Obraz II RP w chwili obecnej...

[FSO]

Witam;

ocenialiśmy nie raz i nie dwa obraz "całokształtu" II RP, relacji z poszczególnymi krajami, sąsiadami, nacjami, czy wreszcie same stosunki wewnątrzpolityczne czy wewnętrzne. Z drugiej strony w chwili obecnej funkcjonuje pewien obraz II RP i jej czasow, najczęściej, najbardziej powszechny jako kraj miodem i mlekiem gdzie "Dziadek' gdzie młodość. Chciałbym zadać pytanie - czy ten obraz jest właściwy, czy zafałszowany? Co z tego zafalszowania i przez kogo wyrażane można zrucić na karb "młodości i radości" a co jest efektem i wynikiem wyraźnego przeciwstawienia "cudownych lat" Międzywojnia "czarnemu i tragicznemu" okresowi PRL? Sumując: czy obraz przekazywany społeczeństwu jest prawdziwy czy nie?

pozdr

[Bruno Wątpliwy]

Myślę, że nadal mamy do czynienia z pewną idealizacją. Przy czym dziś dotyczy ona raczej klasy politycznej, szczególnie tej z prawej strony sceny. Społeczeństwu w jego masie II RP jest już obojętna, a wiedza historyczna olbrzymiej części naszych Rodaków - dosyć mikra. Albo zebrać jeszcze więcej kasy, albo jakoś przeżyć - to cel życiowy. A Piłsudski, Dmowski - pewnie tacy byli...

Myślę, że na dużo większą skalę idealizacja występowała w okresie PRL. Oczywiście - nie w wypowiedziach ówczesnych polityków, ale wśród społeczeństwa. Czasu było jakby więcej, szkoły chyba trochę lepsze - zatem w "domową i szkolną" debatę historyczną było zaangażowanych więcej osób i była ona żywsza. Można powiedzieć, iż trwała ogólnonarodowa debata historyczna . A, że Polska Ludowa rajem na ziemi nie była, to idealizowano przeszłość. Wielu - idealizowało swoją młodość. Dosyć naturalne.

Tak w formie ciekawostki odległe wspomnienie z życia. Dzieci (m.in. ja) starsza pani i starszy pan (małżeństwo). Starszy pan opowiada jak to było dobrze przed wojną - pełne sklepy panie, za złotówkę to się kupiło, pociągi jeździły punktualnie itd. W pewnym momencie milcząca dotąd starsza pani zapytała "a pamiętasz jak w kolejce po pracę stałeś?". Starszy pan już więcej nic nie mówił. No i tak to wyglądało.

[Vissegerd]

Mój dziadek ze strony mamy, socjalista z krwi i kości, będący często przed wojną bez pracy, bardziej chwalił sobie PRL niż II RP. Babcia za to odwrotnie. Drudzy dziadkowie też II RP bardziej sobie chwalili. Faktycznie, w porównaniu z PRL, jeśli chodzi o kwestie socjalne i pracownicze, to wiele można było II RP zarzucić, choć zależy w jakim okresie. Ostatnie lata, tuż przed wojną, chude nie były. A teraz... Teraz też się stoi "w kolejce po pracę"...

W chwili obecnej, w zgoła odmiennej rzeczywistości, że tak powiem cywilizacyjnej, to oczywiście, można oceniać negatywnie, ale czy jest to osąd sprawiedliwy? Sądzę, że taka ocena nie będzie miarodajna, trzeba oceniać tamte czasy w odniesieniu do ówczesnej rzeczywistości, w porównaniu z sytuacją w innych krajach. Czy ja wiem, czy tak słabo wypada? Gdzie indziej było podobnie...

Dochodzą do tego swobody obywatelskie, a to już bardziej złożony problem, zależy z czym porównamy.

Pozdrawiam.

