Sarmatyzm

[secesjonista]

Dnia 29.01.2015 o 00:01, jancet napisał:

Nie wiązałbym "sarmatyzmu" z "mesjanizmem" i już nawet mniejsza o to, że te pojęcia mijają się w czasie.

 

Stąd np. Krzysztof Koehler pisał zamiennie o:"mesjanizmie" bądź "protomesjanizmie" i zaznaczał, że w odróżnieniu od tego z epoki romantyzmu:

"... był to inny mesjanizm, absolutnie bowiem nie niósł w sobie funkcji konsolacyjnych. Był raczej duchowym, intelektualnym projektem polskości (czy też sarmackości) mocno wychylonym w przyszłość". 

/tegoż, "Mesjanizm sarmacki wobec polskiego mesjanizmu romantycznego", "w: Teologia Polityczna", "Mesjanizm i Polityka", 4/2006-2007, s. 265/

 

"Aktem założycielskim polskiego mesjanizmu,w jego wydaniu tryumfującym, sarmackim, była uinia polsko-litewska...".
/R.A. Ziemkiewicz "Szlachetna obsesja wolności", "Rzeczpospolita", nr 118, 22-23 maja 2010, dodatek "Plus Minus", nr 18, s. A16/

 

"Dwa mesjanizmy, sarmacki i romantyczny, łączyła relacja "niezgodnej niezgodności": wspólne im przyjęcie wolności za wartość najwyższą wiązało się z dwiema skrajnie odmiennymi sytuacjami politycznymi. Ten pierwszy mesjanizm, sarmacki,wyrastał z potęgi Rzeczypospolitej zwycięskiej aż po mury Wiednia,ten drugi, romantyczny - z jej klęski, zwieńczonej upadkiem powstania listopadowego".
/K. Obremski "Trzy ułamki tradycji: polski mesjanizm 2010", "Przeszłość we współczesnej narracji kulturowej", T.1. "Studia i szkice kulturoznawcze", pod red. P. Bilińskiego, s. 81/

 

 

Z literatury:
K. Obremski "Dwa mesjanizmy: sarmackie przedmurze i romantyczny "naród umęczony" ("Psalmodia" - "Księgi narodu i pielgrzymstwa polskiego")", "Przegląd Humanistyczny", 4, 2004

.

 

 

[jancet]

No tak...

 

Przyznaję, że Secesjonista, w sposób zapewne niezamierzony, wielce łechce mą miłość własną. Mą krótką wypowiedź przez ponad dwa lata miał w pamięci i teraz raczył był przytoczyć wypowiedzi trzech... autorytetów, którzy jednak uważają, że nasz polski "sarmatyzm" z naszym polskim "mesjanizmem" coś jednak łączy.

 

Wielce mi to schlebia, aczkolwiek bezczelnie pozostaję przy swym poglądzie sprzed lat i twierdzę, że argumenty o w miarę ścisłym powiązaniu sarmatyzmu z mesjanizmem dęte są nad miarę. Mój pogląd zatem jest znany.

 

A co Secesjonista o tym myśli? No bo ja nie wiem, czy on się zgadza z poglądami, wyrażonymi przez Koehlera, Ziemkiewicza i Obremskiego? Czy też wręcz przeciwnie.

[secesjonista]

To po prostu moja maniera: w starym temacie staram się zawsze nawiązać do cudzej wypowiedzi a nie wstawiać li tylko wpis związany z danym wątkiem. Przyznam, że po części wątek ten kontynuuję w związku z pytaniem theSHC: "Czy dzisiaj możemy nazwać Polaków Sarmatami", co rozumiem szerzej: czy sarmackość przejawia się obecnie i jak jest interpretowana. Innymi słowy: czy ów mit i związane z nim konotacje - wciąż są żywe. Tak dla przypomnienia, bo może nie wszyscy czytają podsuwaną przeze mnie bibliografię, to na łamach "Gazety Wyborczej" mieliśmy powiązanie sarmackości w kontekście tragicznego lotu z kwietnia 2010 roku. 

 

44 minuty temu, jancet napisał:

No bo ja nie wiem, czy on się zgadza z poglądami, wyrażonymi przez Koehlera, Ziemkiewicza i Obremskiego?

 

Z pierwszym - tak, z innymi wymienionymi - nie.

[jancet]

Dnia 28.05.2017 o 21:28, secesjonista napisał:

Z pierwszym - tak, z innymi wymienionymi - nie.

Znaczy, nasze poglądy w tej kwestii nie różnią się zasadniczo.

Sorry, ale co to jest the SHC?

[secesjonista]

Jest to nick forumowicza, który pisał na początku tego tematu.

[secesjonista]

Motyw sarmacki wciąż ma się dobrze, oto w jednym z opowiadań Dawida Juraszka bohaterami są neoszlachcice, po niebie poruszają się aerokolaski a panowie z braku innych argumentów często chwytają za swe świetle szable, opowiadanie nosi stosowny tytuł "2647: Odyseja sarmacka” .

