Komiksy o obozach, holokauście

[Bryśka]

Wczoraj odbyła się premiera pierwszego komiksu historycznego "Epizody w Auschwitz" pierwszy numer ukazał się pod tytułem" Miłość w cieniu zagłady" opisuje on oczywiście w formie komiksu historię ucieczki Mali Zimetbaum i Edka Galińskiego z obozu Auschwitz- Birkenau.

Co myślicie o takiej formie przekazu?

Zapraszam do dyskusji.

Edytowane 30 Maj 2009 przez Bryśka

[Tomasz N]

Ja mam komiks o rewolucji październikowej. Słuszny. Jakoś nikt nie zmienił o niej zdania, czyli komiks historyczny taka sama forma przekazu jak inne.

[Andreas]

Komiksy wojenne to dobra sprawa. Starczy wspomnieć wybitną dla mnie pracę panów Wójtowicza-Podhorskeigo i Wyrzykowskiego. Potrafią przekazać w sposób obrazowy jakieś zdarzenie, którego młodzi nie chcą szukać w ksiązkach. A może dzięki takiemu komiksowi zajrzą do ksiązki.

Chyba, że komiks podbiega pod coś, co nie jest historią, a propagandą sensacyjną. Jak komiksy wojenne w magazynie 'Relax' w czasach PRL.

No i wszystko zależy od formy graficznej i scenariusza, czy zainteresuje młodzież czy nie.

[NRohirrim]

Taa, ciekaw jestem czy te ,,epizody w Auschwitz'' zrobione są przez tego samego Żyda (i wydawnictwo żydowskie może) co ten komiks, gdzie występują Polacy, Szwaby i Żydzi, i Polacy są przedstawieni jako świnie i podobnie się zachowują

[Bełkot]

Wczoraj odbyła się premiera pierwszego komiksu historycznego "Epizody w Auschwitz" (...)

Co myślicie o takiej formie przekazu?

Sądzę, że 35 lat temu to było coś w miarę nowego na naszym rynku.

[Bryśka]

Taa, ciekaw jestem czy te ,,epizody w Auschwitz'' zrobione są przez tego samego Żyda (i wydawnictwo żydowskie może) co ten komiks, gdzie występują Polacy, Szwaby i Żydzi, i Polacy są przedstawieni jako świnie i podobnie się zachowują blink.gif

Niektórzy dają świadectwo zachowywania się Polaków jak świń.

Sądzę, że 35 lat temu to było coś w miarę nowego na naszym rynku.

Mi chodziło konkretnie o przedstawianie sytuacji obozów koncentracyjnych w takiej formie ,ja osobiście spotkałam się z tym pierwszy raz..ale widocznie jestem 100 lat za murzynami jak to mówią

Edytowane 30 Maj 2009 przez Bryśka

[NRohirrim]

Sądzę, że 35 lat temu to było coś w miarę nowego na naszym rynku.

Jeden z pierwszych komiksów, które czytałem. Nawet nie pamiętam czy Kaczora Donalda czy to pierw czytałem - o Smoku Wawelskim i królewnie Wandzie co Niemca nie chciała ;-)

Edytowane 30 Maj 2009 przez NRohirrim

[Andreas]

Brysia, spokojnie. Myślę, że NRohirrimowi chodziło o komiks 'Maus', gdzie Żydzi byli przedstawieni jako myszy, Niemcy jako koty, a Polacy jako... świnie.

[Bryśka]

Także to ja może odpowiem koledze NRohirrim ...nie, komiks zrobiony jest przez grupę młodych ludzi ,którzy robią to aby ludzie nie zapomnieli o historii i o tym co tam się wydarzyło .A przy okazji ...w pierwszym numerze i uważam,że to jest świetny temat opisali historię miłości pomiędzy Polakiem i Żydówką...taką ponad narodowością wbrew wszelkim zasadom

[secesjonista]

Wczoraj odbyła się premiera pierwszego komiksu historycznego "Epizody w Auschwitz" pierwszy numer ukazał się pod tytułem" Miłość w cieniu zagłady" opisuje on oczywiście w formie komiksu historię ucieczki Mali Zimetbaum i Edka Galińskiego z obozu Auschwitz- Birkenau.