[Bruno Wątpliwy]

Vissegerd, obiektywnie Polski Ludowej do II RP nie porównamy. Jest faktem, niechętnie wspominanym obecnie, że w okresie PL doszło do gigantycznego rozwoju gospodarczego, a wręcz cywilizacyjnego. Przykład oklepany, ale zupełnie realny - ludzie, których rodzice pasali krówki, buty zakładali w niedzielę w kościele, ziemniaki gotowali przez kilka dni w tej samej osolonej wodzie, po wojnie kończyli studia wyższe, chodzili do teatru i zaczynali "uprawiać snobizm" - m.in. na szlacheckie pochodzenie i wojaże międzynarodowe (może do Bułgarii, ale zawsze) . Jest także faktem, że obszar "błędów i wypaczeń" w Polsce Ludowej był olbrzymi. W sferze gdybania pozostaje to, jakby się rozwijała Polska, gdybyśmy po 1945 r. pozostali w obrębie świata kapitalistycznego. Ja osobiście wyraziłem przypuszczenie, że zapewne dziś bylibyśmy jednak dalej. Ale oczywiście, to było niemożliwe, zatem PRL należy oceniać w stosunku do ówczesnej rzeczywistości i możliwości. I tu - moim zdaniem - ocena powinna być dosyć łagodna. Znowu podam przykład z Czechosłowacją - w okresie Polski Ludowej udało nam się zmniejszyć do niej w istotny sposób dystans.

W tej dyskusji chyba jednak chodzi o coś innego, niż porównanie tych dwóch państwowości. O proste pytanie - czy II RP jest/była idealizowana? Moim zdanie odpowiedź jest dosyć jasna - tak.

[Vissegerd]

W tej dyskusji chyba jednak chodzi o coś innego, niż porównanie tych dwóch państwowości. O proste pytanie - czy II RP jest/była idealizowana? Moim zdanie odpowiedź jest dosyć jasna - tak.

Za Polski Ludowej oczywiście, że była idealizowana. Oczywiście nie przez władzę, a przez ludzi, z przyczyn oczywistych, przykład pana z pociągu jest tu dość wymowny. To tak samo, jak wielu ludzi którzy, którzy psioczyli w latach '80 na tzw. "komunę", bo nie można było kupić sznurowadeł, baterii, żarówek, bananów, lodówki, itd. w normalny sposób, teraz wspominają czasy PRL z nostalgią, bo państwo dawało pełną ochronę socjalną. Nie było bezrobocia, nie było bezdomnych, nie było wyścigu szczurów. Były za to inne rzeczy. Wszystko ma swoje dobre i złe strony. Podobnież z II RP, psioczono przed wojną, wspominano z łezką w oku po wojnie. Ot, natura ludzka...

Pozdrawiam.

[gregski]

II RP była i jest idealizowana.

Mało kto wspomina i korupcji, o nepotyźmie, o niemal socjalistycznie przeregulowanej gospodarce.

Niekiedy mozna usłyszeć coś o Berezie czy Brześciu.

Głównie jednak krążą peany na temat "Łosia", Gdyni, COP-u, RWD i jeszcze kilku spraw.

Nie wiem czy jest to pozostałość całkiem zrozumiałej reakcji na oficjalna PRL-owską propagandę, czy normalna ludzka tęsknota za "starymi dobrymi czasami".

[Bruno Wątpliwy]

Nie wiem czy jest to pozostałość całkiem zrozumiałej reakcji na oficjalna PRL-owską propagandę, czy normalna ludzka tęsknota za "starymi dobrymi czasami".

Jedno i drugie. Jeżeli w telewizji Gomułka czy inny Gierek recytował długie kolumny cyfr, z których miało wynikać, że więcej produkujemy, więcej jemy itd. (zresztą cyfr może i prawdziwych), a za papierem toaletowym czy pomarańczami trzeba było ustawić się w kolejce - to normalne, że ludzie się ostro denerwowali. A nostalgia za młodością, czy "starymi dobrymi czasami" także działała.

Dokładnie ten sam mechanizm działa współcześnie. Jeżeli pan z IPN mówi w telewizji jak to było strasznie i potwornie za tzw. komuny, to ludzie zaczynają myśleć, że dziś też super nie jest, a czasami w przeszłości bywało całkiem przyjemnie. Plus nostalgia i tęsknota do "starych dobrych czasów". Nic nowego pod słońcem.

