Dawny mundur - wygody i niewygody

[Vissegerd]

Żeby było ciekawiej, "ciasnota" mundurów pruskich wynikała przy okazji z oszczędności, na ciasny mundur idzie po prostu mniej materiału. W wielotysięcznej masie to daje realne pieniądze. Generalnie można przyjąć, że ówczesne mundury były nieco "upierdliwe" przy zakładaniu, ilość guzików i haftek do zapinania jest wręcz niesamowita (np. kilkanaście przy każdym kamaszu, zapinanie na mrozie to wręcz koszmar)

Pozdrawiam.

[Krzysztof63]

Nie jest tak źle. Po nabraniu wprawy można zmieścić się w 10 minutach.

[Kasparov]

Witam Widziałem już podobny wątek na tej stronie, jednakże dotyczył on głównie polskiej armii Mi głównie chodzi o francuskie mundury, o to czy były wygodne, co przeszkadzała w czasie walki, pochodu, wszystko co było by ciekawe Ciekawostki mile widziane i z góry dziękuje za pomoc

[jancet]

Tak, mundury armii napoleońskiej - przynajmniej ubiór i oporządzenie piechoty - były nader praktyczne. Oczywiście ważono elementy praktyczności i przydatności w boju. Można powiedzieć, że wysokie czaka i bermyce przeszkadzały podczas marszu, ale podnosiły sprawność bojową. Natomiast układ pasów tornistra (znaczy plecaka) był bardzo zbliżony do nowoczesnych plecaków turystycznych. To, z czym zetknąłem się w latach 80-ych w WP wydało mi się o wiele gorszym rozwiązaniem, niż tornister z epoki napoleońskiej.

Podobnie było w artylerii, saperach i pociągach, natomiast w kawalerii - chyba niekoniecznie.

W armii rewolucyjnej Francji jazdy było niewiele, natomiast za Napoleona jej liczebność rosła, a jeszcze szybciej rosła rozmaitość kawaleryjskich formacji.

Odnoszę wrażenie, że powszechnie uważano, iż przywdzianie odpowiedniego stroju zapewni określone walory kawalerzystom. Jak założysz szamerowaną kurtkę - będziesz bił się niczym węgierski huzar. Jak nałożysz czapkę z kwadratowym denkiem - będziesz walczył jak polski ułan. Żeby walczyć jak szaser trzeba mieć na głowie futrzaną czapkę. Etc., etc.

Ale jeśli nawet ubiór, a szczególnie - nakrycie głowy - mogło być niezbyt praktyczne, to już przy doborze kroju spodni czy rządu końskiego kierowano się zasadami praktyczności.

Nie za bardzo wiem, czego chciałbyś się dowiedzieć. Mam Ci wyliczyć wszystkie składniki ubioru?

[Krzysiu]

Mundury armii francuskiej nie odbiegały funkcjonalnością i wygodą od mundurów innych armii, odbiegały jednak kosztami produkcji. Dobry wygląd kosztuje, więc szpanerskie mundury róznych formacji bardzo wiele Francję kosztowały, choć jest faktem, że znaczną częścią kosztów prowadzenia wojny cesarz obciązył swoich "sojuszników" ,często doprowadzając ich do kompletnej ruiny.

[jancet]

Mundury armii francuskiej nie odbiegały funkcjonalnością i wygodą od mundurów innych armii

Ależ odbiegały. Choć różnice nie były ogromne, to jednak armia napoleońska była początkowo ubrana i oporządzona w sposób nieco bardziej praktyczny, niż armie starego porządku.

odbiegały jednak kosztami produkcji. Dobry wygląd kosztuje, więc szpanerskie mundury róznych formacji bardzo wiele Francję kosztowały

Armie "ancien régime" były umundurowane bardziej "szpanersko" i bardziej kosztownie, niż armia napoleońska.

Zresztą charakterystyczna jest reakcja napoleońskiej intendentury na gwałtowny wzrost cen indygo, niebieskiego barwnika bodajże w 1810 roku. Po prostu zaczęto do armii dostarczać kurtki (veste) niebarwione. Bez woli Napoleona to się stać nie mogło.

[Krzysiu]

Kurtki niebarwione to przejaw braku reakcji intendentury. Dopiero wykorzystanie urzetu barwierskiego to przejaw jej inwencji, chociaż zielsko to było znane i wykorzystywane od dawna, choćby w armii pruskiej.

Co do mundurów - wystarczy porównać francuskie do pruskich, saskich czy austriackich (pruskie z lat 1808 - 1813 to przykład ówczesnego minimalizmu), żeby wiedzieć, gdzie Napoleon [... ciach] znaczną część zasobów Francji i sojuszników.

Edytowane 30 Październik 2013 przez secesjonista

[secesjonista]

A co z tego porównania wynika?

[Furiusz]

Pytanie - jak wyglądały ówczesne buty wojskowe i jak to było z ich żywotnością?

[gregski]

Buty były uniwersalne, to znaczy nie było prawego albo lewego. Dlatego żołnierz napoleoński miał tylko jeden zapasowy but. Do tego kilka gwoździ by uzupełnić ewentualne zguby. Rozmawiałem kiedyś z żołnierzem odtwórcą który twierdził, że to obuwie jest bardzo wygodne.

[Furiusz]

czyli generalnie coś na kształt rzymskiego obuwia wojskowego z gwoździami, a więc i żywotność podobna. Dzięki.

[jancet]

Co do żywotności, to Chłopicki w przypływie dobrego nastroju zażyczył sobie bodajże 50 tysięcy trzewików w Brześciu. Czyli, że szacował, iż but żołnierski wytrzyma trasę z Warszawy do Brześcia. Jeśli to prawda, to faktycznie oprócz prowiantu i obroku buty były niezwykle ważnym problemem logistycznym.

Troszkę się to przewija w literaturze pięknej, a to, że wojsko miało buty podwiązane sznurkami, czy też, że poległym przede wszystkim ściągano buty.

[Furiusz]

Ludzie ci otrzymują buty z magazynów armii. W tej kwestii weszliśmy w posiadanie ciekawych informacji: buty pochodzące z magazynów pozbawione są czasami cholew, ale z drugiej strony na ogół podeszwy nie wytrzymują dłużej, niż osiem dni marszu w błocie. Podeszwy są źle przyszywane lub zbyt długie i prawie zawsze wykonane z krowiej skóry. jeśli zdarzają się ze skóry wołu, to najczęściej źle obrobionej przed użyciem. Skutkuje to tym, że generalnie żołnierze od początku kampanii do chwili obecnej zużyli co najmniej po sześć par butów.

list opublikowany w l'Argus du departement du Nord z 3 listopada 1792r, cytowany za: C. de la Jonquiere, Bitwa pod Jemappes 1792, Oświęcim 2015, s. 57

[Bruno Wątpliwy]

Ciekawostka: książka Richarda Knötela (1857-1914), znanego niemieckiego malarza-"militarysty"  z rysunkami szeregu mundurów z epoki.

www.grosser-generalstab.de/tafeln/knoetel.html