Wojna brytyjsko-iracka

[mostostal]

Irak od końca I wojny światowej był brytyjskim terytorium mandatowym. W 1932 r. uzyskał formalną niepodległość. Jednocześnie został podpisany traktat pomiędzy oboma państwami, na mocy którego władze irackie zgodziły się na brytyjską obecność wojskową (2 bazy RAF: w Shaibah koło Basry i Habbanija nad Eufratem na zachód od Bagdadu). Ponadto w przypadku prowadzenia działań wojennych Brytyjczycy mieli prawo transportować przez Irak (od Basry poprzez Bagdad do Hajfy) zaopatrzenie i materiały wojenne. Po wybuchu II wojny światowej w irackich kręgach rządzących, a zwłaszcza wojskowych, narastały nastroje antybrytyjskie. Ich wyrazem był zamachu stanu przeprowadzony 2-3 kwietnia 1941 r. przez nacjonalistycznego b. premiera i współzałożyciela Bractwa Muzułmańskiego Raszida Alego Al-Gailani. Przejawiał on silne sympatie pro-niemieckie i pro-włoskie, a opierał się na wyższych oficerach armii irackiej. Zamierzał wyrzucić z kraju Brytyjczyków przy pomocy przede wszystkim Niemiec (miał kontakty z Abwehrą). Jego planom sprzyjały sukcesy wojenne wojsk Osi, które rozpoczęły w Afryce Północnej ofensywę przeciwko siłom brytyjskim w Cyrenajce, zaś Wehrmacht przygotowywał się do inwazji na Jugosławię i Grecję. Raszid Ali Al-Gailani po sformowaniu rządu obrony narodowej wysłał notę do władz brytyjskich ostrzegającą przed jakąkolwiek interwencją w Iraku i zabraniającą lądowania w kraju nowych sił brytyjskich.

Za: wikipedia

Czy Irak mógłby wygrać? Co by było gdyby wygrali? Zapraszam do dyskusji

Pozdrawiam

[zabs82]

Rozmieszczenie sił Commonwealthu w Iraku na 20 czerwca 1941:

- Północny Irak ( 20 Hinduska BP/ z 10 DP)

Mosul:

- 1 King's Own Royal Regiment

- 2/4 Ghurka Rifles

- Część 3 Field Regiment Royal Artiller

Kirkuk:

- 10 Field Company Royal Engineers

- 2/7Ghurka Rifles

Hditha

- Sekcja saperów

- Kompania 3/11 Sikh Regiment

- Część 3 Field Regiment Royal Artillery

- Część 13 Lancers

- Rejon Bagdadu ( HQ 10 Hinduskiej DP i HQ 21 Hinduskiej BP)

Bagdad:

- 4/13 Frontier Force Rifles

- 2/8 Ghurka Rifles ( bez jednej kompanii)

- 3/11 Sikhs ( bez dwóch kompanii)

- Część 3 Field regiment Royal Artilllery)

- Jeden szwadron 13 Lancers

Faluja:

- 1 kompania z 2/8 Ghurka Rifles

- Dolny Irak

Basra:

- 17 Hinduska BP

Ur, Samawa i Diwaniya:

- 24 Hinduska BP ( bez jednego batalionu)

- 13 Lancers ( bez szwadronu)

- 32 Field Regiment Royal Artillery

- 19 Medium Battery

W drodze do Iraku: 2/10 Ghurka Rifles i 25 Hinduska BP

Habforce - sformowana 8 V 1941 z 1 DKaw.

Siły Irackie ,lotnictwo etc wkrótce bo czas gonić do pracy.

[ Dodano: 2008-10-07, 11:57 ]

Nie mogłem zedytować posta, więc jedziemy dalej......