[FSO]

Witam;

mam babcię, rocznik '23, umyslowo i w ogóle sprawna nad podziw. Wizyty i rozmowy, ja lubię, czasem nawet ją w nie wciągam... W każdym razie Babcia okres II RP idealizuje tak jak może, dla niej są to czasy "prawe i sprawiedliwe" gdzie wszystko bylo na swoim miejscu i mialo swój porządek, najczęściej "po bożemu" cokolwiek to dla każdego oznacza. Z drugiej dziadek - syn dość bogatego chlopa: dwa konie, ileś krów, kilka hektarów [i to ladnych] pola... skończyl technikum. Babcia mówi, że i ono bylo bardzo drogie a wyższej edukacji nie mógl mieć - nie bylo stać jego ojca [glodem nie przymierali] na wyslanie syna na studia.

Dla mnie powodem idealizowania tamtych czasów jest PRL - a wlaściwie cala czarna robota jaką wykonala bez wielkich fanfar [rozwój gospodarczy, reformy i in.] oraz fakt, że nie da się tego okresu ocenić jednoznacznie. Poza tym obecna polityka "historyczna" [jak zwal tak zwal...] zmierza do tego by wykreślić także wcale burzliwe lata od II w.ś., coś im przeciwstawiając - padlo na wcześniejszy okres. Próba wykreślenia odbywa się na zasadzie negacji : coś bylo zle [PRL]; coś bylo cacy [iI RP]. Przy takim zalożeniu i istnieniu kilku postaci mających wplyw choćby i teraz [swoim postępowaniem czy nazwiskiem - Pilsudski, Grabski, Kwiatkowski] na wyobraźnię zwyklych czytelników nie trzeba wiele. Rodzi się obraz kraju nad którym slońce niemal nie zachodzilo, w zasadzie wszystko bylo super a i politycy to same gwiazdy. A taki kraj wad miec nie może, więc się o nich nie mówi...

pozdr

[marcin92]

Obraz II RP dzisiaj jest zafałszowywany,pomijane są krwawe pacyfikacje wystąpień robotniczych i chłopskich,silny antysemityzm tzw.narodowców i neosanacji,straszliwe rozwarstwienie społeczne,antagonizmy narodowościowe podsycane przez skrajnych nacjonalistów wszystkich narodów II RP

Pozatym system kapitalistyczno-feudalny,prześladowanie przeciwników politycznych,zaprzepaszczenie szansy jaką było poparcie propozycji reform PPS,PSL"Wyzwolenie",ChSR i oparcie się Piłsudskiego na kręgach narodowo-konserwatywnych z całą "szlachetczyzną", często straszliwe warunki pracy w fabrykach lub latyfundiach

[FSO]

Witam;

marcin92: idealizowanie i pomijanie wszelkich zlych stron tkwi w samej chęci idealizacji i chęci pokazania, że PRL to najmroczniejsze czasy jakie istnialy w naszej historii. Gdzieś kiedyś Daukszewicz [Listy do Pana Hrabiego [?]] Opisywal reakcje spoleczeństwa zaraz po upadku "komunistycznego" systemu, rekacje które można by opisać także co II RP. Wyglądalo to mniej więcej tak [piszę z pamięci, więc bez cytatu ale w miarę dokladnie]:- Spoleczeństwo jest jak wdowa, która pochowala męża. Zanim go pochowala to mówila że to lotr pijak lajdak i babiarz jakich malo. Potem dopiero się okazalo, że ani pijak ani lajdak ani lotr, w zasadzie i babiarzem nie byl. Więcej - byl mężem idealem. A w ogóle byloby super gdyby caly czas żyl.

pozdr

[ciekawy]

Mój dziadek ze strony mamy, socjalista z krwi i kości, będący często przed wojną bez pracy, bardziej chwalił sobie PRL niż II RP. Babcia za to odwrotnie. Drudzy dziadkowie też II RP bardziej sobie chwalili.

Mnie z kolei dziadek przedstawiał archetyp urzednika przedwojennego, jako nieprzekupnego, rzeczowego, przeciwstawiając mu dzisiejszych pracowników dajmy na to magistratu. Wspominał tez o dużej biedzie na wsi, i kłopotem ze wszystkim. O wstawaniu od najmłodszych lat o 4.00 (był pomocnikiem swego ojca - kowala. Trzeba bylo grzać palenisko, i czekać na klienta...).