Pasje

[Samuel Łaszcz]

Witam!

Jaki jest stosunek waszej rodziny, znajomych, otoczenia do waszej pasji historycznej?

U mnie jest to tak:

a) rodzice łapią się głowę, ale nie omieszkają się pochwalić

b) brat, dziadkowie, etc. - stosunek neutralny

c) znajomi - urastam niemal do rangi autorytetu (zwłaszcza na klasówkach )

d) bibliotekarki - patrzą na mnie pobłażliwie

e) księgarze - stosunek raczej pozytywny

[lancaster]

Zły , kobieta twierdzi ze przesiadywanie na Historykach.org całymi godzinami odciąga od rodziny , oraz książki nie takie bo za mało w nich miłości za dużo wojny , dzieciak ze to głupie bo sa rzeczy ważniejsze ( vide Xbox i PS ) , znajomi tolerują to jako nieszkodliwe dziwactwo wszak liczy sie : kasa , praca , laski , wakacje , kto ma lepszy samochód , większy dom postawił , a historia i przeszłość , Honor i Ojczyzna , to Pisowskie terminy wiec obciach wśród liberałów , z którymi jestem towarzysko związany .

Edytowane 9 Lipiec 2010 przez lancaster

[Andreas]

Też nie wygląda to u mnie jakoś idealnie. W domu siostra i mama uważają, że powinienem zająć się chemią i biologią, a matematyka i fizyka to sam miodzik, więc nie rozumieją mojej pasji. Dla mojej siostry każdy kawałek II WŚ to ''złom''. Nie mam za bardzo też z kim podyskutować, bo tata też nie ma często czasu ani ochoty na to, więc siedzę na forach, gdzie mogę z kimś porozmawiać.

W szkole... tu mi się przypominają słowa Gustawa II Adolfa: Wszyscy wielbią mnie tutaj i traktują mnie niczym jakiegoś boga.... Dla wszystkich jestem jakimś mózgiem historycznym, który wie wszystko. A ja czuję się tylko biedniejszy intelektualnie. Oczywiście - na sprawdzianie: 'Andrzej, usiądź ze mną...'.

[Samuel Łaszcz]

W szkole... tu mi się przypominają słowa Gustawa II Adolfa: Wszyscy wielbią mnie tutaj i traktują mnie niczym jakiegoś boga.... Dla wszystkich jestem jakimś mózgiem historycznym, który wie wszystko. A ja czuję się tylko biedniejszy intelektualnie. Oczywiście - na sprawdzianie: 'Andrzej, usiądź ze mną...'.

Skąd ja to znam?

[secesjonista]

Stosunek otoczenia do mych dwóch pasji... jest powiedzmy ambiwalentny.

Nie sądzę by każdy lubił przebywać w kłębach dymu papierosowego, jestem natomiast pewny, że moja kobiełka nie znosi zapachu ginu, co stawia nas w diametralnie rożnych obozach.

Historia zaś dla mnie to nie tyle pasja, co pewne zaciekawienie.

Ludzie pomimo upływu lat, bardzo mało się zmienili.

[Albinos]

W zdecydowanej większości tolerują z różnym stopniem zrozumienia. Tak rodzina jak i znajomi. Jeśli chodzi o historię, to z racji tego, iż spora część moich znajomych też jakoś tam historią się interesuje, sprawa jest dość oczywista, rozmawiamy o tym jak o czymś całkowicie normalnym. Z kolei rodzinka popiera i to zdecydowanie. Ale to zapewne efekt tego, że sami zarazili mnie tą pasją. Dzisiaj jedyny problem to książki walające się po całym mieszkaniu. Natomiast fantastycznie reagują na informacje o moim zainteresowaniu osoby starsze. Mam tutaj na myśli głównie Powstańców Warszawskich i ludzi pamiętających lara wojny. Radość w ich oczach, że ktoś chce słuchać... Coś pięknego. Co do piłki nożnej... a właściwie dwóch klubów. Zazwyczaj patrzą jak na wariata

[secesjonista]

Albinosie - MU??

[Albinos]

Manchester United to raz, już ponad 11 lat, ale znacznie dłużej Legia Warszawa... tutaj już nawet nie pamiętam, kiedy się zaczęło. Przez zainteresowanie i pasję doprowadziło mnie to do pracy w wolontariacie przy Łazienkowskiej.

