Działalność propaństwowa czy partyjniactwo

[abramowicz]

Od 1918 a właściwe od przekształcenia PPS-FR w ZWC Piłsudski nic z lewicą nie miał wspólnego o czym sam wielokrotnie mówił,większośc PPS i PSL Wyzwolenia poparła go ponieważ była w ostrym konflikcje z rezimem chjeno-piasta,zresztą bardzo szybko to poparcie wycofała,już po pierwszych kontaktach Piłsudskiego ze środowiskami ziemiańsko-fabrykanckimi,gdy przedstawiciele Piłsudskiego spotkali się z delegacją Stronnictwa Polityki Realnej czyli konserwatywnymi-liberałami w dodatku w przeszłości mającymi kontakty z Ochraną i stawiających na kolaboracyjny ultralojalizm było dla PPS sygnałem.

Co do Berezy to pamiętajmy że w planach było jeszcze 20 podobnych obozów,planów tych nie zrealizowano ale i nie wycofano się z nich,w razie sytuacji nadzwyczajnej były wyznaczone miejsca i budynki gdzie takie obozy miały powstać w szybkim tempie.

[1234]

A o przygotowaniu do wojny niech świadczy fakt, że do maja 1926 r. ta "demokracja" nie potrafiła nawet przyjąć ustawy o organizacji najwyższych władz wojskowych.

Bo sanacyjna głupota z torem wojskowym i torem cywilnym to był szczyt inteligencji?

[Suryn]

Oddziel dwie sprawy "socjalizm" Piłsudskiego z lokacją jego ruchu na scenie politycznej.

Lewica niepodległościowa (wyraźnie to zaznaczyłem) wykorzystywała socjalizm do walki z caratem.

Piłsudski tworząc PPS-FR odciął się od dryfującego w stronę internacjonalizmu PPSu (później PPS-Lewica) już w 1906. Młodzi szli na współpracę z rosyjskimi socjalistami, podczas gdy "starzy" poza komercyjnym drukowaniem ulotek, nie zamierzali się z nimi wiązać. Dla grupy Piłsudskiego priorytetem była walka z zaborcą.

Wkrótce PPS-Lewica połączyła się z SDKPiLem zaś PPS-FR powróciła do dawnej nazwy.

ZWC nie powstał z przekształcenia PPS-FR, tylko został utworzony przez członków OB PPS. Następnie członkowie tej organizacji powołali Związek Strzelecki i w konsekwencji Legiony. Zatem z lewicą niepodległościową (ponownie zaznaczam) Piłsudski miał całkiem sporo wspólnego.

W wolnej Polsce "wysiadł z czerwonego tramwaju", co oznaczało ni mniej ni więcej, jeno potrzebę ponadpartyjności Naczelnika Państwa.

Co zaś się tyczy przewrotu majowego. Powiedziałem de facto, gdyż to partie lewicowe jak właśnie PPS, PSL-Wyzwolenie, Stronnictwo Chłopskie, Klub Pracy czy nawet (o zgrozo) KPP poparły gremialnie Piłsudskiego. To one politycznym frontem szły za Marszałkiem, przeciw "sprzysiężeniu najczarniejszej reakcji faszystowsko-monarchistyczno-paskarskiej..." jak ochrzcili PPSowcy rząd Witosa w swojej odezwie z 12 maja.

Oczywiście nie oznaczało to programowego poparcia dla Piłsudskiego lecz to, że endecy z "chamem bez krawata" skutecznie obrócili przeciw sobie całą scenę polityczną.

Edytowane 24 Marzec 2009 przez Suryn

[1234]

Jak Pan zapewne wie byli oni działaczami partyjnymi, a nie propaństwowcami. Gdyby troszczyli się o interes państwa to ich postępowanie w latach 1920-1926 wyglądałoby zgoła inaczej.

A czym się różniło jedno od drugiego? To, że ktoś był w partii to znaczyło, że był antypaństwowy? Witos, Dmowski i Daszyński też? Występowali przeciwko Polsce? Można wiedzieć kiedy?A czym wobec tego była sanacja? Przypadkiem też nie partią? Spełniała wszystkie warunki definicji partii, może poza konkretnym programem, co nawiasem mówiąc świadczy o niej jeszcze gorzej.

I jak niby mieli się owi politycy zachowywać przed 1926? Przychodzić na klęczkach do Piłsudskiego, prosząc go o wytyczne i dziękować leżąc? Bo ja jakoś nie widzę większych błędów. Owszem, były, ale przy "zakładaniu" kraju tego się nie uniknie. Po 1926 jakiejś zasadniczej zmiany jakości nie widzę. Może na gorsze.

PS. To, że za demokracji wojsko jakoś działało nie jest powodem, aby wprowadzać rozwiązania jeszcze gorsze. Bo potem wyszedł bajzel, jak kompetencje na siebie nachodziły.

[Jarpen Zigrin]

Czy tylko Sanacja i Piłsudski był propaństwowy, a reszta działała na szkodę państwa i Polaków?

Wielu było propaństwowcy i patrioci też tam siedzieli to nie chodziło o narodowość, czy obywatelstwo, ale o poglądy inne niż Piłsudski. To byli typowi więźniowie polityczni.

Jak Pani zapewne wie byli oni działaczami partyjnymi, a nie propaństwowcami. Gdyby troszczyli się o interes państwa to ich postępowanie w latach 1920-1926 wyglądałoby zgoła inaczej.

Temat do polemiki z tym twierdzeniem.

