Anegdoty Historyczne

[secesjonista]

Jak wiadomo lata międzywojnia to również czasy kryzysu gospodarczego, w 1938 r. kryzys zawitał nawet

do małego Liechtensteinu, oto odnotowano tam 1 zarejestrowanego bezrobotnego.

[Amica]

W lutym 1793 roku, w czasie pobytu rosyjskiego ambasadora Sieversa w Warszawie, na murach pojawiły się afisze tej treści:

Za pozwoleniem Najjaśniejszej Targowickiej Konfederacji na benefis Szczęsnego Potockiego entrepryza moskiewska, pruska, cesarska będą miały honor dać w przyszły piątek reprezentacyją komedyi w trzech aktach oryginalnej, przez n. Fryderyka ułożonej, a w Polszcze od 1775 nie widzianej pod tytułem Rozbiór kraju. Akt 1- Poprzedzać będzie trio: wolność równość niepodległość. Akt 2- Duetto: więcej niezgody niż zgody. Przed aktem trzecim nastąpi balet pt Szkoda wariatów w którym Suchorzewski solo tańcować będzie przy biciu armat, miasta i wioski palić się będą dla dekoracji

Adam Czartoryski odegrał wielką rolę we wskrzeszeniu Królestwa Polskiego przez cara Aleksandra I. Jednak car mianował namiestnikiem nie jego , ale uległego gen. Józefa Zajączka. Ten afront odczuła także ambitna matka księcia Adama, Izabela Czartoryska. Złość wyładowała na księciu Ludwiku Radziwile, który był nieobecny podczas nominacji Zajączka

- Jak mógł pan oddalać się, gdy tak ważne zachodziły zmiany polityczne? I to jakieś głupie łowy- wyrzucała Radziwiłowi

-Mości księżno-odciął się książę- Ja przez tem czas ubiłem aż osiem wilków, a księżna nawet nie upolowała zajączka

Pewnego razu król Francji Karol IX rzekł do swojego błazna

- Masz takie wpływy u dworu, że ktoś mógłby pomyśleć iż to ty jesteś królem, a ja błaznem. Może się zamienimy?

Błazen jednak milczał.

- No cóż-rzekła monarcha- wstydzisz się być władcą?

- Nie panie , ale wsydziłbym się mieć takiego błazna- odrzekł spokojnie trefniś

więcej anegdot w: B. Borucki, W. Kalwat Historia z humorem. Karykatury i plotki z broda, Mówią Wieki 2012

Edytowane 11 Marzec 2013 przez Amica

[Amica]

Buszując ostatnio w sieci trafiłąm na pewien blog a na nim anegdotyczny wpis dotyczący Polski

Beachcombing has always had a bit of a thing about the Poles: a nation of warriors and survivors. It is difficult not to get a little teary-eyed then when, in 1918, Poland officially becomes, after 120 years of dreaming, a nation again. Unlike Italy’s pretend risorgimento – to have a ‘resurrection’ you need to have originally existed – here there really was a return to life. There had been a Poland in 1000 and there had been a Poland as recently as 1795 – before it was butchered by the Russians, Prussians and Austrians – and now, until 1939, there would be a Poland again.

The anecdotes about the rebirth of Poland are as delightful as the event itself. Padereweski playing Chopin to Wilson in the White House in 1916 and so, according to legend, convincing Wilson to include Poland in the 14 points. The tale of the Polish patriot who climbed up on the statue of Bismarck in Posen and placed a fourth-class train ticket in the great Prussian’s brass hand. The Polish establishment going to an official British shindig in Warsaw in 1919, but boycotting the dance in protest at the lack of British support over huge portions of ‘Czech’ Poland: duelling challenges shot back and forth. But best of all, surely, is the reminiscence of the English diplomat Esme Howard concerning an unusual wine-drinking experience on the night that independence was celebrated. A Polish noble family had been keeping by a bottle of wine from 1772 the date of the first of the shameful partitions that had destroyed Poland.

