Działalność Templariuszy w Ziemi Świętej

[Aleksander]

Jakie były zadania Templariuszy w Jerozolimie? Słyszałem, że mieli swoją siedzibę na Wzgórzu Świątynnym.

[MaWro]

Zadaniem Templariuszy była ochrona pielgrzymów pielgrzymujących do Ziemi Świętej.

[Andrzej]

Frates Militiae Templi, Pauperes Commilitones Christi Templique Salomonis (łac.) - Zakon Biednych Rycerzy Chrystusa i Świątyni Salomona

Początki

Historia Zakonu Rycerzy Świątyni czyli Templariuszy rozpoczyna się w 1118 roku, kiedy to Hugo de Payns, rycerz z Szampanii i jego towarzysze: Godfryd de Saint-Omer, Godfryd d'Eygorande, Nicolas de Neuvic, Jean d'Ussel, Jean de Meymac i Pierre d'Orlean złożyli przed patriarchą Jerozolimy ślub ubóstwa, czystości i posłuszeństwa według reguły cysterskiej (św. Bernarda z Clairvaux) i zobowiązali się, służąc jako rycerze, bronić pielgrzymów i chronić drogi. Jednak dopiero 10 lat później na synodzie w Troyes, któremu przewodzili kardynał legat Mateusz d'Albano i Bernard opat Clairvaux, templariusze faktycznie konstytuują się jako zakon: otrzymują Regułę Zakonną (sentencją staje się Memento Finis) i białe płaszcze. Opiekunami zakonu zostają papież Honoriusz i Szczepan, patriarcha Jerozolimy.

Nazwa zakonu pochodzi od łacińskiego słowa templum – świątynia, od ich siedziby w pobliżu dawnej świątyni Salomona w Jerozolimie. Symbolem zakonu było dwóch rycerzy na koniu.

Struktura

Na czele Zakonu stał Wielki Mistrz, ale jego władza podlegała kontroli wybieranych przez Zakon urzędników (Kapituła Generalna).

Członkowie Zakonu dzielili się na cztery grupy: braci-rycerzy (fratres milities), braci służebnych -giermków (fratres servientes armigerii), kapelanów (fratres capellani), oraz służby i rzemieślników (servients famuli et officii).

Historia

19 marca 1128 r. templariusze otrzymują pierwsze nadanie z rąk Teresy , królowej Portugalii, która oddaje im zamek w Soure nad Mondego strzegący południowej granicy królestwa przed Maur ami. Także w tym roku Hugo de Payns zakłada prowincję angielską ze Starą Świątynią w Holborn jako ośrodkiem, a Gotfryd z Saint-Omer, syn kasztelana z Saint-Omer uzyskuje darowizny na rzecz zakonu od Wilhelma Clitona, hr. Flandrii. W kolejnych latach templariusze pozyskują kolejnych hojnych sponsorów i współbraci. 14 lipca 1130 r. ślub zakonny składa Rajmund Berengar III, hrabia Barcelony i Prowansji, ofiarowując templariuszom zamek Granena na granicy marchii saraceńskiej, zaś Alfons, kr. Portugalii obdarza templariuszy nadaniem puszczy Cera pozostającej w rękach Saracenów; po wyzwoleniu regionu rycerze zakładają Coimbrę, Ega i Rodin, które podlegają papieżowi bez pośrednictwa biskupów, a w 1131 podczas oblężenia Burgos Alfons I, kr. Aragonii pozostawia w testamencie templariuszom 1/3 swego królestwa. Jednak po jego śmierci w 1134 roku poddani unieważniają testament dzielący królestwo pomiędzy zakony rycerskie i przekazują królestwo don Ramirowi, bratu Alfonsa, biskupowi Burgas; w walkach o sukcesję, które wybuchły po unieważnieniu testamentu templariusze nie wzięli udziału. Kolejne nadania uzyskują w 1132 uzyskując zamek Barbara od Armengola, hr. Urgel, a w 1134 twierdzę saraceńską Calatrava zdobytą przez Alfonsa, kr. Kastylii i Aragonii od arcybiskupa Toledo, zaś w kwietniu tego roku Rajmund Berengar IV, hr. Barcelony przyrzeka templariuszom pomoc w obronie Graneny.