Siły Irackie

- 1 DP, Bagdad( Płk Kamal Sahib)

1 BP (Mussaiyib)

2 BP (Bagdad)

Field Artillery Brigade ( Bagdad)

Mountain Artilllery Brigade

Divisional Cavalary Squadron

- 2 DP,Kirkuk

3 BP ( Mosul)

4 BP (Kirkuk)

5 BP

Field Artillery Brigade ( Kirkuk)

Mountain Artiller Brigade (Mosul)

Divisional Cavalary Squadron ( Kirkuk)

- 3 DP, Bagdad ( Płk. Saleh ed-Din es-Sabbagh)

6 BP ( Bagdad)

7 BP (Jaloula)

8 BP ( Masourat el Jabel)

Field Artillery Brigade

Mountain Artillery Brigade

Divisional Cavalary Squadron

- 4 DP , Diwaniya

- Independent Mechanized Brigade, Bagdad ( Płk Fahmi Said)

Light Tank Company ( Fiat light tank )

Armoured Car Company (14 british-built Crossley armoured car)

2 x Mechanized (i.e. lorried) infantry battalion

Mechanized machine-gun company

Mechanized artillery brigade

Każda Iracka BP składała się z trzech batalionów.

Każdy batalion etatowo składał się z:

- 26 oficerów i 820 pozostałych

- 154 zwierzaków

- 46 Brenów LMG

- 8 Vickers HMG ( w dwóch plutonach po 4 km-y)

- 4 Lewis AA

[ Dodano: 2008-10-07, 20:09 ]

Po mojemu bez konkretnego wsparcia ze strony "Osi" powstanie nie miało racji bytu. A , że to przy takiej a nie innej sytuacji na Bliskim Wschodzie było to niemożliwe, to i cała rewolta, wydaję mi się była skazana na porażkę.

Nawet , jeżeli powstańcom udałoby się opanować na jakiś czas strefę Bagdadu czy Moulu to co dalej ??

Prędzej czy później nastąpiła by zorganizowana kontrakcja ze strony Brytyjczyków, ewentualnie Rosjan.

[secesjonista]

Pytanie właśnie czy nie było możliwe, a przynajmniej w większym zakresie?

Przecież jednak admirał Darlan wreszcie udostępnił syryjskie lotniska, wkrótce specjalny pełnomocnik Rzeszy Rudolf Ran uruchomił we współpracy z gen. Henri Fernandem Deutzem, czyli głównodowodzącym nad francuskimi siłami w Syrii, dostawy broni i amunicji do Iraku. Następnie do Mosulu dotarło dwanaście maszyn jednostki specjalnej Wernera Juncka.

Wygrać by nie wygrali, ale różnie mogło się to wszystko skończyć. Wypada przypomnieć, że sir Archibald Wavell optował za negocjacjami z Irakiem. Może zatem przy odpowiednim wzmocnieniu staliby się bardziej niezależni od wpływów brytyjskich, a Niemcy zyskali by cenna ropę?

Z literatury:

Majid Khadduri "Independent Iraq 1932-1958. A Study in Iraqi Politics"

B.P. Schröder "Deutschland und der Mittlere Osten im zweiten Weltkrieg"

tegoż, "Irak 1941"

N. Stewart "German Relations with the Arab East 1937-1941"

R.L. Melka "The Axis and the Arab Middle East: 1930-1945"

F. Grobba "Männer und Mächte im Orient. 25 Jahre diplomatischer Tätigkeit im Orient"

P. Mattar "Amin Al-Husayni and Iraq's Quest for Independence", "Aarab Studies Quarterly", 4, 1984

Ł. Hirszowicz "The Third Reich and the Arab East", "Acta Poloniae Historica", T. 6, 1962

K. Gundelach "Die deutsche Luftwaffe im Mittelmeer 1940-1945", t. II

F. Stark "The Arab Island. The Middle East 1939-1945".

[pacam]

Brytyjczycy całkiem sprawnie radzili sobie w Iraku z niemieckimi ciężkimi myśliwcami Bf110. Ale gdyby znalazła się tam znacząca ilość Bf109 z odpowiednim wsparciem logistycznym, to już by nie było tak różowo, a i wojska irackie zapewne by tak łatwo nie ulegały. Ogólnie uważam, że Niemcy schrzanili (na szczęście) sprawę na Bliskim Wschodzie i przeputali swoje szanse, wynikłe z antybrytyjskich i antyradzieckich nastrojów: zarówno w Iraku, jak i w Iranie oraz Afganistanie.

