Henryk VIII

[Avaritia]

Henryk na pewno był strasznym egocentrykiem. Lubił kobiety ( :lmao: ), lubił się żenić... Co do jego panowania, to mam dwojakie uczucia - z jednej strony usamodzielnił Anglię właśnie poprzez tworzenie kościoła anglikańskiego, ale z drugiej miał tendencję do kierowania się prywatnymi pobudkami w interesach państwa, co nie zawsze jest korzystne.

[Estera]

Warto też wspomnieć o sytuacji jaką zastał w Anglii, kiedy wstępował na tronie jako 18-letni młodzieniec. Anglia dobrze rokowała- kraj był ustabilizowany pod względem ekonomicznym i politycznym.

Henryk VIII był inteligentnym młodym człowiekiem, starannie wychowanym. Miał wokół siebie wielu doradców, ale nie zawsze potrafił poznać się na nich. Niektórzy z nich mieli duży wpływ na niego. Miał w swoim otoczeniu karierowiczów takich jak Wolsey.

W jego postawie widać wpływ epoki Dwóch Róź. Był ostrzejszym i surowszym władcą od pozostałych monarchów ówczesnej Europy. Panował 38 lat, pierwsza połowa jego panowania minęła spokojnie.

Bazylow stwierdził: „Trudno było natomiast Henrykowi VIII znaleźć podstawy należytej równowagi w zamęcie politycznym, jaki panował wówczas w Europie Zachodniej”. Trudno ocenić jego postawę w konflikcie Walezjuszów i Habsburgów.

O reformacji w Anglii raczej nie było mowy, bo król był przeciwnikiem Lutra- w 1521 napisał utwór przeciw niemu „Obrona siedmiu sakramentów”. Leon X wówczas nazwał go „obrońcą wiary” („defensor fidei”). Luter nazwał go bluźniercą i łgarzem...

Supremacja otworzyła drogę terrorowi- kto nie złożył przysięgi supremacyjnej- musiał liczyć się z karą śmierci. Ofiarą był m.in. Tomasz More- od 1532 wycofał się z polityki, mieszkał sobie spokojnie z żoną i córką na wsi, ale wywleczono go stamtąd. Po roku ścięto. Nie ugiął się- nie złożył przysięgi. Dużą rolę w tych okrucieństwach odegrał Cromwell. Erazm z Rotterdamu pisał, że w Anglii: „Pod każdym kamieniem przyczaił się skorpion”.

Bazylow ciekawie scharakteryzował drugą połowę rządów Henryka: „W tej karuzeli obłędu upokarzali się przed tyrańskim absolutyzmem Henryka wszyscy: dostojnicy świeccy, biskupi, parlament- wszyscy drżąc z trwogi godzili się na każde żądanie i każdemu bezprawiu nadawali formy prawne.” Zachcianki króla były znaczące, ale uważam, że jego doradcy dodatkowo napędzali ten terror.

Henrykowi problemów przysparzało myślenie o przyszłości królestwa i dziedzicu. Zmieniał decyzje co do swoich córek. Jego syn miał 10 lat, gdy wstępował na tron, ale dobrze się zapowiadał, pod koniec krótkiego panowania, kiedy miał 16 lat podejmował pewne decyzje samodzielnie.

[Tofik]

Można też napomknąć coś o jednej z żon Henryka VIII. Jest to chyba epizod, który najlepiej świadczy, o tym jak "wytrawny" w tych sprawach był król angielski

Otóż, po śmierci Jane Seymour (trzeciej żony i była ona ponoć najbardziej kochana przez Henryka spośród wszystkich sześciu jego małżonek), Thomas Cromwell zaproponował zawarcie mariażu z księstwem Kleve. Anglia szukała wówczas zbliżenia z protestanckimi księstwami niemieckimi, by utworzyć jakąś zaporę przed ewentualnym zbliżeniem francusko - habsburskim (choć nie sądzę, by na coś takiego zanosiło skoro trwały wojny włoskie). Wprzód do księstwa wysłano Christophera Monta, który miał skądś wytrzasnąć obraz księżniczki Anny, którą Henryk miał poślubić. Montowi jednak ta sztuka się nie powiodła i postanowił, że powie królowi, że księżniczka zdecydowanie przewyższa urodą księżniczkę Mediolanu - i uczynił to. Henryk jednak szybko nie dał się zwieść, wiedział bowiem, że mediolańska pani nie należała do najpiękniejszych, wręcz przeciwnie - słynęła ze swej brzydoty. Negocjacje coraz bardziej się przedłużały, co na tyle rozsierdziło Tudora, że polecił Hansowi Holbeinowi (nadwornemu malarzowi) sportretować Annę. Holbein miał się z tym uporać w ciągu kilku tygodni, ale - jak utrzymywał król - obraz księżniczki Kleve nie był zgodny z prawdą. Ale o tym później.