24 maja 1136 umiera Hugon de Payns, pierwszy mistrz templariuszy, jego następcą zostaje wybrany Robert de Craon z Andegawenii, który uzyskuje od papieży szereg bulli obejmujących przywileje dla zakonu i stanowiących podstawę ich działalności. 23 marca 1138 r. papież Innocenty III wydaje bullę Omne Datum Optimum stanowiącą podstawę przywilejów templariuszy: wprowadza do zakonu braci kapelanów, wyłącza templariuszy spod władzy kościelnej (poza papieską) i powierza mistrzowi oraz kapitule pełną odpowiedzialność za władzę w Zakonie, wyłącza spod opłaty dziesięcin, upoważnia do budowy kaplic i kościołów wyłączonych spod jurysdykcji biskupów. Bulla Milites Templi z 1144 r. nadaje templariuszom prawo do kwestowania raz do roku w każdym kościele, nawet w okolicach obłożonych interdyktem; w tymże roku templariusze przyjmują do swego grona będącego w agonii i obłożonego klątwą Gotfryda z Mandeville, hr. Essex, co umożliwia jego pochowanie w ziemi poświęconej i stanowi wyraz ich szczególnego przywileju. W 1145 r. kolejna bulla Militia Dei powiadamia biskupów o prawie templariuszy do budowy kaplic, a w 1147 papież Eugeniusz III nadaje templariuszom godło czerwonego krzyża na białych habitach (ma być symbolem permanentnej krucjaty zakonu przeciw niewiernym) podczas obrad kapituły generalnej Zakonu w Paryżu. Wszystkie te przywileje uszczuplające dochody duchowieństwa i wyłączające templariuszy spod jurysdykcji biskupiej powodują narastanie niechęci kleru do zakonu.

Nowe bractwo wypełniło lukę w wewnętrznej organizacji kolonialnego państwa Franków. Początkowo spełniało tylko rolę policji, patrolując drogi i zwalczając opór ludności miejscowej – muzułmańskiej i chrześcijańskiej. Odciążało w ten sposób szczupłe siły wojskowe królestwa od zajmowania się sprawami bezpieczeństwa wewnętrznego w okupowanym kraju. Dlatego szybko zyskało uznanie, popularność i cieszyło się poparciem króla i możnych. Również duchowieństwo przyjęło z zadowoleniem powstanie rycerskiego bractwa.

Gdy w 1291 roku upadło Królestwo Jerozolimskie, pozbawieni siedziby templariusze przenieśli się na Cypr (1291), a następnie do Francji. Od XIII w. działali także w Polsce.

Król francuski Filip IV Piękny który miał wielkie długi u templariuszy postanowił uwolnić się od nich. 13 października 1307 uwięził członków zakonu we Francji, zarzucając im herezję, świętokradztwo, czary, rozpustę i spiskowanie z Saracenami. Po długotrwałym procesie, trwającym do czerwca 1311 roku, sobór w Vienne zdecydował o kasacie zakonu templariuszy. Jego majątki we Francji zostały skonfiskowane, wielu templariuszy poniosło śmierć na stosie, w tym Wielki Mistrz Jakub de Molay i 54 innych dostojników zakonnych.

Ulegając naciskom króla Francji papież Papież Klemens V rozwiązał zakon w 1312 (ostatecznie jednak uniewinnił go z zarzutów o herezję). Po kasacie zakonu templariuszy dobra jego zostały przez papieża przekazane joannitom, jednak nie wszystkie udało im się przejąć (część przejeli lokalni władcy). Części templariuszy pozwolono na utworzenie nowych zakonów o odmiennych regułach, np. cysterskiej (Zakon Rycerzy z Montesa, Hiszpania), czy Zakon Rycerzy Chrystusa, Portugalia).

Po rozwiązaniu zakonu templariuszy, kontynuatorzy ich tradycji mieli ponoć w czasach nowożytnych utworzyć masonerię. Nie ma na to jednak przekonujących dowodów, choć część lóż masońskich przyjęła nazwę Rycerzy Świątyni, a więc "templariuszy".

Wielcy Mistrzowie Zakonu:

Wszyscy Wielcy Mistrzowie Zakonu Templariuszy pochodzili z Francji:

1118-1136 - Hugh de Payens

1136-1146 - Robert de Craon

1146-1149 - Everard des Barres

1149-1153 - Bernard de Tremelai

1153-1156 - Andre de Montbard

1156-1169 - Bertrand de Blanquefort

1169-1171 - Philip de Milly

1171-1179 - Odo de St Amand

1179-1184 - Arnold de Toroga

1185-1189 - Gerard de Ridfort

1191-1193 - Robert de Sable

1193-1200 - Gilbert Erail

1201-1208 - Philip de Plessiez

1209-1219 - William de Chartres

1219-1230 - Pedro de Montaigu

12??-1244 - Armand de Perigord

1245-1247 - Richard de Bures

1247-1250 - William de Sonnac

1250-1256 - Reynald de Vichiers

1256-1273 - Thomas Berard

1273-1291 - William de Beaujeu

1291-1293 - Tibald de Gaudin

1293-1314 - Jacques de Molay

źródło wikipedia

I jeszcze stronka poświęcona Templariuszom: Szlak Templariuszy

[wojtus]

nie weimy do końca w jaki sposób powstała ta organizacja....w 1118 roku kiedy powstała, jej twórcy mieli do wyboru kilka lokalizacji- dlaczego więc wybrali kupę gruzowisk ? w kilka lat grupa obdartusów koczująca w ruinach świątyni heroda przekształciła się w potężny zakon... pod koniec XiX wieku byly prowadzone badania pod świątynią i odkryto system podziemnych korytarzy o których wspominają też miedziane zwoje odnalezione w Qmran

[Aleksander]

Dziękuję Ci Andrzeju, że wynazlazłeś tyle info. W nagrodę dodałem Ci 1 punkt.

