Gry i zabawy w starożytności

[Norton]

W co grali, a w co się bawili starożytni?

[Achilles]

Oczywiście grano w kości, walczono drewnianymi mieczami (dzieci), ogółem większość to gry planszowe. Najbardziej intrygującą jest scriptae doudecim - "w dwanaście wyrazów", posługiwano się w niej tabliczkami, na których pisano sześć sześcioliterowych wyrazów. Niestety do dzisiaj nie rozszyfrowano zasad tej zabawy. ;-(

[nazaa]

Egipcjanie grali w senet i węża. Senet symbolizowało walkę z złem próbującym powstrzymać gracza zmierzającego do królestwa Ozyrysa. Na polach planszy widniały symbole różnorakich pojęć (np. piękna) i rysunki niebezpieczeństw. Pionki dwóch rodzajów przesuwano tam, gdzie upadły patyczki. Tutenchamona pochowano z czterema planszami do gry w senet w tym z jedną wykonaną z hebanu i kości słoniowej

W węża grało się jeszcze prościej - wystarczyło przejść pionkiem do środka przez wszystkie pola ciała węża przedstawionego na planszy jako zawiniętego w kłębek.

[cosiek]

Popularny był oczywiście także hazard (o ile dobrze trafiłem z wątkiem). W Rzymie na ulicach był on bardzo rozpowszechniony, a w karczmach organizowano specjalne zakłady. Sprawiało to ogromną przyjemność Rzymianom. Warto wspomnieć że także w trakcie wyścigów rydwanów obstawiano jedną z 4 drużyn.

Popularna była także zabawa na miecze jak zostało wspomniane, co miało dodatkowo przygotowywać dzieci do przyszłej roli w wojsku. Podstawy i schematy posługiwania się bronią pokazywano już od małego.

[Jack Sparrow]

Jeśli chodzi o starożytny Egipt to proszę bardzo:

1.Sporty wodne- Egipcjanie dzielili się na dwie drużyny i wchodzili na łodzie. Zasada polegała na zepchnięciu przeciwnika z łodzi.

2.Polowanie- polowanie na hipopotama za pomocą harpunów, włóczni, lin i sieci była bardzo niebezpieczne. Hipcio potrafił zapolować na myśliwego. Polowanie na ptaki było bezpieczne. Egipcjanie używali oswojonych ptaków, żeby zwabiać dzikie ptactwo i zabijać je „latającym kijem”, który o dziwo, wcale nie powracał.

3.Gry i zabawy dla dzieci-popularną zabawą dzieci było żonglowanie. Piłki wykonywano ze skóry i wypchano je ziarnem. Modne były też tak zwane biegi kolanowe(polegały one przebiegnięciu dystansu nie odrywając nóg od kolan). W grobowcach odnaleziono piękne zabawki. Drewniane lwy miały paszcze poruszane sznurkami.

[DiTo]

1.Modne były też tak zwane biegi kolanowe(polegały one przebiegnięciu dystansu nie odrywając nóg od kolan).

Sorry Sparrow , ale nie kumam ... jak można biegnąc oderwać nogę od kolana ?!!

[Albert152]

Sorry Sparrow , ale nie kumam ... jak można biegnąc oderwać nogę od kolana ?!!

Chyba miało być dłoni od kolan

[Jack Sparrow]

W Rzymie dorośli oglądali walki gladiatorów, albo bawili się na ucztach. Dzieci miały swoje zabawy na przykład gra w kółko i krzyżyk, w chowanego i skoki przez kozła.

[secesjonista]

Gra w senet.

[Martinus]

Zawsze można wspomnieć o rytualnej grze w piłkę w prekolumbijskiej Ameryce.

[puella]

Co do zabaw starożytnych naszych, to moze coś po "piłkarsku".

Trochę tych odmian zabaw z piłką było, ot np. aporraksis-gra polegająca na tym, kto więcej razy piłkę ręką odbiję. Miano ją odbijać pięścią o ziemie.

Inna, to ephetinda, urocza zabawa polegająca na zwodzeniu przeciwnika-symulacja rzutu, a wykonywanie go do kogoś innego. Urania(podniebna piłka )-gra polegająca na tym, co by najwyżej piłkę podrzucić i tym samym utrudnić schwytanie jej przeciwnikowi, zanim ta spadnie na ziemię.

