Służba sanitarna (medyczna) w armii Napoleona

[Estera]

Jak ją oceniacie?

[Lizander]

Jak wszędzie - trochę zapomniana, słabo zaopatrzona, redukowana... ale spełniała swoją rolę, a taki np. Larrey zapisał się dość pozytywnie.

[Pancerny]

trochę zapomniana, słabo zaopatrzona, redukowana.

Ale, cały czas jej jakość jest udoskonalona. Powoli rezygnowano z prywatnych kompanii zajmujących się transportem rannych( min. kompania Breidt).

. Larrey zapisał się dość pozytywnie.

Wynalazł ambulans, najpierw model ciężki przeznaczony do przewozu większej ilości rannych, potem popularne stały się "latające ambulanse Larreya", model dwukołowy, przeznaczony do przewozu dwóch rannych.

[Kadrinazi]

To może dorzucę kilka rysunkow i zdjęć ambulansow (a przynajmniej modeli):

1. Cięzki ambulans:

a) http://www.hat.com/Curr2/Bx8104HA.html

B) ambulans gwardii

http://www.hat.com/Othr7/Styk53P.html

c) http://www.hat.com/Othr7/Pardo23P.html

2. Lekki ambulans:

http://www.hat.com/Curr2/Bx8103LA/Bx8103LA.html

3. Słynna 'kiełbasa':

a) http://www.hat.com/Curr2/Bx8102WU/Bx8102WU.html

B) http://www.hat.com/Othr7/Mischak22P.html

c) http://www.hat.com/Othr7/Pardo24P.html

[secesjonista]

"... tych rannych prędzej zabije brak wody i gorączka niż co innego"

J.D. Larrey

Jak wiadomo większość chirurgów miało własne zestawy narzędzi, niejednokrotnie sygnowane ich nazwiskiem. Jean Dominique Larrey, po złych doświadczeniach spod Iławy, kiedy to został okradziony, sprawił sobie miniaturowy zestaw - mieszczący się w ładownicy (do obejrzenia w Musee d'Armee w Paryżu), na który składały się: igły do zszywania ran, wąskie kleszczyki, raspator, pęseta, żegadło, twarda piłka (jego konstrukcji), sonda trójgraniasta i dwa noże (w tym jeden o dwu ostrzach).

I taka ciekawostka...

świadcząca o podejściu do swej profesji, Larrey wspomina jak przyrządzano bulion z koniny, doprawiając go miętą, tatarakiem, pokrzywą i posolony prochem, którą to zupę poczęstowano nawet marszałka Massenę. Ciekawostką jest fakt, że medycy nie użyli soli choć każdy z nich nosił ją przy sobie (na ogół w małym pudełku w ładownicy), a służyła ona do podawania leków szczególnie ciężko rannym (podobnie jak gruby cukier).

/za: M.J. Turos "Essling, Aspern, wyspa Löbau 1809 czyli właśnie przeczytałam 'Bitwę'...", "Medycyna Nowożytna", 17/1, 2011/

 

 

Z literatury:

J. des Tilleuls, J. Pesme, J. Hassenforder, G. Hougnat "Le service de santé militaire de ses origines a nos jours"

A. Soubiran "Le baron Larrey. Chirurgien de Napoleon"

J.F. Lemaire "La medicine napoléonienne"

J.D. Larrey "Mémoires..."

J.H. Dible "Napoleon's surgeon"

R.G. Richardson "Larrey, Surgeon to Napoleon's Imperial Guard"

H. Ducoulombier "Un chirurgien de la Grande Armee. Le Baron Pierre Francois Percy".

[jancet]

Jeśli mogę wyrazić swój syntetyczny pogląd na służby sanitarne cy medyczne w wojsku Napoleona, to najważniejszą ich zaletą było to, że istniały. Co w tamtej epoce bynajmniej nie było oczywiste.

[secesjonista]

Dla zainteresowanych:

bazhum.muzhp.pl - Maria Turos "'... na trzeźwo... ' czy jednak ze znieczuleniem: krótka próba odpowiedzi na pytanie czy w początkach XIX wieku chirurdzy wojskowi stosowali leki uśmierzające ból".