Neron - ocena

[TyberiusClaudius]

Krawczuk podaje, że Neron był w Akcjum (tam gdzie się Bucik urodził) gdy wybuchł pożar.

[Furiusz]

Akcjum

Pomyliły Ci się chyba co najmniej dwa wydarzenia historyczne - nie Akcjum a Ancjum dziś Anzio bo tam rodził się Kaligula. Akcjum to bitwa morska między Oktawianem a Antoniuszem.

[TyberiusClaudius]

Ach, tak ciągle mi się to myli

[amon]

Prowincje rzymskie za panowania Nerona miały się dobrze, a to chyba nieźle świadczy o władcy ? Senat jak zwykle był w opozycji i sarkał niezmiernie, mając na usługach równie niechętnych historyków. No i zonk. Jak prawidłowo ocenić panowanie Nerona? Czy powielony wzorem kalki w sienkiewiczowskim "Quo Vadis" wizerunek Lucjusza jako skrajengo zła, faktycznie odpowiada prawdzie? Nie sądzę.

[TyberiusClaudius]

Ja raczej go widzę jako zagubione dziecko pośrodku burzy. Był neutralnym cesarzem - nie zrobił nic złego. Na plus można zaliczyć mu pomoc dla poszkodowanych w pożarze. Żył swoim życie w początkowym okresie władzy zaufał doradcom i robił to co lubił. Według mnie neutralny cesarz. Ani dobry ani zły.

Edytowane 7 Luty 2015 przez TyberiusClaudius

[maybeline20]

Tacyt był i tak łagodny dla Nerona. Podważył wiele plotek (Swetoniusz nie miał tyle obiektywizmu). Tacyt poddał w wątpliwość chociażby podpalenie miasta przez Nerona. Trzeba go oceniać przez pryzmat tamtych czasów: Klaudiusz, niby niedołężny głupiec, który jednak był tyranem o czym świadczą przekazy ówczesnych historyków. Kaligula - totalny szaleniec, Tyberiusz, kolejny władca który wprowadził terror. Jak więc Neron, widząc z jaką łatwością przychodzi zabijanie? (patrząc chociażby na matkę, która zwinnie opanowała ową sztukę). Co do prześladowania chrześcijan... ówcześni wyznawcy tej religii byli dla pogańskich Rzymian wielką zagadką. Początki chrześcijaństwa nie przypominały tego, z czym mamy o czynienia dzisiaj. Spotykali się w katakumbach, nocami, głosili że wróci Pan Zbawiciel który zniszczy "Sodomę i Gomorę" jaką był ówczesny Rzym (w oczach chrześcijan). Nie tylko Neron uważał ich za nieprzyjaciół rodzaju ludzkiego, o czym świadczy fakt podejścia do tej sprawy Tacyta i Swetoniusza. Czy Neron był gorszy niż Poppea, Tygellin, Agrypina? Odpowiedzialnością za krwawe rządy należy obarczyć większą ilość osób. Nie chcę się bawić w adwokata diabła ale wielu rzeczy nie dało się uniknąć. Gdyby żył Brytanik, czy nie doszłoby do wojny domowej, jak za czasów Juliusza i Pompejusza? Wiele jest takich przykładów, chociaż oczywiście nie da się zaprzeczyć, że okres rządów Nerona nie był dla Rzymu zbyt korzystny.

[maybeline20]

Dnia 17.08.2014 o 18:45, amon napisał:

Prowincje rzymskie za panowania Nerona miały się dobrze, a to chyba nieźle świadczy o władcy ? Senat jak zwykle był w opozycji i sarkał niezmiernie, mając na usługach równie niechętnych historyków. No i zonk. Jak prawidłowo ocenić panowanie Nerona? Czy powielony wzorem kalki w sienkiewiczowskim "Quo Vadis" wizerunek Lucjusza jako skrajengo zła, faktycznie odpowiada prawdzie? Nie sądzę.

 Polecam książkę Maxa Gallo Neron - panowanie Antychrysta, tam to dopiero autor przedstawił Nerona skrajnie negatywnie ale zgadzam się, portery literackie są przejaskrawione.

[TyberiusClaudius]

Dnia 20.06.2017 o 17:02, maybeline20 napisał:

Tacyt był i tak łagodny dla Nerona. Podważył wiele plotek (Swetoniusz nie miał tyle obiektywizmu). Tacyt poddał w wątpliwość chociażby podpalenie miasta przez Nerona. Trzeba go oceniać przez pryzmat tamtych czasów: Klaudiusz, niby niedołężny głupiec, który jednak był tyranem o czym świadczą przekazy ówczesnych historyków. Kaligula - totalny szaleniec,

Klaudiusz wcale nie był głupi. Można dostać jakieś dowody na jakiś szczególny "terror" podczas jego panowania?

Kaligula również nie był szalony. Wiele o tym pisałem na forum i nie tylko.

[secesjonista]

I nic Tyberiusz nie udowodnił poza tym, że przeczytał jedną książkę - na której się wsparł w swej obronie.

I proponuję zagłębienie się w znajomość gramatyki i logiki zdań: "Klaudiusz, niby niedołęzny głubiec", oznacza, że maybeline20 - powątpiewa w taki osąd tego władcy. Zatem wpis Tyberiusza: "... wcale nie był..." - tu akurat trafia kulą w płot.

