Szabla

[secesjonista]

Tak dla ciekawskich (skoro kolega amon pisał o cofaniu się w analizach i poszukiwań): z jakiego okresu pochodzą te obrazki szabli?

Edytowane 17 Luty 2012 przez secesjonista

[amon]

Uparty jesteś secesjonisto :thumbup: Wbrew pozorom nie rzucam słów na wiatr. Jednak myśląc o szablach "polskich" na pierwszą myśl przyszła mi ...szaszka. Jakby nie patrząc zgrabna, wschodniego rytu i nieźle wyważona szableka, wcale nieobca Polakom okresu Wielkiej Wojny, i nie ma co ukrywać II wojny też Szabelka nieskromna, bez pałąka,i bez jelca, kaukaski model, o zdecydowanie nie europejskim wyglądzie. A to właśnie wschodni model przesądza o jej popullarności. Nie ma co ukrywać, że w przypadku tej szabli, skojarzenia z Rosją, przesądzają o jej popularności wśród obecnych zbieraczy. W cvarskiej Rosji szybko poznali się na jej zaletach i wzorem 1881 wprowadzili ją na uzbrojenie konnych pułków.

Obecnie liczne repliki tej szabelki, rodem z Chin, znajdują równie licznych nabywców. A szkoda. Wszak najważniejsza wiedza gdzie należy pieniądze ulokować, a nie poryw serca. Fałszowane są egzemplarze Rosji Sowieckiej, jak i zacnego Złatousta.

Cóż ja, skromny bywalec tego forum mogę powiedzieć na temat tej arcyciekawej konstrukcyjnie szabli. Mialem egzemplarz anno 1909 Złatoust. Cudna broń. Jak z oryginalnej nazwy wynika, coś jak dłuższy nóż. Dziwny, ale w ręku leży dobrze, głownia szeroka, skora do głębokiego cięcia. Wymieniłem ją za inny fant, który mentalnie był mi bliższy. Trochę żałuję. Poniżej głowica sowieckiej szaszki.

Edytowane 17 Luty 2012 przez amon

[secesjonista]

Uparty? Pisano raczej: uszczypliwy, drobiazgowy, czepialski, ja pozostanę przy trzymaniu za słowo.

To Ty wreszcie powiedziałeś "a"...

Szaszka ciekawa, atoli nie pokusiłeś się o analizę mej grafiki?

Spróbujesz?

[Capricornus]

z jakiego okresu pochodzą te obrazki szabli?

Coś mi te obrazki przypominają, gdzieś mi sie obiły o oczy. Czy to nie są przypadkiem pierwsze wizerunki szabli w Polsce? Tak XV - XVI wiek?

Tylko czy to nie są tasaki?

widiowy7

W szabli tej najważniejszy był kształt ostrza.

Czy aby na pewno? A nie przypadkiem rękojeść?

Znamy parę przypadków obsadzania starej głowni w nową rękojeść i tak stara szabla polsko - węgierska stawała się szablą husarską po uzyskaniu nowej, charakterystycznej rękojeści.

Edytowane 17 Luty 2012 przez Capricornus

[secesjonista]

Bardzo słuszne wnioski Capricornusie co do datowania, tasakami bym tego jednak nie nazwał.

[Capricornus]

tasakami bym tego jednak nie nazwał.

Takie wątpliwości prezentuje Kwaśniewicz.

[secesjonista]

Co do mych grafik?

A gdzie, i może roztoczmy nieco zasłony, zatem przedstawmy i z jakiego okresu jest to ikonografia?

Edytowane 17 Luty 2012 przez secesjonista

[amon]

Bardzo słuszne wnioski Capricornusie co do datowania, tasakami bym tego jednak nie nazwał.

Karabela swoją głownią konstrukcjyjnie nawiązywala do tasaka, jej masywność sprawiała że broń ta bardziej nadawała się do rąbania niż finezyjengo fechtunku. Ale rzecz jasna nie był to tasak, prznajmniej ten prezentowany na obrazku.

Zadałeś zagadkę której rozwiązanie leży w książkach.

Edytowane 18 Luty 2012 przez amon

[secesjonista]

Jak przy większości zagadek...

Rzeczone rysunki pochodzą: jeden z miedziorytu przedstawiającego wskrzeszenie Łazarza a drugi z wypukłorzeźby Pojmanie (epitafium Pawła Volkamera) na kościele św. Sebalda w Norymberdze.

