Sztuka egipska - zmiany w przedstawianiu od Starego do Nowego Państwa

[Jarpen Zigrin]

Właśnie dlaczego malowali ich tylko i wyłącznie bokiem? Nie potrafili namalować całej twarzy? Co z rzeźbą z tego co zauważyłem tam często ktoś siedzi mało kto stoi dlaczego?

[napata]

Temat - rzeka. Trudno mi jest w kilku zdaniach zmieścić treść, której nie wyczerpują wielotomowe publikacje. Może więc tylko króciutkie odpowiedzi na same pytania. Czy potrafili namalować całą twarz... Z pewnością tak! Ale kanon to kanon. Ja przypomnę, że starożytni Egipcjani byli narodem bardzo praktycznym. Ich malowidła, rzeźby i rozmaite przedstawienia nie mają wyłacznie charakteru artystycznego. To przede wszystkim przedstawienia użytkowe i informacyjne. Malowidła o których mówimy to swoiste schematy gdzie król jest postacią największą, dostojnicy są odpowiednio stopniowani w zależności od rangi pełnionej funkcji. Chciałoby się powiedzieć: jeden rzut oka i już widać podział klasowy, lub "who is who". Z drugiej jednak strony hieroglify a więc zwyczajne znaki pisarskie często pretendują do miana przedstawień artystycznych. Czasem bywa, że większe znaczenie ma kolorystyka i piękno wykonania znaków niż sam tekst i jego poprawność gramatyczna. Klasyczny przykład przerostu formy nad treścią.

Postacie przedstawiano bokiem to fakt, ale zwróćcie uwagę że taka postać zazwyczaj jest zwrócona w którymś kierunku w jakimś konkretnym celu. A to składa ofiary bogom, a to dokonuje jakiejś czynności, czy bieże udział w określonej ceremonii. To dotyczy płaskorzeźby i malowidła.

Co do siedzącej rzeźby. Jest wiele przedstawień postaci stojących, biegnących a nawet leżących. Faktem jest, że najwięcej zachowanych posągów pochodzi z grobowców (nie licząc tych monumentalnych - przy- i przedświątynnych) Zmarłego starano się zawsze przedstawiać w pozycji siedzącej, dającej wrażenie spokoju i dostojeństwa.

Powiedzmy o posągu kubicznym a więc takim, gdzie z jednej , często prostopadłościennej bryły wystaje niewielki element: głowa, czasem ręce, często wkomponowane w bryłę. Wydaje się, że sens posągów kubicznych był - nie mieści się nam to w głowie - zwiększenie trwałości i wytrzymałości. Tak jakby ich zadaniem było przetrwać wieki. Dodatkowo większa i prostsza powierzchnia bryły dawalła więcej miejsca na umieszczenie tekstów hieroglificznych. Kto mi powie, że to nie jest podejście praktyczne?

To tak pokrótce i bez ambicji wyczerpania zagadnienia. Mam nadzieję że jeszcze ktoś zabierze głos i wypowie się w tym ciekawym temacie.

[{*_*} elta]

Jeśli chodzi o malarstwo, to rzeczywiście głowę przedstawiano z profilu, a oko malowano tak, jak jest widzane z przodu. W ten sposób ożywiano spojrzenie portretowanych osób i zwierząt. Ramiona jako symbol siły musiały być pokazane w całej okazałości z przodu. Nogi pokazywano z boku, bo w ten sposób można było pokazać ruch. Obie stopy malowane były od strony wewnętrznej, więc przedstawiana postać miała dwie prawe lub lewe nogi.

[szpek_chomik]

Właśnie dlaczego malowali ich tylko i wyłącznie bokiem?

no więc wcale nie tylko - głowę i nogi przedstawiano bokiem (aby pokazać kierunek ruchu) natomiast tors, a także samo oko przedstawiano z przodu. Ważne były również rozmiary postaci - czym większa postać tym ważniejsze miejsce zajmowała w społeczeństwie.

[napata]

no więc wcale nie tylko - głowę i nogi przedstawiano bokiem (aby pokazać kierunek ruchu) natomiast tors, a także samo oko przedstawiano z przodu.

Jeśli chodzi o malarstwo, to rzeczywiście głowę przedstawiano z profilu, a oko malowano tak, jak jest widzane z przodu. W ten sposób ożywiano spojrzenie portretowanych osób i zwierząt. Ramiona jako symbol siły musiały być pokazane w całej okazałości z przodu. Nogi jednak pokazywano z boku, gdyż w ten sposób, bez zagłębiania się w szczegóły, można było pokazać ruch.

Ważne były również rozmiary postaci - czym większa postać tym ważniejsze miejsce zajmowała w społeczeństwie.

gdzie król jest postacią największą, dostojnicy są odpowiednio stopniowani w zależności od rangi pełnionej funkcji. Chciałoby się powiedzieć: jeden rzut oka i już widać podział klasowy, lub "who is who".

