Architektura islamu

[Pancerny]

"Architektura islamu obejmuje wszelkie zjawiska architektoniczne będące wytworem islamu jako zjawiska społecznego, kulturowego, politycznego i religijnego. Stąd obejemuje zarówno budynki służące celom kultowym, jak i świeckim, historyczne jak i współczesne, a także twórczość ośrodków będących pod wpływem islamu." - za Wikipedią

Więc omówmy charakterystyczne cechy budowli islamskich.

[Narya]

Najwspanialszym zabytkiem architektury muzułmańskiej zachodniej jest Mezquita w Kordobie (tj. Meczet). Zwróćcie uwagę na kolumny i kolorystykę. Ponad 800 kolumn podtrzymuje kopułę, a i w środku czuć niesamowity efekt!

Mezquita kordobańska - wygląd z zewnątrz:

Mezquita kordobańska - wygląd wewnątrz, ach te kolumny!

[Lu Tzy]

  Pancerny napisał:

Więc omówmy charakterystyczne cechy budowli islamskich.

Dla mnie:

1. Horror vacuui. Oczywiscie nie tylko dla Islamu charakterystyczny, ale tu - rozkwita. Ornamentyka wypelniajaca kazde wolne miejce... Wolne od wyobrazen postaci ludzkich.

2. Zamkniecie. Architektura Islamu - zarowno monumentalna jak i ta prozaiczna - jest skierowana do wewnatrz. Budynek to wnetrze. Zewnetrze mozna uprzyjemnic ornamentem, ale ono sie nie liczy.

[Widłobrody]

  W dniu 7/25/2008 o 1:30 AM, Pancerny napisał:

"Architektura islamu obejmuje wszelkie zjawiska architektoniczne będące wytworem islamu jako zjawiska społecznego, kulturowego, politycznego i religijnego. Stąd obejemuje zarówno budynki służące celom kultowym, jak i świeckim, historyczne jak i współczesne, a także twórczość ośrodków będących pod wpływem islamu." - za Wikipedią

Więc omówmy charakterystyczne cechy budowli islamskich.

Czy istnieje architektura islamu? Czy istnieje architektura chrześcijańska?

Czy mamy wspólny mianownik dla architektury od Timbuktu po Kuala Lampur?

  Cytuj

Architektura Islamu - zarowno monumentalna jak i ta prozaiczna - jest skierowana do wewnatrz.

To raczej o modelu domu i miasta innego od europejskiego i nie dotyczy to islamu. I przed islamem tak wyglądały miasta na Bliskim i Środkowym Wschodzie. Chrześcijaństwo w tym regionie nic nie zmieniło.

Edytowane 13 Maj 2011 przez Widłobrody

[Jack Sparrow]

Arabowie słynęli z ogromnych osiągnięć w dziedzinie architektury. Budowali wspaniałe meczety i pałace, wygodne domy oraz budynki użytkowności publicznej.

[secesjonista]

  W dniu 5/13/2011 o 12:21 PM, Widłobrody napisał:

  W dniu 7/25/2008 o 11:09 PM, Lu Tzy napisał:

Zamkniecie. Architektura Islamu - zarowno monumentalna jak i ta prozaiczna - jest skierowana do wewnatrz.

To raczej o modelu domu i miasta innego od europejskiego i nie dotyczy to islamu. I przed islamem tak wyglądały miasta na Bliskim i Środkowym Wschodzie. Chrześcijaństwo w tym regionie nic nie zmieniło.

Tylko, że model domu wynikał bardzo często właśnie z ducha i litery prawa islamu, zwłaszcza jeśli chodzi o arabskie mediny. Umma rządząca społeczeństwem islamskim wyznacza również kształt przestrzeni miejskiej.

Pierwotne mudûn w pierwszym rzędzie były społecznościami religijnymi, a drugim dopiero miejskimi. I rację miał Lu Tzy określając jej charakter jako wewnętrzny. Dom prywatny nabierał charakter przestrzeni sacrum, stąd tendencja do ścisłego chronienia intymności. Aida Youssef Hoteit mówi o dwóch koegzystujących światach: mieście publicznym i mieście prywatnym.

W normach prawodawczych Al-urf (opartych na słowach proroka, czy prawach islamu) można znaleźć regulacje tyczące się powstania i struktury mediny, na ich podstawie Ibn Al-Rabi, sędzia sformułował taką zasadę:

"i zapewnić [medinie] wszystko, co niezbędne (szkoły, fabryki, łaźnie...),

ponieważ miasto jest jak dom z wszelkimi dostatkami, więc jego mieszkańcy nie powinni potrzebować niczego, czego nie znaleźliby wewnątrz jego murów".

"Organizacja przestrzeni w kulturze arabsko-muzułmańskiej wynika ze struktur społeczeństwa i religijnych praw islamu. Skonstruowana jest ona na miarę potrzeb i wymogów związanych z funkcjonowaniem wspólnoty muzułmańskiej, zarówno społeczności miejskiej, jak i rodziny".

/A. Jarosz "Miasto w kulturze arabsko-muzułmańskiej", "Kultura Miasta. Miasto w Kulturze", nr 1, 2008, s. 70/