Po trupach do celu?

[Estera]

Macdonnela czytamy że armia francuska była wyszkolona tylko do ataku kolumnami , za nic nie potrafią manewrować w linii jak Prusacy.

Tam chyba z tą linią nie tylko o żołnierzy chodziło...

OT się robi. AMilkarze można by założyć temat o linii i kolumnie oraz przystosowaniu żołnierzy. Tu trzymajmy się tematu.

[Amilkar]

Tam chyba z tą linią nie tylko o żołnierzy chodziło...

OT się robi. AMilkarze można by założyć temat o linii i kolumnie oraz przystosowaniu żołnierzy. Tu trzymajmy się tematu.

Ale mnie się rozchodziło o koneksje tych formacji z opinią Napoleona o tworzeniu formacji przez Polaków. A to z kolei łączy się ze stosunkiem Napa do Polaków i Polski , więc o żadnym OT nie ma mowy.

[Nautilos]

Ok. Tofiku dowiedziałem się czego chciałem i teraz mogę skapitulować i przyznac ci rację :wink: a ,żeby nie było Ot to napisze ,że:

A kiedy to było ?

Po kongresie wiedeńskim. Tak wyglądały te "swobody". Nie równa się to do Księstwa Warszawskiego.To było już po wlce Polaków przeciwko Rosji ,więc nie ma sięczemu dziwić.

Pozdrawiam !!~!

[Tofik]

Ok. Tofiku dowiedziałem się czego chciałem i teraz mogę skapitulować i przyznac ci rację :wink:

Dziękuję, myślałem, że Twój upór nie ma granic :wink:

To było już po wlce Polaków przeciwko Rosji ,więc nie ma sięczemu dziwić.

A jakie były swobody przed walką po stronie Napoleona? Wystarczy porównać.

[Estera]

Napoleon dał szansę Polakom, my na prawdę nie byliśmy tym trupem, a właściwie narodem w śpiączce. My sami siebie nim uczyniliśmy- popatrzmy na rozbiory i ich przyczyny (ale uprzedzam- tu bez OT). Napoelon był pewną szansą na reanimację. Trupem można uznać księcia d`Enghien. Tutaj jednak sparwa jest złożona i to był jednorazowy wypadek. W trupach specjalizował się Davout- z wierności i miłości zajmował się wieszaniem szpiegów.

O księciu jest osobny temat, ale nikt tam nie odpowiedział- dlatego zapraszam do wypowiedzi, bo sprawa jest ciekawa.

[Amilkar]

Świetne to porównanie do reanimacji. A d'Enghien nie był winny?

Taka reanimacja przydała się i to bardzo, na zniechęcony mięsień sercowy Polski.

A Davout to egzekucje miał na co dzień , zabijał każdego kto przekroczył prawo.

[Estera]

A d'Enghien nie był winny

Ta sparwa to złożona jest, jeśli pamiętam to Napoelon był ponaglany w tej sprawie i jakieś pogłoski miały wpływ na decyzje. Przerzućmy się do opowiedniego tematu :wink:

Świetne to porównanie do reanimacji

Bo moje :wink: Żartuje sobie nieskromnie oczywiście :arrow:

Davout był bardzo pilny co do szpiegów.

Ja pragnę wrócić do wątku Tulonu- bo został poniekąd trochę zbyty. Czy Tulończycy byli tym trupem umożliwiającym cel? Ciekawe zagadnienie...

[Hauer]

Napisałem poprzednio:

Gen. Lew Rochlin w 1995 roku dowodził wojskami, które zdobyły Grozny, odmówił przyjęcia tytułu "Bohatera Rosji". Stało sie tak ponieważ uważał, że to żaden powód do dumy pokonać własnych obywateli. Dla Napoleona podobne wydarzenie było katapultą do kariery w armii Republiki, dla której mordowaine własnej ludności było powodem do chluby.

Jak dla mnie to bardzo dosłowne "po trupach do celu".

[Estera]

Cieszę się, że wróciliśmy do tego wątku.

To bardzo dziwne, ale zgadzam się z Hauerem (ale nie tak w 100%, bo to źle by było ze mną wtedy :mrgreen: ). Tulończycy byli tym trupem, jednak spójrzmy na sprawę inaczej- czy gdyby nie Tulon Napoleon by coś osiągnął? Tak czy nie? Jeślki tak, to nie byli trupem do celu, ale jeśli uznamy Tulon za coś niezwykle ważnego to byli ofiarą, ale uwaga- nie do końca jego. Napoleon tutaj błyanął talentem, owszem, ale akcja nie była jego pomysłem, wypełniał poniekąd rozkazy, aczkolwiek z dużym zaangażowaniem, że tak powiem militarnym. Trudno jednoznacznie Tulon ocenić.

[Amilkar]

Nie zgadzam się w 100 % z tezą , że Toulon i jego mieszkańcy są trupem do celu Bonapartego, chyba ze ktoś z obecnych potrafi zaprezentować mi silniejsze argumenty, które trafią do mnie.

Toulon był kamieniem milowym w karierze młodego żołnierza Napoleona , gdyż pokazał mu w pełni jak toczy się wojna republiki z jej przeciwnikami, całe zło , plusy i minusy (rzec można tak prosto) życia żołnierskiego ale i takiego ,gdzie pracuje się dla zadowolenia panów z rządu , którzy wykorzystują ideologie republiki ,aby utrzymać pozycję i sytuację aktualną jak najdłużej. Bonaparte musiał i jeszcze raz musiał , wypełniać co do joty rozkazy i wprowadzać pomysły prowadzące do zwycięstwa, wszystkim wiadomo , że największym grzechem republikanina było nie wykazywanie republikańskiego zapału . Nie miał on na tyle wysokiego stopnia, aby decydować o ważkich sprawach , większej wagi, szybko chciał postarać się na wyzwolenie miasta i tyle ,miał ambicję , wtedy musiał robić to co mu kazano , aby w ogóle się utrzymać na wolności, przecież był już w więzieniu po fałszywych skargach i podejrzeniach.

Nie miał nic do gadania , a z armii żył , każdy wiedział młody oficer wtedy,co to znaczy utrzymywać się na przeżycie ,starać się o awans.

Jeśli mieliby być trupem Toulończycy to tylko w bardzo małym stopniu , ledwo się wyłaniającym spod propagandy republiki.

[Estera]

W tym co mówi Amilkar jest pewna racja- przecież Bonaparte był republikaninem, nie zdradził swoich ideii tylko działał zgodnie z nimi. Tulończyków generalnie możemy uznać jako ofiarę efektów ubocznych Wielkiej Rewolucji Francuskiej.

[Amilkar]

W tym co mówi Amilkar jest pewna racja- przecież Bonaparte był republikaninem, nie zdradził swoich ideii tylko działał zgodnie z nimi. Tulończyków generalnie możemy uznać jako ofiarę efektów ubocznych Wielkiej Rewolucji Francuskiej.

Może tak przedmiotowo nie , jako efekt uboczny. Ale jeśli sprzyjali przykładowo Brytyjczykom , najeźdźcom to kara im się należała. Przy innych wojnach nie mówi się o takim czymś , bo tu chodzi o Bonapartego . Wojna to wojna , przynosi rzezie i klęski dla cywilów.

[Estera]

Bonaparte korzystał z nadarzających się okazji, pokazywał się od najlepszej strony. W różnym czasie różnie to wyglądało- jego poglądy ewoluowały. Na pewno przykładał wagę do ludzi, żołnierzy- może z czasem mniejszą. Bonaparte świadomie kierował swoimi działaniami, wykorzytsując każdą szansę.