Najpierw obalony ''mit'' o Wiźnie, teraz o Westerplatte... co potem? Z czego być dumnym?

Jak tak dalej pójdzie, to wyjdzie, że polski żołnierz nie miał takiego pola bitwy, z którego może być dumny.

Nieprawda Andreasie. Polski żołnierz może być dumny za kampanię wrześniową generalnie. Jest tysiąc bohaterskich i zasługujących na uwagę wyczynów zuchwałości i niesamowitej odwagi ze strony naszych żołnierzy. Są też realne sukcesy. I Westerplatte z całą pewnością należy do nich!

Natomiast to, że na tej stosunkowo mało znaczącej militarnie placówce obeszło się bez takiej jatki jak na przykład na niedalekim Oksywiu w ostatnich dniach jego obrony, to przecież nie umniejsza w niczym zasług załogi Składnicy Tranzytowej. Już sam fakt trwania przez cały tydzień na tak beznadziejnej pozycji zasługiwałby na chwałę. A co dopiero jeszcze walka. Inna sprawa, że Niemcy źle się do tego zabrali. Jeszcze inna sprawa to bajeczki, które czasem można było jeszcze niedawno napotkać o szacunkowych 400 zabitych hitlerowcach.

Co do Wizny, to chyba nikt, kto zna choć trochę historię wojskową i ma jako takie pojęcia o kampanii wrześniowej, nie łyknąłby kłamstwa o powstrzymywaniu przez baon piechoty korpusu pancernego na przestrzeni trzech dni. Zresztą wystarczy przeczytać wspomnienia samego Guderiana, aby się przekonać, że z jego perspektywy problem polskiego oporu w tym przypadku właściwie nie istniał, a zator był spowodowany problemami logistycznymi. Ale czy powyższe też w jakimkolwiek stopniu umniejsza załsugi kapitana Raginisa i wzorową postawę jego podkomendnych? Oczywiście nie. Tylko kompletny ignorant mógłby to tak postrzegać. Co mogli zrobić, to zrobili, ale nie byli w stanie uczynić zbyt dużo siłą rzeczy. Setek zabitych i dziesiątek rozbitych czołgów nie mogło tam być.

Ale każdy naród ma takie swoje patetyczne mity, często nie mające z rzeczywistym przebiegiem wydarzeń wiele wspólnego. Nie jesteśmy żadnym wyjątkiem. Anglików zresztą pod tym względem i tak nikt na świecie nigdy nie przebije.

A że są różni "eksperci", którzy już niebawem odkryją "prawdziwy przebieg bitwy pod Wytycznem" (no może akurat nie pod Wytycznem, bo jest ona generalnie zapomniana i większość "ekspertów o niej nie słyszała", ale taki Hel nadaje się już za to idealnie), to tak niestety jest. Może na zwykłym niezainteresowanym dziejami śmiertelniku wywoła to szok, zdenerwowanie, a taki "ekspert" poczuje się dzięki temu lepiej, ale na kimś kto trochę zna wojskowość przyczyny kapitulacji takiego Helu nie zrobią wrażenia sensacji i nie wywołają atmosfery przysłowiowego "odkrycia Ameryki".

Pozdrawiam!

Edytowane 4 Wrzesień 2011 przez Gronostaj

[Tomasz N]

Czy ktoś wie z którego roku, a może lat, pochodzą relacje w których podważa się dowodzenie Sucharskiego ? Ja słyszałem, że pojawiły się dopiero za Gierka.

[Roman Różyński]

Najpierw obalony ''mit'' o Wiźnie, teraz o Westerplatte... co potem? Z czego być dumnym?

Może ze zwycięstw a nie przegranych ?

Chociaż obie wymienione porażki w żadnym wypadku nie dyskredytują męstwa żołnierzy-w obu przypadkach cień kładzie się jedynie na dowódców, Sucharski miał stchórzyć i nakazać kapitulację a tu niespodzianka-żołnierze wykonują 16-wieczną instukcję Jana Tarnowskiego i po aresztowaniu dowódcy stawiają opór.

