Skocz do zawartości
  • Ogłoszenia

    • Jarpen Zigrin

      Zostań naszym fanem. Obserwuj nas w social mediach : )   12/11/2016

      Daj się poznać jako nasz fan oraz miej łatwy i szybki dostęp do najnowszych informacji poprzez swój ulubiony portal społecznościowy.    Obecnie można nas znaleźć m.in tutaj:   Facebook: http://www.facebook.com/pages/Historiaorgp...19230928?ref=ts Twitter: http://twitter.com/historia_org_pl Instagram: https://www.instagram.com/historia.org.pl/
    • Jarpen Zigrin

      Przewodnik użytkownika - jak pisać na forum   12/12/2016

      Przewodnik użytkownika - jak pisać na forum. Krótki przewodnik o tym, jak poprawnie pisać i cytować posty: http://forum.historia.org.pl/topic/14455-przewodnik-uzytkownika-jak-pisac-na-forum/
Estera

Turcja w czasach nowożytnych- pewna potęga czy upadający kolos? (XVI-XVIII w.)

Rekomendowane odpowiedzi

Estera   

Tak jak w temacie: jakim państwem była Turcja w okresie od XVI do XVIII w.? Czy była to pewna potęga, czy raczej kolos chylący się ku upadkowi? Kiedy pojawiły się symptomy świadczące o słabości Turcji? Jakie to były symptomy? Jakie były przyczyny słabości Turcji?

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na innych stronach
Argaleb   
Tak jak w temacie: jakim państwem była Turcja w okresie od XVI do XVIII w.? Czy była to pewna potęga, czy raczej kolos chylący się ku upadkowi? Kiedy pojawiły się symptomy świadczące o słabości Turcji? Jakie to były symptomy? Jakie były przyczyny słabości Turcji?

Turcja była chwiejącym się kolosem. Przegrywali bitwy mimo ogromnej przewagi liczebnej, mieli słabych dowódców i toczono wojny nieudolnie.

Świadczą o tym bitwy przegrane przez Turków w tych czasach.

Bitwa pod Giurgiu

Bitwa pod Alsmond

Bitwa pod Wiedniem

Druga Bitwa pod Parkanami

Oblężenia Malty czy Wiednia

Bitwa pod Niemirowem

Oblężenie Korfu

Bitwa pod Szentgotthárd

Bitwa w wąwozie Calugareni

Bitwa pod Chocimiem którą uważam za zwycięstwo Polaków, przynajmniej taktyczne.

Bitwa pod Sziszakiem

i wiele innych porażek. Turcy mimo ogromnego nakładu sił nie wygrywali wojen, powoli staczali się w otchłań porażki.

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na innych stronach
Turcja była chwiejącym się kolosem. Przegrywali bitwy mimo ogromnej przewagi liczebnej, mieli słabych dowódców i toczono wojny nieudolnie.

Świadczą o tym bitwy przegrane przez Turków w tych czasach.

Bitwa pod Giurgiu

Bitwa pod Alsmond

Bitwa pod Wiedniem

Druga Bitwa pod Parkanami

Oblężenia Malty czy Wiednia

Bitwa pod Niemirowem

Oblężenie Korfu

Bitwa pod Szentgotthárd

Bitwa w wąwozie Calugareni

Bitwa pod Chocimiem którą uważam za zwycięstwo Polaków, przynajmniej taktyczne.

Bitwa pod Sziszakiem

i wiele innych porażek. Turcy mimo ogromnego nakładu sił nie wygrywali wojen, powoli staczali się w otchłań porażki.

a to ciekawe:

Bitwa pod Giurgiu

w pierwszym podejściu twierdzy nie zdobyto, za to Turcy zdobyli Bukareszt; w samej bitwie zniesiono tylko tylną straż. Zdobycie w 1595 r. samej twierdzy to jakieś oszałamiające zwycięstwo? Pokonano armię?

Można coś więcej o bitwie pod Alsmond?

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na innych stronach

Ciekawe jest to, że do takiej listy porażek i klęsk tureckich można dodać drugą, równie długą, z licznymi zwycięstwami ;) i to jeszcze długo po bitwie pod Wiedniem czy Parkanami.

