Giacomo Casanova - ocena

[flora]

Witam

Widzę tyle tu przeróżnych postaci z epoki nowożytnej, a nikt jesze nie pomyślał o Casanovie:)

Zachęcam do dyskusji o nim.

Zarówno za jego życia, jak i po śmierci mówiono o nim albo ze wzgardą albo z nadmiernym podziwem. Jednak po przeanalizowaniu jego biografii doszedłem do wniosku, że ów podrywacz był nie tylko niezmordowanym kochankiem, oszustem, szulerem, ale także filozofem, dyplomatą, uczonym, a przede wszystkim autorem historii swojego życia.

Pamiętniki spisał w ponurym zamku Dux (bodajże w Czechach).

Co o nim sądzicie?

pozdrawiam

[emotikonek]

Casanova był niewątpliwie postacią bardzo barwną. Czy jego pamiętniki są w 100 % autentyczne - tego nigdy nie będziemy całkowicie pewni. Pewnie w każdym rozdziale dawał upust swoim fantazjom, co nie zmienia faktu, że jego życie miało bardzo ciekawy przebieg. Trudno osądzić osobe, która nie wywarłą jakiegoś wielkiego wpływu na historię, ale jedno można o nim powiedzieć - był bardzo zapobiegliwy, zwsze sprawdzał swoje prezerwatywy :wink:

[Tofik]

Podobno podczas swych podróży odwiedził Staszka Poniatowskiego - wie ktoś o tym więcej?

[emotikonek]

W jednym ze swoich dzienników pisze, że uczestniczył w koronacji Poniatowskiego (25 listopada 1764).

[Tofik]

Casanova urodził się w Wenecji 2 kwietnia 1725 r. Nie wiadomo kto był jego rodzicami (być może Gaetan Casanova i Giovanna Farussi, a być może Giovanni Grimani i ta sama Giovanna Farussi; sam w Pamiętnikach napisał, że był synem króla hiszpańskiego Alfonsa i nowicjuszki zakonnej). Wiele podróżował - do 1753 r. odwiedził m.in. Stambuł, wyspę Korfu, Wiedeń, Drezno, Pragę i Paryż. W 1753 r. wrócił do Wenecji, gdzie wszakże nie cieszył się dobrą opinią, do tego nagrabał sobie złośliwościami i satyrami na temat najpopularniejszych obywateli weneckich za co spotkało go półtoraroczne więzienie. 1 listopada 1756 r. udało mu się jednak uciec i odwiedził Paryż, Holandię, Prusy, Anglię, aż w końcu dotarł do Petersburga, skąd podążył do RON. O królu Stanisławie Giacomo wyraża się bardzo pochlebnie, król też miał podobne odczucia wobec słynnego wenecjanina. Casanova nie był jednak popularny pośród szlachty - np. Czartoryski starał się być wobec niego miły, bo tak nakazała caryca. Nie było powodu do łamania nakazu. W czasie karnawału w roku 1766 r. Warszawa gościła wiele słynnych tancerek, w tym Teresę Casacci z Piemontu, z którą Casanova miał romans. Podkochiwał się w niej również Franciszek Ksawery Branicki, co doprowadziło do zwady, gdy magnat nakrył oboje kochanków na amorach :roll: Doszło do pojedynku, z którego Casanova wyszedł żywo (Branicki został ciężko ranny), ale sprawił on sobie tym taką niepopularność, że musiał znów uciekać.

[secesjonista]

Tyle że Ksawery Branicki podkochiwał się w Annie Binetti; którą zresztą Casanova znał wcześniej z Wenecji. Jej rywalką była inna tancerka - właśnie Teresa Casacci, tę ostatnią popierał Casanova i animozje z tym związane stały sie powodem sprzeczki w garderobie Binetti, a wreszcie pojedynku.

Nie tyle sam pojedynek stał się przyczyną niechęci do włoskiego awanturnika, a wreszcie jego "wydalenia", co okoliczności po-pojedynkowe.

W swym pamiętnikach zapisał, że na pytanie sekundanta po pojedynku czy jest szlachcicem miał odpowiedzieć negatywnie. Wzbudziło to ogólną konsternację: jak nieszlachcic mógł się domagać "skrzyżowania szpad" od urodzonego?!

Casanova chyba dobrze wspominał pobyt w naszym kraju, skoro swój dom nazwał "La Petite Pologne".

[Widłobrody]

Czy jego pamiętniki są w 100 % autentyczne - tego nigdy nie będziemy całkowicie pewni.

Tj mogą nie być w całości jego autorstwa? Bo co do tego, jak sie maja do faktów, to jak to zwykle jesli nie zawsze, z pamietnikami bywa. A tu mamy do czynienia ze znakomitą literaturą.