Rewolucja seksualna

[Semper]

Trochę tu za dużo narzekania na współczesność i "wybielania" dawnych czasów. Sądzę, że ludzie przyzwoici byli zarówno przed, jak i po rewolucji obyczajowej lat sześćdziesiątych (raczej po "czasowo lokalnym ekstremum" tego odwiecznego procesu). Wszystko jest procesem, także w sferze obyczajowej, religii, kultury... Tymczasem na każdym etapie mamy i ludzi przyzwoitych, i kanalie. I zapewne wszystkie stany pośrednie. Zaryzykuję jednak tezę, że raczej zmienia się na lepsze, czyli ludzie żyją coraz dłużej, kobiety są mniej maltretowane, filozofowie bardziej swobodni. Chociaż, z drugiej strony, degradacja przyrody, konflikty zbrojne... Taka piosenka ś.p. Jana Tadeusza Stanisławskiego mi się przypomniała:

Z jednej strony śmiech szaalony

z drugiejstrony gorzkie łzy...

[gregski]

Trochę tu za dużo narzekania na współczesność i "wybielania" dawnych czasów. Sądzę, że ludzie przyzwoici byli zarówno przed, jak i po rewolucji obyczajowej lat sześćdziesiątych (raczej po "czasowo lokalnym ekstremum" tego odwiecznego procesu). Wszystko jest procesem, także w sferze obyczajowej, religii, kultury... Tymczasem na każdym etapie mamy i ludzi przyzwoitych, i kanalie. I zapewne wszystkie stany pośrednie.

Oczywiście, że masz rację, tyle, ze mnie nie chodziło o to czy pewne zjawiska występowały wcześniej, czy nie, ale o ich zasięg i powszechną akceptację.

Zaryzykuję jednak tezę, że raczej zmienia się na lepsze, czyli ludzie żyją coraz dłużej, kobiety są mniej maltretowane, filozofowie bardziej swobodni. Chociaż, z drugiej strony, degradacja przyrody, konflikty zbrojne...

Bardzo ładnie to napisałeś, ale zaryzykuje tezę, że nie jest to prawda.

Konfliktów zbrojnych (przynajmniej w naszej części świata) jest mniej.

Stan przyrody zdecydowanie się poprawia (np. w połowie zeszłego stulecia większość najważniejszych rzek europy była martwa).

Filozofowie i wcześniej byli swobodni (niektórzy nawet za bardzo).

No i kiedyś kobiety nie musiały pracować zawodowo tak jak teraz.

[secesjonista]

O pewnych konsekwencjach rewolucji obyczajowej lat 60. z perspektywy feministki, oto Camille Paglia stwierdza:

"Feminizm twierdzi, że płcie są takie same. Mówi kobietom, że mogą czynić wszystko, iść gdziekolwiek, powiedzieć i nosić cokolwiek. Nie, nie mogą! Kobiety będą zawsze w seksualnym niebezpieczeństwie... Istnieje świat przygody, jakiej nigdy nie doświadczę. Kobiety zawsze widziały tę trzeźwą prawdę. Lecz feminizm z jego fantazją o gwiazdce na niebie i doskonałym świecie odgradza młode kobiety od patrzenia na życie takim, jakie ono jest.

Musimy likwidować społeczne niesprawiedliwości wszędzie tam, gdzie to możliwe. Lecz są pewne rzeczy, których nie zmienimy. Istnieją seksualne różnice mające podstawę w biologii. Akademicki [gender] feminizm jest zatracony we mgle społecznego konstrukcjonizmu. Wierzy, że jesteśmy totalnie produktem naszego środowiska. Ta idea została wymyślona przez Rousseau. Mylił się. Zastygłe w tępej francuskiej teorii języka (...), feministki

powtarzają te same puste slogany - sobie. Ich pogląd na seks jest naiwny i pruderyjny. Pozostawić sprawy seksu feministom to tak, jakby pozwolić twojemu psu przebywać na wakacjach u wypychacza zwierząt.

Płcie są w stanie wojny... Agresja i erotyzm są głęboko powiązane. Polowanie, gonienie, zdobycie są biologicznie zaprogramowane w męskiej seksualności. Pokolenie za pokoleniem, mężczyźni muszą być edukowani, przetwarzani i etycznie przekonywani, by nie pójść w anarchię i brutalność. To nie społeczeństwo jest wrogiem, jak feminizm ignorancko twierdzi. Społeczeństwo jest ochroną kobiety [także mężczyzn] przed gwałtem. Feminizm zderzył się ze ścianą swoich własnych złamanych obietnic.

