Propaganda w czasach napoleońskich i mit Napoleona, także o świętym Napoleonie

[adam1234]

Chyba jednak największy mit to to, że był niski

[Narya]

Chyba jednak największy mit to to, że był niski

A ile miał wzrostu tak naprawdę?

Estera - ach ta francuska biurokracja.

[Estera]

A ile miał wzrostu tak naprawdę?

Odsyłam tutaj: http://jarpenn.superhost.pl/forum/viewtopic.php?t=5118 - w tym temacie dyskutowaliśmy na temat wzrostu Napoleona. Polecam ten temat Twojej uwadze.

Estera - ach ta francuska biurokracja.

Taaa

[Estera]

Propagandyści przedstawiali tryumfalny wjazd Napoleona do Warszawy- można zobaczyć to w książce "200 Dni Napoleona. Od Pułtuska do Tylży". Tymczasem Napoleon do Warszawy wjechał pod osłoną nocy.

[Estera]

Jak rodziła się napoleońska legenda? Jak w mity obrastały takie postacie jak np. Napoleon czy zdarzenia jak np. polska szarża pod Somosierrą ? Jaką siłę ma legenda tej epoki i jej bohaterów? Czy możliwe jest oczyszczenie pewnych faktów z mitów? Czy to w ogóle ma sens? Zapraszam do dyskusji!

[Aśoka Wielki]

Po prostu- Żołnierz nagrodzony (hojnie) przez Napoleona, lub uczestnik wygranej heroicznie bitwy opowiadał swoje przeżycia/ odczycia do napoleona, jeśli historia była dobra to ludzie opowiadali następnym i następnym, i tak to było

[Jarpen Zigrin]

Klasycznym przykładem propagandy sukcesu wyłącznie Napoleona jest wspomniane Marengo. Bohaterami kampanii z 1800 r. byli Desaix i Moreau, lecz propaganda przypisała sukces tylko Napoleonowi.

[Capricornus]

Jaka była rola propagandy napoleońskiej?

Jakie były jej działania?

W temacie mamy jeden śmieszniejszy przypadek, odnaleziono św. Napoleona – patrona rycerzy, jakie jeszcze działania podejmowano? Te cokolwiek dziwne i te jak najbardziej poważne.

Jak takie działania były odbierane przez społeczeństwo? Czy jedne wpadki (święty Napoleon) nie musiały być prostowane?

Itd.

[secesjonista]

Dokładniej podjęto próby i "odnaleziono" dwóch św. "Napoleonów"...

Za pierwszego odpowiada legat papieski, kardynał Caprara, dopiero ten drugi "odnaleziony" miał być urodzonym 15 VIII 1208 roku średniowiecznym rycerzem...

[secesjonista]

Z literatury:

W. Zajewski "Kult Napoleona w Wolnym Mieście Gdańsku (1807-1813). Z zagadnień legendy napoleońskiej w Polsce", "Przegląd Humanistyczny", R. XIV, 1970, nr 4.

[secesjonista]

Swego czasu korsykański th’ Oppressor (za: W.S. Walker ""The Heroes of Waterloo") pośród pewnej części polskiego kleru nie miał dobrej prasy. Rewolucja, postępowanie z francuskim duchowieństwem, wolnomularze w rodzinie i najbliższym otoczeniu - to się nie mogło podobać.

Zmieniające się realia - siłą rzeczy wymusiły, przynajmniej formalną, zmianę stanowiska. W ramach stworzenia nowego wizerunku:

"Wyszło więc rozporządzenie Komisji Rządzącej o obowiązku stałych, przepisanych modłów za Napoleona i intonowania Te Deum 'za cudowne wskrzeszenie Narodu Polskiego'".

/H. Dylągowa "Duchowieństwo katolickie wobec sprawy narodowej (174-1864)", Lublin 1983, s. 57/

[secesjonista]

Trudno powiedzieć by była to propaganda, za to widzimy tu Napoleona w mistycznej roli, oto Mickiewicz wykładał:

"Napoleon udzielał na polu bitew sakramentalnéj mocy chrztu i bierzmowania".

/A. Mickiewicz "Kurs czwartoletni (1843-1844) literatury sławiańskiéj", Paryż 1845, s. VIII/

[secesjonista]

Pewne informacje docierały do opinii publicznej, te mniej chwalebne zaś gdzieś umykały.

(...)

Powiedzieć, że: "gdzieś umykały", to użyć eufemizmu na ostrą cenzurę prasową jaką wprowadził Napoleon (jeszcze jako konsul). Zatem wcale nie umykały, a: nie mogły się ukazywać. Zdając sobie sprawę ze znaczenia jakie dla budowania wizerunku i obrazowania "rzeczywistości" miała prasa, Napoleon ostro zabrał się za regulację tego rynku.

Po pierwsze; całkiem słusznie; uznał, że wielość ukazujących się tytułów będzie przysparzać nadto wiele kłopotów z ich kontrolą. Obejmując władzę miał do czynienia w stolicy z około siedemdziesięcioma tytułami prasowymi. W styczniu 1800 r. zredukowano ich liczbę do trzynastu.

"... gdy zaś Maria-Luiza wydawała na świat tak bardzo oczekiwanego następcę tronu, wydarzenie to opisywać i narodziny króla rzymskiego opiewać mogły już tylko 4 paryskie dzienniki: 'Gazette de France', 'Journal de l’Empire', 'Journal de Paris' oraz najoficjalniejszy z oficjalnych — 'Moniteur'".

/T. Łepkowski "Propaganda w Księstwie Warszawskim", "Przegląd Historyczny", T. 53, 1962, s. 52/

"... wprowadzono ścisłą cenzurę typu prewencyjnego (bureau de presse w ministerstwie policji). Redakcje, złożone z ludzi jedynie tolerowanych — dziennikarzy attachés (à la police — dodaje złośliwie, acz nie bezpodstawnie Périvier) przesiewały dokładnie wszelkie wiadomości i wypowiedzi (...)

Organy prasowe departamentalne (w myśl postanowień cyrkularza z 6. listopada 1807 w każdym departamencie mógł być tylko jeden dziennik), zupełnie już wyjałowione z jakiegokolwiek śladu samorzutnej i samodzielnej myśli, służyły do przekazywania niższym ogniwom administracji informacji oraz sugestii pochodzących z Paryża. W r. 1807 Fouché zabronił pismom departamentalnym zamieszczania oryginalnych artykułów politycznych. Mogły one tylko przedrukowywać wypowiedzi 'Monitora'. Prasa jako tuba rządowej propagandy rozprowadzała jej treści, i upowszechniała język w sprężyście działającym mechanizmie biurokracji cywilnej, dostarczała jeśli nie materiału, to natchnień do przemówień na rozmaitych obchodach i uroczystościach publicznych.".

/tamże, s. 52-53/

Jak widać Napoleon niosący wolność wielu narodom, wolności wypowiedzi swemu narodowi nieco poskąpił...

A komu wyznaczył Cesarz (w ramach propagandy) sto napoleonodorów (a król pruski tylko 288 złotych na rok?