Byłem w Rio, byłem w Bajo

[gregski]

Mój Garmin pokazał, ze zrobiliśmy 11.8 kilometra. Ot taki spacerek. Byłoby fajniej gdyby nie wiało.

W każdym razie polecam. Kto może niech odwiedzi to miejsce przed 1 maja bo to gratis.

[Bruno Wątpliwy]

Przy okazji polecam okolice i ciekawostki: skansen w Klukach, Rowokół, pomnik czerwonoarmistów przy moście w Smołdzinie (z gwiazdą i grażdanką, i ciekawą opowieścią, jeszcze stoi, choć chyba to także mogiła, zatem może przetrwa wybory prezesa w IPN), no i wydmy z rakietami i "Seksmisją".

[gregski]

[/url]free%20photo%20hosting[/img]

Stojąc przy terminalu Lavera sfotografowałem Fort du Bouc. Teraz robi za latarnie morska ale najpierw była to wieża obronna z XII wieku a w XVII wieku pan Vauban obudował ja bardziej konkretną fortalicją.

Kiedyś można było zwiedzać to miejsce. Niestety obecnie nie jest to możliwe. Fort znajduje się o kilkaset metrów od instalacji naftowych i uznano, że w obecnych czasach wpuszczanie tam zwiedzających jest zbyt niebezpieczne.

[secesjonista]

Po niemal godzinie błądzenia wśród istambulskich uliczek. W środku jakiegoś nieprawdopodobnego wschodniego bazaru znalazłem interesujące mnie muzeum Mickiewicza.

(...)

Ciekaw jestem kto finansuje ten przybytek, że pozwala na tak luźne podejście do obowiązków?

Trzeba tu objaśnić, że nie ma pewności czy budynek mieszczący muzeum stoi w miejscu gdzie stał dom w którym zmarł nasz wieszcz. Duża część dzielnica Pera (dzisiejsze: Tarlabaşı) została strawiona przez ogromny pożar. Modernizujące się państwo osmańskie tego typu zdarzenia wykorzystywało do modernizacji urbanistycznych: poszerzania ulic, zmian w lokalizacji budynków, reorientację siatki ulic itp. Choć tamtejsza Polonia stanowczo zarzekała się, iż nowy budynek powstał dokładnie w miejscu po drewnianym domku będącym świadkiem ostatnich chwil Mickiewicza, to jednak nie jest to prawdą. Polskie misje badawcze nie dotarły wciąż do planów miejskich sprzed 1870 roku, co mogło by pozwolić ustalić prawidłową lokalizację.

Tak przy okazji współczesnych perturbacji zwanych "aferą reprywatyzacyjną" można przypomnieć, że i muzeum stało się obiektem nieco podobnych machlojek. Polacy starali się wykupić dom (uznany za ten właściwy) jeszcze w XIX wieku:

"... prawdopodobnie prowadzący interesy w Konstantynopolu przemysłowiec Groppler dał na to pieniądze swojemu podwładnemu, Ratyńskiemu. Ten, owszem, kupił działkę, ale na swoje nazwisko, po czym zbudował na niej duży murowany dom, który następnie przekazał swoim spadkobiercom. Powstała więc nie publiczna instytucja, tylko całkowicie prywatna kamienica".

/"Umarł Mickiewicz, narodził się Grąbczewski... (O migrowaniu do Orientu i migrowaniu Orientu)", "Widok. Teorie i praktyki kultury wizualnej", nr 7, 2014, s. 2/

Jeśli gregski nie dostał się do środka, to w sumie niewiele stracił. Muzeum nie posiada żadnej oryginalnej pamiątki po naszym wieszczu z okresu konstantynopolitańskiego. Za to należy mu się pochwała za wytrwałość:

"Katarzyna Bojarska: Rozumiem, że do tego muzeum nie da się zabłąkać.

Max Cegielski: Absolutnie nie. Trafiają tam ludzie, którzy naprawdę chcą tam pójść. Do kwartału rozciągniętego poniżej bulwaru Tarlabaşı nie docierają mieszkańcy innych dzielnic, choć to ledwie dziesięć minut spacerem od serca miasta".

/tamże, s. 3/

Jeśli chodzi o ostatnie pytanie, odpowiedzialnymi instytucjami są: warszawskie Muzeum Literatury i ze strony tureckiej Zarząd Muzeów Sztuki Tureckiej i Muzułmańskiej. Ta dwuwładza niezbyt dobrze służy placówce, zwłaszcza że obie strony mają całkiem odmienne koncepcje jej funkcjonowania. Co sprawia, że pomiędzy obiema instytucjami czasami nawet mocno "iskrzy". Dodajmy, że dzielnica Tarlabaşı uznawana jest za niebezpieczną, stąd zarówno turyści jak i mieszkańcy miasta z rzadka się tam zapuszczają. Swego czasu doszło nawet do "ataku" na to muzeum podczas kurdyjskich zamieszek. Pewną nadzieją dla tej placówki są zmiany urbanistyczne w tej dzielnicy, która powoli zmienia swój charakter. Stąd przewiduje się, iż stanie się ona atrakcyjniejsza dla turystów (opinia krytyka architektury Orhana Esena).