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na innych stronach
Tofik   

Jak dla mnie walka z Wenecją, RON, Rosją, Habsburgami (czasami naraz) wymagała sporego potencjału, którego co najmniej do początku XVIII w. udawało się w miarę dobrze wykorzystywać. Oczywiście zależnie od tego, co znaczy "dobrze". Poważniejsza klęska to dopiero Karłowice i to po 16 latach walk z 4 przeciwnikami. RON taki układ po 7 latach (1648-1655) mocno się znudził i wielu zaczęło naprędce szukać zgody ;) Jeszcze na początku XVIII w. Piotr Wielki dostawał cięgi od sułtana, może gdyby nie pokojowa frakcja w Stambule, udałoby się wyciągnąć coś z tego więcej. Konkretny spadek znaczenia Turcji to chyba dopiero II poł. XVIII w., za Katarzyny II, gdy Turcy regularnie przegrywali wojny, mimo, że w walce udawało im się uzyskiwać pewne sukcesy. Pokojowa aneksja Krymu dokonana przez carycę była tylko potwierdzeniem przewagi Moskwy nad Stambułem.

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na innych stronach

" Zachowane księgi podatkowe (deftery) i relacje podróżników pozwalają nam oszacować wielkość głównych miast Imperium Osmańskiego. W tym samym czasie 28 miast chrześcijańskiej Europy przekraczało liczbę 30 tys. mieszkańców, a tylko Paryż i Neapol liczyły powyżej 200 tys. Z miast tych dziewięć znajdowało się we Włoszech, pięć w Rzeszy, cztery na Półwyspie Iberyjskim, dwa we Francji, dwa w Niderlandach, jedno w Anglii, trzy w monarchii Habsburgów (Wiedeń, Praga. Wrocław). Jedno w Polsce (Gdańsk) i jedno w Rosji (Moskwa). Miastem liczącym około 100 tys. mieszkańców był też marokański Fez".

/D. Kołodziejczyk "Imperium Osmańskie w XVI wieku: kilka uwag o potencjale demograficznym i gospodarczym", "Przegląd Historyczny", 1987, T. 78, nr 3, s. 377-378/

 

Imperium osmańskie w drugiej połowie XVI w. pod tym względem wyglądało tak:

Konstantynopol - 700 000 mieszkańców

Kair - 420 000

Aleksandria - ok. 100 000

Bursa - 70 000

Bagdad - 50 000

Haleb - 45 000

Damaszek - 45 000

Belgrad - 30 000

Adrianopol - 30 000

Angora - 28 000

/tamże, tab. 3/

 

Jeśli chodzi o szacunki dochodów:

"Globalne dochody w roku 1545 wyniosły 242 min, a w 1546 r. 199 min asprów. Sam Barkan szacował roczny budżet osmański w drugiej połowie XVI w. na około 6 min florenów 61. W tym samym czasie budżet Kastylii wynosił około 3 min florenów, dopiero w końcu stulecia sięgając 9 milionów 62. Budżet francuski wynosił około 4 min florenów w latach 1550-1560, gwałtownie spadając w następnym okresie i znów rosnąc do 5 min florenów pod koniec stulecia63. Sumy 5 min florenów sięgały też dochody XVI-wiecznej Persji64. W relacji biskupa kamaryńskiego Bernarda Bongiovanni, przebywającego w Polsce w 1560 r., dochody królewskie (przed egzekucją) wynosić miały około 270 tys. florenów (425 tys. talarów), w tym 67 tys. z soli, 33 tys. z cła większego, 32 tys. ze starostw, 64 tys. z Litwy. 44 tys. z Prus i 30 tys. z Mazowsza. Według obliczeń Anny Filipczak-Kocur roczny dochód skarbu koronnego na przełomie XVI i XVII w. wynosił około 300 tys. florenów".

/tamże, s. 391/

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się

×

Powiadomienie o plikach cookie

Przed wyrażeniem zgody na Warunki użytkowania forum koniecznie zapoznaj się z naszą Polityka prywatności. Jej akceptacja jest dobrowolna, ale niezbędna do dalszego korzystania z forum.