Sen oraz Wasze sny...

[jachu]

Temat zaniedbany, nikt z was ostatnio nie leci w ramiona Morfeusza? :wink:

Miałem dzisiejszej nocy dziwny sen - pamiętam tylko jakieś urywki. Uciekam sobie przez jakiś gmach, wiedząc, że goni mnie dwóch mężczyzn. Gmach wygląda na zniszczony, a co ciekawe - nie ma w nim żadnych okien, tylko drzwi. Otwierają się raczej w mniejszości niż w większości, ciągle dopadam do jakiś i próbuję otworzyć - nie da się, a jak już się da, to prowadzą w identyczny korytarz. Goniący się zbliżają. Prawie mnie mają, ale dopadam do drzwi, a za nimi jest zniszczony pokój - leżące w nieładzie meble, zbite szkło i okno (ale wpada przez nie światło tak silne, że nic nie widać). Zamykam drzwi, ale nie ma zamka, więc chwytam połówki nogi od stołu i się zaczajam. Jeden z ścigających wchodzi i zamierzam walnąć go tym drewnem, ale sweter jaki mam na sobie spowalnia mnie tak mocno, że on z łatwością wyjmuje nóż i robi dwa cięcia, przecinając mi ścięgna u rąk. I odchodzą. Ja idę znowu przez ten budynek z bezwładnymi rękoma i jestem wkurzony, nie dlatego że nie mogę nimi ruszać, ale dlatego że ten pajac pociął mi kurtkę. W końcu dochodzę do szatni uniwersyteckiej (co jest dziwne, bo gmach nie był budynkiem Uniwersytetu Szczecińskiego) i widzę kumpla siedzącego na krześle przy stanowisku komputerowym. Podchodzę bliżej, a kumpel mówi "no nareszcie. Już myślałem, że będę tu na ciebie czekał do posranej śmierci". Koniec snu. Finito.

[Qrosava]

Najczęściej śnię o samym sobie i czasem o znajomych (nigdy o rodzinie). Praktycznie co noc.

Q

[Avaritia]

Przez jakiś czas w ogóle nie pamiętałam moich snów, ale teraz nawet jak zdrzemnę się przez godzinkę po południu to coś mi się śni. I z reguły to coś, co niedawno się wydarzyło albo chciałabym, żeby się wydarzyło. Rozumiem przez to, że matura mi się śnić nie będzie

[Andreas]

A mi dziś się śniło lądowanie na Peleliu. Było to tak genialnie realistyczne, że miałem wrażenie, że albo oglądam ''Pacyfik'' albo gram w CoD5. I już sobie myślałem: ''No nie, to trzeba wszystko narysować, to przecież super rysunki będą''.

Najpierw wyskoczenie z Amtracka, potem ciemność i obudziłem się na plaży, słońce albo dopiero wschodziło, albo zachodziło(wydaje mi się, że to drugie). Wszędzie ciała poległych marines, leżące hełmy, części oporządzenia, broń. I dwa ziejące ogniem bunkry. Krzyki rannych, rozkazy wydawane gardłowym głosem: Move on!, Take cover!, I'm hit! Heeelp! Orderly!. Świszczące wszędzie pociski, granaty. Poprzewracane palmy na białym piasku, liście i orzech kokosowe. I turkusowe morze, które omywało mi twarz. Parę razy lądowałem pod wodą.

I pamiętam, że do jednego z tych bunkrów podczołgałem się i wrzuciłem dwa granaty. I ze strzelnicy wypełznął ogień, ktoś w środku krzyczał przeraźliwie.

Następny był bardziej na lewo, wykuty w jakieś skale. Ja i jeszcze jeden marine wspięliśmy się tam i wrzuciliśmy po dwa granaty(ciągle nie mogę uwierzyć - to wyrywanie zawleczki było bardzo realistyczne!). I kiedy rzucałem swój drugi(czyli ostatni), zauważyłem wyraźnie lufę japońskiego kaemu, kogoś krzyczącego przeraźliwie, płomień ogarniający jakieś skrzynki w głębi. I potem już nic.

Dopiero gdy piłem kawę, zdałem sobie sprawę, że takich scen nie ma w żadnej znanej mi produkcji i one nie istnieją.

Inny sen, dawno temu, to atakowanie ''stanowiska dowodzenia'' Luftwaffe - czyli dwóch, trzech żołnierzy LW siedzących przy radiostacji i telefonie, osłoniętych jakimiś przewróconymi szafami i workami z piaskiem. Był luty 1945r., a ja w Krasnej Armii. I pamiętam, że jeden z tych Niemców, w niebieskiej bluzie strzelił do mnie z pistoletu(chyba Walther P-38) i trafił mnie w prawe udo. Poczułem tylko piekący ból, ktoś rzucił w ich stronę granat, wielka eksplozja, dym. Potem wszystko zakręciło się i zgasło.