[secesjonista]

W świadomości wielu spośród ówczesnej szlachty elementem mitu sarmackiego miała być myśl, że jest ona przedmurzem chrześcijaństwa. I współcześnie ten sarmacki element stosowany jest względem naszego kraju, tak o nas powiada dr Michael Jones (autor "Libido Dominandi. Seks, jako narzędzie kontroli społecznej"). Choć ożywa bardziej współczesnej retoryki, mamy zatem być armią Rohanu która uratuje Minas Tirith (czyli: Zachód). Tym razem mamy ratować świat przed: "demoralizacją seksualną płynącą z Ameryki i jej europejskich satrapów".

[Leoś]

Panowie zwracam się z prośbą o nakreślenie wygladu typowej fryzury prawdziwego sarmaty. 

 

Często zmieniam sposób uczesania jak i całe fryzury inspirując się przeróżnymi postaciami. Niedawno była fryzura Zakapiora z filmu "Furia", później styl Thora z filmu "Ragnarok" jednak czas na coś nowego. 

 

Jako patriota uznałem, że warto zainspirować się stylem sarmackim. I właśnie- jaki ten styl był? 

Dłuższa góra, boki na "zero"? Oczywiście uczesania w stylu grzyba nie wchodzi w gre, musi być w tym coś nowoczesnego np. zaczes w tył. 

 

Jakieś wskazówki co do sarmackich fryzur? Zawsze mogę przeprowadzić mały upgrade, ale baza by się przydała. 

 

Liczę na cenne porady. 

[secesjonista]

A mało to ikonografii z tego okresu?

A zacząć trzeba od zapuszczenia wąsów...

 

[Leoś]

Właśnie obrazy sarmackich fryzur niezbyt do mnie przemawiają. Wierzę jednak, że znajdzie się coś sensownego, co da się przerobić w myśl współczesnych trendów. 

 

Bujne wąsy odpadają. W obecnych czasach  to czyste zło. 

[secesjonista]

"Smutne w narodzie dzisiaj odmiany:

Rycerską twarzą Nice się brzydzi,

A dla niej Dorant, wódkami zlany,

I z wąsa razem, i z męstwa szydzi"

F. Kniźnin "Oda do wąsów"

 

Cóż, jak ktoś chce zainspirować się sarmacką fryzurą gdy te fryzury doń: "nie przemawiają", to zaiste egzystencjalny dylemat. Jak już go Leoś rozwiąże, to proszę wrzucić na forum fotografię byśmy mogli poznać efekt tego rozwiązania.

[Leoś]

Pogadam ze stylistką i ustalimy czy jakiś motyw sarmacki da się zaadaptować do współczesnych trendów. 

 

Nie mówię o całej fryzurze, może choć element się uda. 

 

Widziałem wizerunek sarmaty z krótkimi bokami i dłuższą grzywką opadającą na czoło. Przecież to baza do współczesnej fryzury typu undercut, a grzwę można postawić lub zaczesać. 

 

Może ktoś ma inne wizerunki sarmatów w dobrym stylu? 

 

Wąs definitywnie odpada. Ze znajomymi doszliśmy do wniosku, że osoby noszące wąsy niejako "chowają" się za nimi z powodu braku pewności siebie. 

[secesjonista]

Jak najbardziej trzeba pogadać ze stylistą - to niezbędne u tak utytułowanej osoby: bo to i nas edukuje, i jest znawcą sekretów realizacji filmów, i ma wiedzę która nas zadziwi, a jeszcze by wyszło, że fryzura niezbyt historyczna. Tylko zaczyna Leoś wchodzić na ścieżkę spamu, a ja nie jestem spolegliwym stylistą.

 Ma coś Leoś sensownego do powiedzenia o takim kulturowym tworze jakim był sarmatyzm, czy jednak - nie?

[Leoś]

Mogę dodać, że mityczny lud sarmacki cechował się niezwykłą odwagą, walecznością a także nieustępliwością i postępowaniem wedle  kodeksu honorowym. Stąd też zamiłowanie polskich przedstawicieli szlachty do pojedynków, oraz duża wrażliwość na zniewagę. Ponadto panowała zasada, że raz utraconego honoru już się nie odzyska. 

[secesjonista]

Zadziwiające historie nam tu opowiada Leoś, zapewne w ramach swej misji edukowania nas.

 

16 godzin temu, Leoś napisał:

mityczny lud sarmacki cechował się niezwykłą odwagą, walecznością a także nieustępliwością i postępowaniem wedle  kodeksu honorowym

 

To możemy poznać zasady tego kodeksu?

 

16 godzin temu, Leoś napisał:

tąd też zamiłowanie polskich przedstawicieli szlachty do pojedynków

 

Czyli jeśli dobrze zrozumiałem...

istniał mniej lub bardziej mityczny lud mający pewne cechy. Istniała fikcyjna genealogia wywodząca naszą szlachtę od tegoż ludu,. Istniał realny obyczaj - pojedynkowania. I ten realny obyczaj wziął się z fikcyjnych związków? 

A może nam Leoś przybliżyć jakiż to badacz doszedł do takich kuriozalnych wniosków?