Poznanie nowego języka,dla studiowania danego problemu

[saturn]

Ostatnie dwukrotnie spotkałem się wśród amerykańskich historyków wojskowości ze zjawiskami, że aby zgłębić jakieś auropejskie zagadnienie militarne, chcieli pracować na "zródłach", dlatego uczyli się zupełnie nowego języka. Nie przytoczę nazwisk w tej chwili, ale jeden z autorów opisu wojny Fińsko-Radzieckiej, języka finskiego uczył sie z przerwami 8 lat , inny sztabowiec wojskowy zgłębiał polski by zrozumieć działania polskiego wojska na rubieżach wschodnich granic w konfrontacji z Rosją. Często taka determinacja prowadząca do poznania oryginalnego  języka zagadnienia  wsród historyków występuje ? (pomijam fakt, że na studiach magisterskich są 2 lub 3 języki na zaliczenie). 

[Tomasz N]

David Irving już w latach 50 tych z tego powodu zatrudnił się w stalowni w Zagłębiu Ruhry.

[secesjonista]

Cóż, wszystko zależy od naukowca.

Niestety, często jest tak, że wielu badaczy ogranicza się do opracowań anglojęzycznych niejako uznając, że to wystarczy. Widać to zwłaszcza po bibliografii zawartej w danej pracy.

[jakober]

W dniu 8.2.2018 o 2:11 PM, saturn napisał:

Ostatnie dwukrotnie spotkałem się wśród amerykańskich historyków wojskowości ze zjawiskami, że aby zgłębić jakieś europejskie zagadnienie militarne, chcieli pracować na "zródłach", dlatego uczyli się zupełnie nowego języka.

(...)

Nie przytoczę nazwisk w tej chwili, ale jeden z autorów opisu wojny Fińsko-Radzieckiej, języka finskiego uczył sie z przerwami 8 lat

(...)

Często taka determinacja prowadząca do poznania oryginalnego  języka zagadnienia  wsród historyków występuje ? 

Nie wiem jak u historyków, ale myślę że w każdym zawodzie, w którym ktoś chce zgłębić zakres wiedzy w stopniu szerszym, niż umożliwia mu to znajomość wyłącznie ojczystego języka, siłą rzeczy poznanie innych języków ma kluczowe znaczenie. Determinacja w zgłębianiu wiedzy jest tu cechą wyłącznie indywidualną.

Swoją drogą osiem lat to całkiem sporo, biorąc pod uwagę, że znajomość języka pasywną (czyli umiejętność rozumienia) można rozwinąć chyba jednak nieco szybciej niż aktywną (czyli umiejętność wyrażania się).

[jancet]

W dniu 21.07.2018 o 12:12 AM, jakober napisał:

Swoją drogą osiem lat to całkiem sporo, biorąc pod uwagę, że znajomość języka pasywną (czyli umiejętność rozumienia) można rozwinąć chyba jednak nieco szybciej niż aktywną (czyli umiejętność wyrażania się).

 

Tak, zdobywanie biernej znajomości języka fińskiego (współczesnego), i to wyłącznie w piśmie, przez amerykańskiego historyka, które mu zajęło 8 lat, to zaiste kuriozum.

 

Kiedyś stanąłem przed koniecznością posługiwania się tekstami w języku francuskim. Spędzałem w bibliotece z tekstami i słownikiem kilka godzin dziennie ze 2 razy w tygodniu i po paru tygodniach słownik już nie był mi potrzebny, a nawet zbędny, bo i tak nie było w nim takich słów jak "kurtka" czy "czapka".

 

Słowackiego nigdy się nie uczyłem na  żadnych kursach (znaczy 45 minut), jedynie w praktyce. Po kilku latach kontaktu z tym językiem, czyli jakiś 200-300 dniach przebywania na Słowacji z ogromnymi przerwami, dowiedziałem się, że "Poliaki to sú také kurvy", co świadczy o tym, że opanowałem ten język biernie i czynnie, w mowie i piśmie i to w stopniu, który uniemożliwiał rozpoznanie we mnie cudzoziemca. 

 

Więc jeżeli owemu amerykańskiemu uczonemu trzeba było aż ośmiu lat na poznanie języka fińskiego jedynie biernie i w tekście, to pewnie dlatego, że na 8 lat otrzymał stosowne stypendium.