A tak właściwie to z akiego czasu pochodzą te relacje ?

Czy te zrobione na gorąco również podawały ten fakt ?

Co do Wizny także tylko jeden dowódca się nie popisał bo tchórzowsko popełnił samobójstwo.

[Tomasz N]

Sucharski miał stchórzyć i nakazać kapitulację a tu niespodzianka-żołnierze wykonują 16-wieczną instukcję Jana Tarnowskiego i po aresztowaniu dowódcy stawiają opór.

A podobno wyglądało to tak:

Aresztują go, przypinają pasami do łóżka i dowodzą sami. Ale na odprawy odpinają i Sucharski je prowadzi żeby nikt się nie zorientował, że nie dowodzi, bo to mogłoby zmniejszyć waleczność żołnierza. I nikt się nie zorientował że nie dowodzi, poza aresztującymi. A teraz aresztujący chcą żeby uznać że oni dowodzili, bo są na to dowody.

Ale jaja. I ludzie to kupują. Coś podobne do zagadnienia, iż najlepszym dowodem na spisek jest brak dowodów

Edytowane 5 Wrzesień 2011 przez Tomasz N

[Gronostaj]

Co do Wizny także tylko jeden dowódca się nie popisał bo tchórzowsko popełnił samobójstwo.

Wcześniej został ciężko ranny, a poza tym w momencie jego śmierci było już i tak po zasadniczej walce (zresztą podobno użył do tego ostatniego granatu). Postawa kapitana Raginisa (walka, a potem honorowe samobójstwo) zasługuje na wieczną cześć i pamięć. Oczywiście, gdyby się oddał do niewoli, to też żadnej afery być by nie mogło, ale jego śmierć jest jednak przejawem bohaterstwa.

Pozdrawiam!

[Bruno Wątpliwy]

Aresztują go, przypinają pasami do łóżka i dowodzą sami. Ale na odprawy odpinają i Sucharski je prowadzi żeby nikt się nie zorientował, że nie dowodzi, bo to mogłoby zmniejszyć waleczność żołnierza. I nikt się nie zorientował że nie dowodzi, poza aresztującymi. A teraz aresztujący chcą żeby uznać że oni dowodzili, bo są na to dowody.

Sprowadziłeś jednakowoż sprawę do absurdu. Kwestionujący rolę Sucharskiego (nie wnikam w tym momencie po czyjej stronie stoi słuszność w tym sporze) przestawiają sprawę nieco inaczej. Zob. np. M. Borowiak, Westerplatte. W obronie prawdy, Warszawa 2008, m.in. s. 73-111 i relacje tamże.

[Tomasz N]

Bruno Wątpliwy napisał:

Sprowadziłeś jednakowoż sprawę do absurdu. Kwestionujący rolę Sucharskiego (nie wnikam w tym momencie po czyjej stronie stoi słuszność w tym sporze) przestawiają sprawę nieco inaczej. Zob. np. M. Borowiak, Westerplatte. W obronie prawdy, Warszawa 2008, m.in. s. 73-111 i relacje tamże.

O jak fajnie. Wreszcie dyskusja z Brunem w kolorze zielonym (i to wcale nie o ZSL-u). Cieszy mnie, że nie tylko ja dostrzegam absurd.

Ale ponieważ po przeczytaniu w ubiegłym tysiącleciu wywiadu z P. Borowiakiem na ten temat, postanowiłem nie brać jego książek do ręki, co dotychczas mi się to udawało i nie mam ochoty nic w tej kwestii zmieniać, może podasz trochę szczegółów na temat tego "nieco inaczej".

PS. Ja nie mam żadnych uwag do kpt. Dąbrowskiego i darzę go największym szacunkiem.

[widiowy7]

Istnieje prawdopodobieństwo, że Sucharski miał napad malarii. Dawno załapana i źle leczona, mogła ujawnić się w stresie.

Scenariusz mógł być taki, że major 2 września podejmuje decyzję o kapitulacji, stawia się kpt. Dąbrowski i nastepuje napad choroby.