24 października 1539 r. dopełniono formalności i Henryk zaczął czekać na narzeczoną w Greenwich, jednakże zła pogoda zatrzymała Annę w Calais na dwa tygodnie, stąd w Rochester pojawiła się dopiero 27 grudnia. I jak pisze Regan: I tam też przybyły w przebraniu król miał możność ujrzeć ją po raz pierwszy. Widok księżniczki wprawił go w głębokie rozczarowanie, a fakt, że musi się z nią ożenić - we wściekłość. Henryk miotał straszliwe obelgi pod adresem ludzi, którzy w fałszywym świetle przedstawiali mu mniemaną urodę przyszłej małżonki i - mimo iż pojawił się w Rochester objuczony prezentami noworocznymi dla panny młodej - nie zadał sobie nawet trudu, by je Annie wręczyć. Po tym władca wrócił do Greenwich, gdzie spotkał się z Cromwellem, któremu za swój postępek mocno dostało się po uszach. Co ciekawe w czasie tej "rozmowy" (a właściwie - wrzasków Henryka), doszło do nazwania przyszłej małżonki królewskiej "kobylą flandryjską" :mrgreen: Ostatecznie król orzekł, że weźmie ślub, ale po tym weźmie też i rozwód. Później sprawy przybrały jeszcze gorszy obrót, bowiem Henryk uznał Annę za "fizycznie odpychającą" po pierwszej nocy spędzonej z nią. Na wiosnę 1540 r. Henryk VIII wystąpił o rozwód, wskazując na to, że wcześniej Anna była przyrzeczona księciu Lotaryngii. Mimo iż nie był to powód wystarczający, Henryk nie tracił werwy w tej kwestii. Problem leżał w tym, że Anna również jej nie straciła - Anglia na tyle się jej spodobała, że zażądała mieszkania w Richmond, na koszt króla rzecz oczywista. Król zgodził się i do rozwodu doszło 7 lipca. Henryk miał w zwyczaju by mścić się na tych, którzy go upokorzyli i nie śmiał z tego zrezygnować i tym razem. Cromwell całkowicie utracił łaski monarchy, a później został osadzony w Tower. Inni (przeciwnicy Cromwella), m.in. Thomas Howard postarali się by o to by dawny minister zginął, co stało się 28 lipca. Sama Anna aż do śmierci żyła w Anglii.

Warto tutaj powrócić do kwestii obrazu Holbeina. Zdaniem Nicolasa Wottona Holbein w żaden sposób nie zniekształcił obrazu Anny, po prostu przedstawił ją zgodnie z prawdą. To że Henrykowi nie spodobała się na rzeczona już wiadomo, co ciekawe Annie dość stary już mąż również nie wydawał się zbyt przystojny (jej zdanie podzielała Katarzyna Howard, kolejna małżonka monarchy). Można twierdzić, że Henryk VIII miał dość dziwny gust, gdyż wiele osób zgodnie twierdzi, że Anna mimo iż do najpiękniejszych nie należała, to na pewno przewyższała urodą Jane Seymour, którą król w szczególny sposób sobie ukochał.

No cóż, trochę długo mi to wyszło, ale przynajmniej spełniłem obietnicę daną Esterze :tongue:

[Estera]

No cóż, trochę długo mi to wyszło, ale przynajmniej spełniłem obietnicę daną Esterze

Cieszę się bardzo

Tę historię znałam- czytałam ją u Bazylowa Księżniczka była piękna tylko na obrazie, plan Cromwella mówiąc kolokwialnie nie wypalił. To był jego poważny życiowy błąd. Chciał zagarnąć dla siebie jak najwięcej, przy okazji myślał o związkach z protestanckim ksieciem Kleve, które miały ułatwić walkę protestantom niemieckim z cesarzem (Cromwell po cichu lgnął ku protestantyzmowi). Jak to Bazylow napisał chciał "umocnienia się wysoko w siodle na całe życie". Tymczasem wyszło odwrotnie.

