Kawaleria

[Wirgil]

Odświeżając temat.... czy nie było planów wyposażenia szwadronów kawalerii w granatniki a kompaniom ckm w kawalerii dać moździerze? jeśli nie, to dlaczego?

[Domen]

Na każdą drużynę (19 osób) przypadał jeden rkm.

W każdym batalionie kompania ckm.

Czego i gdzie więcej?

No przykładowo w armii japońskiej nasycenie (etatowo) było większe:

1. Pluton japoński:

http://img375.imageshack.us/i/japplpreallv9.jpg/

2. Pluton polski:

http://img72.imageshack.us/i/plp1939ly4.jpg/

Źródło:

http://www.dws.org.pl/viewtopic.php?f=5&am...banzai#p1340437

Edytowane 13 Lipiec 2010 przez Domen

[qrak]

@Domen.

W rozpisce plutony piechoty polskiej jest błąd. Drużyna liczyła 19 osób, a tutaj widzę 17.

Na Japończykach zupełnie się nie znam. Ale pragnę zauważyć (jeśli dane są prawidłowe), że przy porównywalnej ilości żołnierzy także są3 karabiny maszynowe.

[secesjonista]

I jeszcze jedno, w przypadku naszych ułanów taczanki sa liczone jako CKM czy osobno ? Bo taka taczanka to dość duzy i wrażliwy na ostrzął obiekt, który trudno przemieszać pod ostrzałem.

(...)

Jako przyczynek do tego elementu, artykuł mjra. SG J. Smoleńskiego z propozycjami co do juków i taczanki:

http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/doccontent?id=126721&from=FBC

[secesjonista]

Mobilność. Ta cecha kawalerii pozwalała jej górować nad piechotą. O ile dla DP przejście dziennie 20 km było nie lada wyczynem, o tyle dla BK przemieszczenie się nawet o 50 km dziennie było spacerkiem. Ale coś za coś - pułk ułanów dysponował niemal taką siłą ognia, jak baon pp .

pzdr.

Rtm. Jerzy Starża-Majewski podaje, że doświadczenia Szkoły Kawalerii Stanów Zjednoczonych pokazały, że:

... w czasie prób marszów osiągano, szybkość 160 km w przeciągu 23 godzin zachowując po takim wysiłku dalszą zdolność marszową i zupełnie dobry stan koni".

Tenże autor postulował w roku 1935 r. zmniejszenie obciążenia konia a co za tym idzie zwiększenie mobilności, możliwości dziennego wysiłku, jak i szybkości. Przytaczał, że polskie siodło szeregowe, pakowane polowego ważyło wtedy 50 kg 687 g, co wraz z ułanem w pełnym ekwipunku z lancą dawało w sumie 142 kg obciążenia, tymczasem odpowiednie obciążenie w armii angielskiej to: 132 kg. Przywoływał też, że rosyjskie siodło wraz z polowym troczeniem ważyło 39 kg, a wedle doświadczeń z 1931 r. odbytych w Centrum Doszkolenia Dowódców Kawalerii w Nowoczerkasku za optymalną uznano wagę siodła na poziomie 31 kg.

Autor powołując się na badania Crevat'a który wskazywał, że stosunek ciężaru do wagi konia winien wynosić 3/10 wagi konia, przy czym najodpowiedniejszy stosunek wyraża się proporcją 1:4, dowodzi że przy przeciętnej wadze polskiego konia 400 kg, obciążenie winno wynosić 100, a maksymalnie 120 kg.

Postulował zatem odciążenie w postaci pozbycia się:

- potnika - 3 kg 500 g

- koca - 2 kg 500 g

- owies z owsiakiem - 4 kg 500 g

- konserwy - 700 g

- suchary - 800 g

- jedną podkowę, połowę podkowiaków, hacele i klucz (na lato) - 1 kg 670 g

- 60 naboi - 1 kg 570 g

- kantar stajenny z łańcuchem - 1 kg 350 g

- pewną ilość troków - 500 g

Zyskując zatem 17 kg 090 g.

/J. Starża-Majewski "Obciążenie i wydajność pracy konia", "Przegląd Kawaleryjski" 1935, R. XII, nr 1 (111)/

Zatem pytanie do miłośników militariów: czy coś z tego typu sugestii zostało wcielone w życie przed wrześniem 1939?

Edytowane 1 Listopad 2011 przez secesjonista

[widiowy7]

Generalnie nie słyszałem o takich działaniach. Ale z tego co zamieściłeś, wynika że po prostu siodło było za ciężkie, co najmniej o 20 kg.

Poza tym, autor artykułu podaje za przykład kawalerię US. Chyba zły przykład. Czy tabory tej kawalerii nie były czasem zmotoryzowane?

[ciekawy]

... w czasie prób marszów osiągano, szybkość 160 km w przeciągu 23 godzin zachowując po takim wysiłku dalszą zdolność marszową i zupełnie dobry stan koni".

Z jednym zastrzeżeniem: pułk (czy brygada) to nie tylko "chłopcy malowani" z piosenki na koniach. To przede wszystkim logistyka - tabory (w tym: biedki, kuchnie polowe): każda wj (wielka jednostka) na stopie wojennej posiadała swój tabor, który z kolei dzielił się na trzy części:

- tabor bojowy;

- tabor bagażowy;

- tabor żywnościowy

I teraz - prędkość przemieszczania się wj to prędkość najwolniejszego pojazdu (zazwyczaj taborowego).

Tenże autor postulował w roku 1935 r. zmniejszenie obciążenia konia a co za tym idzie zwiększenie mobilności, możliwości dziennego wysiłku, jak i szybkości. Przytaczał, że polskie siodło szeregowe, pakowane polowego ważyło wtedy 50 kg 687 g, co wraz z ułanem w pełnym ekwipunku z lancą dawało w sumie 142 kg obciążenia, tymczasem odpowiednie obciążenie w armii angielskiej to: 132 kg. Przywoływał też, że rosyjskie siodło wraz z polowym troczeniem ważyło 39 kg, a wedle doświadczeń z 1931 r. odbytych w Centrum Doszkolenia Dowódców Kawalerii w Nowoczerkasku za optymalną uznano wagę siodła na poziomie 31 kg.

Jeszcze gorzej było w piechocie: w Wehrmachcie 24,5 kg, w USArmy średnie obciążenie piechura wynosiło 25 kg, w Anglii 22 kg, w armii francuskiej i japońskiej po 25 kg. U nas wynosiło odpowiednio: 29, 7 w sezonie letnim, oraz 32,5 kg w okresie zimowym.

[secesjonista]

Tu raczej chodziło nie tyle o same tabory, jak zrozumiałem autora, a o to by zmienić w polskim regulaminie, a dokładniej zwiększyć tempo kłusa. W Ameryce było to 320 (a nawet 355) kroków, u nas znacznie mniej.