Ostatnie bitwy polsko-radzieckie

[Andreas]

Witam po raz któryś z kolei ! Znacie się wszyscy świetnie na historii i oto wystawiam Waszą znajomość na próbę-czy znacie może ostatniie bitwy polsko-radzieckie po 1939r.? Czy znacie może źródła na ten temat?Czy możecie mi powiedzieć więcej na ten temat.Jeśli tak,to od razu dziękuję i proszę o podanie tych źródeł.

[ciekawy]

Literatura:

np.:

Ludwik Głowacki "Działania wojenne na lubelszczyźnie 1939r."

Grzelak, Stańczyk "Kampania Polska 1939r."

Wszelkie publikacje o obronie Wilna czy Grodna, a także boje o Kodziowice, Walki KOP-u pod Kleckiem, Szackiem, Sarnami, Wytycznym, Krukiennicami (GK gen. Andersa), Puchowa Wola, Milanów, etc. - jest tego sporo - wystarczy poszukać.

pzdr.

[Andreas]

Chodziło mi o walki regularnej armii polskiej po 1939 r. z Armią Czerwoną, ale i tak bardzo dziękuję :wink:

[Domen]

Po 1939 to chyba nie było żadnych walk regularnej armii polskiej z ACZ. Grupa Jerzego Dąbrowskiego "Łupaszki" walczyła z Sowietami, ale nie dotrwała do 1940 roku - to była grupa podobna do tej jaką stworzył Hubal, także pochodziła ze 110 pułku ułanów, którego Dąbrowski był dowódcą.

Pułk walczył w ramach BK "Wołkowysk" pod Kodziowcami - później - w dniach 21 - 24 września - toczył ciężkie walki ścigany przez Sowietów w Puszczy Augustowskiej. Następnie pułk został rozwiązany, ale Łupaszka aż do listopada nękał Sowietów w Puszczy Augustowskiej, po czym udał się na Litwę.

Co do literatury to także "Kresy w czerwieni 1939" Grzelaka.

Co do września to możnaby dodać bitwę Zgrupowania "Jasiodła" pod Drohiczynem 25 IX, bitwę pułku KOP "Wilejka" z sowiecką brygadą pancerną nad jeziorem Świr 20 IX. Także walki o Tarnopol w dniach 18 - 19 IX (o których Grzelak i Stańczyk nie piszą w "Kampanii Polskiej", za to cytują niezwykle ciekawe raporty sowieckie).

Także bitwy SGO "Polesie" 26 IX z 32. Brygadą Pancerną pod Piszczą oraz 28 - 29 IX z 29. Brygadą Pancerną pod Jabłonią.

Walki o Kowel w dniach 22 - 23 IX

Bitwa 27 IX w rejonie Wysokich Litewskich i Janowa Podlaskiego.

Walki z Grupą Operacyjną "Dubno"

Walki pułkownika Prus-Więckowskiego pod Łaskarzewem aż do 30 IX.

25 IX walki na Mazowszu na stacji Mrozy w obronie eszelonów kolejowych.

Jednak największą bitwą stoczoną przez WP z Armią Czerwoną była bitwa pod Tomaszowem Lubelskim stoczona w rejonie Tomaszowa Lubelskiego, Chełm Lubelskiego, Hrubieszowa, Krasnobrodu - Bełżca - Krasnystawu - Husynne. Sowieci stoczyli cały szereg większych i mniejszych bitew z Polakami i ponieśli największe straty w kampanii. Pod Chełmem Lubelskim walczyli m.in. w nocy z 21 na 22 IX z 10 DP i Kresową BK na południe od Chełma Lubelskiego (Sowieci posuwali się w kierunku na Wojsławice i Skierbieszowo). Sam Chełm zdołali zdobyć dopiero 25 IX. Pod Hrubieszowem toczyli ciężkie kilkudniowe walki z 39 DP, w których dostał się do niewoli mój dziadek (potem uciekł).

