Komunistyczna Partia Polski

[Narya]

Wciąż nikt się nie pokusił o odpowiedź...

To jest nas dwojga (choć w różnych sprawach), bo ja od kilku stronic w tym temacie doczekać się nie mogę dyskusji nad referatem Warskiego.

[FSO]

Witam;

godfrydl: bo nasza mama jest najlepsza, a nasz patriotyzm najwłaściwszy...

secesjonista: pytanie za sto: a co złego jest w tym że tak jak jedni wierzą w autarkię mniejszą lub większą gospodarczą. od szerokiej współpracy międzynarodowej. Przy okazji - jeżeli obok nas byłby wielki sąsiad p.n. ZSRR, to o autarkii raczej nie byłoby mowy. Dla polskich komunistów to była najlepsza w pewnym okresie droga rozwoju gospodarczego. Przy okazji wskazywali oni różne zaniedbania i opóźnienia społeczno - gospodarcze który były do rozwiązania. Jakkolwiek uważam, że do komunistów mi daleko, tak samo twierdzę, że mieli oni święte prawo mieć własny sposób na szczęśliwość i w niczym nie uprawnia to nas do wyrzucania ich poza nawias. Nawet z autarkią.

Bo Lenin ma rację - bogate acz dość równomiernie rozwinięte społeczeństwo, raczej nie przeorientuje się na komunizm, do tego będą dążyć społeczeństwa ubogie, z dużymi kontrastami ekonomicznymi i społecznymi, gdzie jedno mają wszystko a pozostali niewiele. Tu stary Wołodia miał rację...

pozdr

[czytacz1967]

A może ktoś by wkleił tekst pana Warskiego?

[Narya]

A może ktoś by wkleił tekst pana Warskiego?

Leń!

Nie dość, że ktoś zeskanował, opakował i dał do ściągnięcia (ja), to jeszcze jakieś wymagania... lenistwo w narodzie się panoszy...

[Samuel Łaszcz]

To takie pytanie; jako zaczyn dyskusji; co koledzy: FSO i Łaszcz sądzą o referacie Warszawskiego?

Myślę, że Adolf Warski dał tam bardzo trafną analizę błędów, jakie popełniła KPRP.

[Narya]

Myślę, że Adolf Warski dał tam bardzo trafną analizę błędów, jakie popełniła KPRP.

Głos Warskiego był jednak nie przyjęty przez II zjazd. Pozostał odosobnionym i zignorowanym. Czytając go.. można się domyślać, dlaczego. Na zjeździe wywołał przysłowiową burzę, ale okazała się ona tylko w szklance (wielu komunistów podnosiło larum).

[secesjonista]

Witam;

godfrydl: bo nasza mama jest najlepsza, a nasz patriotyzm najwłaściwszy...

secesjonista: pytanie za sto: a co złego jest w tym że tak jak jedni wierzą w autarkię mniejszą lub większą gospodarczą. od szerokiej współpracy międzynarodowej. Przy okazji - jeżeli obok nas byłby wielki sąsiad p.n. ZSRR, to o autarkii raczej nie byłoby mowy. Dla polskich komunistów to była najlepsza w pewnym okresie droga rozwoju gospodarczego. Przy okazji wskazywali oni różne zaniedbania i opóźnienia społeczno - gospodarcze który były do rozwiązania. Jakkolwiek uważam, że do komunistów mi daleko, tak samo twierdzę, że mieli oni święte prawo mieć własny sposób na szczęśliwość i w niczym nie uprawnia to nas do wyrzucania ich poza nawias. Nawet z autarkią.

Bo Lenin ma rację - bogate acz dość równomiernie rozwinięte społeczeństwo, raczej nie przeorientuje się na komunizm, do tego będą dążyć społeczeństwa ubogie, z dużymi kontrastami ekonomicznymi i społecznymi, gdzie jedno mają wszystko a pozostali niewiele. Tu stary Wołodia miał rację...

pozdr

Jeśli pisałem o autarkii to w ZSRR - stąd wywód kolegi jest niepotrzebny. Gospodarka autarkiczna może współistnieć z gospodarkami satelickimi.