Trigon-wzalemne rzucanie czy odbijanie piłki między trzema zawodnikami w trójkąt ustawionymi.Seneka uchodził za wielbiciela tej zabawy. Ten kto przegrywał czesto zwany był "drewnianą ręką" -chyba nie muszę tłumaczyć refleksyjnego kontekstu.

:*

[Vapnatak]

Tacyt, Germania, 24, wg przeł. T. Płóciennika, 2008, s. 81:

"Rodzaj widowiska mają jeden i wszędzie ten sam: nadzy młodzieńcy, dla których jest to rozrywką, skaczą rzucając się pomiędzy miecze i najeżone framee (włócznie). Ćwiczenie zrodziło biegłość, biegłość - sztukę, jednak nie dla zysku czy zapłaty; nagrodą za najbardziej nawet śmiały wyczyn jest zadowolenie widzów. W kości grają - czemu może się zdziwisz - na trzeźwo i na poważnie i przegrywają z taką lekkomyślnością, że gdy już nic im nie zostanie, ostatnim rzutem grają o własną wolność. Zwyciężony idzie w dobrowolną niewolę: choć młodszy, choć silniejszy, pozwala się związać i wystawić na sprzedaż. Jest w tym jakaś niedorzeczna zawziętość, którą oni zwą wiernością zobowiązaniom. Pozyskanych w ten sposób niewolników sprzedają, by również siebie uwolnić od wstydu takiego zwycięstwa."

vapnatak

[secesjonista]

Achilles nadmienił, że: oczywiście grano w kości.

Ale jakie kości?

Najczęściej kości kłykciowe, bądź skokowe kóz czy owiec. Jako że miały formę kubiczną.

Atoli, jak grali?

Przecież rzucano nimi w pewnym kręgu, rzucano w powietrze (: pentelitha), zabawa w: para-nie-para...

Która strona astragali miała wartość sześciu punktów, a która: trzy, i dlaczego?

/ dla ciekawych: E. Rodziewicz "Astragale", "Meander" 16/10, 1961/

[secesjonista]

Egipcjanie spędzali czas przy grze zwanej "grą pięćdziesięciu ośmiu dziur", za sprawą (jak się zdaje) Asyryjczyków zabawa przeniknęła na Bliski Wschód, pojawiając się co jakiś czas jako powracająca moda.

Na podstawie znaleziska z Teb (XII dynastia) Howard Carter nazwał grę: "Psy i Szakale".

"Wykonana w całości z kości słoniowej, prostopadłościenna plansza o wymiarach 15 x 10 x 7 cm stała się znaleziskiem, które dało grze jeden z jej przydomków. Nazwa Psy i Szakale przyszła na myśl Carterowi po znalezieniu jedynych jak dotąd zachowanych pionków do gry. Plansza oparta była na czterech nogach byków, również wykonanych z kości słoniowej, a bezpośrednio pod nią, pomiędzy nogami, znajdowała się szuflada z hebanu i kości słoniowej z miedzianymi elementami otwierającymi. Prawdopodobnie to właśnie w niej przechowywano 10 podłużnych szpil. Pięć z nich posiadało głowy psów, pozostałe – głowy szakali. Ich kształt pasował do 58 otworów wywierconych na wierzchniej stronie planszy".

/Ł. Bartkowiak "Psy i Szakale - egipska gra planszowa zdobywająca popularność w Asyrii", "Inter Linie" Szkice Egiptologiczne, nr 1 (5), 2012, s. 62/

Edytowane 19 Styczeń 2013 przez secesjonista

[Amica]

Polecam artkuł Emre Kaymakçı THE ENCULTURATIVE FUNCTION OF TOYS AND GAMES IN ANCIENT GREECE AND ROME opisujący nietylko gry i zabawy w życiu dzieci starożytnych lecz ukazuje aspekt socjologiczny i interkulturacyjny ich obecności w dzieciństwie.

http://www.academia.edu/1918157/THE_ENCULTURATIVE_FUNCTION_OF_TOYS_AND_GAMES_IN_ANCIENT_GREECE_AND_ROME