Ulubiony Polak w historii Polski

[Col. Frost]

Moim ulubionym jest Józef Piłsudski. Może trochę banalny wybór, ale uważam go za jednego z najlepszych wodzów w historii Polski.

@down Pisząc banalny, miałem na myśli, że niezbyt oryginalny i raczej popularny :razz:

[Don Pedrosso]

Również Józef Piłsudski, za to co zrobił dla Polski i jakim był wodzem, i nie uważam go za banalny wybór :clap:

[Konstanthinos XI]

Kazimierz Wielki, ojciec trwałej potęgi Polski...

[cosiek]

Przychylam się do poprzednika, Kaziu Wielki. Ustabilizował i umocnił kraj po czasach podziału.

[Paweł1]

No to i ja dorzucę swoje trzy grosze.

Kto ulubiony? któż inny jak nie Komendant Piłsudski. Któż inny jak nie nasz Dziadek.

[gregski]

Franek Dolas - jako archetyp Polaka. Właduje się w tarapaty a potem dzięki mieszaninie cwaniactwa, szczęścia i brawury jakoś się wykaraska.

Tak przetrwaliśmy!

A z prawdziwych postaci to Książe Józef Poniatowski. Znowu hulaka utracjusz, bawidamek, a gdy trzeba świetny żołnierz polityk i patriota.

[piterzx]

A z prawdziwych postaci to Książe Józef Poniatowski. Znowu hulaka utracjusz, bawidamek, a gdy trzeba świetny żołnierz polityk i patriota

Tuś mi brat! Moimi ulubionymi postaciami są ks. Józef Poniatowski (widać chyba :lmao: ), gen. Ignacy Prądzyński, a także Jan Paweł II.

Pozdrawiam

[mictom26]

Ja stawiam na Piłsudskiego oraz Stanisława Augusta Poniatowskiego :)Pierwszy z wiadomych powodów, a drugi gdyż wbrew powszechnym opiniom nie uważam go za złego króla. Był władcą stawiającym na rozwój kultury, ale także doktryny politycznej(konstytucja 3 maja). Nie udało się mu uratować Polski gdyż moim zdaniem było za późno na ratunek. :mrgreen:

[Anhelli]

Słowacki, potem Chopin. Z bardziej historycznych Dąbrowski Jan Henryk.

[Karo]

1. Kazimierz Wielki- za to, że zmienił oblicze kraju , za gospodarkę , zamki i Akademię Krakowską z 1364 .

2. Jan Paweł II - bo rozsławił Polskę w świecie i pokazał inne oblicze papiestwa.

[Suryn]

Jaki jest wasz ulubiony Polak w historii Polski?

Ja najbardziej lubie Władysława Jagiełło za to, że był tak spokojny, nie pijał wina, miał husteczkę do nosa, chodził na spacery, wygrał pod Grunwaldem, a druga potać, którą bardzo lubię to Zygmunt August, czyli tzw. król pojutrek, bo zawsze mówił, że jutro, do tego porywycz i uparty jak ja. Do tego dołożyłbym Leszka Balcerowicza, bo go podziwiam za to co zrobił i robi nadal dobrze.

Rozumiem, że w tym wątku mówimy o bliskich nam cechach osobowości danej postaci historycznej?

Choć nigdy nie kryłem wielkiej estymy jaką darzę Józefa Piłsudskiego i Napoleona Bonaparte, tak przyznać muszę, że przyjaźń z tymi wybitnymi postaciami byłaby cokolwiek wymagająca.

Gdybym zatem miał możliwość wyboru kompaniji bez dwóch zdań wskazuję na Wieniawę-Długoszowskiego, Witkacego i Walerego Sławka.

Honor i fantazja, ekscentryczność z nutą szaleństwa i wierna opoka.

[NRohirrim]

Jest kilku, a nawet więcej takich: Józef Piłsudski, Zygmunt August, paru innych Jagiellonów wraz z Jadwigą, Mieszko I, Bolesław Chrobrego, Przemysł II, Władysław Łokietek, Kazimierz Wielki, Tadeusz Rejtan, Julian Ursyn Niemcewicz, Jan Henryk Dąbrowski, Roman Dmowski, Gabriel Narutowicz, Jan Zamoyski, Stanisław Koniecpolski, Stanisław Żółkiewski, Stanisław Rewera Potocki, Jan Karol Chodkiewicz, Jerzy Ossoliński, Stefan Czarniecki, Józef Poniatowski, Ignacy Prądzyński, Tadeusz Kościuszko, Edward Śmigły-Rydz, Józef Bem, Hugo Kołłątaj, Józef Maksymilian Ossoliński, władysław Czartoryski, Emilia Plater, Emilia Szczaniecka, Bartosz Głowacki, Michał Drzymała, Mikołaj Kopernik, Aleksander Wolszczan, Adam Mickiewicz, Juliusz Słowacki, Stanisław Ignacy Witkiewicz, Henryk Sienkiewicz, Bogusław Wołoszański, Matejko, Fryderyk Chopin, Ignacy Paderewski oraz Krystian Zimerman. Pewnie możnaby jeszcze nieco wymienić. Parę osób z mojego rodu także jest dla mnie przykładem ulubionych Polaków.

Edytowane 20 Maj 2009 przez NRohirrim

[Andreas]

Generał Władysław Anders Zygmunt Berling. Obydwu podziwiam, choć należeli do skrajnie przeciwnych światów. Pierwszy- przeciwnik Piłsudskiego, chłodny umysł, który jako jeden od początku do końca nie wierzył w możliwość unormalizowania stosunków z ZSRR, nie ufał żadnym traktatom ani paktom. W końcu wyciągnął ponad sto tys. ludzi z łagrów i więzień.

Drugi-oficer Legionów, zwolennik Piłsudskiego, który stracił zaufanie procesem rozwodowym. Bez przydziału w kampanii wrześniowej, a w ZSRR chciał wstapić do Armii Czerwonej choćby jako zwykły bojec. Ale zwrócił moją uwagę, że różnił się od innych oficerów: istniał przed wojną w Polsce, był oficerem WP, legionistą, a tymczasem Kieniewicz, Popławski czy Świerczewski nawet tej Polski nie znali. I że wysłał chociaż te dwa pułki na pomoc Warszawie, choć wiedział, że się sprzeciwia woli Stalina. I przypłacił to stanowiskiem dowódcy armii i istnieniem w Polsce po wojnie.

[Albinos]

I że wysłał chociaż te dwa pułki na pomoc Warszawie, choć wiedział, że się sprzeciwia woli Stalina. I przypłacił to stanowiskiem dowódcy armii i istnieniem w Polsce po wojnie.

Widzę, że legenda wiecznie żywa...

[Andreas]

Jeśli tak nie było, to bardzo przepraszam. Ale to i tak niewiele zmienia. Chociaż za to sympatię mam do niego, że odrózniał się od zapijaczonego Świerczewskiego czy 'generała' Żymierskiego. Że był oficerem z prawdziwego zdarzenia, w WP. Oczywście nieciekawe wpadki były(dezercja z AP), które graniczyły niebezpiecznie z wysługiwaniem się ZSRR.

Po zastanowieniu się- kpt. Dąbrowski. Typowa 'gorąca głowa', ale to dzięki niemu Westerplatte bronilo się 7 dni. Nie dzięki choremu i załamanemu Sucharskiemu, tylko właśnie energicznemu kpt. Dąbrowskiemu.