Bo Lenin ma rację - bogate acz dość równomiernie rozwinięte społeczeństwo, raczej nie przeorientuje się na komunizm

Zatem Marks i Engels u swych podstaw przemian społecznych i politycznych katastrofalnie się pomylili.

Pytanie jakie zatem się nasuwa - gdzie jeszcze?

Jakkolwiek uważam, że do komunistów mi daleko, tak samo twierdzę, że mieli oni święte prawo mieć własny sposób na szczęśliwość i w niczym nie uprawnia to nas do wyrzucania ich poza nawias. Nawet z autarkią.

Kolega obsesyjnie pisze n-ty raz o jakimś "wyrzucaniu", kiedy ja próbuję dojść do analizy.

Może zatem kolega pokusi się o to samo, bez pustosłowia o "świętych prawach".

Wolałbym usłyszeć głos o szczegółach owych pomysłów, a nie kolejny wywód, że każdy ma prawo do wypowiedzi i własnego sposobu widzenia przyszłości.

Myślę, że Adolf Warski dał tam bardzo trafną analizę błędów, jakie popełniła KPRP.

A można szerzej, bo mi to przypomina scenkę typu: sala przez aklamację przyjęła wnioski i potępiła rewanżystów.

Dlaczego KPP popełniła takie błędy i czy były to błędy?

Głos Warskiego był jednak nie przyjęty przez II zjazd. Pozostał odosobnionym i zignorowanym. Czytając go.. można się domyślać, dlaczego. Na zjeździe wywołał przysłowiową burzę, ale okazała się ona tylko w szklance (wielu komunistów podnosiło larum).

Pytanie - czemu się tak stało?

Czy to efekt wewnętrznego przekonania KPP co do sytuacji, czy raczej poddawanie się wizjom z nie swojego podwórka i przyjmowanie je bezkrytycznie?

Edytowane 10 Kwiecień 2011 przez secesjonista

[FSO]

Witam;

secesjonista: nie wiem w czym się jeszcze mogli mylić. W tym - na pewno. Czym innym jest teoria, czym innym praktyka. Marks z Engelsem byli teoretykami, Lenin - praktykiem, który widział różnice między zachodem Europy a Rosją, nawet tym zachodem co to XIX wieczny kapitalizm ćwiczył.

pozdr

[secesjonista]

Czyli pokłady marksizmu są skażone nieznajomością różnic?

Ciekawe...

A w czym jeszcze się mylili teoretycy i czy Stalin i Beria byli praktykami?

Edytowane 10 Kwiecień 2011 przez secesjonista

[godfrydl]

Muszę się przyznać, że odczuwam sporą satysfakcję na myśl o roku 1937 w kontekście KPP. Chcieli durnie komunizmu, więc komunizm objawił im się w pełnej krasie

Edytowane 11 Kwiecień 2011 przez godfrydl

[FSO]

Witam;

komunizm, keynsizm i kilka innych -izmów są to teorie ekonomiczne, które są opracowywane przy założeniu kilku rzeczy, których zmiany idą albo w określonych kierunkach, albo ich kierunki w teorii można przewidzieć. Marks i Engels jakkolwiek błędnie twierdzili że rewolucja wybuchnie w kraju typu Niemcy, to część ich propozycji została wykorzystana. Dla Stalina ideologia była jednym z wielu narzędzi utrzymywania władzy. I Marks i Engels nie znali tak naprawdę ogromnych nierówności społecznych z życia własnego, czyli tego czym dla biednego chłopa był wyjazd do miasta by pracować w fabryce. Poza tym Niemcy jako kraj jako chyba jeden z pierwszych wprowadzili ubezpieczenia czy pewne formy zasiłków, to też pacyfikowało nastroje...

