U źródeł czarnej sztuki (początki fotografii)

[secesjonista]

Czarna sztuka - to oczywiście nawiązanie do pobrudzonych azotanem srebra palców amatorów fotografii.

Po rozstrzygnięciu sprawy sądowej pomiędzy Foxem Talbotem a Martinem Laroche'm amatorzy (przynajmniej w Anglii) mogli odetchnąć, od 1855 r. technika reprodukcji na mokrym kolodium była dostępna dla wszystkich, włącznie z możliwością rozdawania odbitek.

W Anglii początki; nieco zapomniane; związane są z niejakim wielebnym J.B. Reade'em który omówił swą technikę już w 1839 r., wcześniej eksperymentował sir John Herschel. Nevil Story Maskelyne eksperymetował z płytkami miki, czy opracował technikę uzyskiwania pozytywów poprzez dodawanie kwasu azotowego do kwasu pyrogalusowego.

Kim byli pierwsi fotograficy?

Jakie dzieła pozostawili po sobie?

Czy Kate Terry jako Andromeda, bądź Alice Liddell jako "mała żebraczka", na zdjęciach wielebnego Charlesa Dodgsona nie wzbudzają u nas dziwnego niepokoju?

[fodele]

Stosunkowo niedawno dowiedziałam się o istnieniu archiwum stereofotograficznego braci Elmera i Berta Eliasa Underwood. Fascynujące!

http://digitalcollections.aucegypt.edu/cdm/landingpage/collection/p15795coll8

Stare fotografie..., obrazy wychwytywane z wrażliwością i uwagą, zawsze robiły na mnie dużo większe wrażenie niż cykane bez chwili przemyślenia kolorowe obrazki cyfrowe.

Uwielbiam zdjęcia czarno-białe! Rozwijają fantazję, a w przypadku kiedy znamy ich historię - pobudzają wspomnienia przywołując kolory, zapachy, jednym słowem uruchamiając uśpione zmysły.

Czyż te zdjęcia Krety, która już odeszła, nie ukazują wyspy w sposób bardziej prawdziwy niż pięknie obrobione fotki współczesnych folderów?

http://ortses.weebly.com/phiomegatauomicrongammarhoalphaphi943epsilonsigmaf-alphapi972-tauetanu-pialphalambdaiota940-kapparho942taueta.html

https://www.facebook.com/pages/%CE%97%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF-%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CF%82-%CE%A6%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B5%CF%82/290994121001546

http://blogreco.wordpress.com/2012/11/29/%CE%B7-%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%AC-%CE%BA%CF%81%CE%AE%CF%84%CE%B7-%CE%BC%CE%AD%CF%83%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%86/

Jeżeli chodzi o wspomnianych przez secesjonistę fotografików... Wolę chyba zdjęcia niepozowane, dokumentalne. Fotografia studyjna mniej mnie przekonuje. Ale to wszystko rzecz gustu, po prostu inny rodzaj piękna.

Nie będę chyba oryginalna, ale gdybym miała wymienić autora zdjęć, do których lubię powracać (a nie traktują one o Krecie ), to byłaby to Dorothea Lange.

Edytowane 15 Lipiec 2013 przez fodele

[secesjonista]

Pamiętać jednak trzeba, że w tych początkowych latach fotograf studyjny musiał się nieźle natrudzić, sprawić by dziecko przez minutę (bo tyle trwał czas eksopzycji) tkwiło nieruchomo w wymyślonej pozie to była sztuka.

[Tomasz N]

Zwłaszcza jak musiał nosić taki aparacik:

Stoi w Pszczynie w Muzeum Prasy Sląskiej.

[secesjonista]

Wspomniany Lewis Carroll zakupił przy Caledonian Road, za 15 funtów, aparat Ottewill:

earlyphotography.co.uk - Ottewill

[Capricornus]

Uwielbiam zdjęcia czarno-białe!

Bo czarno-białe fotografie mają duszę, tkwi w nich jakaś tajemnica, nieodgadniony zamysłsł fotografa...

Wczoraj cyknąłem prawie 50 zdjęć jeżyka, nie jestem z nich zadowolony a przez godzinę leżałem na mokrej trawie.

To a propo fotografii cyfrowej - kolorowej, gdybym robił na kliszy to bym sobie na coś takiego nie pozwolił, miałbym ze dwa, trzy. Co do zadowolenia, pewnie byłoby to samo.

w sposób bardziej prawdziwy

Nie, nie pokazuje. Jak sama pisałeś, ta wyspa już nie istnieje. Jeżeli coś nie istnieje, nie może być prawdziwsze od tego, co istnieje.

Inna sprawa, że fotki z folderów reklamowych też nie pokazują prawdziwej wyspy.

secesjonista

Czarna sztuka - to oczywiście

A ja myślałem, że chodzi o sztukę Afryki.

aparat Ottewill

A bo technika fotograficzna bardzo szybko szła do przodu. Pod koniec XIX wieku istniały aparaty do złudzenia podobne do naszych, małoobrazkowych kliszowców.

