Ludwik Święty - ocena

[Tofik]

Przepełniony ideami krucjatowymi, chyba największy autorytet moralny swoich czasów (większy nawet od papieża, choć może nie jest to przeogromne osiągnięcie na tamte czasy :roll: ). Jak go oceniacie? Co z krucjat przez niego organizowanych przychodziło dla niego, dla Francji, dla świata chrześcijańskiego? Jakim był wodzem, politykiem, organizatorem, gospodarzem?

[Jarpen Zigrin]

Podobno był pokojowym królem łagodził nastroje i wewnątrz Francji jak i spory międzynarodowe.

[Regulus]

Dobrym Ludwik był wcieleniem cnót wszelakich i postacią powiedziałbym pomnikową już za życia. Szanowali i podziwiali go wszyscy, począwszy od innych monarchów, poprzez zwykle butnych baronów a kończąc na prostym ludzie. O arbitraż prosili go nawet frankijscy władcy z Cesarstwa Łacińskiego. Chyba nigdy wczesniej i nigdy później król Francji nie miał takiego autorytetu jak Ludwik.

Lubię typa, szkoda, że umarło mu się w tak głupich okolicznościach :wink:

[Tofik]

Ludwik był wcieleniem cnót wszelakich i postacią powiedziałbym pomnikową już za życia

I dlatego stał się tym pomnikiem. W mojej opinii, Fryderyk II, który był obdarzony wieloma umiejętnościami stał się Antychrystem przez swój brak honoru, brak rycerskości, brak wszelakich rzeczy i cech, których ludności średniowiecznej się podobały. Sam Ludwik dzięki swym postawom, jak już wspomniałem, był postacią o większym autorytecie niż sam papież, co pozwoliło mu np. krytykować go w czasie wojny z Fryderykiem II.

Lubię typa, szkoda, że umarło mu się w tak głupich okolicznościach

Ludwik podjął się ratowania wytartej idei krucjatowej i m.in. dlatego, że była wytarta, nie przynosiła większych korzyści, krucjaty nie były już tak popularne (Karol d'Anjou został do niej niejako zmuszony), a Outremer ledwo się trzymało powinien ją pozostawić. Nie dostrzegam w tym władcy niczego wybitnego (co innego w Ludwiku jako człowieku), był autorytetem i dobrym gospodarzem, był bardzo dobrym władcą, ale nie wybitnym. Za bardzo poświęcił się dla wypraw krzyżowych.

[Achilles]

Co o nim wiem z dat... urodził się 1214, 1226 śmierć jego ojca, regentką matka, 1242 - przekazanie władzy Ludwikowi, 1270 śmierć. Czyli to, co powinno się wiedzieć.

Ale dodam jeszcze, że był niezwykle mądry, zakładał wiele placówek kształcących młode talenty i nie tylko. Za "jego" (tzn. w jego kraju - Francji) nie było jakichś większych wojen. Chociaż według mnie nie zasłużył sobie na taki przydomek, uznaję go za wzorowego króla.

[secesjonista]

(...)

O arbitraż prosili go nawet frankijscy władcy z Cesarstwa Łacińskiego. Chyba nigdy wczesniej i nigdy później król Francji nie miał takiego autorytetu jak Ludwik.

(...)

Nie tylko frankijscy, również... konstantynopolitańscy, choć nie tyle o arbitraż a o pomoc we wznowieniu pertraktacji z Kurią Rzymską. Oto Michał Paleolog w poczuciu zagrożenia ze strony króla Sycylii - Karola Andegaweńskiego (czującego się spadkobiercą Cesarstwa Łacińskiego) zwrócił się do Stolicy Piotrowej w kwestii rozmów mających doprowadzić do połączenia obu Kościołów. Niestety, jak wiadomo, na stanowisku papieskim nastąpił kilkuletni vacat, co przerwało te rozmowy.

Wtedy to Paleolog zwrócił się do Ludwika Świętego o pośrednictwo w nawiązaniu kontaktów z Kurią. A ten ostatni podjął się tego zadania, a dodatkowo obiecał wpłynąć na na swego brata.

I jest to o tyle ciekawe, że takie pośrednictwo szło całkiem wbrew interesom francuskich feudałów, zważywszy na Grecję.

Co zatem powodowało Ludwikiem?

