Czy w czasach PRL był lepiej?

[Mariusz 70]

Tylko,ze zapomina sie zazwyczaj,ze np.cukier byl na kartki jeszcze przed rokiem 1980-tym.

Popularne powiedzonko z piaskownicy: "Chcesz cukierka idz do Gierka" tez nam cos o zaopatrzeniu lat wczesniejszych mowi.

[Samuel Łaszcz]

Tylko,ze zapomina sie zazwyczaj,ze np.cukier byl na kartki jeszcze przed rokiem 1980-tym.

A propos kartek: W "Najjaśniejszej III Rzeczypospolitej" tyle narzeka się na te kartki w latach 70. i 80., tyle, że "zapomina się", że to ludzie domagali się sami wprowadzania reglamentacji na kolejne towary.

[secesjonista]

Ludzie domagali się też przemian demokratycznych... ale tego nie da się wydrukować.

Edytowane 4 Maj 2011 przez secesjonista

[FSO]

Witam;

secesjonista jak zwykle zwraca uwagę na tzw. przemiany demokratyczne, nie zauważa, że były one dodatkiem do głównego hasła strajków "socjalizm tak - wypaczenia nie". Co oznaczało wszystko co najlepsze w PRL-u... dla strajkujących.

pozdr

[lancaster]

A propos kartek: W "Najjaśniejszej III Rzeczypospolitej" tyle narzeka się na te kartki w latach 70. i 80., tyle, że "zapomina się", że to ludzie domagali się sami wprowadzania reglamentacji na kolejne towary.

Drogi Samuelu ,

zapewniam Cie ze ludzie domagali się towarów nie kartek , a samo posiadanie magicznych kartek nie oznaczało , ze możesz dokonać zakupu tego co na karteczce czerwona władza Ci "gwarantowała " , nie było tak łatwo

ps

wreszcie jakiś ludzki atavar , wracaj do sarmackich korzeni

[Mariusz 70]

Ma ktos moze jakies dane liczbowe dotyczace pomocy zywnosciowej dla Polski z Zachodu(glownie USA)w latach 80-tych?

Przez dosc dlugi okres w naszym domu byla ona obecna w formie oleju w metalowych karnistrach,plastelinowego sera,konserwowej szynki,solonego masla,czasami slodyczy.Kanapki w szkole ze slonym maslem i pomaranczowym serem to byl wtenczas wyroznik dzieci z robotniczych rodzin.Nasi "wojskowi" koledzy mieli troche lepiej,ale animozji absolutnie nie bylo.

Z dzisiejszego punktu widzenia to obciach straszny,ze sie w koncu XX wieku w Europie ludzi dokarmialo jak somalijskich murzynow,ale coz...real-socjalizm z pelnymi konsekwencjami. Czy ktos pamieta jakies inne formy tego typu pomocy?

[Glasisch]

Ma ktos moze jakies dane liczbowe dotyczace pomocy zywnosciowej dla Polski z Zachodu(glownie USA)w latach 80-tych?

W tym okresie poczta niemiecka (Bundespost) zrezygnowała z pobierania opłat za paczki żywnościowe (porto). Nastąpił więc zalew paczek, z którym tutaj, odpowiednia instytucja (Poczta Polska) miała spore trudności, aby się się uporać z tym nawałem, a wygłupiali się do tego jeszcze celnicy (czasami coś brakowało, albo mąka, czy cukier wymieszane były z olejem). Przesyłki nadchodziły najpierw koleją, a potem powstały specjalne firmy transportowe oraz włączyły się do tego również poważne spedycje (nie istniejący już PSM C. Hartwig Katowice, na przykład), które zbierały te paczki w Niemczech i po przejściu przez magazyn o cło, rozwoziły następnie do końcowych odbiorców. Przychodziło wszystko, głównie żywność.

[Mariusz 70]

No i pracownicy Poczty Polskiej niestety mieli ten mily zwyczaj,ze okradali przesylki.Cenzura to ulatwiala i zachodnie paczki nadchodzily najczesciej wybebeszone i okradane.Smutna norma owych czasow.

Ale chodzilo mi raczej o pomoc na duza skale,ktorej dystrybucja zajmowaly sie glownie rozne koscioly.Jako dzieci tez czesto w ramach parafialnych lekcji religii takie przesylki pomagalismy rozladowywac za co zawsze cos tam dostawalismy.Slodycze,banke z olejem itp.Byly tego cale samochody dostawcze z produktami tanimi,zajmujacymi niewiele miejsca i naprawde praktycznymi.Stad prostokatne banki na olej,konserwy,duze bloki sera czy solone,a wiec o duzej trwalosci maslo.W sumie obrazki identyczne z tymi jakie obserwujemy dzis np.Afryce.

[Samuel Łaszcz]

Drogi Samuelu ,

zapewniam Cie ze ludzie domagali się towarów nie kartek , a samo posiadanie magicznych kartek nie oznaczało , ze możesz dokonać zakupu tego co na karteczce czerwona władza Ci "gwarantowała " , nie było tak łatwo

Oczywiście masz rację, lancasterze. Ja jednak chciałem tylko zwrócić uwagę, że obecnie zapomina się o takim fakcie.

[Mariusz 70]

Jak mam rozumiec Samuelu zupelnie serio wierzysz w to,ze ludzie sami domagali sie reglamentacji,a wladza laskawie ich sny spelnila. Dobre.