[gregski]

Mnie to się wczoraj śniły śledziki marynowane, z cebulką, w oleju. Do tego polski chleb i dwie "pięćdziesiątki" (tylko po to, aby śledzie nie pomyślały, że je pies wrąbał).

[Andreas]

Gregski, podaj adres, to Ci wyślę paczuszkę, bo aż szkoda zaczyna mi się robić marynarzy gdzieś na krańcach świata.

[gregski]

Andreas, serdeczne dzięki za chęć ulżenia mej ciężkiej doli, ale saudyjscy celnicy czuwają!

Nic to, jeszcze 4 tygodnie i do domciu!

[Andreas]

Dzisiejszy sen przebija co się da.

Stałem w jakimś lesie i paliłem papierosa. Była zima, wszystko pokryte śniegiem. Ten las znajdował się na zboczu wzgórza, dość łagodnego. Naprzeciw lasu, dosłownie tuż przy nim, leżała osada. Domki typowo murowane, niektóre z fundamentami z kamienia, kilka spalonych i poburzonych. i w pewnym momencie, z jednego domku(który miał taki taras na I-szym piętrze), zauważyłem kilka błysków. Konkretniej, z tego tarasu. I kilka razy coś gwizdnęło koło mnie, a potem zaczęło upadać wokół, w pnie, w ziemię.

I przybiegli do mnie inni. I dopiero teraz spostrzegłem, że byliśmy wszyscy odziani w amerykańskie, II-wojenne mundury. I tutaj nie jestem pewien, ale walczyliśmy w składzie 101st Airborne. Wszyscy położyli się na ziemię i ktoś krzyknął: 'Ogień zaporowy!', ja odpowiedziałem: 'Nie, czekać!' I zauważyłem, że koło mnie usadowił się żołnierz z granatnikiem. Pytam się go: 'Dostrzelisz do tego domu?' 'Spróbuję, kapitanie.'. I strzelił raz, drugi. Salwy były za krótkie, bo dosięgały najbliższego nas spalonego budynku. Strzelił trzeci raz i powiedział: 'No, to by było na tyle.' I odrzucił niepotrzebny granatnik. Ale, zdaje się, ostatni pocisk trafił w okolice tego domku z tarasem. Idziemy, a ja mówię do jednego żołnierza - sierżanta - idącego obok mnie: Nie mam broni, daj mi swoją, pistolet chociaż. On odpowiedział: Pistoletu nie dam(coś mi tu śmierdzi ostatnią częścią Brothers in Arms ). - i zauważyłem, że ten Colt był jakiś inny od wszystkich - srebrny?. Ale sierżant dodał: Ale bierz karabin. Dostałem M1A1, rozłożyłem kolbę i zauważyłem, że stoimy juz pod tym tarasem. To ja w te pędy na górę po schodach, po cichu. I zauważyłem, że na ławeczce siedzi dwóch Niemców z kimś jeszcze(zdawało mi się, że Amerykaninem) i rozmawiają. A ja zaczynam strzelać, ale im pod nogi. Obracam się, a za mną dwie Niemki z Mauserami, znowu strzały pod nogi i w powietrze. Rzuciły broń, po oddanych do mnie może dwóch strzałach. Jedna, ubrana w spódnicę i białą koszulę, była ranna. Do drugiej, ubranej w za dużą bluzę mundurową i furażerkę, biegnę i krzyczę: 'Rzuć broń! Na ziemię, na ziemię!'. Padła wystraszona, ręce na kark, a ja odrzucam jej karabin gdzieś dalej. I wtedy patrzę - a to moja koleżanka z klasy(dodam, że ładna).

[lancaster]

Sny miewam przewaznie o historii , tzn , o kobietach wszystkich ras i religii , w kazdej epoce historycznej , monotematyczne , ale jakie piekne

[secesjonista]

To nie jest historia... to obsesja

zresztą całkiem zdrowa.

U mnie się pojawia często motyw, że jestem snajperem... ukryta żądza mordu której treningi krav magi nie wykorzeniły?

[Qrosava]

Cóż, mi zwykle śni się moja praca - biura, gabinet, masa ludzi... Nic specjalnego w porównaniu ze snami niektórych z Was. ;-)

Q

[gregski]

To nie jest historia... to obsesja

Ale jaka miła! Szczególnie w porównaniu z takim prozaicznym obsesyjnym myciem rąk, lub obsesyjnym liczeniem sztachet w mijanych płotach (cos takiego też się zdarza)

[Conandoyle]

A ja sie nie podziele snami... zbyt duzo gadania

[Samuel Łaszcz]

Lepiej oszczędzę Wam tych tych opowieści, bo moglibyście się ze śmiechu... już chyba wiecie co.

[secesjonista]

Ale jaka miła! Szczególnie w porównaniu z takim prozaicznym obsesyjnym myciem rąk, lub obsesyjnym liczeniem sztachet w mijanych płotach (cos takiego też się zdarza)

W tym nie ma obsesji, li jedynie nerwica natręctw.