Najważniejsza bitwa epoki napoleońskiej (1796-1815)

[amon]

Od Hausen-Teugn przez Pfaffenhofen, bitwę pod Abensbergiem, potyczce pod Laichling na Eggmuhl kończąc! Potęga tkwi w prostocie manewru.

Dokładnie :thumbup: Może zaczniemy wymieniać bitwy gdzie o manewrze nie było mowy Napoleon też ma sporo za kołnierzem

[gregski]

No ma. Choćby Borodino...

[bavarsky]

Jak to nie było manewru pod Borodino?

[gregski]

Jeżeli walenie łbem w reduty jest manewrem to manewrów było tam co niemiara.

[bavarsky]

Manewr był na lewe skrzydło wojsk Rosyjskich. Dzięki temu uskutecznieniu uległa zagładzie 2 Armia Bagrationa i część 1-wszej.

Edytowane 11 Październik 2011 przez bavarsky

[gregski]

Ależ to nie był manewr tylko przepychanka zakończona jatką. Manewr to był pod Austerlitz gdzie Napoleon najpierw wyprowadził wroga w pole a potem rozciął jego ugrupowanie.

[Widłobrody]

Nie przesadzałbym też z tym wysypem lądowych talentów.

Oprócz Masseny i Davout'a to nie zauważam jakichś specjalnych geniuszy.

A Hoche i Bonaparte? Razem przynajmniej czterech. Zaś pozostała generalicja republiki i potem cesarstwa była przynajmniej kompetentna i zdolna. Udrożnienie kanałów awansu społecznego wyraźne. Wyraźna przewaga nad klasą generalicji przed rewolucją czy w armiach monarchii ancien regime'u. U konkurencji pojedyncze przypadki zdolniejszych dowódców. W Prusach jeden, w Rosji dwóch, w Austrii nikt, w Anglii jeden.

A w marynarce francuskiej nie wybił się nikt z ponadprzeciętnym talentem.

Edytowane 11 Październik 2011 przez Widłobrody

[bavarsky]

Ależ to nie był manewr tylko przepychanka zakończona jatką. Manewr to był pod Austerlitz gdzie Napoleon najpierw wyprowadził wroga w pole a potem rozciął jego ugrupowanie.

No tak. Są przecież bitwy w których przygotowanie rozstrzygnięcia dać ma pojawienie się wydzielonej części sił na flance lub tyłach przeciwnika; jak pod Castiglione, pod Iławą czy Budziszynem.

I są np. takie w których ruch oskrzydlający zostaje podjęty z głębokiego ugrupowania czołowego jak pod Jeną, Wagram czy Możajskiem.

Edytowane 11 Październik 2011 przez bavarsky

[Albinos]

Dyskusja na temat marynarki wojennej Francji i Anglii została wydzielona (za radą secesjonisty): https://forum.historia.org.pl/topic/13817-flota-anglii-i-francji-porownanie/page__pid__203139#entry203139

[harry]

Na pewno coś chcesz udowodnić, tylko co ? Nawet Bielecki, do którego można mieć zastrzeżenia, twierdzi że gdyby L'Estocq uderzył na lewe skrzydło Francuzów, a nie jak stało się w rzeczywistości, na prawe, to los bitwy byłby inny. Bardzo ciekawie o tym manewrze mówi Tomasz Rogacki w wydanej własnym sumptem książce z połowy lat 90-tych.

Sytuacja pod koniec dnia bitwy raczej przypominała drzwi obrotowe, a nie jednostronne przeskrzydlenie. Każdy z Was zna przebieg bitwy, w której mało jest finezji a sporo bicia głową w mur, ale jedyny trafny komentarz niestety nie padł na tym forum tylko wypowiedział to Ney;

Masakra Quel! Et sans résultat

A co tu jest do udowodnienia? Rozkaz jaki przywiózł porucznik Kursell 8 II nad ranem wyraźnie stwierdzał, że korpus ma dołączyć do Rosjan na prawym skrzydle. Dyspozycja do zajęcia pozycji na lewym skrzydle, to dopiero 13-14 po południu, kiedy Lestocq dotarł na wschód od Althof i widział już pole bitwy, a Benningsen nie miał już rezerw które mógłby rzucić przeciwko Davout. W tym samym mniej więcej czasie dotarł rozkaz do Ney'a, zawracający go do Iławy, z tym że ten był już pod Krzyżborgiem.

A tak ogólniej. Błyskotliwe zwycięstwa Napoleona odeszły bezpowrotnie wraz z Austerlitz i Jeną (a właściwie Auersteadt). Potem były już tylko "przepychanki". Dlaczego?

[adam1234]

Dlaczego?

Upatrywałbym tego w dwóch kwestiach: Napoleon walczył z przeciwnikami o wiele liczniejszymi, którzy dodatkowo przeanalizowali poprzednie zwycięstwa cesarza i znaleźli chociaż częściowe remedium na jego styl prowadzenia wojny, co z przewagą liczebną dało w efekcie upadek hegemonii napoleońskiej.

[Biała Magia]

Dodałabym jeszcze, że Marengo było ugruntowaniem rosnącej potęgi Pierwszego Konsula. Gdyby Napoleon przegrał wtedy, kto wie, czy losy świata nie potoczyłyby się zupełnie inaczej. ,

A... mam sentyment do Austerlitz, sama nie wiem dlaczego, ale może po prostu pokochałam słońce Austerlitz, symboliczną w swej dacie bitwę itd.

[Thelclave]

Jak dla mnie bitwa po Jeną ale konkretnie Auerstadt, absolutny pokaz umiejętności taktycznych marszałka Davout'a i sromotna klęska Prusaków.

[Widłobrody]

Lipsk. Po tej klęsce już było po zawodach.

[jancet]

Te bitwy mają być dwie, i to najważniejsze.

Najważniejsze, czyli takie, które najsilniej wpłynęły na dzieje epoki, a przynajmniej na nasze dziś o tych dziejach wyobrażenie.

Jeśli mają być dwie, to logiczne jest przyjąć, że jedna z nich, to taka, po której już nikt nie mógł zasadnie zaprzeczać jego potędze i geniuszowi. Druga zaś to taka, po której znów można było temu zaprzeczać, i która ostatecznie doprowadziła do jego upadku.

Zatem 1. wybór: Austerlitz. Wcześniej też było wiele sukcesów, ale zawsze można było powiedzieć, że to na bocznych teatrach wojny, przez zaskoczenie, fatalny błąd dowódcy przeciwnika, który nie dorósł, etc. etc. W "bitwie trzech cesarzy" nie ma mowy o bocznym teatrze, zaskoczeniu czy nieodpowiednim doborze dowódcy. Dwaj cesarze zostali pobici przez tego trzeciego, bo był lepszy i posiadał lepszą (choć mniej liczną) armię.

Zaś 2. wybór: Małojarosławiec. Bitwa, której właściwie nie było, lecz brak tego sukcesu spowodował podjęcie decyzji o odwrocie drogą na Smoleńsk. W wyniku tej bitwy to przeciwnik wymusił na Napoleonie decyzję, co do dalszych działań. Dotychczas, nawet gdy przegrywał, to nadal był rozgrywającym, po Małojarosławcu to przeciwnicy rozgrywali impasy, expasy, czy po prostu brali górką. Napoleonowi pozostawała co najwyżej - od czasu do czasu - przebitka.

Gdybym miał wybrać dwie bitwy, w których najwyraźniej okazał się napoleoński geniusz, to byłaby zupełnie inna odpowiedź na zupełnie inne pytanie.