Następnie szereg walk z oddziałami wchodzącymi w skład Frontu Północnego już w oddaleniu od Tomaszowa Lubelskiego - m.in. z GOK Andersa (zakończone powstrzymaniem grupy przez Sowietów pod Krukiennicami 27 IX i następnie zniszczeniem jej w walkach do 30 IX), dywizjami Zieleniewskiego (walki do 1 IX - do niewoli sowieckiej poszło z tych wojsk ostatecznie ok. 15,000 żołnierzy).

Natomiast ostatnią bitwą polsko-radziecką były walki pod Kockiem - np. w rejonie Milanowa i Parczewa do 30 IX (wcześniej pod Jabłonią), oraz między Kockiem, Łukowem i Parczewem w dniach 1 - 3 października, a także walki w Kocku od 11:00 1 października do 4:00 dnia 2 października (zakończone wyparciem Sowietów z Kocka), oraz walki 5 - 6 października pod Krzywdą i Łukowem.

Dodam, że na potwierdzenie pobytu oddziałów sowieckich w Kocku jeszcze dnia 1 października znajdujemy meldunki niemieckie, oraz zdjęcie i relacje ze zniszczenia misji dyplomatycznej (3 samochody pancerne) z 13 DP wysłanej do Sowietów - do Kocka - w dniu 1 paźdzernika.

Grzelak i Stańczyk w swojej książce podają, że misja wyruszyła do Kocka w celu "rozpoznania polskich oddziałów" - jest to nieprawda (zresztą nie piszą też o walkach z Sowietami pod Kockiem po 30 IX - gdyż opierają się na wcześniejszych publikacjach, a te nie mogły o tym pisać - natomiast nie wiem czy wspominają o tym sowieckie raporty, ale te są często zafałszowane co widać na przykładzie wydarzeń w Tarnopolu w dniach 18 - 19 IX)

W niemieckich raportach wyraźnie jest napisane, że była to misja dyplomatyczna wysłana do Sowietów w Kocku - w samochodach pancernych znaleziono mapy i dokumenty, które to potwierdzają.

Oddział został zniszczony przez wysuniętą placówkę 2 pułku ułanów Grochowskich.

Na mapach podaje się często, że najdalszy zasięg Sowietów sięgał pod Kock (ale nie obejmował miejscowości) - w rzeczywistości sięgał dalej (przynajmniej za Kock) - a niektóre zmechanizowane i zmotoryzowane czołówki sowieckie dotarły do rejonu Opoczna nad środkową Wisłą i nawet pod warszawską Pragę.

[ciekawy]

Na mapach podaje się często, że najdalszy zasięg Sowietów sięgał pod Kock (ale nie obejmował miejscowości) - w rzeczywistości sięgał dalej (przynajmniej za Kock) - a niektóre zmechanizowane i zmotoryzowane czołówki sowieckie dotarły do rejonu Opoczna nad środkową Wisłą i nawet pod warszawską Pragę.

Fakycznie - z tymi mapami jest coś nie tak - mieszkam na lubelszczyźnie, i np. na żadnej mapie (obrazującej najdalszy zasięg ekspansji sowieckiej) nie jest uwzględniona m. Zakrzówek (12 km na północny wschód od Kraśnika). Słyszałem relację żyjącego żołnierza 7pp, jak to powracając do domu (spod Tomaszowa, a prycyzjniej - z pod Cześnik)z kolega musieli się salwować ucieczką przed patrolem konnym kozaków w m. Studzianki (k/ wzmiankowanego Zakrzówka).

[ziewak]

Jedyna książka w jakiej znalazłem pełne informacje o 'nożu w plecy' to "Czerwony Blitzkrieg" Bieshanowa. Pierwsza (z trzech) części opisuje wyzwoleńczy marsz ku bratnim narodom Białorusi i Ukrainy + plus późniejsze konsekwencje.