Problem nie tylko z komunizmem jest taki, że żadna teoria nie bierze pod uwagę wszystkich zmieniających się uwarunkowań a jedynie część.

godfrydl: czasem zastanawiam się czemu nie lubisz lewicy, ale to detal. Komuniści polscy i nie tylko polscy doświadczyli "raju" na wschodzie z prostego powodu - Stalin rozprawiał się z tymi, co widzieli więcej świata. Z tymi, co pamiętali o świetlanej przyszłości. Gdyby nie to - mogliby sobie dalej żyć i działać.

pozdr

[secesjonista]

Komunizm to nie jest teoria ekonomiczna, to tak kolegę na ekonomii uczyli?

To źle uczyli.

Jaki profesor wyraził się w ten sposób - można spytać?

Poza tym Niemcy jako kraj jako chyba jeden z pierwszych wprowadzili ubezpieczenia czy pewne formy zasiłków, to też pacyfikowało nastroje..

A co mają pomysły Bismarcka do KPP?

Edytowane 11 Kwiecień 2011 przez secesjonista

[godfrydl]

czasem zastanawiam się czemu nie lubisz lewicy

Imię nasze legion. Trzeba się nad tym naprawdę zastanawiać?

[FSO]

Witam;

secesjonista: bo najlepszym sposobem pacyfikacji lewicy, a komunistów [jako partii - już chyba jedynym] są pewne powolne i przemyślane zmiany w polityce gospodarczej, by wykorzystać ich postulaty: chcecie podwyżek, dobrze - damy podwyżki tej czy innej grupie zawodowej, zmieniając przy okazji krytykowany sposób oceny, organizacji i tak dalej. Argumentów - nie będzie, zostaną stępione, a przy okazji wprowadzi się zmiany mające n.p. na celu lepszą ocenę n.p. tego czy i jak uczy nauczyciel...

pozdr

[Samuel Łaszcz]

Poniżej zamieszczam fragment dotyczący rozwiązania KPP z mojego tekstu opublikowanego na "WR":

Komunistyczna Partia Polski – została rozwiązana 16 sierpnia 1938 roku przez Międzynarodówkę Komunistyczną, czyli de facto na rozkaz Stalina, jako „banda szpiegów i prowokatorów”. Nie wydaje się jednak, aby radziecki dyktator wierzył w te oskarżenia.

Co zatem było przyczyną nagonki na KPP? Chyba nie bez znaczenia jest tu fakt współpracy Stalina z Hitlerem, w sprawie podziału Europy Środkowo-Wschodniej, w tym także Polski, pomiędzy ZSRR i III Rzeszę.

W memoriale Komitetu Centralnego KPP z 11 grudnia 1936 roku przedłożonym Komitetowi Wykonawczemu Międzynarodówki stwierdzono, że partia na czoło swych zadań wysuwa sprawę „obrony niepodległości Polski, której zagraża imperializm hitlerowski”. Sześć dni później sekretarz generalny KC KPP Julian Leszczyński (Leński) na posiedzeniu sekretariatu KW MK mówił, że Komunistyczna Partia Polski będzie inicjowała działania dla obrony „niepodległości narodu polskiego przed jedynym agresorem – Niemcami hitlerowskim”.

Czy Stalinowi, planującym podział Polski wraz z jej „jedynym agresorem”, mogło się to podobać? Absolutnie nie. Dlatego też przywódca ZSRR postanowił się pozbyć kół kierowniczych polskich komunistów w typowy dla siebie sposób. Potrzebny był argument. I oto nieświadomie z pomocą przyszedł mu… sanacyjny pracownik Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Polski – Henryk Kawecki. Ów reżimowy funkcjonariusz postanowił wykorzystać policyjnego agenta Józefa-Joska Mützenmachera do zniszczenia KPP. Dostarczył mu materiały zebrane przez Adama Kellera, czołowego specjalistę od polskiego ruchu komunistycznego. Tak powstała „Historia Komunistycznej Partii Polski w świetle faktów i dokumentów”. Kawecki miał na celu przede wszystkim pokazanie, że KPP jest infiltrowana, a polskie służby wiedzą o niej prawie wszystko. Książka nie miała jednak trafić tyle do czytelnika polskiego, co wywołać ferment w Moskwie.