[Andreas]

Anna Boleyn zdrajczynią?Pierwsze słyszę.On ją tak oskarżyl, bo poroniła syna.To bylo nienormalne mie 6 żon i wściec się na papieża, bo nie chciał udzielic rozwodu.Nie dośc, że ją zgwałcił, to jeszcze ściął...Zresztą, ostatnia żona już tylko się opiekowała Heniem.

[Estera]

Bardzo ciekawe zdanie- zgadzam się- to co robił Henryk VIII było chore- jeśli chodzi o kobiety, ale...

wściec się na papieża, bo nie chciał udzielic rozwodu

w grę wchodził nie tylko rozwód, chodziło o niezależność Anglii i umocnienie jej pozycji-rozwód był dobrym pretekstem. Ożenił się nawet nim go otrzymał- jeśli mnie pamięć nie myli.

[Andreas]

Masz rację, Estero- Henryk ożenił się, zanim uzyskał zgodę papieża.Nigdy nie udało mu się spłodzic męskiego potomka, więc królową została jego córka, Elżbieta, w dodatku córka Anny Boleyn.

[Estera]

Zdaje się, że miał syna, tylko chłopiec zmarł młodo...Z tego co się orientuje, to nawet nie zapowiadał się najgorzej...hm- muszę to sprawdzić...

Jednak Twoje zdanie potwierdza to, co pisałam już kiedyś- Henryk VIII nie umiał patrzeć perspektywicznie, zmieniał dceyzje co do dziedziczenia tronu, nie umiał dobrzez zaplanować przyszłości.

[Capricornus]

Nigdy nie udało mu się spłodzic męskiego potomka,

Zdaje się, że miał syna,

Miał syna Edwarda z Jane Seymour, który zdążył nawet zasiąść na tronie jako Edward VI, choć nie zdążył panować samodzielnie (żył 12 X 1537 – 6 VII 1553).

Nigdy nie udało mu się spłodzic męskiego potomka, więc królową została jego córka, Elżbieta, w dodatku córka Anny Boleyn.

Po Edwardzie władzę objęła dziewięciodniowa królowa lady Jane Grey, którą pozbawiła tronu i straciła córka Henryka VIII i Katarzyny Aragońskiej lady Mary. Po jej śmierci władzę przejęła córka Henryka VIII i Anny Boleyn – Elżbieta I. Tak więc Elżbieta była dopiero czwarta po Henryku.

[Tofik]

Chciałbym tutaj rozwinąć wątek polityki zagranicznej za Henryka. Pisząc zdanie: Anglia szukała wówczas zbliżenia z protestanckimi księstwami niemieckimi, by utworzyć jakąś zaporę przed ewentualnym zbliżeniem francusko - habsburskim (choć nie sądzę, by na coś takiego zanosiło skoro trwały wojny włoskie) chyba się trochę pospieszyłem. Przede wszystkim kompletnie zapomniałem o Hiszpanii, która istotnie mogła stać się poważnym przeciwnikiem dla Anglii i stała się później. W tej sytuacji, gdy Henryk nie mógł dojść do porozumienia z Francją (ciągłe cięcia jeśli chodzi o sytuację na kontynencie), szukanie sprzymierzeńca w postaci księstw Rzeszy było chyba najlepszym rozwiązaniem.

[Estera]

Cromwell zaproponował małżeństwo z brzydką księżniczką właśnie po śmierci matki syna Henryka VIII- Joanna Seymour umarła kilka dni po porodzie.

Jego syn zapowiadał się dobrze- pod koniec krótkiego panowania jako młody chłopiec podejmował samodzielne decyzje.

