Ładowanie karabinów

[gregski]

Jestem zdecydowanie praworęczny aczkolwiek wypracowałem sobie pewne umiejętności operowania lewą ręką. (W robocie się przydaje)

[Tomasz N]

Może małe OT epokowe, ale mańkutowi przy strzelaniu z kałacha suwadło może uszkodzić kciuk.

[harry]

Przerywam dywagacje praworęcznych, lewoocznych, jednonożnych i dwujajecznych.

A uścislisz ten termin "ogień dowolny"? Czy na pewno było to " strzelamy jak kto chce"?

Bo kołacze mi się po głowie, że na taką komendę, salwy padały w ramach plutonów.

Może nie jak kto chce, ale jak kto załaduje.

Ogień bataliony najczęściej i tak odbywał się plutonami. Było coś takiego jak salwa batalionem ale, używano tego w specjalnych sytuacjach. Ogień dowolny mógł być stosowany tak na szczeblu batalionu - na przykład w czworoboku, jak plutonu. Problemem w strzelaniu salwami jest zawsze czekanie na najwolniejszego ładującego. Przy ogniu dowolnym, ten problem nie występuje, bo strzelały poszczególne roty, czyli dwu ustawionych jeden za drugim żołnierzy, kiedy były gotowe. Ze względu na ograniczenia w oddawaniu strzału, o których wspominałem wyżej, w praktyce jeden z trudniejszych sposobów prowadzenia ognia. Wymaga dużego doświadczenia żołnierzy i zgrania roty: drugi w rocie dawał pierwszemu znak, że ma załadowany karabin, a podczas oddawania strzału naśladował ruchy pierwszego, który miał lepsze pole widzenia.

Ogień dowolny to również domena tyraliery lekkiej piechoty czy wojsk broniących się za fortyfikacjami.

[gregski]

Offtop będzie (ale mały)

A czy w artylerii też był odpowiednik ognia dowolnego, czy raczej strzelano salwami?

Z tego co czytałem to na morzu najpierw strzelano salwami (ale nie pełnymi, strzelało co 3 lub co 4 działo) w ten sposób, że odstępy pomiędzy salwami były bardzo krótkie. W końcowym etapie bitwy każda obsada działa strzelała według uznania, zwłaszcza, że cel wtedy był zwykle bardzo blisko i tak na prawdę komenderowanie było zbędne.

[harry]

Nie jestem specjalistą od artylerii, ale wydaje mi się, że taktyka była podobna do tej na morzu. Najpierw salwa, do celów odległych, a potem ogień jak kto załadował. Do atakującej na krótkim dystansie piechoty, czekanie na salwę to było by nawet samobójstwo. Jednak i tu bywały wyjątki. Nie wyobrażam sobie, jak można by utrzymać salwę (poza pierwszą) z baterii powiedzmy 40 dział. Z półbaterii 3 sztuk już jak najbardziej.

[bavarsky]

Nie słyszałem, aby rosyjscy werbownicy porywali żydowskie dzieci.

Ale w temacie wybijania zębów to już coś

To jest tak samo jak z porywaniem przez "cara" dzieci uczestników wojny 1831 roku i wcielania ich w dyby kantonistów...

Przyznam że ubytki w uzębieniu się zdarzały; aczkolwiek "konikiem" Żydów odstąpienia od poboru za omawiany okres, według GARF'u; było ukazanie przed komisją swojej "padaczki". Był to nie tylko skuteczny ale i chytry wybieg, ponieważ wykluczenie padaczki przez lekarza w tamtym okresie było bardzo trudne.

W takich sytuacjach władze najczęściej były bezradne i zdarzało się że podczas poboru kilkanaście procent Żydów wybroniło się od służby. Czasami jednak rekruci pochodzenia mojżeszowego przeginali, jak w 1865 r. w powiecie sieradzkim, kiedy to każdy zrazu Żyd posiłkował się padaczką. Władze wtenczas zarządziły dodatkowe śledztwo, które zakończyło się tym iż prawie wszyscy udający chorobę św. Wita zostali wcielonymi do armii.

[harry]

Przyznam że ubytki w uzębieniu się zdarzały; aczkolwiek "konikiem" Żydów odstąpienia od poboru za omawiany okres, według GARF'u; było ukazanie przed komisją swojej "padaczki"

Jak dla mnie to zamyka dyskusję. Skoro można się było wyłgać od służby symulując padaczkę to po co wybijać sobie siekacze?

[bavarsky]

Jak dla mnie to zamyka dyskusję. Skoro można się było wyłgać od służby symulując padaczkę to po co wybijać sobie siekacze?

Wymówienie się padaczką, czy okazaniem się eunuchem dawało mocny argument przed komisją poborową by nie wprowadzić was w tryby wojska. Natomiast umyślne/nieumyślne wybycie siekaczy; gwarantowało że takowy delikwent do wojska trafi.

Na terenie KP, władze carskie wobec ludzi z samookaleczeniem postępowały początkowo zgodnie z rozporządzeniami wydanymi w tej sprawie jeszcze przez władze KP z 1818 roku, tj. oddawano ich pod sąd. Po odbyciu kary więzienia wszystkich jak równa ława posyłano do armii, tyle że nie do jednostek liniowych, a do oddziałów straży wewnętrznej.

W końcu lat czterdziestych natomiast przepis ten zaostrzono i wszystkich tych, którzy zdecydowali się na samookaleczenia miano kierować do rot aresztanckich. Po odbyciu zaś tej kary miano ich zaś wcielać do oddziałów pomocniczych armii celem wysłużenia przepisanych lat służby.

[gregski]

Czyli proceder samookaleczania musiał być na tyle powszechny, że władze zareagowały odpowiednim prawodawstwem.

[harry]

Na terenie KP, władze carskie wobec ludzi z samookaleczeniem postępowały początkowo zgodnie z rozporządzeniami wydanymi w tej sprawie jeszcze przez władze KP z 1818 roku,

A możesz zacytować odpowiedni ustęp rozporządzenia ? Ciekawe to zaiste, chociaż być może będzie się przenieść do innego tematu.

[Smardz]

Na terenie KP, władze carskie wobec ludzi z samookaleczeniem postępowały początkowo zgodnie z rozporządzeniami wydanymi w tej sprawie jeszcze przez władze KP z 1818 roku, tj. oddawano ich pod sąd. Po odbyciu kary więzienia wszystkich jak równa ława posyłano do armii, tyle że nie do jednostek liniowych, a do oddziałów straży wewnętrznej.

W końcu lat czterdziestych natomiast przepis ten zaostrzono i wszystkich tych, którzy zdecydowali się na samookaleczenia miano kierować do rot aresztanckich. Po odbyciu zaś tej kary miano ich zaś wcielać do oddziałów pomocniczych armii celem wysłużenia przepisanych lat służby.

To juz wiem skąd we współczesnej komisji poborowej użycie określenie "samookaleczenia" na wszystkie fizyczne "defekty" u poborowych. Pamiętam ze swojej, że każda blizna czy tatuaż była tak wpisywana do dokumentów. Choć chyba "samookaleczenia" nie miały jakiegoś wpływu na komisję.

W sumie nie jestem pewien czy dobrze pamiętam, ale chyba facet, który obnażył swe tatuaże został skierowany do psychologa.