[euklides]

Nie tylko frankijscy, również... konstantynopolitańscy, choć nie tyle o arbitraż a o pomoc we wznowieniu pertraktacji z Kurią Rzymską. Oto Michał Paleolog w poczuciu zagrożenia ze strony króla Sycylii - Karola Andegaweńskiego (czującego się spadkobiercą Cesarstwa Łacińskiego) zwrócił się do Stolicy Piotrowej w kwestii rozmów mających doprowadzić do połączenia obu Kościołów. Niestety, jak wiadomo, na stanowisku papieskim nastąpił kilkuletni vacat, co przerwało te rozmowy.

Wtedy to Paleolog zwrócił się do Ludwika Świętego o pośrednictwo w nawiązaniu kontaktów z Kurią. A ten ostatni podjął się tego zadania, a dodatkowo obiecał wpłynąć na na swego brata.

I jest to o tyle ciekawe, że takie pośrednictwo szło całkiem wbrew interesom francuskich feudałów, zważywszy na Grecję.

Co zatem powodowało Ludwikiem?

Trochę nie rozumiem. Rozmowy, raczej jałowe, o unii kościołów trwały z mniejszym lub większym natężeniem gdzieś od początku XIII wieku. Do czegoś konkretnego doszło jednak dopiero w1273r kiedy to papież Grzegorz X wysłał do Michała Paleologa poselstwo z Jerome d’Ascoli, późniejszym papieżem, Michałem IV. Wszyscy byli franciszkanami i pojechali tam wybadać intencje cesarza Michała Paleologa co do jego wcześniejszych zapewnień dotyczących przyłączenia się do kościoła rzymskiego. Ale to był rok 1273 a Ludwik IX Święty zmarł w 1270 roku w Tunisie. Na pewno był zwolennikiem tej unii ze względu na krucjatę, która była marzeniem jego życia, ale dużo się do tej unii nie przyczynił. Ta próba porozumienia papieża z Michałem Paleologiem uderzała, istotnie, w feudała Karola Andegaweńskiego, króla Neapolu, którego obawiał się nawet papież i stąd to poselstwo.

Edytowane 31 Styczeń 2015 przez euklides

[secesjonista]

No ja nie wiem czego nie rozumie euklides, to że wciąż prowadzono rozmowy mające na celu unię to dość oczywista konstatacja (choćby rozmowy Innocentego IV z Batatzesem), oczywistym jest chyba również, że ja piszę o pewnym fragmencie tego typu działań akurat związanych z osobą będącą osią tego tematu.

Do ew. unii o której ja piszę nie przyczynił się Ludwik z nader prostego acz istotnego powodu - zmarł.

A ptanie nie tyczy się tego co zdziałał a dlaczego się w to zaangażował.

A kiedy pisałem o uderzeniu w feudałów miałem na myśli nie - króla Sycylii a dziedzictwo achajskie np. Champlitte'ów czy Villehardoin'ów. choć oczywiście i tu ujawniają się interesy Karola, wypada pamiętać, że Filip d'Anjou pojął za małżonkę z córką Villehardouin'a - Izabelą.

Nie piszę o poselstwa papieskich (celem unii) choćby z racji tego, że gdyby uważniej przeczytał mój wpis euklides mowa jest głównie o okresie kiedy papieża nie było. Co nie stoi w sprzeczności ze stwierdzeniem, że Michał podejmował próby rozmowy tuż po zajęciu Konstantynopola, vide: niefortunne poselstwo Alubardesa i Nikeforitzasa. Oczywiście najbardziej: "niefortunne" dla tego ostatniego, jako że Italczycy obdarli go ze skóry.

Po śmierci Klemensa IV w pośród kardynałów zapanował pat pomiędzy dwoma stronnictwa: cesarskim i andegaweńskim.

Kiedy Anzelm de Toucy zorganizował flotę, Michał zwrócił się do Ludwika w dwóch kwestiach: powstrzymania Karola i pomocy w zawarciu unii. Rzecz o tyle doniosłe, że był to pierwszy przypadek kiedy to cesarz zwracał się do władcy świeckiego na Zachodzie w kwestii religijnej unii.

Zatem co do:

"Ale to był rok 1273 a Ludwik IX Święty zmarł w 1270 roku w Tunisie".

... a ja piszę o wymianie poselstw z lat 1269-1270.