Przyczyny upadku Państwa Polskiego pod koniec XVIII wieku

[Pancerny]

Stanisław August utworzył armię największą od czasów wojny z Rosją 1660 - 1667.

Ale to było ponad 120 lat później, 70 tysięcy (jeśli Masz na myśli wojnę polsko - rosyjską z 1792 roku) w większości żołnierze świeżo zaciągnięci, nieostrzelani, a Rosja czym się nam przeciwstawiła? Zaprawioną w bojach armią, która się nudziła, po wojnie z Turcją.

[Tofik]

Ale to było ponad 120 lat później, 70 tysięcy (jeśli Masz na myśli wojnę polsko - rosyjską z 1792 roku) w większości żołnierze świeżo zaciągnięci, nieostrzelani, a Rosja czym się nam przeciwstawiła? Zaprawioną w bojach armią, która się nudziła, po wojnie z Turcją.

No tak, tylko skąd mieliśmy brać tych ostrzelanych? Owszem, byli tacy, ale ci walczyli w armiach zagranicznych, ściągnąć ich stamtąd nie można było za szybko, ale niektórych zapewne się udało.

[sebas]

Wszystko przez tego Augusta II Mocnego. Od czasów Wojny północnej moskiewska armia nie wyszła z Polski i "Kasia" mogła sobie Rzeczpospolitą władać wysyłając na tron Stolnika "Stasia", który podpisał targowice :wink:

Ale weźmy pod uwagę, że Polska była niezwykle osłabiona już na początku XVIII wieku. Rokosze, liberum veto, wojny ze Szwecją, Kozakami, Rosją i Turcją....

Moim zdaniem przyczyn upadku państwa można szukać również w 1573 czyli pierwszej wolnej elekcji. Zagraniczny władca nie miał w interesie spraw państwa lecz własnej dynastii - co pokazała wielokrotnie historia naszego kraju. Nowy władca wolał oddac rządy w recę magnaterii czy szlachty, a samemu zająć się swoimi sprawami i sporami swojej dynastii. Warto abyś również w pracy nawiązała do traktatów o Polsce z Wiednia i Poczdamu. A co do Augusta II to nie można oceniać go całkowicie źle - jedynym wielkim błędem było wmieszanie Polski w wojnę północną. W założeniu nie był to zły pomysł jednak nie dla państwa, które miało za sobą wiek praktycznie nie ustanych wojen. A Stasiu podpisał konfederacje bo był człowiekiem dla którego bardziej liczył się tron niż dobro państwa. Pozdrawiam.

[Vissegerd]

Ale weźmy pod uwagę, że Polska była niezwykle osłabiona już na początku XVIII wieku. Rokosze, liberum veto, wojny ze Szwecją, Kozakami, Rosją i Turcją....

Zgoda, była bardzo osłabiona, ale przede wszystkim wojnami. I rokosze, i liberum veto miały moim zdaniem mniejsze znaczenie. Zubożenie szlachty spowodowało przede wszystkim jej niechęć do podatków, co nie dziwi w takiej sytuacji.

No tak, tylko skąd mieliśmy brać tych ostrzelanych? Owszem, byli tacy, ale ci walczyli w armiach zagranicznych, ściągnąć ich stamtąd nie można było za szybko, ale niektórych zapewne się udało.

Słuszna uwaga. Co poniektórych się udało, vide Kościuszko (znaczy się, on już wcześniej był w Polsce, ale był "ostrzelany"). Mieliśmy też wielu zdolnych oficerów, szczególnie średniego i niższego szczebla.

A Stasiu podpisał konfederacje bo był człowiekiem dla którego bardziej liczył się tron niż dobro państwa.

Według mnie Stasiu się po prostu spietrał :wink:

Pozdrawiam.

[Tomek91]

W wielu krajach europejskich nastąpił kryzys ekonomiczny. Takie potęgi jak Hiszpania cz Imperium Osmańskie były w połowie XVII w. w głębokim dołku. Jednak zarówno państwo Habsburgów jak i państwo Ottomanów nie rozpadło się. Dlaczego? Ponieważ nie zadziałał tzw. czynnik zewnętrzny. Wraz ze kryzysem Rzeczpospolitej rosła potęga Brandenburgii i Rosji, a więc naszych dwóch przyszłych zaborców. Nie stracilibyśmy niepodległości gdyby nie te dwa państwa. Jeżeli mamy szukać jakiejś daty, która przyczyniła się do upadku Polski był to rok 1611 i przepisanie praw spadkowych Prus Wschodnich na Brandenburczyków.