Decyzja o rozwiązaniu KPP zapadła w 1937 roku. Jednak już w latach 1933-1934 na podstawie oszczerczych zarzutów o agenturalność aresztowano grupę komunistów polskich przebywających w ZSRR. W latach 1936-1937 nastąpiła kolejna fala oskarżeń. W styczniu 1938 roku, w formie korespondencji z Warszawy, ukazał się artykuł „Prowokatorzy przy robocie”, stanowiący publiczne sformułowanie oskarżeń Kominternu wobec KPP i przygotowanie psychiczne na jej rozwiązanie. Między czerwcem a wrześniem 1938 roku odbywała się likwidacja lokalnych struktur partii komunistycznej w Polsce.

Jednym z nielicznych, który ośmielił przeciwstawić się zbrodniczej polityce Stalina był Leon Lipski "Łukasz".

W myśl dyrektyw KPP miała być odbudowana po „oczyszczeniu” jej szeregów.

Spowodowało to rozbicie polskiego ruchu rewolucyjnego trwające do czasu utworzenia Polskiej Partii Robotniczej (1942 r.).

W tej sytuacji wielu komunistów podjęło działalność w Polskiej Partii Socjalistycznej (choć jej nastawione antykomunistycznie kierownictwo surowo zabraniało przyjmowania byłych kapepowców). Duża część zaniechała działalności na pewien czas. Kilka tysięcy działaczy tkwiło w więzieniach za „działalność wywrotową”.

(całość tu: http://1917.net.pl/?q=node/6016)

Mała errata: wiązanie likwidacji KPP ze współpracą Stalina z III Rzeszą należy traktować ostrożnie. Sam ostatnio odchodzę od takich wniosków.

Wśród wybitnych polskich komunistów zamordowanych, więzionych i prześladowanych w ZSRR znaleźli się m.in.:

Adolf Warski-Warszawski

Maria Koszutska

Julian Leszczyński-Leński

Maksymilian Horwitz

Tomasz Dąbal

Jerzy Czeszejko-Sochacki

Jak podaje historyk ruchu rewolucyjnego Henryk Cimek w styczniu 1936 roku KPP liczyła 17 302 członków, z tego 3 817 przebywało w Związku Radzieckim. Spośród nich ocalało nie więcej niż 100. Lat 1937-1938 nie przeżył nikt spośród znajdujących się w ZSRR członków władz centralnych KPP. Spośród 19 członków KC KPP wybranych na VI Zjeździe Partii przeżyło 5 (Izydorczyk, Lampe, Nowak, Zachariasz, Mazur), spośród 18 zastępców członków KC przeżyło 3 (Brun, Lewartowski, Cukier-Kolski). Po rozwiązaniu KPP i sekcji polskiej w Kominternie sprawami polskich komunistów zajmowała się Zofia Dzierżyńska.

Tekst Ludwika Hassa: http://1917.net.pl/?q=node/995

Represje stalinowskie objęły nie tylko Polaków-komunistów, ale także osoby niezwiązane z ruchem robotniczym. W ramach "polskiej operacji NKWD" osądzono 139 835 osób, rozstrzelano 111 091. Szacuje się, że Polacy stanowili tu około 55%, zaś reszta to osoby z nimi "powiązane".

Najgorsze jest jednak to, że w "wolnej Polsce" prawie wcale się o tym nie mówi, natomiast zbrodnia katyńska popełniona niedługi czas po opisanych przeze mnie wydarzeniach jest stale nagłaśniania i odgrzewana. Panuje zmowa milczenia.

Czy nie należy w Polsce postawić pomnika Polaków prześladowanych w ramach represji stalinowskich, nie tylko bojowników Komunistycznej Partii Polski, ale także tysięcy przedstawicieli Polonii radzieckiej?

Edytowane 31 Lipiec 2011 przez Samuel Łaszcz