Co myślicie o takiej formie przekazu?

Zapraszam do dyskusji.

To nie był pierwszy komiks historyczny dotykający tej tematyki, wcześniej powstał choćby: "Achtung Zelig" (wydany przez Kulturę Gniewu i Zin Zin Press) Krzysztofa Gawronkiewicza i Krystiana Rosenberga.

W 2006 r, wydano polską wersję "Josel. 19 kwietnia 1943" Joe Kuberta, swoją drogą bardzo kiepski - jeśli chodzi o fakty, co podsumował tytułem swego artykułu P. Sawicki: "Piękne rysunki, merytoryczny bełkot".

W 2003 r. wydano zbiór siedemnastu opowieści pod wspólnym tytułem "Wrzesień. Wojna narysowana".

A tak w ogóle pierwszy, swoisty komiks powstał w samym Auschwitz, to rysowany dziennik Alfreda Kantora.

[secesjonista]

Mniej znaną serią komiksową, która ukazywała się w Izraelu (w latach 50. i 60.), są tzw "Stalagi". Wedle wydawców miały być to przekłady amerykańskich autorów, z czasem kazało się, że pomysłodawcami i wykonawcami byli sami Izraelczycy. Do dziś nie zidentyfikowano wszystkich autorów tych komiksów, wiadomo, że jednym z nich Eri Kedar autor pierwszego numeru pt. "Stalag 13" (wyszedł on w 80 tys. egzemplarzy), w wydawanie tych pozycji zaangażowany był Maxim Gilan, poeta, działacz lewicowy a z czasem wydawca bodajże pierwszego czasopisma pornograficznego w Izraelu.

Choć może wydać się to szokujące to początkowo główną tematyką tych wydawnictw było torturowanie jeńców alianckich przez esesmanki i... seksualne wykorzystywanie, tychże jeńców. Potem tematyka się rozwinęła, Kedar w "Oto nadchodzi słodki grabarz" stworzył historię o Żydach pragnących gwałcić Niemki.

Podobnym co do charakteru był cykl Nachmana Goldberga zwany: "Izraelscy Mściciele", o Izraelczykach wyjeżdżających do Niemiec celem zemszczenia na esesmanach i by sypiać z Niemkami.

Granice; jak się zdaje; przekroczono w piśmie "Byłam suką pułkownika Schultza", gdzie opisano autentyczną historię o wykorzystywaniu seksualnym francuskiej więźniarki. Policja starała się skonfiskować to wydanie, doszło też do procesu. Wydawca "Byłam suką..." został skazany.

Z czasem fala tego typu publikacji poczęła zamierać, co ciekawe wydawcy podczas procesu starali się przekonać sąd, że chcieli przybliżyć młodemu pokolenie Izraelczyków okropieństw obozów koncentracyjnych.

/za: J. Kubiak "Pornografizacja tabu w Izraelu w latach 50-tych i 60-tych XX wieku", "Kultura i Historia", Czasopismo Naukowe WH UMCiS, nr 20, 2011/

[secesjonista]

To nie jest klasyczny komiks, raczej powieść graficzna, a holocaust ukazany jest w niej w specyficzny sposób.

Jérémie Dres wraz ze swym starszym bratem udaje się do Polski, kraju swej babki - Témy Barab, która w 1931 roku opuściła nasz kraj i udała się do Francji. Efektem tej podróży pamięci było "Nous n'irons pas voir Auschwitz" (wyd. polskie: "Nie pojedziemy zobaczyć Auschwitz", MF Studio 2013), rodzaj dziennika podróży stworzonego z rysunków (autor jest grafikiem), zdjęć i różnych zapisków. Tak jak zapowiedziano w tytule, bracia nie udali się do obozu, kończąc swą podróż w Żelechowie. W tej opowieści obóz (a szerzej: Szoah) pojawiają się, co paradoksalne, głównie poprzez pominięcie. Jak mówił autor, skupił się on na tym: "co przed i po". Choć uważny czytelnik zauważy w tej powieści pewne nawiązania do holocaustu.

www.nousnironspasvoirauschwitz.com