[poldas]

A niby co mogliby więcej zrobić?

Już wystarczyło ze musieli Włochom pomóc w Afryce. A tu przecież jeszcze szykowała się inwazja na ZSRR.

[pacam]

Wcale nie trzeba by by ło przerzucać tam armii pancernej. Już samo efektywniejsze działanie niemieckich agentów w Iranie i w Afganistanie mogło przysporzyć Brytyjczykom nielichych kłopotów. Tymczasem ci ostatni całkiem sprawnie sobie poradzili, niszcząc całą wrogą agenturę. A gdyby Niemcy wysłali na Bliski Wschód (zwłaszcza do Iraku) z dywizjon Bf109 i tak z pułk powiedzmy Brandenburczyków, to Brytyjczycy mogli i z rok użerać się z rewoltą. Nie mówiąc już o tym, że silniejsza obecność wojskowa mogła umocnić morale antybrytyjskiego oporu, a długotrwałe użeranie się Brytyjczyków z wrogimi im Arabami, Persami czy Pusztunami mogło zachęcić inne pobliskie narody do zbrojnych wystąpień.

[poldas]

Pacam;

Wcale nie trzeba by by ło przerzucać tam armii pancernej.

Czyżby coś takiego przewidywano w OKW?

Już samo efektywniejsze działanie niemieckich agentów w Iranie i w Afganistanie mogło przysporzyć Brytyjczykom nielichych kłopotów.

Znaczy się byli, ale leniwi?

Słabo opłacani?

Pirón wie o co tu chodzi.

[secesjonista]

A co za różnica: leniwi czy źle opłacani, skoro faktem jest, że niewiele zdziałali.

Tak czy inaczej wina stoi po stronie odpowiednich decydentów niemieckich - albo źle dobrali swych agentów, albo im skąpili.

A fuszerek było więcej: samoloty które dotarły do Iraku były nieprzystosowane do działania w takich warunkach.

[poldas]

Niby jakich?

Lepiej się nie wtrącaj do spraw, na których się nie znasz.

Edytowane 4 Styczeń 2015 przez poldas

[Furiusz]

Naprawdę?

Niemcy w Iranie zaliczyli wtope. Co bylo do wykorzystania? A choćby Kaszkajowie, lud koczownikow. Do lat 20 tych stanowili sporą siłę w polityce irańskiej. W IWŚ poparli Niemcy. Sporo stracili na niespokojnych latach 20tych. W 41 aktywnie wystąpili przeciwko Brytyjczykom. Wsparcie niemieckie uzyskali dopiero w 43 w ramach operacji ANTON. Dla mnie to nie jest zbyt udana polityka Niemiec.

[poldas]

ANTON?

Ale to była operacja dotycząca zajęcia nieokupowanej części Francji w listopadzie 1942 roku.

Ad. Secesjonista;

A fuszerek było więcej: samoloty które dotarły do Iraku były nieprzystosowane do działania w takich warunkach.

Ma on wiedzę n/t tego "nieprzystosowania"?

[pacam]

Łatwo znaleźć. Przykładowo:

http://pl.wikipedia.org/wiki/Operacja_Sabine

Znaczy się byli, ale leniwi?

Słabo opłacani?

Pirón wie o co tu chodzi.

Po prostu Brytyjczycy okazali się lepsi. Wyłapali niemal wszystkich wrogich agentów, albo zmusili ich do ucieczki do Afganistanu. Jeśli Twoja wypowiedź była wynikiem rzeczywistego zainteresowania, a nie zasłoną dymną celem przeskoczenia nad moimi argumentami, to mogę służyć szczegółami.

