Książka, którą właśnie czytam to...

[Tofik]

Lubieszów, bardzo dobra książka, ciężko znaleźć pracę, która w podobnej obszerności zajęłaby się opisaną bitwą.

A. Kamiński, "Kamienie na szaniec"

[Tofik]

Co do "Kamieni" można powiedzieć, że im dalej tym lepiej, ale nadzwyczaj dobrze mi się tego nie czytało.

V. Urbaniak, "Zamoyszczycy bez Zamoyskiego" (a to już wcale nie jest łatwa lektura )

[redbaron]

Mi "Kamienie na szaniec" podobały się średnio - pamietam, że postacie bohaterów były przestawione jako chodzące ideały bez skazy. To pozbawiało ich realności. Nie chcę ujmować przez to należnej czci tym ludziom. Wolałbym, by byli przedstawieni bardziej "z krwi i kości", a jakieś drobne potknięcia itp. nie zepsułyby ich wizerunku, lecz go urealniły. Takie miałem mniej więcej wrażenia, jak dawno temu czytałem tę książkę.

Ostatnio zacząłem czytać drugie wydanie "Wojny galicyjskiej". J. Batora. No cóż, on ma swoje zdanie, ja swoje. Mam jednak wrażenie, że jestem dużo bliższy prawdy.

[Andreas]

Redbaronie, nie zapominajmy, że książka ta napisana została w czasie wojny, a więc jest w tzw. ''Ku Pokrzepieniu Serc''. Podobnie jak ''Dywizjon 303''.

A żeby nie było OT: dostałem album ''Deutsche Soldaten''.

[redbaron]

Redbaronie, nie zapominajmy, że książka ta napisana została w czasie wojny, a więc jest w tzw. ''Ku Pokrzepieniu Serc''. Podobnie jak ''Dywizjon 303''.

Masz na myśli "Kamienie na szaniec" czy "Wojnę galicyjską", bo do tej drugiej książki też pasuje "ku pokrzepieniu serc"

[Andreas]

Nie, nie, książki pana Batora nie komentuję. Miałem na myśli ''Kamienie...''

[Tofik]

Książka V. Urbaniak jest dobrą syntezą rokoszu sandomierskiego, pisaną nieco z perspektywy tytułowego stronnictwa. Choć szczerze mówiąc zamiast historii rokoszu, spodziewałem się raczej szerszej analizy przyczyn rozpadu dawnego stronnictwa Jana Zamoyskiego.

H. Wisner, "Rokosz Zebrzydowskiego"

[puella]

Ostatnio ogarnęła mnie wiedza czarna, iż mi umiejętność posługiwania się łaciną umyka coraz bardziej... Więc od trzech dni katuje na nowo "Język łaciński. Podręcznik dla lektoratów szkół wyższych"; Jurewicz, Winniczuk, Żuławska. Jak człowieka do nauki nie przycisną, to zanika tamto czy owo-tyle dobrego, ze podręczniki jeszcze ze studiów są.. Oczywiście polecam je szczerze-dobrze i w miarę sensownie napisane..

Pozdrawiam.

[bartolomew]

A u mnie "Posłaniec", kolejna świetna książka Markusa Zusaka. Tzn. kolejna wydana u nas, bo tak naprawdę książka jest starsza, niż "Złodziejka książek" (w Polsce książki wyszły w odwrotnej kolejności).

[4313_1481369817]

Coś dla odmiany, nie związanego z historią, aczkolwiek z Japoniąw tle: Haruki Murakami "Po zmierzchu".

[Tofik]

Wisnera czytało mi się nadspodziewanie dobrze - nadspodziewanie, bo zwykle nie spodziewam się zbyt wiele po DNiPPach, a tu bardzo miłe zaskoczenie.

R. Sikora "Fenomen husarii"

[Tofik]

Od "Fenomenu", pod względem omawiania husarskich umiejętności, metod działania, uzbrojenia itd., bardziej podobały mi się niewydane "Na skrzydłach husarii" - omawianie husarii na kilku przykładach jest IMHO znacznie ciekawsze, choć trzeba przyznać, że obydwie prace się dobrze uzupełniają. To co mi się w "Fenomenie" nie podobało, to na pewno wspomniane w tym temacie, opieranie się w kwestii strat wyłącznie na pamiętnikach polskich (argumentacja, że pamiętnikarze państwa X trafniej ocenią swoje straty niż straty wrogiego państwa Y, do mnie nie trafia), czy twierdzenie, że wyrósł jakiś mit niedoceniania piechoty przez szlachtę (s. 142) - IMHO nie ma żadnego mitu, to, że szlachta uważała, że w wojnie ze Szwecją potrzebny jest "lud ognisty" nie oznacza, że chciała służyć w jego obrębie.

S. Herbst, "Wojna inflancka 1600-1602"

[Kadrinazi]

Przeczytałem artykuł Pawła Skworody, Wzajemne oddziaływania i wpływy staropolskiej i szwedzkiej sztuki wojennej w zakresie organizacji armii oraz taktyki walki w latach 1600-1629 [w:] MATERIAŁY DO HISTORII WOJSKOWOŚCI Nr 2, Pułtusk 2004 - po prostu ręce opadają Autor oparł się przede wszystkim o dosyć przestarzałe już prace i artykuły - J. Teodorczyka, J. Staszewskiego czy W.Odyńca - powtarzając za nimi niczym papuga liczne błędy (chociażby kwestie bitew pod Gniewem czy Trzcianem), częstokroć przepisując nieomal słowo w słowo owe opracowania. Z materiałów szwedzkich tylko artykuł L. Tersmedena (pewnie dlatego że wydano go po polsku) - jak można pisać o 'wzajemnym oddziaływaniu' jeżeli nie cytuje się chociażby SK czy pracy Barkmana o gwardii? Wystarczyłoby przestudiować prace J. Mankella (do czego szwedzki nie jest potrzebny w stopniu perfekcyjnym) by można było jakieś dane o zmianach w strukturach armii szwedzkiej pod wpływem walk z Litwinami i Polakami. Idea artykułu zacna, wykonanie fatalne...

[redbaron]

Kiedyś przeglądałem ten tom "Studiów..." i w artykule P., Skworody to mnie właśnie zaskoczyło - że nie było tam nic szwedzkiego...

[Kadrinazi]

A dajże spokój, to straszne jest, toż ja mam dostęp do lepszych źródeł, będąc amatorem i bardzo słabo znając szwedzki. Może trzeba jakąś polemikę z tym artykułem popełnić?