Marcin Luter

[ak_2107]

Byl np. zwolennikiem oddania Prus w lenno krolom Polski, co doradzal Albrechtowi.

[Tomasz N]

Jedyny pomnik w Polsce stoi w Bielsku (Białej)

[saphir]

Witam:) Mam za zadanie wymienić czynniki,które spowodowały rozprzestrzenianie się poglądów Marcina Lutra.

Myślę, że może być to wymyślenie i zastosowanie druku - informacje szybko się rozeszły po całym świecie,

- kontrowersyjne działania Lutra, które zwracały uwagę ludu, np. publiczne spalenie bulli od papieża Leona X

- lud miał dosyć zmian i konfliktów w Kościele, pragnął wrócić do interpretacji Biblii jako jedynego źródła prawdy,

- ludzie pragnęli również zmian, ponieważ ich sytuacje finanasowe nie wyglądały kolorowo, a musieli płacić czynsze dla Kościoła,

natomiast możnowładcy chcieli się wzbogacić, bo nauki Lutra mówiły o tym, że zlikwidowane majątki duchowieństwa zostaną rozdane wiernym

(akceptacja poglądów Lutra?)

napisałam teraz tak na szybko i 'luźno', ale czy o to mniej więcej chodzi? macie jeszcze jakieś propozycje? pozdrawiam;)

[Desiderius]

Z wielką uwagą przeczytałem powyższe posty, lecz, co niestety zmuszony jestem stwierdzić, większość z nich opiera się na bardzo powierzchownej i często mylnej wiedzy potocznej. Otóż mówiąc o Lutrze nie należy nigdy zapominać o tym, że jego pierwotnym zamiarem bynajmniej nie było tworzenie nowego kościoła. Cała rzecz zaczęła się tak naprawdę wraz z wnikliwą lekturą Listu do Rzymian (choć już wcześniej w Komentarzu do Psalmów z 1515 roku pojawiają się zalążki nowych idei)i wynikającą z niej radykalnie nową (względem realiów średniowiecza) koncepcją usprawiedliwienia, które ma charakter całkowicie zewnętrzny (extra nos) i zupełnie niezależny od uczynków (por. McGrath A. E., "Iustita Dei"). W związku z tym odkryciem "Usprawiedliwienia przez wiarę", a należy wiedzieć, że była to, wbrew temu co twierdził o. Denifle (który cytuje 66 autorów mówiących o 'usprawiedliwieniu przez wiarę'), zupełnie inna doktryna, niż w przypadku Tomasza z Akwinu i większości scholastyków, znaczenia zostały pozbawione uczynki dokonywane przed usprawiedliwieniem (zniknęła możliwość zasługi nawet 'de congruo' gdyż Luter zrozumiał łaskę jako zewnętrzny akt Boskiego osądu, a nie - jak u Tomasza - cnotę wlaną, przez co z języka lutrowej teologii zniknęła gratia gratus data), jak również prywatne msze.

Przychodzące w kolejnym 1517 roku wystąpienie Lutra w sprawie Tetzla i odpustów było tak naprawdę rezultatem wcześniejszych studiów teologicznych i nie miałoby większego znaczenia (nie wiemy nawet, czy Luter faktycznie wywiesił swe tezy na drzwiach Kościoła w Wittemberdze), gdyby nie to, że nie dano mu możliwości ich przedyskutowania. NAlezy jednak pamiętać, że Luter wciąż jeszcze był skory do rozmów. Skory do rozmów był jeszcze nawet wtedy, gdy ze świeżo wydanego przez Ulricha von Huttena tłumaczenia "O donacji Konsantyna" Valli (1520), dowiedział się, że uprawomocnienie władzy papież jest fałszerstwem. Tak naprawdę dopiero bulla Leona X spowodowała, że Luter zrozumiał, że Kościół katolicki jest wielką nierządnicą. Doktor Marcin decyduje się zatem na ostre wystąpienie i w 1521 wydaje "Asserio omnis articulorum" przeciw bulli i zrywa z Kościołem.

Niedługo później wystąpi przeciw temu dziełu Henryk VIII (za co dostanie medal "Obrońcy wiary"), a później - na rozkaz angielskiego króla - Tomasz Morus i John Fisher, a na końcu - w 1524 w 'De libero arbitrio' - sam książe humanistów, Erazm. Dalsza historia jest dobrze znana

Edytowane 27 Styczeń 2011 przez Desiderius

[lancaster]

