Rewolucja w Niemczech

[Andreas]

W wyniku niezadowolenia społeczeństw z wojny, w listopadzie 1918r., doszło w Niemczch do rewolucji. Komuniści ze Związku Spartakusa, wsparci marynarzami, którzy zostawili swe okręty próbowali przejąć władzę. Silny opór stawiła im armia oraz Freikorpsy. Jednak w wyniku zamieszek abdykował cesarz Wilhelm II, a rządy objął socjalista Friedrich Ebert.

Przyczyną rewolucji niewątpliwie była polityka Kaisera. Gdyby nie on, prawdopodobnie nei wybuchłaby I WŚ.

Czy można było zapobiec tym wydarzeniom? Co należało zrobić już wcześniej?

[FSO]

Witam;

Andreas : sprawa jest prosta należalo wygrać wojnę albo wskrzesić Bismarcka. W żadnym innym wypadku nie bylo zbyt wielkich szans na "niemanie" rewolucji. Z państw które rozsypaly się w wyniku wojny - Niemcy zrobily to najpóźniej, i mimo tego że przez ostatnie dwa - trzy mce walk na Zachodzie armia niemiecka w zasadzie cofala się mniej czy bardziej bezladnie to nadal byla na terytorium Francji. Poza tym wszelkie inne dzialania zapobiegające lub ograniczające rewolucje mogla podjąć tylko Francja i Wielka Brytania. A w interesie tej pierwszej wręcz odwrotnie, leżalo jak największe oslabienie Niemiec.

pozdr

[redbaron]

Generalnie w listopadzie 1918 r. było już za późno. Nie mniej jednak motłoch - a to przecież motłoch robi rewolucje - ma to do siebie, że po ostrym podejściu sprawa się uspokaja. No a nie wydano rozkazów na ostrą sprawę. Mianowano generałów, którzy mieli przywrócić porządek - m.in. Litzmanna, ale nie dostał żadnego żołnierza do dyspozycji.

Zbuntowanych marynarzy należało natychmiast rozwalić, albo przynajmniej zdziesiątkować. We Francji w maju 1917 r. to wystarczyło. Niemcy rozwalili w czasie tej wojny zaledwie 48 ludzi! Za dezercję itp. Francuzi ponad 3000 chyba. Francuzi wytrzymali, Niemcy nie.

Zupełnym błędem była reforma z 28 października 1918 r. wprowadzenie "demokratyzacji" itp. To był oczywisty objaw słabości i tak został odebrany.

Generalnie z wiosennymi ofensywami roku 1918 wiązano wielkie - zbyt wielkie - nadzieje. Ich niepowodzenia mocno przybiło żołnierzy. Zaś propozycje pokojowe z 3 października 1918 r. rozłożyły całkowicie dyscyplinę w armii. Kto chciał ginąć za przegraną sprawę?

[FSO]

Witam;

nie pamiętam kiedy, ale przy okazji dyskusji o szansach ofensywy w '18 r [czy działań niemieckich] wyszlo, że generalicja niemiecka prosila w czasie negocjacji rozejmowych o zachowanie takiej ilości broni aby można było stłumić nasilające się już rozruchy, lecz dla Frnacuzów każda ilość broni pozostająca w rękach niemieckich była "zbyt duża". Po trudnych i długich negocjacjach Francuzi się nieco ugięli ale i tak broni było za mało i za poźno by armia mogla coś zmienić. Poza tym dla Francji każde zamieszanie w Niemczech to samograj który i tak rozkłada jeszcze bardziej na łopatki pokonanego przeciwnika.

pozdr

[redbaron]

Niemcy całkiem sporo broni sobie "schowali" na "czarną godzinę" - jakieś 500 000 karabinów na przykład wobec 154 000, jakie mieli legalnie. Do tego było jeszcze ze 300 dział i też trochę moździerzy. Także do tłumienia rozruchów to wystarczało - zob. Zagłębie Ruhry 1920.

[FSO]

Witam;

redbaron :zważ tylko, że nikt "lewymi" karabinami oficjalnie powstania nie tłumi i nikt oficjalnie nie przyznaje się, że zdał zniszczoną, bezużyteczną broń, a tą dobrą sobie zachował. To trochę przypomina zabawę "on wie że ja wiem....". Francuzi musieli sobie z tego zdawać sprawę, prawdopodobnie dlatego tak mocno naciskając na niemal calkowite rozbrojenie wiedząc, ze dużo w żaden sposób nieewidencjonowanej broni znajdzie się tak czy siak w rękach żołnierzy czy zdemobilizowanych żolnierzy niemieckich.

pozdr

[redbaron]

Wiesz, przy założeniu, że widać, że to lewe karabiny - a to nie tak łatwo jest policzyć przecież

Oczywiście Francuzi wiedzieli czy się domyślali. Miedzy ewidencją niemiecką ze stycznia 1918 r., a sumą tego co Niemcy oddali i co im zostawiono były ogromne rozbieżności. Tłumaczono się, że to zniszczone, utopione itp.