[Bruno Wątpliwy]

Tak jak dziś ani PO, ani PiS, ani SLD, ani PSL etc. nie ma monopolu na patriotyzm i "propaństwowość", tak sanacja nie miała takowego 80. lat temu. Usytuowanie się w pozycji "jedynego sprawiedliwego" to chyba dosyć powszedni zabieg propagandowy, jak mniemam.

[FSO]

Witam

temat ten w postaci ostrej i pozatematowej dyskusji "wyszedł" przy okazji Berezy i Brześcia. Starły się tam poglądy zwolenników i przeciwników Piłsudskiego, albo z drugiej strony : zwolenników i przeciwników parlamentu i partii w nim zasiadających.

By nie bruździć coraz szerszym OT - posty dotyczące tego tematu, przenoszę życzac milej dyskusji i wymiany poglądów. Przy okazji zostaly polączne dwa tematy zmierzające do uporządkowania dyskusji Jarpena i mój.

pozdr

[Bruno Wątpliwy]

FSO - Jarpen założył podobny temat - LINK

Może to połączyć?

[palatyn]

Czy tylko Sanacja i Piłsudski był propaństwowy, a reszta działała na szkodę państwa i Polaków?

Jeśli prosi Pan o szczegóły to proszę bardzo. Posłuże się cyctatami z książki Stanisława Cat-Mackiewicza, na która wielokroć powoływał się kolega FSO w dyskusji na temat Brześcia i Berezy.

(...) Prawica atakowała go (mowa o Sikorskim i jego gabinecie - przyp. palatyn) narówni z Piłsudskim, jako lewicowca, którym Sikorski nigdy nie był. Gabinet Sikorskiego bronił się z zapałem, wyzyskał w swej obronie m.in. sukces w polityce zagranicznej , którym było uznanie granic wschodnich Polski przez Radę Ambasadorów. Ale było widoczne, że potrwa dopóki Witos nie skończy targów z narodowcami. Poważnym szkopułem w tych układach była t.zw. reforma rolna. Pod tym względem program ludowców grzeszył dużym prymitywizmem gospodarczym. Jednak narodowcy chcąc dojść do władzy musieli się nań zgodzić. W założeniu więc dojścia do władzy Witosa na czele t.zw. "rządu narodowego" był kompromis ideowy, potępiony później przez Dmowskiego, nieobecnego w kraju podczas układu z Witosem.(...) Gabinet Witosa upadł jak powstał: skutkiem gry parlamentarnej nie mającej głębszego odpowiednika w grze idei politycznych. Od Witosa odłączyła się grupa Bryla, składająca sięz posłów nieszczególnej konduity i reputacji, i to obaliło gabinet. (...) Otóż rządów większości nie było, daleko idąca kontrola sejmu pozostała, niestety, często degenerując w ingerencję klubów sejmowych, do samej techniki rządzenia, urzędniczych spraw personalnych i.t.d. (...) Gabinet Władysława Grabskiego, który nie był emanacją żadnej większości parlamentarnej, stosował jednak klucz partyjny przy obsadzaniu urzędów. Juz każdy wojewoda musiał mieć oblicze sympatyczne dla jakiejś partji i stąd zawsze o sympatję jakich stronnictw zabiegał - to samo stało się ze wszystkiemi urzędami. (...) Gabinet Skrzyńskiego wykazywał jednak coraz dobitniej, że utrzymać sie nie da. Ministrowie obradowali systemem kongresu. Co chwila któryś się podnosił i groził wystąpieniem."

To odnośnie tego czy dominowało w okresie 1922-1926 poczucie odpowiedzialności za państwo czy interes partyjny.

Pytanie w treści tematu jest oczywiście źle sformułowane. Nikt przy zdrowych zmysłach nie wpoei, że tylko sanacja miała monopol na dbanie o intersy państwa. Podobnie mozna powiedzieć choćby o konserwatystach. Natomiast Chjeno-Piast to połączenie LPR-u z Samoobroną mniej więcej. Oczywiście ludzi dużego formatu w okresie międzywojennym było zdecydowanie więcej niż za IV RP.

[FSO]

Witam;

palatyn: ustrój demokracji parlamentarnej sprawial, że rządy i/lub kolejni premierzy stawali się zakładnikiem posłów zrzeszonych niezrzeszonych i innych. Oznaczało to że dana partia musiala dostać swój kąsek z tortu p.t. rządy, a program [pomijam taki w stylu "wszystkim będzie lepiej"] to trudny i często nierealizowany kompromis. U nas w l. 90 tych było to samo, bodajże z powodu absecji jednego posla [siedzial w przybytku ulgi] padl byl rząd Suchockiej. Czy zarzucać im partyjniactwo? Pewnie tak, da sie, z drugiej strony w chwili najcięższych kryzysów powstal gabinet Grabskiego, który przetrwał niemal dwa lata a został odwolany z powodu niezależności [!] Banku Polskiego. To juz nie bylo partyjniactwo - a stworzenie dobrych postaw do rozwoju gospodarki.

Jeżeli zarzucamy [albo próbujemy zarzucić] partiom że siedzialy we własnym "bagienku" obrzucając się blotem i nie myśląc co się dzieje poza, to można dokladnie to samo zarzucić rządom sanacyjnym [którymi tak czy inaczej kierował Marszałek], że najpierw niezbyt legalnie w owym błotku pod hasłami partyjniactwa utopili inaczej myślących [kulminacja Brześć] a potem przjęła [sanacja] na własność kraj armię i poglądy.

Różnica jest jedna: wcześniej bylo tyle poglądów że można bylo wybierać jak w ulęgałakach, potem byl tylko jeden słuszny, dzialania poza więzieniem, podobne.

pozdr