[sebas]

Jeżeli mamy szukać jakiejś daty, która przyczyniła się do upadku Polski był to rok 1611 i przepisanie praw spadkowych Prus Wschodnich na Brandenburczyków.

Słuszna uwaga. Brandenburgia stała się w tym momencie silnym państwem, które dodatkowo zyskało bardzo wiele na traktatach welawsko-bydgoskich. Jednak nie zapominajmy o Austrii, która przecież była prekursorką rozbiorów Polski. Czy liberum veto nie przyczyniło się do rozbiorów? hmm nie można tego generalizować ponieważ, gdyby nie wewnętrzna anarchia naszego kraju to czy byłoby ono takim smacznym kąskiem dla sąsiadów? Odnośnie Turcji i państwa Hiszpańskiego to weźmy pod uwagę jak silną pozycję miał tam władca. A co myślicie o społecznych przyczynach upadku kraju? Ja uważam, że warto w tym miejscu zwrócić również uwagę na podział religijny społeczeństwa. I czy przypadkiem Polska tolerancja nie doprowadziła do negatywnego podziału społeczeństwa? Pozdrawiam :wink:

[Pancerny]

I czy przypadkiem Polska tolerancja nie doprowadziła do negatywnego podziału społeczeństwa

Czy może Masz na na myśli tolerancję religijną w końcu XVIII wieku? Wspomnę tylko o procesie o czary, który odbył się w 1775 r. w Doruchowie k. Wielunia. Spalono wtedy kilka kobiet.

[Tofik]

Czy może Masz na na myśli tolerancję religijną w końcu XVIII wieku? Wspomnę tylko o procesie o czary, który odbył się w 1775 r. w Doruchowie k. Wielunia. Spalono wtedy kilka kobiet.

Czary mają średni związek z innowierstwem, przynajmniej w teorii.

[Vissegerd]

Słuszna uwaga. Brandenburgia stała się w tym momencie silnym państwem, które dodatkowo zyskało bardzo wiele na traktatach welawsko-bydgoskich.

Jeszcze nie silnym. Nie w XVII wieku, wtedy wciąż RON mogła nakryć Brandenburgię przysłowiową czapką. Dopiero XVIII wiek i powstanie państwa pruskiego to wzrost potęgi.

Liberum veto, religie, słabość ekonomiczna, przemiany społeczne, elekcyjność królów, ich nieudolność, itd., wszystko po trochu miało wpływ na słabość państwa, tym samym można uznać za przyczyny rozbiorów (prócz czynników zewnętrznych). Choć właśnie te ostatnie, jak słusznie zauważono były najważniejsze. Znowuż nikt by się nie ważył na rozdrapywanie silnego kraju, więc mamy naczynia połączone, czyli problem złożony.

Czary to oczywiście ślepy zaułek

Pozdrawiam.

[sebas]

Była również sprawa dotycząca zbeszczeszczenia zwłok kobiety w Krakowie, ale są to nieliczne przypadki. Chodziło mi bardziej o to, że innowiercy doprowadzili do podziału społeczeństwa i często "kombinowali" oni z sąsiadami. Wystarczy przypomnieć pokój Grzymułtowskiego, który zagwarantował Rosji możliwość ingerencji w sprawy Polskie w kwestii obrony prawosławnych. A odnośnie Prus to były one wtedy silne jedynie politycznie bo zyskały samodzielność, a prawdziwa potęga powstała dopiero w wieku XVIII za panowania Fryderyka Wilhelma I. Także zgadzam się z przedmówcą

[Vissegerd]

