Anegdoty związane z II RP

[secesjonista]

Poważnie zatroskany jestem stanem gregskiego (to kotwicowisko pod Wenecją mu nie służy), a przypominałem: lecytynę - tak, ale popijając whisky. Anegdota padła we wpisie Pancernego (nr 15).

Atoli dobrych kwestii nigdy dosyć...

[gregski]

Mój błąd! Biję się w piersi!

No ale oszczędzam limit przesyłu i nie przypomniałem sobie całego wątku.

[secesjonista]

Z cyklu Fioretti di San Biurocracio, czyli wyjątek z pewnego okólnika urzędowego:

"Urzędnik recipient obliguje się dokumenty widymowane resortu, przy którym funguje, zawsze inskrybować chronologicznie i wraz z aneksami i adnotacjami prezentować adjustorowi szefa dla wyekspedjowania tego widymatu. Relatywy koncypowane do aktu à prima nota należy integralizować we wspólne obwolucie lub koszulce wraz z notą kartoteki".

/A. Nowaczyński "Spowodu Haosu w Żeczypospolitej", "Myśl Narodowa", R. XV, nr 16, 21 kwietnia 1935 r,. s. 246/

A euklides narzekał na niezrozumiałość dzisiejszego żargonu prawniczo-urzędniczego.

[secesjonista]

My tu się ekscytujemy temperaturą ostatniej debaty w Sejmie, ale to nic nowego.

Śmierć Marszałka u wielu związanych z nim osób wyzwoliła chęć do przedstawienia swych wspomnień o nim. Z oczywistych powodów, był to wizerunek pisany z różnej perspektywy, co często rodziło polemiki: czy jest to obraz prawdziwy. Całkiem inny człowiek wyłaniał się przecież ze "Strzępów meldunków" a inny z "Józefa Piłsudskiego w życiu codziennym". Jedna z takich wspomnieniowych książek wywołała nieoczekiwanie bardzo zajadłą pyskówkę.

Padały słowa o: dowodach na ograniczoność umysłową, odwiedzaniu ubikacji w MSZ, feldfeblowskiej psychice, pręgierzu, kwestii grubości nóg, żmii, straganiarstwie, profanacji, pliszkach...

Jakaż to książka wzbudziła takie emocje?

[secesjonista]

Tak na kanwie dzisiejszych dyskusji i emocji wokół spraw sądowo-prawniczych...

na łamach "Palestry", w dziale: "Kronika z Paragrafem",  przypomniano epizod z okresu Dwudziestolecia, oto warszawska Rada Adwokacka podała do publicznej wiadomości, że nie wytaczała sprawy przeciwko Janowi Kiepurze, ani nikogo do takich kroków nie upoważniała.

O jaką sprawę mogło chodzić?

Otóż w prasie zagranicznej pojawiła się informacja, iż korporacja ta za pośrednictwem znanego adwokata Z. H-O. (zapewne był to Zygmunt Hofmokl-Ostrowski) miała wystąpić przeciwko naszemu sławnemu tenorowi za zniesławienie stanu adwokackiego. A miało to nastąpić w jednym z wywiadów, kiedy to Kiepura na pytanie: jaki by wybrał zawód gdyby nie został śpiewakiem, miał odpowiedzieć, że z równym powodzeniem mógłby zostać szewcem, jak i adwokatem.

Można domniemywać, że adwokata wzburzyło wymienienie adwokatów w towarzystwie szewców. Niestety w notce brak informacji czy czasami i władze zrzeszenia szewców nie poczuły się urażone tego typu zestawieniem...

/tamże, T. 2, nr 10-11, 1958/