Czy państwa centralne były w stanie wygrać?

[gregski]

Szczerze mówiąc wątpię - kapitał francuski zbyt mocno był Rosjanom potrzebny i zblizenie francusko-rosyjskie mogło dojść i tak do skutku.

Tak, ale panowie Wilhelm i Mikołaj dosyć się lubili i z tego, co wyczytałem w biografii Mikołaja II trzeba go było niemal siła przekonywać do sojuszu z Francją.

[redbaron]

Tak, ale panowie Wilhelm i Mikołaj dosyć się lubili i z tego, co wyczytałem w biografii Mikołaja II trzeba go było niemal siła przekonywać do sojuszu z Francją.

Nie mniej jednak udało się to, zatem było wykonalne Co do sojuszu z Wielką Brytanią, to przecież Wilhelm II był wnukiem królowej Wiktoriii...

[Krzysztof M.]

A bawarski następca tronu Rupprecht był również w kolejce do tronu angielskiego. Moim zdaniem jednak sojusz W. B z Niemcami nie był możliwy. Sojusz z Niemcami oznaczał jeszcze większe wzmocnienie Rzeszy, które po wojnach 1866 i 1870 i tak było już największa potęga lądową w Europie. Brytyjczycy nie mogli pozwolić aby nastapił brak równowagi. Kto jak kto - ale Wyspiarze byli zawsze na tym punkcie wyczuleni.

[Andreas]

Potęgą lądową mogli być, owszem. Ale Brytyjczycy za Chiny(Cesarskie) nie dopuściliby do przewagi Niemiec na morzach. Jeśli temu Niemcy nie mogli podołać, to Brytyjczycy mogli spać spokojnie.

[Krzysztof M.]

Racją stanu W. B była zawsze równowaga na kontynencie. Mocarstwa miały się równoważyć. Gdy Napoleon np. próbował ta równowagę naruszyć WB zrobiła wszystko aby ją przywrócić. Naturalność Belgii również była częścią tej równowagi , gdyż wszystkie mocarstwa do spółki były gwarantami tej neutralności. Wzrost potęgi Niemiec i izolacja Francji na pewno nie były Brytyjczykom na rękę. Tym bardziej, że WB była państwem demokratycznym - tak jak Francja i bliżej jej było do Francji i jej republikańskich wartości niż do cesarskich Niemiec, które na dodatek nie kryły swoich imperialnych planów.

[gregski]

Jeszcze jedna rzecz przyszła mi do głowy.

Mianowicie w momencie wejścia Włoch do wojny po stronie Ententy flota Austrowęgier znalazła się w trudnej sytuacji również, dlatego, że wszystkie plany wojenne zakładały współpracę z flotą włoską.

Czyli jeżeli w okresie poprzedzającym wybuch wojny były jakieś rozdźwięki pomiędzy tymi krajami nie były jednak one na tyle silne, aby skłonić sztabowców do pracy nad planami ewentualnych działań przeciw Włochom.

Tak, więc sądzę, że jeżeli utrzymano by WB poza konfliktem to i Włoch niekoniecznie przeszłyby na stronę Ententy.

[redbaron]

Rozdźwięki między Austro-Węgrami a Wlochami były ogromne - przecież przez cały XIX wiek była między nimi wrogość. PRzy sojuszu starano się myśleć optymistycznie, ale moim zdaniem nie było podstaw do tego. I chyba raczej nikt rozsądny nie wierzył w ten sojusz z Wlochami. Włosi chętni wbiliby nóż w plecy Państwom Centralnym, ale zrobili mały falstart

[Krzysztof M.]

Myślę ze akwen śródziemnomorski czy adriatycki był tak drugorzędnym teatrem działań dla Niemiec i A-W że nikt za bardzo za tymi wspólnymi planami nie rozpaczał. Musimy tylko jeszcze wziąć pod uwagę okoliczności w jakich włochy przystąpiły do wojny. Trwały targi polityczne - wysłannicy państw centralnych i ententy przerzucali się ofertami. Ostatecznie ententa obiecała Włochom więcej niż mogły obiecać państwa centralne (oczywiście kosztem tych ostatnich) więc Włochy po prostu zostały "przekupione". Przywódcy włoscy byli tu b. cyniczni, zwietrzyli łatwy sposób na przyłączenie do Włoch znacznych obszarów.

[redbaron]

Tak sobie ostatnio myślałem odnośnie tego wniosku, że państwa centralne nie mogły wygrać ze względu na zbyt dużą różnicę potencjałów. Doszedłem do niowsku, że trzeba to stwierdzenie nieco zmodyfikować - sama rożnica potencjałów nie wystarczy - koneiczna jest jeszcze determinacja władzy i społeczeństwa, by do maksimum ten potencjał wykorzystać i walczyć aż do zwycięstwa. A obu wojnach światowych tak właśnie było.

[Krzysztof M.]