 

[kszyrztoff]

Nie wiem czy przegapiłem czy tez nikt o tym nie wspomniał. Jak twierdzi Hans Christian Huf w Sfinks Tajemnice Historii 3  na przełomie lat 63 i 64 ne Neron przeprowadzić miał reformę walutową polegającą na dewaluacji  pieniądza. Reforma ta naraziła bogatych i bardzo bogatych na straty gdyż ich zasoby gotówkowe nagle stały się mniej warte. Czy to nie rok później wykryto bodaj "spisek Pizona"? Czy ten krok Nerona nie mógł się do spisku przyczynić?

[Furiusz]

Cytuj

Jak twierdzi Hans Christian Huf w Sfinks Tajemnice Historii 3  na przełomie lat 63 i 64 ne Neron przeprowadzić miał reformę walutową polegającą na dewaluacji  pieniądza. 

Trochę się myli. Było kilka części składowych jak np zmniejszenie wagi monety złotej z 7.78 g do 7.27 g, dewaluacja polegała zaś na dodaniu stopów miedzi do srebrnej monety co pogorszyło jej jakość ale pozwoliło na wybicie z tej samej ilości srebra większej liczby monet. Przy okazji obniżono też wagę monety srebrnej z 3.89/3.90 g do 3.41g. Wprowadził też brązowego semisa czyli połowę asa. Także reform było kilka i nawet całkiem spora grupa badaczy poczynając od M.C. Soutzo, Étude sur les monnaies impériales r omanes II. Le Système monétaire de Néron ,"Revue Numismatique" (1898), że tak naprawdę Neron chciał ujednolicić system monetarny z tym wschodnim ze standardem stosowanym w Antiochii. No a i pewnie przy okazji zaoszczędzić srebra. 

 

Cytuj

Reforma ta naraziła bogatych i bardzo bogatych na straty gdyż ich zasoby gotówkowe nagle stały się mniej warte.

I tak i nie - dalej mieli czyste srebro, spadła wartośc pieniądza więc jeśli wymieniano stare monety na nowe w stosunku 1 do 1 - to tak stracili. Jeśli stare monety potraktowali jako zasób czystego srebra to niekoniecznie musieli aż tak bardzo stracić. 

 

Cytuj

Czy to nie rok później wykryto bodaj "spisek Pizona"? Czy ten krok Nerona nie mógł się do spisku przyczynić?

Zasadniczo można powiedzieć tak i tak, mógł. 

[kszyrztoff]

12 godzin temu, Furiusz napisał:

Trochę się myli.

Ten sam autor w wymienionej książce twierdzi że Neron  w przeciwieństwie do rzekomo "dobrego" Klaudiusza stosował kare wygnania gdzie "dobry" Klaudiusz stosował kare śmierci. Ile jest w tym prawdy?

Edytowane 24 Lipiec 2017 przez kszyrztoff

[Bruno Wątpliwy]

Być może dotyczy to pierwszego okresu panowania Nerona, kiedy to próbował sprawiać wrażenie miłego i łagodnego władcy:

"Chcąc utrwalić dobre mniemanie o swoim charakterze, ogłosił, że ma zamiar sprawować rządy w duchu wskazań Augusta. Nie pominął żadnej sposobności nie tylko do okazania swojej szczodrej ręki i łaski, lecz nawet towarzyskiej uprzejmości. (...) Pewnego dnia, gdy proszono go, jak zwykle, o podpis nad wyrokiem skazanego na śmierć, rzekł: >>Jakże pragnąłbym nie umieć pisać<<". Gajus Swetoniusz Trankwillus, Żywoty cezarów, Ossolineum 1987, s. 239

"Wyuzdane okrucieństwo, lubieżność, skłonność do zbytku, chciwość, okrucieństwo na razie zdradzał stopniowo, po kryjomu (...)". Ibidem, s. 248

Potem się to trochę zmieniło:

"Odtąd już bez żadnego wyboru ani miary skazywał na śmierć, kogokolwiek zechciał i z jakiejkolwiek przyczyny". Ibidem,  s. 257. 

 

Oczywiście, należy brać pewną poprawkę na sposób pisania Swetoniusza. Dziś - być może - byśmy nazwali to pisaniem co nieco à thèse. "(...) układał żywoty cesarskie pragnąc nadać im pewną linię osobowości i łączył grupy faktów, aby wydobyć główne cechy charakteru (...)". J. Niemirska-Pliszczyńska (autorka przekładu z łaciny), Swetoniusz i jego dzieło [w:] ibidem, s. 15.

Edytowane 24 Lipiec 2017 przez Bruno Wątpliwy

[kszyrztoff]

5 godzin temu, Bruno Wątpliwy napisał:

Być może dotyczy to pierwszego okresu panowania Nerona, kiedy to próbował sprawiać wrażenie miłego i łagodnego władcy:

A rzeczywiście przegapiłem ten tekst autora. Z tekstu można się domyślać że chodzi o rok 56 n.e. "Nienawidził przemocy i zamieniał tam gdzie to było możliwe , wyroki śmierci na wygnanie".  Mam jednak wątpliwość co do otrucia Brytanika. Historyk medycyny z Dusseldorfu

Hans Schadewaldt  twierdzi że "Rzymianie w tym okresie nie posiadali szybko działających trucizn za wyjątkiem jadu żmii, a jadu żmii

Brytanikowi nie podano". To tekst z tej samej książki gdzie w innym miejscu widnieje wpis że Brytanik cierpiał na padaczkę a w jeszcze innym że przed śmiercią dostał drgawek i wystąpiła mu piana na usta. Natomiast w cyklu programów "Krwawa historia Europy" prowadzący dowodzili że Brytanik został jednak otruty. Korzystając więc z okazji zapytam która wersja wydaje się być bardziej wiarygodna?

[Furiusz]

Trochę trucizn to było ot choćby stara dobra cykuta.