[secesjonista]

(...)

Ad. Secesjonista;

Ma on wiedzę n/t tego "nieprzystosowania"?

On - nie ma takie wiedzy, dla niego samoloty to takie wielkie metalowe ptaki.

Atoli on przeczytał taką uwagę:

"Wprawdzie niemieckie samoloty natychmiast zaatakowały brytyjskie cele w Iraku, ale bardzo szybko poniosły dotkliwe straty. Brakowało im bowiem tropikalnego wyposażenia, np. dodatkowych chłodnic, specjalnego ogumienia czy filtrów przeciwpylnych. Tę sytuację pogorszyła nieumiejętność precyzyjnego porozumienia się z iracką armią, niewystarczające zaopatrzenie...".

/K.-M. Mallmann, M. Cüppers "Półksiężyc i swastyka", Warszawa 2009, s. 89/

Co do źródeł autorzy opierali się tutaj na relacji Fritza Grobby do Auswärtiges Aamt z 27 maja 1941 r. (Politisches Archiv des Auswärtigen Amtes Berlin), notatce niejakiego Kramarza do AA - Stan pomocy wojskowej dla Iraku z 16 maja 1941 r. (Akten zur Deutschen Auswärtigen Politik).

Co do opracowań to oparli się na Karla Gundelacha "Die deutsche Luftwaffe..." i Josefa Schrödera "Deutschland und der Mittlere Osten..." i "Irak 1941".

Oczywiście autorzy mogą się mylić i można podane przez nich informacje zdezawuować, tylko prosiłbym by przy takiej próbie podać jakieś konkretne opracowania mówiące, że nic takiego nie miało miejsca.

[Furiusz]

Z mojej strony:

ANTON?

Ale to była operacja dotycząca zajęcia nieokupowanej części Francji w listopadzie 1942 roku.

Masz racje - moja pomyłka, powinna być operacja Francois. Skorzenny brał w niej udział. Tak czy siak - za późno i w zły sposób, dwa największe związki plemienne w Iranie - Kaszkajowie i Bachtiari nie wykazywali chęci współpracy z nowymi władzami a wprost przeciwnie, wykazywali chęć walki przeciw nowym porządkom. Spokojnie można było to wykorzystać i uzyskać znacznie większe efekty. A na informacje natknąłem się w trakcie szukania informacji do tematu o pasterstwie i transhumancji

[poldas]

"Wprawdzie niemieckie samoloty natychmiast zaatakowały brytyjskie cele w Iraku, ale bardzo szybko poniosły dotkliwe straty. Brakowało im bowiem tropikalnego wyposażenia, np. dodatkowych chłodnic, specjalnego ogumienia czy filtrów przeciwpylnych. Tę sytuację pogorszyła nieumiejętność precyzyjnego porozumienia się z iracką armią, niewystarczające zaopatrzenie...".

Natychmiast? Czyli konkretnie dwa dni po przybyciu do Mosulu.

Na dzień dobry to ich "powitały" brytyjskie Gladiatory niszcząc 2 He-111.

Czyli? - Wiedzieli i mieli pod kontrolą Sonderkomando Junck.

Przypomina się mi powiedzenie odnośnie powyższego cytatu, że... kiepskiej baletnicy to i spódnica przeszkadza.

Jedyne myśliwce jaki Brytyjczycy mieli w iraku, to poczciwe Glostery Gladiator.

To były samoloty dwupłatowe.

Co ciekawe;

28 maja dotarła do Iraku eskadra włoskich Fiatów CR-42.

Skoro Włosi dali rady, to i Niemcy by mogli wysłać BF-109 i zrobili by sieczkę z Gladiatorów.

Fritz Grobb nic nie wspomniał o kiepskim paliwie, jakim karmiono w Iraku niemieckie samoloty?

I na żadna publikację się mam zamiaru powoływać, za wyjątkiem logiki.