Szerzej:

S. Rosiek "Mickiewicz (po śmierci)".

[gregski]

Jeśli gregski nie dostał się do środka, to w sumie niewiele stracił. Muzeum nie posiada żadnej oryginalnej pamiątki po naszym wieszczu z okresu konstantynopolitańskiego. Za to należy mu się pochwała za wytrwałość

Cóż, bywam uparty (żona twierdzi, że wręcz jestem uparty, oczywiście przesadza). Chciałem znaleźć to muzeum i pomagali mi: recepcjonista z hotelu, para polskich Świadków Jehowy (czy jak się oni nazywają) którzy otworzyli swój business na jednej z istambulskich ulic, oraz kilku Turków którzy sami zaoferowali pomoc zagubionemu wśród plątaniny uliczek giaurowi.

Spłynąłem co prawda po muzealnej klamce ale za to trafiłem na prawdziwy turecki bazar. I to nie taki dla turystów ale autentyczny bazar gdzie zaopatrują się tubylcy. Feeria barw i zapachów - bezcenna.

[gregski]

Cmentarz w Suda

uploading images

uploading images

uploading images

uploading images

[gregski]

Demony!

W muzeum Pergamonu w Berlinie natknąłem się na trzygłowego brodatego demona.

Przykuł on moja uwagę gdyż i twarze i układ ich prezentacji przypomina mi jako żywo innego trójgłowego demona, który jeszcze do niedawna straszył na naszych ziemiach.

 

 

Edytowane 16 Luty 2017 przez gregski

[secesjonista]

Ten pierwszy ma nawet udaną bródkę leninowską, ale gdzie drugiemu do brody Marksa...

[Jarpen Zigrin]

Byłem wczoraj w Afrykanarium we wrocławskim ZOO, jedyne oceanarium w Polsce i jedyne oceanarium na świecie poświęcone jednemu kontynentowi. Warto przyjechać do Wrocławia by zobaczyć choćby tylko ten obiekt. Polecam!

 

http://www.zoo.wroclaw.pl/pl/afrykarium.html

[gregski]

Takie coś wstawiam:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Na razie nabieram wody w usta. 

Najpierw napiszcie, co to jest (nie trudna to zagadka bo wystarczy wnikliwie zdjęcia obejrzeć). Ja zaś bedę miał pewność, że kogoś to interesuje i jest sens wklejać więcej (a trochę ich narobiłem).

[Bruno Wątpliwy]

United Nations Memorial Cemetery. Przypomniałeś udział Holendrów w tej wojnie, o którym mało kto dziś pamięta. Leży ich tam obecnie 117 (na 2.300 pochowanych) .

Pierwotnie (w latach 50.) na cmentarzu było pochowanych 11.000 żołnierzy sił ONZ, większość jednak ekshumowano i pochowano w rodzinnych krajach.

LINK (www.findgrave.com)

[gregski]

To spróbuję przypomnieć i inne nacje.

 

 

 

 

 

 

Co do ekshumacji to i owszem były ale był też ruch i w drugą stronę... ale nie uprzedzajmy wypadków... .

[secesjonista]

A ten ostatni obrazek - ciekawy, kogo upamiętniał?

[gregski]

Ostatni pomnik upamiętnia Nowozelandczyków. Stąd maoryskie motywy.

 

[gregski]

No dobra. Parę słów o samym cmentarzu.

Położony w Pusan w tej chwili miasto ogarnęło go całkowicie. Jest on oazą spokoju w ludnym i hałaśliwym mieście.

Prowadzą do niego dwie bramy. Przy każdej wartę trzyma żandarm w widowiskowym mundurze.

Sam cmentarz tonie w zieleni, perfekcyjnie zaplanowanej w typowo wschodnim stylu i równie perfekcyjnie utrzymanej. Można sie nawet pokusić o twierdzenie, że cmentarz jest swego rodzaju arboretum gdyż każda roślina opatrzona jest plakietką na której podano jej nazwę. Łacińską, angielską i koreańską.

 

 

 

 

Cmentarz podzielony jest na dwie części. Pierwszą stanowi cmentarz właściwi gdzie leżą pochowani polegli (i nie tylko) żołnierze.

 

 

Druga to teren który upamiętnia weteranów. Znajdują się na niej pomniki oraz drzewa sadzone podczas wizyt oficjeli z różnych państw.

 

 

Części te są oddzielone od siebie wąskim korytem z wodą. Woda ta ma symbolizować granicę pomiędzy życiem i śmiercią. W korytku tym pływają czerwone karpie. Co one symbolizują nie napisano.

 

 

 

 

CDN ... (o ile Was to interesuje...)