Autor zebrał informacje o każdej większej potyczce (do zniszczenia poszczególnych wozów radzieckich przez Polaków włącznie) w walce z czerwoną falą. Momentami miałem wrażenie, że opisał to nawet zbyt dokładnie :wink: . Autor przyzwyczaja do lekkiego pióra i szybkiego biegu wypadków, lecz po 17 września zaczyna analizować ruch wojsk niemal godzina po godzinie. Jest to dość żmudna, fachowa lektura, choć ciekawie czyta się porównania strat ze źródeł polskich i radzieckich.

Bitew nie będę wypisywał jak kolega powyżej. Jest tego ponad 100 stron, więc zachęcam to zapoznania się z książką. :wink:

// Albinos- Post poprawiony.

[Andreas]

W Bornym Sulinowie znalazłem człowieka, który opowiedział mi historię, jak jeden pluton (l)WP walczył z trzema plutonami Rosjan w czerwcu 1945r. Straty Rosjan wyniosły okolo 30 zabitych. Żołnierze polscy biorący udział w tej bitwie zostali przniesienie do KBW i wysłani do walk z UPA. Czy ktoś może mi podac dokładniejsze dane na ten temat?

[Andreas]

W 1945r., latem, kompania radzieckich sołdatów niedaleko miasteczka Borne Sulinowo napadla na wieś. Oczywiście Rosjanie byli pod gazem. W miejsce wyruszył alarmowy pluton LWP. Po krótkiej, lecz zażartej potyczce zginęło lub było rannych ponad 30 Rosjan, około 20 żołnierzy stracili Polacy. Większość z nich wysłano do Bieszczad, by wykrwawili się w walkach z UPA.

Co o tym sądzicie? Może macie jakieś dokładniejsze dane? Ostatecznie Polacy wygrali, pokonują Sowietów, ale czy na pewno?

[ciekawy]

Jedną z ostatnich formacji, która miala kontakt bojowy z Sowietami we wrześniu 1939r. była Grupa płk. Zieleniewskiego:

W dniu 27 września dotychczasowe zgrupowanie płk L. Koca zostało włączone do grupy płk Zieleniewskiego, de facto tworząc grupę płk. Płonki w składzie:

batalion saperów pod dowództwem mjr Wacława Plewako, plus

pluton kawalerii pod dowództwem pchor. Zielińskiego.

28 września oddziały wkroczyły na teren powiatu janowskiego w trzech kolumnach:

kolumna płk Koca szła na Modliborzyce (a podgrupa płk Kiszkowskiego na Polichnę),

kolumna płk Filipkowskiego na Janów Lubelski,

kolumna płk Płonki przez Chrzanów w stronę Dzwoli.

29 września oddziały płk Płonki zaatakowały w Dzwoli znajdujący się tam niemiecki dywizjon przeciwpancerny z 27 Dyw. Piech. (gen. por. Bergmann) z VII Niemieckiego Korpusu Piechoty (gen. Eugen Ritter von Schobert).

Od wschodu szła Armia Czerwona. Oddziały sowieckie włączyły się do walki pod Dzwolą po stronie niemieckiej (działał Pakt Ribbentrop – Mołotow z 23 sierpnia 1939 r.). W Krzemieniu w dniach 29 i 30 września stoczyły z oddziałami sowieckimi ostatnią większą bitwę kampanii wrześniowej.

2 Października 1939 r. oddziały te, w liczbie ok. 8 tys. żołnierzy, okrążone przez wojska sowieckie i niemieckie, zmuszone były złożyć broń w rejonie Momot (las na południe od Janowa Lubelskiego - przyp. ciekawy). Wielu oficerów trafiło wówczas do niewoli i zginęło w Katyniu i Charkowie...

[intervojager]

Nie wiele jest informacji na ten temat. http://www.bornesulinowo.pl/Historia/historia.htm