Zastanawiam się, w kontekście powyższych cytatów, czy szpek_chomik nie czyta wypowiedzi innych, czy też czyta, ale ich nie rozumie. A może jest to zwyczajne nabijanie postów? Staraj się dodawać do wypowiedzi innych coś nowego, jeśli nie wiesz co dodać - nie pisz nic. Następnym razem będzie ostrzeżenie. I, ubiegając ewentualną Twoją odpowiedź, nie polemizuj ze mną, po prostu przyjmij to do wiadomości.

[freerider2006]

Witam mam pytanie dostyczace charakterystycznych cech malarstwa starożytnego egiptu. jezeli ktos wie niech pisze?:wink:

[nazaa]

Czyżby referacik? :wink:

Cechy malarstwa starożytnego Egiptu:

- specyficzny sposób przedstawiania ludzkiej postaci, tzw. kanon egipski - sylwetkę przedstawiano tak, aby wszystkie zasadnicze elementy były dobrze widoczne, tj. głowa, tułów, obie ręce i nogi

- układ figury ludzkiej - postać przedstawiano albo siedzącą, albo stojącą, faraona zaś najczęściej w pozie kroczącej lub stojącej

- perspektywa hieratyczna – postacie o wyższej pozycji społecznej przedstawiano w skali większej niż inne

- idealizacja wizerunku władcy (tzw. bezczasowa młodość) bez uwzględnienia jakichkolwiek uczuć na twarzy; zerwał z nią Echnaton (stąd jego posągi z długą szczęką, wąskimi ramionami i wydatnym brzuchem)

- barwniki naturalne, np. węgiel drzewny, sadza, ochra itd.

- symbolika kolorów - czerń to symbol życia, czerwień to symbol zła, pustynii, boga Seta itd.

- malowanie na zaprawie wapiennej

Jak mi się coś jeszcze przypomni, to dopiszę :wink: Pozdrawiam

[Jack Sparrow]

Chciałbym napisać coś na temat etapów malowania. Egipcjanie najpierw rysowali szkic na kawałku kamienia. Następnie nanosili go na ściany budowli. Artyści mieli zawsze pomocników, którzy rozcierali bryłki farby, potem malarze mogli spokojnie malować. Warto też wspomnieć, że Egipcjanie robili farbę z Henny.

[TyberiusClaudius]

Czytałem sobie Na tropach faraonów Pana Orłowskiego. Pisze on tam o chyba największym muzeum w Egipcie (dokładnie nie pamiętam, a książka chwilowo spoczywa w odpowiedzialnych rękach introligatora), w którym to są zabytki ze Starego, Średniego i Nowego państwa... Twierdzi, że sylwetki ludzkie z okresu St. państwa są posągowe, zabytki Śr. państwa nawiązują do czasów wcześniejszych, a postacie ludzkie z Nw. państwa są już bardziej "w ruchu". Toteż jak to było? Jak rozwijała się sztuka w kolebce cywilizacji?

[secesjonista]

Połączyłem nowy temat Tyberiusza z dwoma podobnymi, starszymi tematami.

secesjonista

[Amenemhahat]

W dniu 22.02.2016 o 6:56 PM, TyberiusClaudius napisał:

Czytałem sobie Na tropach faraonów Pana Orłowskiego. Pisze on tam o chyba największym muzeum w Egipcie (dokładnie nie pamiętam, a książka chwilowo spoczywa w odpowiedzialnych rękach introligatora), w którym to są zabytki ze Starego, Średniego i Nowego państwa... Twierdzi, że sylwetki ludzkie z okresu St. państwa są posągowe, zabytki Śr. państwa nawiązują do czasów wcześniejszych, a postacie ludzkie z Nw. państwa są już bardziej "w ruchu". Toteż jak to było? Jak rozwijała się sztuka w kolebce cywilizacji?

Ze względu na bardzo długą historię Egiptu faraonów (około 3 tysiące lat) oczywistym jest fakt że od Okresu Wczesnodynastycznego do Okresu Późnego musiały zachodzić jakieś zmiany. Oczywiście już w czasach Starego Państwa uformował się określony kanon sztuki egipskiej, niemniej ostateczne jego uformowanie to czasy Średniego Państwa (wtedy to m.in. ustalona została stała, określona siatka w przedstawianiu postaci). W czasach Starego Państwa postaci są bardzo posągowe, masywne a przy tym statyczne. W Średnim Państwie nabierają życia i dynamizmu, przeważnie są ukazywane jako kroczące a Nowe Państwo to już w ogóle pokazywało postaci przeważnie z jedną nogą na ziemi. Z kolei w Epoce Późnej, zwłaszcza za czasów XXVI dynastii (saickiej) można zaobserwować, tak w sztuce jak i w całej kulturze nawrót do tradycji Starego Państwa. Zresztą sztuka egipska to albo wzorce archaiczne Starego Państwa albo klasyczne ze Średniego Państwa, w późniejszych epokach to zwykle naśladowano jedne bądź drugie.

Edytowane 28 Wrzesień 2017 przez Amenemhahat
Literówka