Dezercje w dziejach LWP

[Tomasz N]

+ Czigodny, Moderator Bruno, który raczył mnie w Swej Łaskawości, Niezmiernej, naubliżać na priw , wczoraj.

Bruno ? Nie wierzę ?

[41pp]

Panoowie ta dyskusją nie ma sensu, Wy wiecie , swoje , moje pokolenie swoje i dobrze jest. Każdy ma racje .

Pozdrawiam

[Bruno Wątpliwy]

Bruno ? Nie wierzę ?

I słusznie Tomaszu, bo Bruno nie miał przyjemności prowadzić prywatnej korespondencji w tej sprawie, ani w żadnej innej z 41pp. Chociażby z racji chwilowej nieobecności na forum.

[Tomasz N]

Wskazany Przez Ciebie aspekt techniczny sprawdziłem, ale mnie chodziło o coś innego. Po prostu wiem, że gdybyś to zrobił, to w taki sposób, że kolega by się nie zorientował, że to zrobiłeś.

[secesjonista]

Jeszcze a propos tematu -rozpad 31 pp był jedyną dezercją w dziejach lWP omawianą na szczytach władzy ZSRR zaś zirytowany Stalin zadzwonił w tej sprawie do dowódcy frontu -marszałka Rokossowskiego.

Czy jedynym?

A czy nie omawiano w jakimś zakresie dezercji z nocy 1 na 2 maja z biłgorajskich koszar?

Trudno mniemać, że kiedy Beria wysyła informację do Stalina, Malenkowa, Bułganina i Antonowa by nie stało się to przedmiotem jakichś rozmów, zwłaszcza że asumpt dało do tego nieostrożne działania płk. Szachotko.

Edytowane 15 Sierpień 2012 przez secesjonista

[elmbek]

Witam,

przyznam bez bicia, ze nie mam obecnie pojecia o tym temacie; mam natomiast spora chec zapoznania sie z nim z powodu, o ktorym pisze ponizej. Do tej pory przeczytalem wszystko, co jest dostepne na internecie, ale nie zapoznalem sie jeszcze z zadna publikacja na ten temat. Z gory przepraszam za brak polskich znakow - na codzien mieszkam za granica i moj komputer ich niestety nie obsluguje.

Otoz, pragne dowiedziec sie wiecej o swoim dziadku, ktory odszedl ze swiata zanim ja na niego przyszedlem. Nigdy ponoc nie chcial rozmawiac na temat wojny i czasu besposrednio po wojnie. Uslyszalem o nim to i owo, ale nic konkretnego; tylko strzepy informacji nie skladajace sie w zadna konkretna calosc. Mysle, ze byl czlonkiem Oficerskiej Szkoly Łacznosci w Zamosciu latach 1944-1945. Prawdopodobnie zostal absolwentem tej szkoly w 1945 r (te szkole pozniej przeniesiono bodaj do Sieradza). Mysle tez, ze w 1945 r. mial tam miejsce bunt, ktory doprowadzil do dezercji. Z jakich powodow, nie wiem ale mozna snuc pewne wnioski na podstawie tego, co dzialo sie wtedy w tym rejonie. Dziadek wowczas wedlug jednej z opowiesci postanowil upewnic sie, ze babcia miala sie dobrze; w tym celu musial przedostac sie na teran obecnego woj. dolnoslaskiego. Pozniej ponoc wrocil do jednostki (gdzie? tego jeszcze nie wiem), ale zostal mu odebrany stopien.

Chcialbym dowiedziec sie wiecej na temat tego, co dokladnie moglo sie stac w szkole w Zamosciu. Tutaj znalazlem zdjecie z pierwszej promocji oficerskiej w tej szkole z 1945 r. - http://www.archiwum.zam.pl/displayimage.php?album=13&pid=394#top_display_media. Byc moze ze moj dziadek jest na tym zdjeciu.. (z roznych powodow nigdy nie widzialem jego zdjecia). Bylbym niezmiernie wdzieczny za wszelkie porady odnosnie tego, gdzie moglbym znalezc wiecej informacji na temat tego buntu i jego konsekwencji. Byc moze ktos z was wie cos na ten temat. Nie jestem historykiem, mozliwosci dostepu to archiwow mam ograniczone, ale mam zamiar dowiedziec sie tyle ile moge.

Pozdrawiam serdecznie.