‘We were given a bottle of Tokay wine which had not left the cellar since 1772… and drank it to a resurrected Poland. Strange to say it was drinkable.’

It must be an extraordinary experience to drink grapes that had grown in your great-great-great-great grandfather’s childhood and still be able to enjoy them.

www.strangehistory.net

Źródłem anegdoty o tokaju są wspomnienia samego Esme Howarda zamieszczone w książce Theatre of Life: 1903-1936. Life seen from the stalls. Pytanie za 100 pkt : skąd się wzięła anegdota o wspinaczce na pomnik Bismarcka? Czy ktoś z Was o niej słyszał?

Edytowane 25 Marzec 2013 przez Amica

[secesjonista]

W połowie wieku XIX w Anglii, pośród arystokracji, młode panny wciąż miały mieć pewne ograniczone, acz pożądane na salonach cechy: uroda była najważniejsza, umiejętność konwersacji pożądana, gra na pianinie - nieobowiązkowa. Satyryczny "Punch" zobrazował to, tego typu dialogiem dwóch matron:

- Czy pani córki grają?

Pani Jones:

- Nie.

- Śpiewają?

- Nie.

- Malują akwarele?

- Nie - odpowiada pani Jones z uśmiechem. - Moje córki są ładne.

/szerzej: G. Du Maurier "From Punch: Society Pictures"/

[secesjonista]

Szacowny Narya narzekał onegdaj na krytyków filmowych, może rozwiązaniem mogła by być historia z życia Aleksandra Dumasa...

oto znudzony swą pracą (do której się nie przykładał) wchodzi do jednego współpracowników w biurze przy Palais-Royal, tam natrafia na "Historię Francji" L.P. Anquetilla. Tam czyta fragment o frapującej historii gdzie jest podstęp, trucizna, zdrada - tak powstaje jego sztuka "Henryk III".

Sztukę przedstawia gronu wybranych osób, w tym "poecie narodowemu" Bérengerowi; i utwór ów zyskuje powszechny aplauz. W nieznany sposób o sztuce dowiedział się publicysta Charles Maurice, i wyśmiał utwór na łamach "Le Courrier du Théâtre", a co gorsza uznał go za szkodliwy moralnie i zwrócił uwagę cenzorów by nie puszczali tego utworu.

Dumas popędził zatem do publicysty w towarzystwie Amédée de La Ponce, a co istotniejsze z grubym kijem w ręku...

26 października na łamach wspomnianego czasopisma ukazuje się replika Dumasa.

Można krytyka przekonać?

Można...

[secesjonista]

Pewnego razu książę Marlborough spóźnił się na spotkanie z królem, kiedy wchodził do pokoju gdzie przebywał władca, zegar wybijał właśnie pełną godzinę.

Książę nie witając się z władcą podszedł do zegara i go potłukł. Kiedy król zapytał się czemu to uczynił, książę miał odpowiedzieć:

"Wasza Królewska Mość, on pierwszy uderzył".

/H. Żerek-Kleszcz w: "Polska na tle Europy XVI-XVII wieku", Warszawa 2007 s. 155/

[Amica]

[secesjonista]

Ronald Reagan swego czasu opowiedział o sobie samym taką dykteryjkę odnotowaną przez Zygmunta Broniarka. Prezydent na spotkaniu wysłuchiwał czyjejś mowy w języku hiszpańskim. Jak powiadał:

a wiec ja zaczynałem klaskać, zanim ktokolwiek inny zaczął klaskać i klaskałem dłużej niż ktokolwiek inny, aż nasz ambasador nachylił się do mnie i powiedział: Ja bym tego nie robił, gdybym był panem.

On tłumaczy właśnie pańskie przemówienie.

[poldas]

Gratuluję poczucia humoru Panu Reaganowi.

Coś podobnego zauważyłem u Adolfa Hitlera odnośnie jego opinii n/t rasy aryjskiej. Brzmiało to mniej wiecej tak -

"Co mi z wizerunku (twarzy/głowy) idealnego aryjczyka, skoro to może być głowa konia."