Z wielką uwagą przeczytałem powyższe posty, lecz, co niestety zmuszony jestem stwierdzić, większość z nich opiera się na bardzo powierzchownej i często mylnej wiedzy potocznej. Otóż mówiąc o Lutrze nie należy nigdy zapominać o tym, że jego pierwotnym zamiarem bynajmniej nie było tworzenie nowego kościoła. Cała rzecz zaczęła się tak naprawdę wraz z wnikliwą lekturą Listu do Rzymian (choć już wcześniej w Komentarzu do Psalmów z 1515 roku pojawiają się zalążki nowych idei)i wynikającą z niej radykalnie nową (względem realiów średniowiecza) koncepcją usprawiedliwienia, które ma charakter całkowicie zewnętrzny (extra nos) i zupełnie niezależny od uczynków (por. McGrath A. E., "Iustita Dei"). W związku z tym odkryciem "Usprawiedliwienia przez wiarę", a należy wiedzieć, że była to, wbrew temu co twierdził o. Denifle (który cytuje 66 autorów mówiących o 'usprawiedliwieniu przez wiarę'), zupełnie inna doktryna, niż w przypadku Tomasza z Akwinu i większości scholastyków, znaczenia zostały pozbawione uczynki dokonywane przed usprawiedliwieniem (zniknęła możliwość zasługi nawet 'de congruo' gdyż Luter zrozumiał łaskę jako zewnętrzny akt Boskiego osądu, a nie - jak u Tomasza - cnotę wlaną, przez co z języka lutrowej teologii zniknęła gratia gratus data), jak również prywatne msze.

Przychodzące w kolejnym 1517 roku wystąpienie Lutra w sprawie Tetzla i odpustów było tak naprawdę rezultatem wcześniejszych studiów teologicznych i nie miałoby większego znaczenia (nie wiemy nawet, czy Luter faktycznie wywiesił swe tezy na drzwiach Kościoła w Wittemberdze), gdyby nie to, że nie dano mu możliwości ich przedyskutowania. NAlezy jednak pamiętać, że Luter wciąż jeszcze był skory do rozmów. Skory do rozmów był jeszcze nawet wtedy, gdy ze świeżo wydanego przez Ulricha von Huttena tłumaczenia "O donacji Konsantyna" Valli (1520), dowiedział się, że uprawomocnienie władzy papież jest fałszerstwem. Tak naprawdę dopiero bulla Leona X spowodowała, że Luter zrozumiał, że Kościół katolicki jest wielką nierządnicą. Doktor Marcin decyduje się zatem na ostre wystąpienie i w 1521 wydaje "Asserio omnis articulorum" przeciw bulli i zrywa z Kościołem.

Niedługo później wystąpi przeciw temu dziełu Henryk VIII (za co dostanie medal "Obrońcy wiary"), a później - na rozkaz angielskiego króla - Tomasz Morus i John Fisher, a na końcu - w 1524 w 'De libero arbitrio' - sam książe humanistów, Erazm. Dalsza historia jest dobrze znana

Oczywiście masz racje co do wystąpienia Marcina Lutra jako jedynie reformatora religijnego ( początkowo ) , jednakże zdajesz się całkowicie pomijać ważny czynnik zewnętrzny , tj. zmęczenie i zniechęcenie niemieckiego mieszczaństwa i szlachty , chciwością i pasożytnictwem katolickiego kleru ( i koniecznością świadczeń finansowych na rzecz dalekiej Romy i dworu papieskiego słynącego z zgnilizny moralnej ).

[Desiderius]

Oczywiście masz racje co do wystąpienia Marcina Lutra jako jedynie reformatora religijnego ( początkowo ) , jednakże zdajesz się całkowicie pomijać ważny czynnik zewnętrzny , tj. zmęczenie i zniechęcenie niemieckiego mieszczaństwa i szlachty , chciwością i pasożytnictwem katolickiego kleru ( i koniecznością świadczeń finansowych na rzecz dalekiej Romy i dworu papieskiego słynącego z zgnilizny moralnej ).

Oczywiście - na co wskazuje wielu interpretatorów reformacji - tym, co zadecydowało o powodzeniu wystąpienia Lutra, była niezwykle korzystna sytuacja społeczno-polityczna ówczesnych Niemiec i tego bynajmniej nie kwestionuję. Jednakże, i temu się przeciwstawiam, z wielu przezentowanych na forum opinii zdaje się wynikać, że o wystąpieniu Lutra zdecydowała bezpośrednio owa sytuacja społeczno-polityczna właśnie. A to oczywiście nie jest prawdą, lecz jedynie popularnym mitem. Tak więc ów "ważny czynnik zewnętrzny" pominąłem świadomie, gdyż w swej wypowiedzi skupiłem się jedynie na przyczynach wystąpienia, a nie na warunkach, dzięki którym znalazło ono szerszy oddźwięk. Zależało mi na wyraźniejszym odróżnieniu obu tych czynników, gdyż inaczej uzyskuje się zupełnie zafałszowany obraz Lutra.

Mam nadzieję, że po tych wyjaśnieniach, moje stanowisko jest bardziej akceptowalne.

