ciekawy

Był też "analfabetą": -elektrotechnicznym; -lotniczym; -morskim; -medycznym Ale - co w związku z tym ?

A juści. We wrześniu 1939 r. A. Hitler miał sojuszników (europejskich): 1. ZSRS (od 23 sierpnia 1939 r.); 2. Włochy (od 22 maja 1939 r.) Słowacja przystąpiła do Paktu Trzech dopiero 24 listopada 1940 r. - wcześniej zrobiły to Węgry (20 listopada 1940 r.), i Rumunia (23 listopada 1940 r.).

Ja zdradzę jancetowi jeszcze większą tajemnicę - kto korzystał z zasobów rumuńskiej ropy, zanim III Rzesza położyła nań łapę ? Którędy i do kogo szły transporty ? A to już nie mój problem. W lipcu 1940 r. 2/3 terytorium Besarabii weszło w skład Rosji Sowieckiej (Mołdawska SRR). Ukraińska SRR wchłonęła Budziak i Północną Bukowinę. W linii prostej Sowieci zbliżyli się do Ploeszti na odległość niewiele większa niż 200 km, zagrażając zagłębiu naftowemu i stolicy Rumunii .W czerwcu 1941 r. w ramach Operacji "München" Rumunia odzyskała te tereny: https://pl.wikipedia.org/wiki/Operacja_München#/media/File:Южен_фронт_ВСВ_(22.06_-_10.07.1941).png Za tego typu zwroty ad personam, oraz wyzywanie innych userów od idiotów userowi jancetowi należy się ostrzeżenie.

Twoja "znajomość" faktów historycznych jest wprost porażająca !

I jedno, i drugie.

To jedna z moich ulubionych scen tego tryptyku Drzewiej, dawno, dawno temu w szkole średniej uczyłem się j. niemieckiego, i pamiętam, że fonetycznie spółgłoska "sz" w języku Goethego istnieje (Niemcy piszą ją jako "sch"). Istnieje też spółgłoska "cz" (odpowiednio: "tsch"). Zostawmy jednak tą wrażą mowę, i skupmy się na bohaterze tego wątku, Sturmbannführerze Otto Skorzenym. Jest taki tajemniczy epizod w jego życiorysie - chodzi mi o jego współpracę z izraelskim Mossadem, w Hiszpanii, w roku 1963. Jak to możliwe, że naziście, jednemu z ulubieńców Hitlera wywiad izraelski "odpuścił" ?

Raczej to nie była część Polski - bliżej mu było ustrojowo do jakiegoś archaicznego, autonomicznego miasta - państwa (nad którego funkcjonowaniem sprawowała pieczę LN).

W niemieckim alfabecie nie ma samogłoski "ż", ani spółgłoski "rz", tedy i nie sposób dla Niemca to wymówić.

Konwencja Haska z 1907 roku, której artykuły są cytowane. I której Sowieci byli sygnatariuszem. Jak w świetle cytowanych artykułów zachowywała się RKKA wkraczając na tereny II RP, opanowując polskie miasta, i biorąc do niewoli polskich żołnierzy ?

A może poldas raczy zacytować całą treść mej wcześniejszej wypowiedzi ?

Art. 2.  Ludność terytorjum niezajętego, która przy zbliżeniu się nieprzyjaciela dobrowolnie chwyta za broń, aby walczyć z wkraczającemi wojskami i nie miała czasu zorganizować się zgodnie z art. 1, będzie uważaną za stronę wojującą, jeżeli jawnie nosi broń i zachowuje prawa i zwyczaje wojenne. Art. 3.  Zbrojne siły stron wojujących mogą składać się z walczących i niewalczących. W razie zagarnięcia ich przez nieprzyjaciela zarówno tym, jak i tamtym przysługuje prawo być traktowanymi jak jeńcy wojenni. Art. 4.  Jeńcy wojenni zostają pod władzą Rządu nieprzyjacielskiego, lecz nie pod władzą osób lub oddziałów, które ich wzięły do niewoli.  Powinni być traktowani w sposób humanitarny.  Wszystko, co stanowi ich własność osobistą, z wyjątkiem broni, koni i papierów wojskowych, pozostaje ich własnością. Art. 5.  Jeńcy wojenni mogą być poddani internowaniu w mieście, fortecy, obozie lub jakiemkolwiek innem miejscu, pod warunkiem niewydalania się poza pewne oznaczone granice; lecz zamknięcie ich może być zarządzone tylko jako niezbędny środek bezpieczeństwa i wyłącznie na czas trwania okoliczności, powodujących taki środek. Art. 6.  Państwo może używać jako pracowników jeńców wojennych, za wyjątkiem oficerów, odpowiednio do ich rangi i zdolności. Prace te nie powinne być nadmierne i nie będą w żadnym związku z działaniami wojennemi.  Jeńcom może być dozwolona praca na rachunek publicznych urzędów administracyjnych lub osób prywatnych, lub na własny rachunek.  Prace, wykonywane dla Państwa, opłacane są według taryf obowiązujących dla wojskowych armji narodowej, wykonywujących te same prace, lub jeżeli tych taryf niema, to zgonie z cenami, odpowiadającemi wykonanej pracy.  O ile prace są wykonane dla innych urzędów lub dla osób prywatnych, warunki pracy winny być określone w porozumieniu z władzami wojskowemi. Zapłata otrzymana przez jeńców, będzie służyła do ulżenia ich doli, a nadwyżka zostanie im doręczona w chwili zwolnienia, za potrąceniem kosztów utrzymania. Art. 25.  Wzbronione jest atakowanie lub bombardowanie w jakibądź sposób bezbronnych wsi, domów mieszkalnych i budowli. Art. 35.  W kapitulacjach, zdecydowanych między układającemi się stronami, należy brać pod uwagę przepisy o honorze wojskowym.  Zawarte kapitulacje mają być ściśle przestrzegane przez obie strony. Art. 47.  Rabunek jest formalnie zakazany. Art. 53.  Armja, zajmująca daną miejscowość, może rekwirować tylko gotówkę, fundusze i obligi dłużne (papiery wartościowe), stanowiące własność państwową oraz składy broni, środki transportowe, magazyny i zapasy zaprowiantowania i wogóle wszelki ruchomy majątek państwa, mogący służyć do celów wojennych.  Wszystkie środki, stosowane na lądzie, morzu i w powietrzu celem przenoszenia wiadomości, przewożenia osób i rzeczy poza wypadkami, podpadającemi pod prawo morskie, składy broni i wogóle wszelki rodzaj amunicji wojennej, mogą być zarekwirowane nawet gdy stanowią własność osób prywatnych, ale podlegają zwrotowi, odszkodowania zaś uregulowane będą po zawarciu pokoju. Naprawdę kol. secesjonista nie znajduje tu naruszenia ww artykułów przez Sowietów ?

