Sposoby walki piechoty z czołgami

[widiowy7]

Dobrze mówię?

Chyba nie

Szczeliny obserwacyjne, osłonięte były właśnie szkłem pancernym. Nie wiem jak pocisk karabinowy działa na takie coś, ale na pewno go nie przebije. Po to było używane.

Mam wrażenie, że po uderzeniu, stawało się to szkło nieprzezroczyste.

Ale podejrzewam, że taką wątpliwość to rozwiać może tylko Speedy

[Andreas]

Szkła w wizjerach musiały być kuloodporne. Jednak Sepp Allerberger wspominał, że potrafił zatrzymać czołg, strzelając w szczelinę. Jednego dnia zatrzymał 12 transporterów. Podobny przypadek miał mjr Benedykt Serafin z obrony Grodna, gdy strzelił w czołg, pocisk wpadł do środka i zabił kierowcę.

[Grzesio]

Ale kierowca zwykle miał na podorędziu zapasowe szklane wkładki do szczelin obserwacyjnych. Nie wiem, ile trwała wymiana, ale pewnie raczej szybko.

Z tym przypadkiem w Grodnie - to chyba musiał trafić w otwarty właz? Radzieckie czołgi miały szczeliny obserwacyjne wyposażone w szklane wkładki, tzw. tripleks. Więc albo szkła nie dowieźli , albo też kierowca miał otwarty właz - co było możliwe choćby z powodu na zabrudzenie szkła podczas jazdy.

Pzdr

Grzesiu

[Speedy]

Hej

Mam wrażenie, że po uderzeniu, stawało się to szkło nieprzezroczyste.

Zgadza się, tak z grubsza działa szkło pancerne, pęka pochłaniając energię uderzenia i robi się matowe. Oczywiście nie zawsze zatrzyma pocisk, zależy to od grubości, rodzaju pocisku itd.

W niemieckich czołgach owe otwory obserwacyjne przysłonięte były szkłem o grubości od 12 do 50 mm. O ile dobrze kojarzę, było to tak zrobione, że oszklenie miało charakter warstwowy, składało się z wielu płytek pancernych włożonych jedna za drugą i dociśniętych jakąś sprężynką czy czymś. Dzięki temu w razie trafienia zniszczeniu ulegała tylko pierwsza (zewnętrzna) płytka czy kilka płytek, reszta pozostawała w całości. Do całego tego ustrojstwa był dostęp z wnętrza wozu, tak że można było łatwo usunąć rozbite płytki i włożyć nowe, których przewożono pewien zapas.

Nie wiem niestety jak w innych krajach, trzeba by poszperać po jakichś monografiach.

[izi]

Konkludując: strzałem w wizjer (szczelinę obs.) oślepiamy czoł na czas wymiany owego, ale kierowcy nie ubijamy. Poza tym kierować może dowódca patrząc w peryskop. Czy istnieje więc jakaś możliwość zatrzymania czołgu na parę minut strzałem z Mausera K98k? Jeśli tak to w co?

[Speedy]

Hej

Czy istnieje więc jakaś możliwość zatrzymania czołgu na parę minut strzałem z Mausera K98k?

Myślę, że należałoby zacząć od sprecyzowania: jakiego czołgu?

Ogromna większość czołgów aż do przełomu lat 30/40-tych miała pancerz o grubości rzędu kilkunastu mm; najmocniejszy pocisk ppanc. 7,9x57, SmK(H), z wolframowym rdzeniem, o energii pocz >5kJ, przebijał pancerz 19 mm ze 100 m (a spotyka się też 20 mm z 500 m pod kątem prostym; rozbieżność zapewne wynika z różnic jakości pancerza i kąta uderzenia). Ńie był to nabój bardzo szeroko rozpowszechniony (koszt wolframu) ale też nie był bardzo rzadki. Wiele czołgów tamtych czasów można by więc nie tylko zastopować ale i poważnie uszkodzić czy zniszczyć takimi pociskami.

[Andreas]

Allerberger zatrzymał kilkanaście czołgów i transporterów strzałem z Mausera K98 wyposażonego w lunetę Zeiss, trafiając w szczeliny.

Serafin natomiast trafił w szczelinę. nie we właz, tylko w szczelinę. Kierowca miał ranę na policzku.

[izi]

Speedy, nie chodzi mi o pocisk ppanc, a pocisk karabinowy kal. 7,92. Czołg: Panther z 1943r.

Dzięki, Andreas, o taki właśnie karabin mi chodziło. Czyli jest to możliwe...

[Speedy]

Hej

Speedy, nie chodzi mi o pocisk ppanc, a pocisk karabinowy kal. 7,92.

No a o czym ja mówię? Chyba zdajesz sobie sprawę że pocisków karabinowych do naboju 7,92x57 było więcej niż jeden rodzaj? Zwykłe, lżejsze i cięższe, smugowe, zapalające, i wiele innych, także i przeciwpancerne a wśród nich ten wolframowy o którym pisałem.

[redbaron]

Takie działania przewidywał nawet niemiecki regulamin piechoty. Czytałem o tym w wersji z 1922. Wersja z 1940 r. (HDv. 130/9) podaje, że

karabiny, lekkie i ciężkie karabiny maszynowe przebijają pociskami przeciwpancernymi przy korzystnym kącie trafienia do 150 m. lekkie pojazdy pancerne.

Ogniem amunicji s.S.[schwere Spitzgeschoss - ciężki pocisk szpiczasty -Speedy - to standardowa amunicja, prawda? ] załoga nieprzyjacielskich pojazdów może być zmuszona do zamknięcia włazów i otworów obserwacyjnych, przez ogień skierowany na otwory obserwacyjne do 800 mmoże być zagrożona przez odpryski ołowiu

[Speedy]

Hej

Zgadza się. A tu podam linka (wikipedia) http://pl.wikipedia.org/wiki/Nab%C3%B3j_7,92_x_57_mm_Mauser wykaz podstawowych naboi 7,9x57. BTW jest tam drobny błąd (ktoś źle zera policzył? ) w czasie wojny wyprodukowano oczywiście nie 10,5 mln naboi karabinowych tylko 10,5 mld.

[izi]

Ok, sorry, temu kalibrowi przecinek przesunęłam. Pocisk wolframowy, mówicie... Hmmm... Tylko skąd by mój snajper taki pocisk wziął...? Dobra, jakoś to wymyślę. Dzięki, Panowie.

PS. Zyskaliście do swoich rozważań jeszcze jeden sposób zatrzymania czołgu przez piechotę.

[redbaron]

Pocisk wolframowy, mówicie... Hmmm... Tylko skąd by mój snajper taki pocisk wziął...? Dobra, jakoś to wymyślę.

To chyba logiczne, że elitarny żołnierz "strzelec wyborowy" dostaje pocisk specjalny, nie? A któż inny miałby dostać

A może był to zwykły S.m.K. [spitzgeschoss mit Kern] czyli miał rdzeń z utwardzanej stali? W I wojnie światowej to one były używane jako przeciwpancerne.

[izi]

No właśnie nie takie to proste, bo mój snajper był Powstańcem Warszawskim, a oni zbrojeni w pociski wolframowe nie byli . Zapewne musiał zdobyć kilka sztuk na upolowanym niemieckim snajperze...

[Andreas]

Raczej wątpię, by niemiecki snajper używał pocisku wolframowego. Wolfram w roku 1944 był dość drogim materiałem.

Mógł to być to odwrócony Spitzer. Rzecz bardzo popularna podczas I WŚ. Stosowana przeciw płytom pancernym-zasada działania jak w pocisku kumulacyjnym

Pisze o tym Martin Pegler.