A co do sztuki.

Nigdy nie miałem jakiejś ulubionej postaci, w kazdym mozna coś znaleźć.

Jedno, nie lubię zdjęć Gudzowatego, nie wiem dlaczego wygrywa tyle konkursów, i to międzynarodowych. Są płaskie, statyczne, bez wyrazu, brak w nich tego czegoś... DUSZY, choć to często fotografia czarno-biała. Z Konkursowych serii tego fotografa wskazał bym na jedno, jedyne. Taka mała Chinka w szpagacie. Ale ja się tam nie znam, jego zdjęcia oceniali lepsi ode mnie.

[Widłobrody]

Kim byli pierwsi fotograficy?

Jakie dzieła pozostawili po sobie?

Czy Kate Terry jako Andromeda, bądź Alice Liddell jako "mała żebraczka", na zdjęciach wielebnego Charlesa Dodgsona nie wzbudzają u nas dziwnego niepokoju?

Pornografia stała się istotnym nurtem właściwie od początku wynalezienia fotografii.

[widiowy7]

Zwłaszcza jak musiał nosić taki aparacik:

Stoi w Pszczynie w Muzeum Prasy Sląskiej.

A czy to nie jest czasami horyzontalny aparat fotoreprodukcyjny?

Coś podobnego mieliśmy w szkole.

[secesjonista]

Pornografia stała się istotnym nurtem właściwie od początku wynalezienia fotografii.

Możliwe, a co to ma do Dodgsona?

Bo jakoś nie został oskarżonym, a jego "obiekty" podkreślały delikatność w wielu kwestiach.

Co zatem ów pan sądził o negliżu i wypinaniu tyłków?

[Capricornus]

Pornografia stała się istotnym nurtem właściwie od początku wynalezienia fotografii.

Możliwe, a co to ma do Dodgsona?

Też chętnie się dowiem.

A pornografia stała się istotnym nurtem od czasu wynalezienia sztuki, fotografia tylko wpasowała się w zapotrzebowanie.

[secesjonista]

W Warszawie pierwszy stały punkt dagerotypowy (u zbiegu Niecałej i Wierzbowej) założył Ludwik Stolpe,

wcześniej w swej pracowni (Długa 547a) dagerotypy wykonywał litograf Maurycy Scholtz. W połowie IX w.

najbardziej znane zakłady prowadzili: Karol Beyer na ul. Wareckiej, Józef Giwartowski przy Nowym Świecie,

Juliusz Willnow w Aleksandrii.

[secesjonista]

Najstarszym polskim tekstem o tej sztuce miał być artykuł Józefa Zielińskiego pt. "O Dagerotypie" zamieszczony w pierwszym numerze "Pamiętnika Towarzystwa Przyjaciół Przemysłu".

Biblioteka Narodowa prowadzi projekt "Źródła do historii fotografii polskiej XIX wieku", której efekty mają być umieszczane w zasobach CBN Polona.

Z literatury:

L. Lechowicz "Historia fotografii", cz. 1, 1839-1939

I. Płażewski "Spojrzenie w przeszłość polskiej fotografii"

W. Kemp "Historia fotografii. Od Daguerre’a do Gursky’ego"

W. Żdżiarski "Historia fotografii warszawskiej"

tegoż, "Zaczęło się od Daguerre'a"

W. Mossakowska "Początki fotografii w Warszawie (1839-1863)"

tejże, "Dagerotypy w zbiorach polskich"

A. Żakowicz, J. Firek-Suda "Nauczanie fotografii w Polsce w latach 1839-1980"

A. Mazur "Historie Fotografii w Polsce 1839-2009"

A. Sobota "Polska fotografia artystyczna do 1939 roku"

"Historia fotografii od 1839 roku do dziś - Kolekcja George Eastman House" praca zbiorowa

[secesjonista]

Czy zachowały się kontrowersyjne dzieła: Williama Dugdale i Jacquesa Moulina?

[gregski]

Część aktów Moulina na pewno się zachowało bo po wyjściu z więzienia nadal je robił i sprzedawał tylko wybranym odbiorcom. Są pewnie w prywatnych rękach, a raczej w prywatnych szufladach.

(Byłoby więcej gdyby głupol nie zatrudniał nieletnich modelek,)

[secesjonista]

Za pierwszego "zawodowca" uznaje się Juliana Zawodzińskiego, nauczyciela rysunku z Płocka, otworzył on (ok. 1844 r.) w Warszawie zakład, prawdopodobnie w domu Dückerta, gdzie potem zakład prowadzili inni: Kosiński, Karol Szczodrowski.

NA czym polegać miała technika wytwarzania tanich fotografii (ok. 3 złp około 1859 r.) zwanych panotypami?