Kobiety mojego pokolenia lat 60. stały się pierwszymi szanowanymi dziewczynami w historii, które jednocześnie mogły przeklinać, upijać się, spędzać noc u mężczyzny - innymi słowy, zachowywać się jak mężczyźni. Dążyliśmy do totalnej wolności seksualnej i równości. Lecz w miarę jak upływał czas, obudziliśmy się z ręką w nocniku. Stare standardy chroniły kobietę. Kiedy wszystko wolno, to kobieta jest ofiarą. Dzisiejsze kobiety nie wiedzą czego chcą. Widzą, że feminizm nie przyniósł szczęśliwości seksualnej. Rytuały publicznego oburzenia na temat gwałtu randkowego są próbą przywrócenia starych reguł, które zostały zniszczone przez moje pokolenie. Bowiem nic tak naprawdę między płciami nie uległo zmianie... Feminizm skupiający się na polityce seksualnej nie widzi jednocześnie, że seks istnieje w i poprzez ciało. Seksualne pożądanie i podniecenie nie może być w pełni zamienione na słowa. To dlatego kobiety i mężczyźni tak często źle się porozumiewają. Próbując przekształcić przyszłość, feminizm odciął się od historii seksualnej. Porzucił i zrepresjonował [kulturę], seksualne mity literatury, sztuki, religii. Te mity pokazują nam zamęt, tajemnice i pasję seksu. W mitologii widzimy męski niepokój, obawę przed kobiecą dominacją. Duża część seksualnej przemocy jest zakorzeniona w męskim poczuciu psychologicznej słabości wobec kobiet... Feminizm, pożądając władzy (...) jest jednocześnie ślepy na kosmiczną seksualną władzę

kobiety. Nigdy nie było i nie będzie seksualnej harmonii. Urazy rewolucji lat 60. przekonały (...) moje pokolenie, że utopia równościowa była sentymentalnym błędem".

/A. Bryk "Krytyka feminizmu i rewolucji seksualnej w amerykańskim neokonserwatyzmie", "Krakowskie Studia Międzynarodowe", nr 2 (III), 2006, s. 32-33/

[euklides]

(...)

. Urazy rewolucji lat 60. przekonały (...) moje pokolenie, że utopia równościowa była sentymentalnym błędem".

/A. Bryk "Krytyka feminizmu i rewolucji seksualnej w amerykańskim neokonserwatyzmie", "Krakowskie Studia Międzynarodowe", nr 2 (III), 2006, s. 32-33/

Szkoda że do takiego wniosku doszła dopiero po 50 latach, czyli wtedy kiedy cnota stała się koniecznością. Kiedy była zasługą to popelniala błędy.

[secesjonista]

Może jednak: lepiej że doszła do takiego wniosku, patrząc na fakt że większość jej koleżanek z tamtych lat nie zmieniła swych zapatrywań. A gdyby euklides wgryzł się w treść jej wypowiedzi to zobaczyłby w nim krytykę i dzisiejszych poczynań w ramach gender study.

Zatem uwaga o "cnocie która stała się koniecznością" jest zupełnie nietrafione.

[Tomasz N]

Nie wiem. Z którego to roku to słowa ?

[secesjonista]

Tu akurat z 1992 roku.

[Tomasz N]

Czyli "rycząca czterdziestka", prawie "wyjąca pięćdziesiątka".

Edytowane 21 Lipiec 2015 przez Tomasz N

[secesjonista]

A ma to jakieś znaczenie?

[Tomasz N]

Cóż sama tak podkreśla tę biologię, a weszła lub wchodzi w klimakterium. A to ma znaczenie.

[secesjonista]

Trochę to nietrafione, mało prawdopodobne by w wieku 45 lat i wczesniejszym okresie miała klimakterium (chyba, że Tomasz N zna względem jej osoby jakieś szczegóły), dodatkowo trzeba by objaśnić jak to się stało, że jej dawne koleżanki akurat do takich wniosków nie doszły, choć biologia organizmu je również ściga.

No i wcale nie podkreśla jedynie roli biologii, a znaczenie wartości i więzów społecznych bliskich i neokonserwatystom, a z tego co pamiętam trzon reprezentantek tego nurtu myśli politycznej kiedy powstawał nie była w wieku podejrzanym o tego typu objawy.

[Tomasz N]

Trochę. Napisałem "weszła lub wchodzi", dość elastycznie. I nie chodzi mi o ataki gorąca, a o przemiany emocjonalne towarzyszące hormonalnym gdzieś koło tego wieku.