"Wiadomo, że szabla krzywa, używana w wiekach średnich na Zachodzie, mająca raczej charakter długiego krzywego noża, nie była bronią rycerstwa, ale używali jej pachołkowie i lud prosty. W Niemczech odmiana jej nosiła nazwę <malchus>. W ikonogafji zaś współczesnej przybierała czasem fantastyczne kształty. W naszym jednak przypadku wspomniane podobieństwo szabel, tak w ogólnej całości jak i wielu szczegółach do takichże zabytków tureckich i węgierskich XVI wieku, skłania do przyjęcia, że wpływy Wschodu, idące przez Węgry, zaznaczyły się istotnie w formie tej broni w dziełach Stwosza, szczególnie w płaskorzeźbie norymberskiej i na rycinie Wskrzeszenie Łazarza. Same zaś trzony rękojeści, złożone z okładzin przynitowanych do trzpienia, o głowicach ostro zakończonych, wydają się być formą przygotowawczą późniejszych <karabelowych> rękojeści szabel polski".

/Z. Bocheński "Uzbrojenie w krakowskich dziełach Wita Stwosza", "Rocznik Krakowski" T. 26, 1935, s. 154; podpierając się pracami: St. Meyera, W. Dziewanowskiego i W. Boeheima/

[Jack Sparrow]

Moim zdaniem najlepszą bronią dla kawalerzysty jest właśnie szabla szczególnie dobrze wywarzona i ostra. Kiedyś czytałem relacje jednego ułana, który brał udział w walkach z bolszewikami, w której mówił:

„Straszna to broń karabin maszynowy, ale stara dobrze użyta szabla też jest straszna. Widziałem twarze kozaków zrąbane tak jakby ich twarze były zrobione z masła.”

[amon]

Od zbyt długiego czasu siedziałem nad zagadnieniem ktore nijak nie będzie pasowało do tego tematu. Otóż miałem spore parcie aby napisać coś o szabli japońskiej. Niekoniecznie w kontekście użytkowania przez W.P.

No i me zamiary spełzły na niczym. Teoretycznie z góry wiedziałem ,że temat jest trudny do rozkminowania, bowiem to nie z szabli słynie Japonia, tylko z mieczy. Zarazem miałem świadomość, że w drugiej połowie XIX wieku na uzbrojenie armii Nipponu weszły szable. I to interesowało mnie najbardziej.

Okazało się,że wzorem dla konstrukcji japońskich były szable angielskie, a potem pruskie (niemieckie). Jednak rola tych szabli ograniczyła się do funkcji paradnej, cywilnej i jako broń boczna jednostek policyjnych. Jednym z najwcześniejszych modeli jest wzór oparty na Wilkinsonie model 1872. Póżniej wprowadzono wz.1873, oraz kordzik wz.1883.

Jednostki kawalerii używały modelu wz. 1886, w którym zastosowano sprężynowy układ blokady szabli w pochwie. Typowy dla mieczy japońskich.

Szable tego modelu charakteryzowały się głownią zbliżoną w kształcie do miecza, z charakterystycznym piórem. Głowica z kabłąkiem i szerokim jelcem, wymuszała chwyt jedną ręka. Zdobienie rękojeści typowe dla Japonii czyli kwiat wiśni,rozetka policji, chryzantema lub kiri(kwiat paulownia imperlialis).

Niestety, lub stety, w późniejszym okresie broń biała nawiązywała stylistyką do miecza samurajskiego. Tradycja zwyciężyła z trendem europejskim.

Na wposażenie armii i marynarki weszły miecze. Kai-gunto, miecz marynarki, oraz shin-gunto, nowy miecz wojskowy.

Miecze obu typów produkowano przemysłowo, jednak znamy sporo przykladów na to, że głownie zabytkowe z rodowych mieczy samurajskich, bywały przekładane w oprawę współczesną, wojskową. Należy zazanczyć, że głownia wykonana przed rokiem 1867 charakteryzowała się znacznie wyższą jakością, niż te produkowane masowo.

Jeżeli chodzi o polską armię okresu międzywojennego, to muszę wspomnieć o tym używaliśmy broni białej wyprodukowanej w Japonii. Były to bagnety do karabinu Arisaka, zdobycz na wojskach bolszewickich, używanych też przez dawną carską armię. Karabiny Arisaka wraz z bagnetami używały przed wojną min.jednostki Policji Państwowej.

Edytowane 19 Luty 2012 przez amon

[Capricornus]

nie z szabli słynie Japonia, tylko z mieczy.

Tylko japoński miecz to właściwie szabla.

[secesjonista]

A szerzej Capriconusie?

[widiowy7]

A szerzej ?

Jednostronna, lekko wygięta głownia.

Opis pasuje do miecza czy szabli?

[secesjonista]

Do japońskiego miecza, a jak się różniły owym wygięciem?