[lancaster]

Oczywiście - na co wskazuje wielu interpretatorów reformacji - tym, co zadecydowało o powodzeniu wystąpienia Lutra, była niezwykle korzystna sytuacja społeczno-polityczna ówczesnych Niemiec i tego bynajmniej nie kwestionuję. Jednakże, i temu się przeciwstawiam, z wielu przezentowanych na forum opinii zdaje się wynikać, że o wystąpieniu Lutra zdecydowała bezpośrednio owa sytuacja społeczno-polityczna właśnie. A to oczywiście nie jest prawdą, lecz jedynie popularnym mitem. Tak więc ów "ważny czynnik zewnętrzny" pominąłem świadomie, gdyż w swej wypowiedzi skupiłem się jedynie na przyczynach wystąpienia, a nie na warunkach, dzięki którym znalazło ono szerszy oddźwięk. Zależało mi na wyraźniejszym odróżnieniu obu tych czynników, gdyż inaczej uzyskuje się zupełnie zafałszowany obraz Lutra.

Mam nadzieję, że po tych wyjaśnieniach, moje stanowisko jest bardziej akceptowalne.

Z mojej strony Twoje stanowisko zawsze było więcej niż akceptowalne

Ojciec Reformacji , jest mi szczególnie bliski ( jestem luteraninem ) tak wiec czynnik religijny - szczere odniesienie się Marcina Lutra do odnowy wiary ( często jak słusznie zauważyłeś pomijane ) jest dla mnie osobiście ważniejszy niż sytuacja w krajach niemieckich w tym czasie , ale czynniki wymienione w uprzednim poście umożliwiły kruchej początkowo roślinie reformacji przetrwać i rozkwitnąć ( ale wyszło poetycko ) , co nie udało się innym ruchom reformatorskim jak np: Husytyzmowi .

[secesjonista]

Marcin Luter był twórcą kościoła ewangelickiego . Napisał 95 związane z reformacją kościoła.

Na tezach napisał głównie o tym, że nie powinniśmy wyznawać kultu Matki Bożej oraz o zlikwidowaniu papieża.

Zapraszam do dyskusji.

Pozdrawiam :mrgreen:

Znaczące uproszczenie, równie dobrze można by napisać, iż był przeciwny spowiedzi - przecież tak często ostrymi słowy ganił ją w swych pismach. Jeśli występował przeciw, to - przeciw pewnym formom. Na ile jest to (i był) skomplikowany problem wystarczy zapoznać się z jego Komentarzem do Magnificat (z 1521 r.). Konkluzja z tego komentarza zawiera się w pewnym paradoksie, w dwóch sprzecznych stwierdzeniach: "Maria kann nicht genug gepriesen werden" i "Maria kann nicht genug verachtet werden".

Dlaczego Luter tak ostro i jasno wypowiadał się przeciwko sprzedaży odpustów, a jakoś tak mocno oględnie o handlu relikwiami?

I dwie ciekawostki polskie, Luter miał kontakty z wieloma Polakami, dziwnym jest zatem, iż w jedenastu tomach jego korespondencji odnaleziono jeden list skierowany do Polaka. Był to list z 1529 r. skierowany do Macieja Drzewieckiego, w którym Luter dziękował za przesłaną wędzoną szynkę. Niby nic w tym nadzwyczajnego, tylko ów Polak - to biskup włocławski, który w 1526 r., w Gdańsku nader ostro zwalczał reformacyjne prądy.

Dziwną jet też dedykacja dla księdza Leonarda Słończewskiego: "doctori Leonardo ecclesiae catedralis Cracoviensis... amico suo colendo".

/za: J. Małłek "Marcin Luter a Polska", "Komunikaty Warmińsko-Mazurskie", nr 3, 1984/

O stosunku do kwestii maryjnej i o Komentarzu:

H. Petri "Pobożność ewangelicka i Maryja", w: "Cześć Maryi dzisiaj. Propozycje pastoralne" red. W. Beinert

"Das Magniflkat. Verdeutscht und ausgelegt durch D. Martin Luther", red. H. Riedlinger

K. Kowalik "Przełom w mariologii Lutra?: Doktor Marcin komentuje 'Magnificat'", "Collectanea Theologica", T. 65, nr 3

(tam też obszerna literatura)

[secesjonista]

W dniu 5.01.2009 o 10:39 PM, FSO napisał:

sama nazwa ewangelicki, pochodzi z okresów późniejszych, po tym jak podobnie do Lutra postąpił Kalwin i jego wspólpracownicy, a także z powodów czysto politycznych zbuntowala się Anglia.

 

Akt Supremacji to rok 1534, zmiana konfesji przez Kalwina miała mieć miejsce pomiędzy 1532 a 1534 rokiem. Tymczasem termin: "ewangelicki" używany był już wcześniej, zgodnie zresztą ze średniowieczną tradycją. A powszechniejszym się stał w związku z wydarzeniami sejmu Spirskiego z 1529 r., kiedy to względem oponentów (książąt niemieckich i wysłanników miast ewangelickich) użyto terminu: "protestanci", który oczywiście nie odpowiadał zwolennikom nowej konfesji.

[jpsapieha]

Ciekawy artykuł o Lutrze:

http://www.ultramontes.pl/luter.htm

a tu o jego błędach:

http://www.ultramontes.pl/scheffmacher_katechizm_1.htm

[secesjonista]

A co w nim ciekawego?