W domyśle - Pospolity siwek.

Zresztą - Za okupacji istniał taki dowcip odnośnie ideału Übermenscha;

- Tak szczupły jak Goering

- Taki blondyn jak Adolf

- Tak prawdomówny Jak Goebbels

[secesjonista]

A w jakiej sytuacji miał to powiedzieć Hitler?

[Amica]

Dowcip, z którego śmiał się Adolf Hitler. Fragment pochodzi z książki pana Bogusława Wołoszańskiego "Tajna Wojna Hitlera"

"

-Goering i Goebbels stają w niebie przed św. Piotrem. "Za to, że kłamałeś musisz pobiec do tej chmurki i z powrotem" - mówi Św. Piotr do Goeringa, wskazując na odległy obłok, i rozgląda się dookoła. "A gdzie ten kulawy?" - pyt, nie widząc Goebbelsa. "Jak usłyszał karę za kłamstwa dla Goeringa, to poszedł na Ziemię po swój motocykl" - wyjaśnił anioł

- Ha, ha, ha - Hitler wybuchnął śmiechem tak spontanicznym, że Milch też musiał się roześmiać

"

Dowcip był opowiadany przez Erharda Milcha, członka NSDAP od marca 1933, a także feldmarszałka Luftwaffe

Edytowane 16 Marzec 2014 przez Amica

[poldas]

Ad. Secesjonista;

A w jakiej sytuacji miał to powiedzieć Hitler?

Wyczytałem to u Irvinga - "Wojna Hitlera". W jakim kontekście? Tego już nie pamiętam. Książka jest gruba i miałbym dużo szukania.

Ad. Amica;

Władze Rzeszy przywiązywały wagę do nastrojów społecznych i aktualne dowcipy były jej dobrze znane. Ich opowiadacze (zwykli Niemcy) konsekwencji za to nie ponosili, co świadczy o skali opresywności reżimu w porównaniu z systemem sowieckim.

[secesjonista]

Ponosili, dla przykładu wystarczy wspomnieć znaną historię kabaretu "Katakombe", ich dowcipy nie utrafiły w gusta Goebbelsa i w 1935 r. nakazał on likwidację kabaretu. Aktorzy tam występujący popadli w niełaskę, Blandine Ebinger i Dolly Haas zostały zmuszone do emigracji z kraju, a założyciel kabaretu - Werner Finck trafił nawet na jakiś czas do obozu.

[gregski]

W czasie wojny okazało się, że odrzucenie projektu bombowca Tu-2 było błędem. Towarzysz Stalin wyrzucał to Ludowemu Komisarzowi Przemysłu Lotniczego Aleksiejowi I. Szachurinowi. Ten odważnie zauważył ze stało się to na wniosek samego Stalina.

Stalin zmrużył oczy i wycedził:

- „To i tak wasza wina. Powinniście byli poskarżyć się na mnie Komitetowi Centralnemu.”

Bieszanow nie pisze jak zareagował towarzysz komisarz. W każdym razie dotrwał na stanowisku do końca wojny (dopiero w 1946 roku zapuszkowano go na siedem lat).

[kszyrztoff]

Newton w domu trzymał kotkę lecz ta akurat gdy on przystępował do badań czy też swoich rozważań miauczała przed drzwiami chcąc wyjść na dwór. I tak odrywała Newtona od swoich zajęć aż ten postanowił wyciąć otwór w drzwiach  pozwalający  kotu opuścić mieszkanie w dowolnym momencie bez pomocy sir Isaaca. No ale kotka jak to kotka kiedyś miała trzy kocięta ale Newton już łatwo sobie z tym poradził wycinając jeszcze trzy otwory obok tego jednego w drzwiach , jakby ten jeden nie wystarczył.

Proponuje secesjoniście wyłączyć wpis zakładając temat "Anegdoty o sławnych ludziach".

Edytowane 4 Październik 2017 przez kszyrztoff
poprawka