Fenomen telefonów komórkowych

[towarzysz1988]

Ja przyznam się telefon komórkowy posiadam na własność ledwo 5 lat. Koniec gimnazjum całe liceum i studia się zaczęły. Pierwszy był podstawowy i na kartę, wymieniłem po dwóch latach na nowy już z aparatem i mp3 i wiecie co, tyle mi wystarcza w tym telefonie. Mp3 bo nie muszę nosić drugiego odtwarzacza jak chce sobie posłuchać w autobusie, aparat może i słaby ale fotkę zrobi, dzwoni i wysyła smsy, grunt by było do kogo

Z telefonami że tak jest u dzieciaków się nie dziwię, wcześniej było tamagoczi jojo i inne pokemony. Chęć konsumowania tego co jest w telewizji bądź na półce w sklepie jest podsycana wszystkimi technikami merchandisingu, a dzieciaki są na to najbardziej podatne. Najważniejsze to dobra edukacja u podstaw, czyli w domu, do czego to służy, jak się z tym zachować, to że się dzieciaki śmieją że dzwoni na lekcji to nie jest śmieszne, pokazać że gdy opowiada o czymś, o wakacjach swoich i gdy mama nagle odbiera telefon albo zaczyna grać na komórce to wcale przyjemnie nie jest itp. Wiem z przykładu mojego kuzyna że takie rozmowy naprawdę wiele dają. Z 50zł. w jeden miesiąc teraz nie wydaje tych 50 w trzy miesiące.

[Gnome]

Mam telefon, Nokia 3100, ale już go nie używam. Kiedyś używałem do dzwonienia do rodziców, ale teraz nie muszę. Dziś dla mnie mój telefon to budzik z funkcją dzwonienia

Znaleźć teraz kogoś bez komórki w szkole. Może będą 1-2 osoby

Dokładnie. U mnie w szkole jest chyba tylko jedna osoba bez telefonu.

W mojej klasie w liceum to chyba tylko ja nie miałem telefonu (zresztą nadal go nie posiadam ;P), cóż telefon może jest i czasami przydatny, ale dopóki nie muszę go mieć nie mam zamiaru kupować.

Co do chęci posiadania przez dzieci to jak czasami widzę takiego jednego z drugim co mają po 12-13 lat i bawią się jakimś cudami techniki to już nie wiem czy się śmiać czy płakać, komercja rządzi.