Życie w okopach

[Estera]

Jak wyglądało życie żołnierzy w okopach?

[kyan]

Poczytaj "Na Zachodzie bez zmian"

[Andreas]

Straszliwie... pili wodę chlorowaną wapnem, przez co smakowała jak woda z basenu. Okopy były pełne śmierdzącej wody, przez co tworzyło się błoto, do kostek. Żołnierze trzęśli się z zimna, bo nie mogli palic w piecykach z powodu artylerii, nie mogli palić papierosów z powodu snajperow, którzy celowali w czubki papierosów.

[Tofik]

Żołnierze mieszkali w okopach na froncie zachodnim niczym jaskiniowcy w świecie, w którym panowały na przemian kompletna nuda i niewyobrażalny horror. Całymi miesiącami przebywali pod gołym niebem lub w małych, często błotnistych ziemiankach, zmuszeni znosić palący upał, przeszywający chłód i ulewne deszcze. Zaopatrzenie w żywność i warunki sanitarne pozostawiały w najlepszym razie mnóstwo do życzenia, w najgorszym zaś były po prostu tragiczne. Dlatego żołnierze zawsze byli brudni i zawszeni.

W trakcie przedłużających się walk ziemia niczyja stawała się czymś w rodzaju cmentarzyska, na którym leżały pokiereszowane ciała tysięcy żołnierzy - zarówno martwych, często w stanie zaawansowanego rozkładu - jak i umierających.

Co gorsza, ci, którzy przeżyli, często byli świadkami, jak chmary szczurów, które zjawiały się po każdej bitwie, pożerały ciała ich poległych kolegów.

Chociaż weterani I wojny światowej często wspominają z rozrzewnieniem czas spędzony na wojnie z kolegami to jednak dla wszystkich tych, którzy zmuszeni byli dłuższy czas mieszkać w okopach, ten okres ich życia był prawdziwym piekłem na ziemi. Żołnierze I wojny światowej przeżyli jedno z najcięższych doświadczeń, które trudno porównać do czegokolwiek co miało miejsce w historii wojen.

"Historia I wojny światowej", Andy Wiest, Warszawa 2003. Poniżej wspomnienia naocznych świadków:

Nie zwracaliśmy uwagi na wszy, kiedy staliśmy na warcie przemarznięci do szpiku kości. Ale kiedy wracaliśmy do ciasnych ziemianek i nasze ciała zaczynały się rozgrzewa, wtedy wszy wypełzały ze wszystkich zakamarków mundurów... Tak, one były naszymi najlepszymi przyjaciółmi, nie opuszczały nas nigdy...

Tkwiliśmy w okopach jakieś 500 jardów [457 m] od nich [Niemców], a cały teren między nami zasłany był zwłokami.

Jego ciało już się rozkładało. Myślałem, że zwymiotuję... koło niego poruszało się coś dużego. Jak go zobaczyłem, pomyślałem: "Chryste! Mogliśmy go pochować, przykryć ziemią"... I wtedy ten wielki cholerny szczur wybiegł z wnętrza jego ramienia z okrwawionym pyskiem. Zżerał mu rękę.

Choć zdarzały się wyjątki - Lis - Kula w okopach uczył analfabetów i sam uczył się do matury. Prowadził też klub sportowy.

[mch90]

Paul Fussel nazwał okopy "światem jaskiniowców", do którego wojna przeniosła się w ostatnich dniach listopada 1914 roku. Okopy to, moim zdaniem, jedna z najbardziej charakterystycznych rzeczy z okresu IWŚ- to jest długie, nieregularne, ciągłe linie okopów ciągnące się setki kilometrów. Podczas IIWŚ niemal zupełnie zrezygnowano z budowy takich umocnień- z powodu zwiększenia "mobilności" ówczesnej wojny, która wykluczała taką wojnę pozycyjną jak podczas Wielkiej Wojny. Wracając do tematu, żołnierz z 6. Bawarskiej Dywizji Rezerwy pisał, że "transzeje naszej piechoty" były "labiryntem wydrążonych w ziemi okopów z otworami strzelniczymi, umocnieniami, zasiekami z drutu kolczastego, pułapkami minami".

Paul Fussel pisze: "Gdyby ktoś mógł się wznieść na taką wysokość, aby objąć wzrokiem cały front, zobaczyłby szereg równoległych wykopów, biegnących 600 km przez Belgię i Francję. (...) Tylko po alianckiej stronie było ponad 19 000 kilometrów okopów. Kiedy dodamy do tego okopy państw centralnych, długość okopów wyniesie 40 000 km (...)".

Za: "Ulubiony dowódca Hitlera" Steven Newton, str. 29

[widiowy7]

A co to wszystko spowodował-karabin maszynowy.

Ciekawe dla mnie jest tylko jedno. Wiedząc że żadna ofensywa nie jest możliwa w obliczu kaemu, czemu cały czas były ponawiane? Osobiście tych dowódców postawił bym pod mur, i to z obydwu stron.