ZSRR nie podpisał konwencji genewskiej z 27 lipca 1929 roku „O traktowaniu jeńców wojennych”, co stanowiło koronny argument stosowany przez Niemców dla usprawiedliwienia niehumanitarnego traktowania radzieckich jeńców. Ta interpretacja nie znajdowała jednak żadnego uzasadnienia w przepisach prawa konfliktów zbrojnych. Sygnatariusze traktatu nie byli bowiem zwolnieni z obowiązku jego przestrzegania nawet w sytuacji, gdy przeciwnik nie był jego stroną. Ponadto ZSRR i III Rzesza pozostawały sygnatariuszami IV konwencji haskiej z 1907 roku oraz tzw. konwencji czerwonokrzyskiej z 1929 roku, które nakazywały humanitarne traktowanie wziętych do niewoli żołnierzy przeciwnika. https://pl.wikipedia.org/wiki/Jeńcy_sowieccy_w_niewoli_niemieckiej_(1941–1945)

Ja chciałbym jakiś dowód (ba - nawet cień dowodu), iż Hitler po przegranej BoB uznał Wielką Brytanię za pokonaną

Bo konwencję Haską przyznaję się - podałem jako przykład prawa międzynarodowego. Natomiast chyba dosyć szczegółowo nakreśliłem, ile umów międzynarodowych, paktów i traktatów złamali Sowieci atakując Polskę 17 września 1939 roku ?

Prawo międzynarodowe obowiązuje wszystkie kraje, totalitarne - też. Jak pisze Karol Liszewski (Ryszard Szawłowski) w wydanej w Londynie książce o wojnie polsko-sowieckiej 1939 roku, sowiecka agresja przeciw Polsce 17 września 1939 roku i jej konsekwencje obejmują trzy podstawowe aspekty zbrodni: zbrodni przeciw pokojowi, zbrodni wojennych, i zbrodni przeciw ludzkości. Są to trzy kategorie zbrodni międzynarodowych, które przewiduje Karta Międzynarodowego Trybunału Wojskowego z 8 sierpnia 1945 roku. Na karcie tej oparł się Trybunał Norymberski w swym wyroku z 30 września 1946 roku skazującym hitlerowskich zbrodniarzy wojennych. Te zasady prawa międzynarodowego potwierdziło Zgromadzenie Ogólne ONZ w rezolucji nr 95 z 11 grudnia 1946 roku. Sowieckie zbrodnie przeciw pokojowi polegały na konspiracji z Niemcami hitlerowskimi, a w efekcie tych knowań na agresji przeciw Polsce o świcie 17 września 1939 roku. Związek Radziecki agresją tą pogwałcił aż pięć traktatów międzynarodowych, w tym dwa dwustronne polsko-sowieckie i trzy traktaty międzynarodowe, w których stronami były także Polska i ZSRR: 1. Traktat pokojowy polsko-sowiecki podpisany w Rydze 18 marca 1921 roku. 2. Polsko-sowiecki pakt o nieagresji podpisany w Moskwie 15 lipca 1932 roku, przedłużony 5 maja 1934 r. do 31 grudnia 1945 roku. 3. Pakt Ligi Narodów z 28 czerwca 1919 roku (Związek Radziecki został przyjęty do Ligi w 1934 roku). 4. Traktat o wyrzeczeniu się wojny jako narzędzia polityki narodowej podpisany w Paryżu 27 sierpnia 1928 roku (tzw. Pakt Brianda-Kelloga). 5. Konwencja w sprawie określania agresji, zawarta w Londynie 3 lipca 1933 roku. Źródło: Ostatnie walki Wojny Obronnej 1939 roku na Południowej Lubelszczyźnie, ASPRA-JR, Warszawa 2006, s.27