[secesjonista]

Kilka przypadków:

"W nocy z 1 na 2 marca 1945 r. zdezerterował 2 batalion 28 Pułku Piechoty. Tej samej nocy z inicjatywy dowódcy kompanii kpt. Stanisława Kulika "Wołyniaka", pod pozorem przeprowadzenia ćwiczeń nocnych, zdezerterowało "do lasu" 70 podchorążych z Oficerskiej Szkoły Czołgów w Chełmie Lubelskim (...)
Liczne dezercje miały miejsce w formowanym wiosną 1945 roku Korpusie Bezpieczeństwa Wewnętrznego (KBW), co uniemożliwiało osiągnięcie gotowości w wyznaczonym terenie. Tylko od kwietnia do maja 1945 roku z KBW zdezerterowało około 800 żołnierzy. 23 kwietnia zdezerterował niemalże cały, wsławiony w pacyfikacji oddziałów UPA,2 Samodzielny Batalion Operacyjny Wojsk Wewnętrznych z Lubaczowa, liczący 650 żołnierzy. Jednakże, uświadomiwszy sobie konsekwencje swojego czynu, większość żołnierzy wkrótce powrócił do koszar,27 kwietnia 1945 roku zdezerterował 2 batalion 1 Brygady Wojsk Wewnętrznych z Sokołowa Górnego, 29 kwietnia - rzeszowski batalion zapasowy (L)WP, liczący 450 żołnierzy,w nocy z 1 na 2 maja samodzielny batalion operacyjny 3 Brygady Wojsk Wewnętrznych z Biłgoraja (510 żołnierzy). Poprzedniego dnia, czyli 30 kwietnia, z biłgorajskich koszar zdezerterowało koło 450 żołnierzy (...)
Do oddziału mjr. Zygmunta Szendzielarza "Łupaszki" 6 maja 1945 roku dołączyła siedemdziesięcioosobowa grupa dezerterów z 6 Zapasowego Pułku Piechoty 2 Armii WP z Torunia (...)
Do 5 Wileńskiej Brygady AK 10 maja przybyło 29 żołnierzy plutonu 4 kompanii Samodzielnego Batalionu Ochrony Lasów Państwowych z Hajnówki (...)
Do końca 1945 roku z jednostek (L)WP zdezerterowało około 14 tys. żołnierzy i oficerów, zaś do końca 1948 roku - 24 109 żołnierzy i oficerów".
/J. Kurczab "Dezerterzy czy patrioci", "Polska Zbrojna. Historia", nr 1/2, 2017, s. 160-161/

[Furiusz]

1943 r., grudzień 27, Sielce - Raport instruktora Wydziału Politycznego  2 DP z wykonania wyroku sądu polowego na dezerterach. 
Dnia 27 grudnia 1943 r. na terenie obozu 4 pp odbyło się wykonanie wyroku sądu polowego na 2 dezerterach z szeregów 2 PDP. za: Wojsko Polskie na froncie wschodnim 1943-1945. Wybór materiałów źródłowych. Warszawa 1994 s. 39

1944 r. październik 16, miejsce postoju. - Rozkaz nr 51 Naczelnego Dowódcy WP o ukaraniu winnych dezercji zbiorowej z 31 pp. Tajne. 
(...). W nocy z 12 na 13 października pod wpływem dywersyjnych agentur wrogów Wojska Polskiego z koszar 31 pułku piechoty zbiegło do lasu kilkuset żołnierzy. tamże s.116

1944 r., listopad 3, miejsce postoju. - Szyfrogram nr 1326 dowódcy 3 armii WP do Naczelnego Dowódcy WP w sprawie karania miejscowych władz i ludności cywilnej, wspomagającej dezerterów z Wojska Polskiego. tamże 146

[secesjonista]

"Od października 1944 r. prokuratury i sądy polowe 2. Armii LWP obrały twardy kurs. Według badań Andrzeja Wesołowskiego [chodzi o pracę "W cieniu wojny i polityki. Sądownictwo Wojska Polskiego na froncie wschodnim w latach 1943–1945 "], na każdych 10 tys. oficerów i żołnierzy LWP odsetek represjonowanych przez sądy w okresie od początku sierpnia do końca grudnia 1944 r. wynosił 10,4%. Z tego, aż 657 żołnierzy skazano za dezercję, 51 – za uchylanie się od obowiązku wojskowego, 14 – za przestępstwa przeciw karności, 34 – za zbrodnie stanu, 55 – za nadużycia władzy. W przypadku dezercji podstawowym środkiem represji karnej była kara śmierci. Co trzeci orzeczony wyrok śmierci był wykonywany, natomiast zwierzchnicy sądowokarni chętnie zamieniali pozostałe wyroki śmierci na kary pozbawienia wolności z odroczeniem ich wykonania do końca wojny, co automatycznie oznaczało skierowanie skazanego do służby w oddziałach karnych".

/L. Kania "Sądy wojenne w Ludowym Wojsku Polskim (1943–1945)", "Miscellanea Historico-Iuridica", T.XIV, z, 1, s. 247/