[Beowulf]

nie weimy do końca w jaki sposób powstała ta organizacja....w 1118 roku kiedy powstała, jej twórcy mieli do wyboru kilka lokalizacji- dlaczego więc wybrali kupę gruzowisk ? w kilka lat grupa obdartusów koczująca w ruinach świątyni heroda przekształciła się w potężny zakon...

To chyba jednak nie było do końca tak, że wybrali "kupę gruzowisk". W 1119 roku (czyli rok po powstaniu) od króla jerozolimskiego Baldwina II otrzymali rezydencję w pobliżu dawnej Świątyni Salomona - świątynia (a dokładnie ruiny) była tylko częścią ich majątku. Nie odrzuca się takich darów - zwłaszcza że miejsce było niezwykle atrakcyjne. Odtąd właśnie nazywani są Rycerzami Świątyni (łac. templum), czyli po prostu templariuszami.

To, że grupa "obdartusów" przemienia się w potęgę możemy tłumaczyć strukturą wewnętrzną zakonu i sposobem pozyskiwania pieniędzy (a jak wiemy jeśli nie chodzi o kobiety, to chodzi o pieniądze ). Zaczęło się od tego, że zakon, dzięki bardzo dobrym dyplomatom (i jeszcze lepszej propagandzie) uzyskał szereg nadań ziemskich na terenie Ziemi Świętej i Europy. W ten sposób powstały prowincje klasztoru na Bliskim Wschodzie (jerozolimska, antiocheńska, trypolitańska), oraz w Europie (francuska, angielska, szkocka, irlandzka, niemiecka hiszpańska, portugalska, włoska i węgierska). Pieniążki zaczęły napływać same...

Templariusze czerpali dochody z uprawy gruntów rolnych i hodowli zwierząt. Posiadali patronaty nad kościołami, pobierali opłaty celne, zbierali datki przeznaczone na wyprawy krzyżowe. Zajmowali się na dużą skalę handlem i operacjami finansowymi. W ten właśnie sposób powstał "mit" o niezmierzonych bogactwach zakonu.

Mówiąc już templariuszach - zapytam się Was co sądzicie o słynnym odkryciu z zeszłego roku? We wrześniu 2004 roku w tajnych archiwach w Watykanie odnaleziono poszukiwany od kilkuset lat protokół z wyrokiem uniewinniającym w procesie templariuszy, jaki toczył się w 1308 roku. Dokument ten jest niezwykle ważny i zasadniczo zmienia nasze spojrzenie na likwidacje zakonu. Filip Piękny przestaje być "piękny z charakteru" - staje się czarnym charakterem tej opowieści - z kolei Klemens V (papież który uniewinnił templariuszy) staje się postacią bardziej złożoną - pamiętajmy że panował on w czasie niewoli awiniońskiej.

Oto tłumaczenia artykułu z "The Times" Adriano Forgione w przekładzie Grzegorza Kowalskiego na temat odkrycia przez Barbarę Frale w dn. 13 września 2001 r dokumenu z tajnego procesu TT. linka

Co o tym sądzicie?

[czorlito]

a co ze Świętym Graalem i potomkami Jezusa?

[szpek_chomik]

http://www.historia.org.pl/forum/viewtopic...asc&start=0

[Kania]

Tak. Jeszcze pogadajmy o kodzie da Vinci:) O templariuszach był temat.

[szpek_chomik]

Co ciekawe, Zakon Templariuszy przez cały okres Królestwa Jerozolimskiego rzeczywiście interesowali się losem pielgrzymów, nawet wówczas kiedy Zakon osiągał szczyt potęgi i jego działalność była znacznie szersza, zakonnicy-rycerze nie zapomnieli o swoich obowiązkach i nadal wykonywali dzieło Hugona de Payns

Ciekawa książka: "Dzieje Templariuszy" Marion Melvill. Trochę stronnicza (na korzyść Zakonu) ale ciekawa:)

[Anders]

Trochę bardzo stronnicza, o ile pamiętam - ale istotnie warto przeczytać - z tego co pamiętam było tam sporo szczegółów z reguły, zwyczajów, życia codziennego zakonników.

[szpek_chomik]

zgadza się :wink: znajdziecie tam sporo ciekawostek m.in że Templariuszom nie wolno było golić brody i wąsów...

[Tofik]

Co ciekawe - wg legendy Jacques de Molay na stosie rzucił klątwę na papieża i króla francuskiego. Przepowiadał, że przed upływem roku obaj wraz z nim staną przed sądem Bożym. I to się sprawdziło - miesiąc po spaleniu de Molaya zmarł papież, a osiem miesięcy po templariuszu - Filip.

[szpek_chomik]

O tej klątwie mówiono tez podobno po zamordowaniu "naszego" Henryka Walezego. Molay miał rzucić bowiem klątwę na cały ród królewski Filipa.

P.S Ale Wilhelm Nogaret, główny oprawca Templariuszy, umarł wcześniej niż sam Jakub de Molay więc klątwa się nie liczy

[Fassr ad-Din]

Działania militarne Templariuszy to jeden z moich rozdziałów pracy licencjackiej