[secesjonista]

No to mamy problem, u mnie Legia przez zasiedzenie,, ale od szczenięcia tylko Chelsea.. jeszcze przed Abramowiczem, kiedy był mało znanym łobuzerskim klubem.

U mnie w domu jeszcze większe pomieszanie, jeden wyrodek za MU, drugi za Bayernem.

I bądź tu tatą.

Edytowane 9 Lipiec 2010 przez secesjonista

[Albinos]

Chelsea przed Romkiem to i ja lubiłem Do dzisiaj pamiętam Zolę, Flo, Wise'a, Viallego, Poyeta, de Goey'a, Leboeufa...

U mnie w domu jeszcze większe pomieszanie, jeden wyrodek za MU, drugi za Bayernem.

To brakuje tylko kibica Liverpoolu albo Arsenalu;)

[gregski]

W moim przypadku jest OK.

Syn powoli łapie bakcyla (w szkole z historii 6)

Żona (psycholog) się cieszy, że mam hobby ćwiczące mózg (podobno zmniejsza to niebezpieczeństwo demencji na starość). W domu mamy miejsce na małą bibliotekę, więc odpada problem bałaganu. Bałagan robimy z synem, gdy zabieramy sie za sklejanie jakiegoś modelu (trochę się też przy tym kłócimy).

Gdy jestem w domu nie spędzam zbyt dużo czasu na forach (teraz, gdy pożegnałem się z "historykami" będę siedział przy kompie jeszcze mniej czasu).

Tych kilku znajomych, jakich mam traktuje moje zainteresowania zupełnie neutralnie.

[FSO]

Witam;

u mnie żona traktuje jako dopust boży, ale mogłoby być gorzej, czasem tylko wypomina żebym się wyspał a nie siedział do niewiadomo której. Kilku znajomych - na zasadzie : ale masz książek, ale wiesz może sport lepszy. Reszta traktuje jak dziwactwo p.t. : lepiej to niż żeby miał pić... Tylko na wycieczkach doprowadzam do szału przewodników zadając pytania: a czemu...

Ogólnie podejście jest z serii: nieszkodliwy wariat, kroy zarobione ciężko pieniądze przeznacza na bzdury zamiast na piwo czy takie tam...

pozdr

[Furiusz]

he he fajnie macie

U mnie było wszystko dobrze dopóki pierwszy raz nie wróciłem z meczu z rozbita główka (a zupełny przypadek - pomogłem jakiejś napadniętej parce) potem jak doszło do tego rugby, siłownia (kocham to uczucie gdy nie mieszczę się w starym ciuchu ) , pobieganie (tak do godzinki) i kiedyś przez króciutki okres sambo, to miałem kupę śmiechu ogólnie zostałem uznany za dresa - efekt taki, ze z konieczności poznałem całkiem spore grono osób mogących za takowych uchodzić i w sumie polubiłem ich (kiedyś miałem negatywną opinię )

a historia - no cóż pozwala mojej skromnej osobie utrzymywać jakiś minimalny poziom intelektualny śmieszne jest to, ze część znajomych uznaje mnie za dziwnego bo czytam a druga część dlatego, ze chodzę na siłownie i mecze

[4313_1481369817]

Witam, wprawdzie rzadko ostatnio bywam na forum, ale widzę, że niektóre temaciki bardzo ciekawie się rozwijają. Cóż jeśli chodzi o stosunek do moich zainteresowaniach jest on przeważnie pozytywny, chociaż czasami słyszę, że lepiej bym poćwiczył (jak za dawnych lat) niż siedział i czytał książki, albo dlaczego tak dużo wydaję na książki. Zresztą ze względu na moje zainteresowania, nie mam często możliwości,by podyskutować na moje ulubione tematy. W pracy nie znajduję raczej słuchaczy do opowiadania historii, zresztą ludzie w sklepie narzędziowym nie są zainteresowani słuchaniem, co się stało tego, a tego roku...

PS. Swego czasu zawzięcie kibicowałem Liverpoolowi (z polskich zespołów wspierał Wisłę Płock - do dziś mam szalik gdzieś) i nadal darzę ten zespół sporo sympatią.

[Tomasz N]

Na szczęście biernie negatywny.