[Estera]

Poczytaj "Na Zachodzie bez zmian"

Piękna książka! Tylko nie mogłam jej nigdy skończyć- bo zaczynałam , po paru rozdziałach wracałam z powrotem do początku- tak mi się podobała- i ostatecznie nie skończyłam Wstrząsająca książka, daje dużo do myślenia. I oczywiście pokazuje nam jak wyglądało życie rzuconych na wojenny front młodych ludzi. Na wojnie było wielu nieletnich rekrutów.

z powodu artylerii, nie mogli palic papierosów z powodu snajperow, którzy celowali w czubki papierosów.

Jest taki film "Bardzo długie zaręczyny"- tłem dla wątku miłosnego jest I WŚ- tam jest pokazane co żołnierze robili by wrócić do domu z frontu, który z ich psychiką robił co chciał. Jeden z żołnierzy wystawia papierosa, by został trafiony...

Jeśli się nie mylę- to takie zachowanie określało się jako "strzał ojczyźniany"- ale mogę się mylić. Może to ktoś zweryfikować?

We wspomnianym filmie w ogóle dobrze pokazano warunki życia w okopach.

Psychiatrzy wypowiadają się, że dla żołnierzy większym szokiem i stresem niż strzelanie było zbieranie kawłków mózgu . Każdy żołnierz odbierał wojnę inaczej- historycy zwracają uwagę, że nie ma dwóch jednakowych żołnierzy. Zaś jeden z weteranów I WŚ, H.Patch wpsomina "jeśli mówił że się nie bał, to łgał jak pies".

Między żołnierzem a oficerem istaniała ogromna przepaść- to też mogło źle działać na ich psychikę.

Inną ciekawą sprawą- myślę wartą uwagi, są sądy wojskowe w czasie I WŚ- wielu żołnierzy zostało skazanych za dezercje, z tymi procesami to słyszałam, że różnie bywało...

[Alessandro]

Życie mieli na pewno straszne. Higieny to tam nie było . Musieli siedzieć nieruchomo by nie narazić się na trafienie . Jedzennie -konserwy(często przeterminowane). Ponieważ żołnierze nie mieli gdzie...(każdy wie co) robili to w okopach przez co wydzielał się straszny smród. Za maski gazowe słuzyły im chusteczki namoczone ...moczem. Perspektywa niezbyt miła ale lepsze było to niż śmierć.

[Krzysztof M.]

Ze swojej strony tylko dodam że szczególnie złe warunki panowały w okopach francuskich. Przydomek francuskiego żołnierza - poilu (czyli "brodacz", "zarośnięty" itd.) był właśnie wynikiem fatalnych warunków sanitarnych.

A co do postawienia pod mur dowódców - to należy wziąć pod uwagę, że nikt nie był w stanie zaradzić zaistniałej sytuacji, każdy szukał rozwiązania jak zwyciężyć. warunki jakie panowały w I wojnie światowej były absolutnym novum dla generałów, dlatego nikt nie był w stanie wymyślić (przez długi czas) żadnego cudownego "leku". Stąd olbrzymie koszty i wielkie straty.

[Andreas]

Oprócz tego woda chlorowana wapnem, smakujaca niczym basenowa. Po przegotowaniu nadal tak samo. Ci9ekawe dlaczego było tak? Nie mogli jej filtrowac?

[Lu Tzy]

Poczytaj "Na Zachodzie bez zmian"

Piękna książka! Tylko nie mogłam jej nigdy skończyć- bo zaczynałam , po paru rozdziałach wracałam z powrotem do początku- tak mi się podobała- i ostatecznie nie skończyłam Wstrząsająca książka, daje dużo do myślenia. I oczywiście pokazuje nam jak wyglądało życie rzuconych na wojenny front młodych ludzi. Na wojnie było wielu nieletnich rekrutów.

Jeszcze 'Wszystkim do widzenia' Roberta Gravesa i, dla kontrastu i zadziwienia, 'W stalowych burzach' Ernsta Jungera.

[elfo]

O stalowych burzach napisałem w temacie o literaturze pięknej związanej z Iwś

Psychika tych ludzi była pewnie zniszczona kompletnie. W "Na zachodzie bez zmian" jest opisana jakie katusze przeżywają zwolnieni z frontu żołnierze, którzy słyszą odgłos jadącego tramwaju przypominającego dźwięk jaki wydaje moździerz. W jakimś programie w TV opowiedziano o chłopaku, który wrócił z frontu do domu na urlop i nie chciał rozebrać się z munduru... Cierpienia psychiczne są znacznie gorsze od fizycznych.

[Andreas]

Wszy, pchly i nine insekty, brak zaopatrzenia, wilgoc, zimno. Chyba jedynie Amerykanie nie odczuwali tak dotkliwie cierpień IWW, ponieważ doszli na feront dopiero w 1918r. i Rosjanie, jako że byli ujz przyzwczajeni- warunki w Rosji nie odbiegały tak daleko od życia w okopach.

[Estera]

Poza tym, żołnierze musieli dźwigać sporo amunicji. Musieli ją wypychać z okopów.

[Andreas]

Ciężko bylo żołnierzom posiadającym ciężką broń maszynową. Karabiny te miały wagę nawet do 45kg, łącznie z podstawą i amunicją. Niermcy stosowali szelki do noszenia ich z przodu by żołnierzom było lżej. Anglicy początkowop sądzili, że szelki te służyły do przywiązywania żołnierzy za karę do ckm-u.