Zachwyt byl jak pamietam zaprawde powszechny.Ludzie wrecz nie znajdowali slow,aby swe szczescie wyrazic.Wystarczylo wyjsc z domu i posluchac. :thumbup:

Edytowane 5 Maj 2011 przez Mariusz 70

[lancaster]

Ma ktos moze jakies dane liczbowe dotyczace pomocy zywnosciowej dla Polski z Zachodu(glownie USA)w latach 80-tych?

Przez dosc dlugi okres w naszym domu byla ona obecna w formie oleju w metalowych karnistrach,plastelinowego sera,konserwowej szynki,solonego masla,czasami slodyczy.Kanapki w szkole ze slonym maslem i pomaranczowym serem to byl wtenczas wyroznik dzieci z robotniczych rodzin.Nasi "wojskowi" koledzy mieli troche lepiej,ale animozji absolutnie nie bylo.

Z dzisiejszego punktu widzenia to obciach straszny,ze sie w koncu XX wieku w Europie ludzi dokarmialo jak somalijskich murzynow,ale coz...real-socjalizm z pelnymi konsekwencjami. Czy ktos pamieta jakies inne formy tego typu pomocy?

Nie można zapominać o roli Kościołów , które służyły za Centra dystrybucji Pomocy Żywnościowej ( w moim regionie głównie niemieckiej ), wielu kolegów z katolickich rodzin minimum raz w miesiącu w , najgorszym okresie korzystało z ww , ja po ww musiałem jechać z rodzicami do Legnicy ( 20 km ) i tu rzecz zabawna , pierwszy raz w życiu odkryłem ze czasem dobrze należeć do mniejszości religijnej Luteran w okolicy może z 400 osób ,a paczek niemieccy współbracia w wierze nie żałowali

Milicja dwa razy groziła Ojcu , wnioskiem do kolegium o spekulacje zatrzymując rodzinnego wartburga , kilogramowe puszki z szynka raczej ich przekonywały

[harry]

Czyli jednak było lepiej Władza od ręki, spełniała żądania ludu pracującego, wprowadzając reglamentację :thumbup:.

[Samuel Łaszcz]

Jak mam rozumiec Samuelu zupelnie serio wierzysz w to,ze ludzie sami domagali sie reglamentacji,a wladza laskawie ich sny spelnila. Dobre.

Zachwyt byl jak pamietam zaprawde powszechny.Ludzie wrecz nie znajdowali slow,aby swe szczescie wyrazic.Wystarczylo wyjsc z domu i posluchac. :thumbup:

Czyli jednak było lepiej Władza od ręki, spełniała żądania ludu pracującego, wprowadzając reglamentację :thumbup:.

Koledzy źle interpretują moje wypowiedzi.

[Mariusz 70]

Nie można zapominać o roli Kościołów , które służyły za Centra dystrybucji Pomocy Żywnościowej ( w moim regionie głównie niemieckiej ), wielu kolegów z katolickich rodzin minimum raz w miesiącu w , najgorszym okresie korzystało z ww , ja po ww musiałem jechać z rodzicami do Legnicy ( 20 km ) i tu rzecz zabawna , pierwszy raz w życiu odkryłem ze czasem dobrze należeć do mniejszości religijnej Luteran w okolicy może z 400 osób ,a paczek niemieccy współbracia w wierze nie żałowali

Milicja dwa razy groziła Ojcu , wnioskiem do kolegium o spekulacje zatrzymując rodzinnego wartburga , kilogramowe puszki z szynka raczej ich przekonywały

Generalnie masz racje,mniejszosci religijne mialy lepiej KRK to byl moloch,a kto wtedy by maslem pogardzil.Niewatpliwie trudno bylo wszystkich potrzebujacych sprawiedliwie obdzielic.Mieszkal bezposrednio nad nami ojca kolega ze stoczni,czlonek Kosciola Adwentystow.Gmina wyznaniowa niewielka,kosciol wystawili dopiero, o ile dobrze pamietam pod koniec lat 80-tych,ale wsparcie mieli faktycznie duze.Mi tez sie czasami w ramach sasiedzkiej wspolpracy jakies slodycze dostawalo, co niezwykle mile wspominam.

Kolejnym zrodlem pomocy jaki zapamietalem byl Szwedzki Czerwony Krzyz.W szkole otrzymywalismy ichnie kapsulki tranowe,a ze dwa razy nawet trafily sie cytrusy.Dodawano do tego firmowe olowki czy dlugopisy ,wiec w pamieci utkwilo.Wskazuje to tez bardzo wyraznie,ze szwedzkich specjalistow niepokoila jakosc wyzywienia dzieci w Polsce.

Ciekawa pomoca dla ubogich Polakow byly darmowe bilety wstepu do koscielnych muzeow we Wloszech,czego moi rodzice sami doswiadczyli.Niby blachostka,ale taka wejsciowka to byl zazwyczaj kilkudniowy zarobek robotnika.

[widiowy7]

A mi się przypomina, jak w pewnej parafii w Warszawie dystrybuowano odzież, przychodzącą z Zachodu.

W nocy, po dostawie, proboszcz z akolitami dokonywał selekcji towaru.

Te futerka i dżinsy szły na plebanię, reszta dla maluczkich.