Ależ oczywiście sebas, masz rację, kwestie religijne były nie bez znaczenia. To właśnie w te sprawy mieszała się Rosja, przypomnijmy chociaż wszystkie historie związane z dysydentami, mieszaniem się w nasze ustawodawstwo, sejmy (w zasadzie ten z 1768 roku), itd. Wynikiem były niesnaski wśród szlachty właśnie na tle religijnym, niezadowolenie konserwatywnej i katolickiej części społeczeństwa. Przypomnijmy, że mimo "Konfederacji Warszawskiej" od połowy XVII wieku ograniczano w RON prawa polityczne i wyznaniowe dysydentów (akurat niepostępowe działanie), a Rosja starała się je w przywrócić. Niby korzystne akcje, ale było to mieszanie się w nasze sprawy wewnętrzne, wsadzanie przysłowiowego kija w mrowisko. Co innego jak sami sobie porządkujemy własne podwórko, a co innego jak obcy. No i mieli Rosjanie jak zwykle pretekst, występowali w obronie uciśnionych, czyli dysydentów właśnie.

Pozdrawiam.

[NRohirrim]

Gdyby na tronie nie było Stanisława Augusta Ciołka Poniatowskiego, lub kogoś mu podobnego, to były jakieś szanse by oprzeć się zaborom. Do przyczyn rozbiorów można wymienić właśnie jego. A także wojny północne, które sobie organizowali Wettyni na naszym obszarze, oraz zapędy państw ościennych oraz bycie w pewnym sensie uzależnionym pod butem Rosji.

Edytowane 29 Maj 2009 przez NRohirrim

[Tofik]

A także wojny północne, które sobie organizowali Wettyni na naszym obszarze

Wg pierwotnych zamierzeń koalicja Saksonia - Dania - Rosja miały zgnieść Szwecję na jej własnym obszarze. A że koalicja trafiła na niezłego fuksiarza, bardzo dobrego dowódcę i fatalnego polityka w jednym, to inna sprawa.

bycie w pewnym sensie uzależnionym pod butem Rosji.

Niewątpliwie zamykało to drogę do reform, ale też i zapewniało byt państwa (co prawda z brakiem suwerenności, ale to inna sprawa).

[NRohirrim]

Wg pierwotnych zamierzeń koalicja Saksonia - Dania - Rosja miały zgnieść Szwecję na jej własnym obszarze. A że koalicja trafiła na niezłego fuksiarza, bardzo dobrego dowódcę i fatalnego polityka w jednym, to inna sprawa.

Polska nie miała żadnego interesu w tej wojnie. Wettyni chcieli ustanowić dziedziczne władztwo w Inflantach, ale dla samych siebie.

Niewątpliwie zamykało to drogę do reform, ale też i zapewniało byt państwa (co prawda z brakiem suwerenności, ale to inna sprawa).

Niby jaki byt państwa to zapewniało, a jakiego Polska nie doznawała wcześniej? I częściowa utrata suwerenności to nie inna sprawa.

[Kadrinazi]

Polska nie miała żadnego interesu w tej wojnie. Wettyni chcieli ustanowić dziedziczne władztwo w Inflantach, ale dla samych siebie.

I dlatego też Polacy byli przekonani, że Szwedzi na teren Korony nie wkroczą (z Litwinami sprawa miała się nieco inaczej, bo tam trwała walka stronnictw). Senat koronny wysłał do Karola XII list, winszując mu zwycięstwa w bitwie nad Dźwiną (sic!) i oferując pośrednictwo w negocjacjach z Augustem. W ten sposób oficjalnie potępili inflanckie plany polskiego króla i podkreślili neutralność własnego kraju. Jednak działalność rodu Sapiehów na Litwie i szlachty wielkopolskiej przekonała Karola XII, że istnieje silna opozycja wobec Augusta i wkroczenie sił szwedzkich na ziemie Rzeczypospolitej pozwoli go obalić. Chciał w ten sposób rozbić unię sasko-polską i pozbawić Augusta wsparcia. Kiedy już wkroczył na ziemie polskie i litewskie sprawy polityczne się skomplikowały (Karol XII przecenił wielkość i potęgę opozycji), jednak słabość militarna Rzeczypospolitej pozwoliła mu na bezkarne działanie i wpędziła nasz kraj w jeszcze większy kryzys. Niestety Rzeczypospolita nie była już tym samym krajem, ktory stawił czoło Karolowi X Gustawowi - słabość państwa i armii, walki wewnętrzne - wszystko to zaowocowało wyniszczeniem kraju który od tego czasu nieuchronnie zmierzał do upadku.