Powtórzę zatem jeszcze raz - dlatego właśnie I w św. nazwano wojną totalną. Zwycięstwo wymagało totalnej mobilizacji wszystkich sił: tak wojskowych, jak i gospodarczych i moralnych. Wystarczy spojrzeć zresztą na spustoszenie jaka ta wojna wyrządziła w Europie. Francja mimo iż zwycięska została osłabiona i właściwie już nie odzyskała swojej mocarstwowej pozycji. Rosja, A-W i II Rzesza - w ogóle przestały istnieć , a na ich gruzach powstały zupełnie nowe organizmy państwowe. W. Brytania zachowała swoją pozycję, ale głównie z racji swojego położenia geograficznego i z racji faktu iż USA po wojnie izolowały się od problemów polityki w Europie i na świecie. Włochy weszły na drogę faszyzmu. Na tej wojnie właściwie nie skorzystał nikt oprócz rosyjskich bolszewików.

[redbaron]

Na tej wojnie właściwie nie skorzystał nikt oprócz rosyjskich bolszewików.

Jeżeli masz mocarstwa na myśli. Bo jednak parę pionków się wzbogaciło - choćby wszystkie kraje, które odzyskały/uzyskały niepodległość. Do tego też i Rumunia i Serbia.

[Krzysztof M.]

A racja - umknęło to mojej uwadze. Oczywiście wiele narodów skorzystało i stworzyło własne organizmy państwowe.

[redbaron]

Wracając do kwestii wojny totalnej. Dla mnie I wojna światowa była też wojną totalną - wyciągnięto z potencjału wszystko, co się wyciągnąć dało. Niemcy jednak nie doszli do takich wniosków - wręcz przeciwnie! Widziałem dokumenty z lat dwudziestych dotyczące planów mobilizacyjnych - stwierdzano w nich, że było dużo marnotrawstwa potencjału i zasobów i to stało się przyczyną klęski. Zupełnie, jakby nie chcieli pogodzić się z faktem, że byli po prostu słabsi. No i stąd w latach XX-tych wzięły się pomysły ścisłego nadzoru armii nad gospodarką itp. To miało zapewnić im zwycięstwo w razie wojny...

[Krzysztof M.]

Wracając do kwestii wojny totalnej. Dla mnie I wojna światowa była też wojną totalną - wyciągnięto z potencjału wszystko, co się wyciągnąć dało. Niemcy jednak nie doszli do takich wniosków - wręcz przeciwnie! Widziałem dokumenty z lat dwudziestych dotyczące planów mobilizacyjnych - stwierdzano w nich, że było dużo marnotrawstwa potencjału i zasobów i to stało się przyczyną klęski. Zupełnie, jakby nie chcieli pogodzić się z faktem, że byli po prostu słabsi. No i stąd w latach XX-tych wzięły się pomysły ścisłego nadzoru armii nad gospodarką itp. To miało zapewnić im zwycięstwo w razie wojny...

Ścisły nadzór armii nad gospodarką ma swe źródła już w w słynnym Hindenburgprogramm z grudnia 1916 r. Wkleję tu (nieskromnie) fragment pewnej książki:

Następnym, niezmiernie ważnym posunięciem nowego Naczelnego Dowództwa było ogłoszenie totalnej mobilizacji społecznych sił wytwórczych i podniesienie produkcji wojennej. 5 grudnia 1916 roku uchwalono ustawę, która stała się ?kręgosłupem? tzw. programu Hindenburga. Jej faktycznymi autorami byli wicekanclerz dr Karl Hellferich oraz pułkownik Sztabu Generalnego Max Bauer, nazwisko marszałka było jednak niezbędne, by zapewnić społeczną akceptację nowego prawa. Zgodnie z tym aktem każdy

mężczyzna między 18 a 60 rokiem życia, który nie został powołany do armii, podlegał obowiązkowi pracy. Faktycznie oznaczało to, iż wszyscy, z wyjątkiem dzieci (choć Hindenburgprogramm

oficjalnie nie obejmował również kobiet), podporządkowani byli wojennej produkcji. To swoiste pospolite ruszenie początkowo zaczęło przynosić wymierne efekty. W maju szef Kriegsamt (Urzędu

Wojennego) generał Wilhelm Groener informował o pokaźnym wzroście produkcji stali oraz niemal trzykrotnym zwiększeniu produkcji amunicji 3. Z biegiem czasu jednak ta dodatkowa pętla

zarzucona na szyję niemieckiej gospodarki zaciskała się coraz mocniej. Efektem całkowitej niemal militaryzacji niemieckiej ekonomii była dalsza pauperyzacja Niemców i gwałtowny wzrost

niepokojów społecznych.

Można zaryzykować stwierdzenie iz program Hindenburga dokończył dzieła i wespół z blokadą morską udusił niemiecka gospodarkę.

Edytowane 4 Maj 2009 przez Krzysztof M.

[Bełkot]

Można zaryzykować stwierdzenie iz program Hindenburga dokończył dzieła i wespół z blokadą morską udusił niemiecka gospodarkę.

Trochę jesteś niesprawiedliwy, bo to zapewne było wkalkulowane ryzyko. Niemcy nie mieli przecież innego wyjścia.