A wracając do Cromwella- został ścięty 28 lipca 1540 roku, ale w kwietniu- czyli kilka miesięcy wcześniej otrzymał tytuł hrabiego Esexu. To dowodzi, że miał szanse by wyratować się, maiłszanse na łaske króla. Bazylow jednak pisał, że jego przeciwnicy na to nie pozwolili. Choć król mógł (zacytuje Bazylowa) czuć się "chyba trochę przytłoczony zbyt długo już trwającymi wyczynami Cromwella" Oskarżono go o zdradę- jak wielu w tamtym czasie i jeszcze o herezję. Jego miejsce zajął wróg Crmowella- książe Thomas Howard Norfolk. Nawet aresztował osobiście Cromwella...

A teraz zacytuje ciekawy fragment z książki Bazylowa:

Zestawienia dat bywają czasem podwójnie pouczające: 28 07 1540r. wszedł na rusztowanie Cromwell, a dosłownie tego samego dnia Henryk VIII ożenił się po raz piąty z Katarzyną Howard, bliską krewną Norfolka. Śpieszyli się wtedy ludzie, mimo że nie było jeszcze pary i elektryczności w sensie ich wykorzystywania. Gdyby lepiej znali historię, wiedzieliby, że śpieszą się do własnej zguby, ale komu tam w głowie historia, gdy spogląda z góry na świat. Idylla z piątą żoną, notabene katoliczką, też nie trwała długo. Oskarżona o permanentne cudzołożenie, przed ślubem i po tym akcie, Katarzyna Howard skończyła w lutym 1542 r. tak jak przed sześciu laty Anna Boleyn. W znacznej mierze odegrały przy tym rolę intrygi przeciwników katolicyzmu. Norfolk, który nieustannie myślał o pogodzeniu Anglii z papiestwem, utracił sowje wpływy, ale nie odebrano mu funkcji wojskowych.

Król był bardzo podatny na wpływy doradców, którzy knuli przeciwko sobie. Norfolka

i jego syna oskarżono o zdradę stanu. Syna ścięto. W Wigilię dnia wyznaczonego na egzekucję Norfolka, zmarł król. Norfolk wyszedł z więzienia jednak dopiero w 1553 r.

[elisabethI]

Mial jeszcze nie ślubnego syna z Elizabeth Blount- Henryka FitzRoya (15 czerwca 1519 – 18 czerwca 1536):wink:

[Wołodia]

Mam pytanie:

28 07 1540r. wszedł na rusztowanie Cromwell,

Jezeli mnie pamiec nie zawodzi to za czasow panowania corki Anny Boleyn - Elżbiety jej doradca byl wlasnie ktos o nazwisku Cromwell - czy wiecie moze czy to zwykla zbieznosc nazwisk (watpliwe), czy jakis krewny. No chyba ze mam bledne informacje.

Btw. po straceniu Karola I w 1649r. do wladzy doszedl niejaki Oliver Cromwell ktory oglosil ze Anglia staje sie republika a on faktycznie sprawowal tam dyktatorskie rzady chyba do 1658r. Czy tu tez mamy do czynienia z jakims dalszym pokrewienstwem?

[Roshnise]

Wiem tylko, że był niejaki Thomas Cromwell, był doradcą Henryka VIII, zmarł w 1540, myślę, że on mógł być spokrewniony.

Innych nie znam.

[elisabethI]

Oliver Cromwell pochodził z rodziny szlacheckiej, która wybiła się i wzbogaciła w XVI wieku dzięki Thomasowi Cromwellowi, urzędnikowi na dworze kardynała Wolseya, a potem pierwszego ministra Henryka VIII. Można mówić o ogromnym awansie społecznym tejże rodziny, gdyż ojciec Thomasa, Walter, parał się jeszcze rzemiosłem. Ogromne bogactwo i majątek Thomas zbił na akcie supremacji Henryka VIII wydanym w roku 1534 i idącą za tym sekularyzacją, czyli konfiskatą mienia kościelnego. Niezwykle ważnym szczegółem w historii jego i Anglii jest adopcja swojego siostrzeńca, syna swojej siostry Katarzyny i kupca Morgana Williamsa, Ryszarda Williamsa, który w ten sposób przyjął nazwisko Cromwell. Został on pasowany na rycerza przez ostatniego męskiego króla z dynastii Tudorów i obdarzony maleńkim hrabstwem Huntingdon. Sam Thomas zrobił to niemal w ostatniej chwili, gdyż niedługo potem został ścięty.