Najlepszy z Piastów

[Tofik]

zawierał korzystne sojusze,

Na tę chwilę przypominam sobie kilka sojuszy Chrobrego, m.in. z cesarzem Ottonem III i Świętopełkiem Przeklętym. Pierwszy sojusz - z inicjatywą wyszedł Otton. Drugi sojusz - cóż, dwie wyprawy na rzecz Świętopełka, jedna chyba nieudana, druga udana (zajęcie Grodów Czerwieńskich, zdobycie wielkich łupów), ale co z tego, skoro Świętopełk był zbyt słaby i utrzymał się tylko do roku 1019? Lepiej było trzymać Świętopełka jako straszaka dla Jarosława Mądrego, a gdy Jarosław by się nam jakoś odwdzięczył za niewspieranie krnąbrnego brata, można by Przeklętego po cichu usunąć (takie cwane gierki były zresztą w guście Chrobrego, np. sprawa oślepienia i uwięzienia Bolesława III Rudego). Reasumując, polityka zagraniczna Chrobrego nie należała do najlepszych.

odparł bardzo silne ataki cesarza Henryka II

Czy bardzo silne, zwłaszcza w czasie I wojny, to bym polemizował. Henryk w latach 1002 - 1007 musiał uporać się z mocną opozycją, a i tak w roku 1005 zostaliśmy zepchnięci do głębokiej defensywy, straciliśmy (rok wcześniej) Miśnię i Czechy. Walki zostały przeniesione do rdzennej Polski i na nasze szczęście zła pogoda, słabe morale wojska niemieckiego i umocnienia Poznania przyczyniły się do zawarcia rozejmu. Lata 1007 - 1013 to wzajemne wyprawy bez większego rozstrzygnięcia, z tym, że Milsko i Łużyce przypadły Polsce, ale na zasadzie lenna niemieckiego, tak więc niejako byliśmy przegranym. Ostatnia wojna to dwie ofensywy niemieckie (1015 i 1017), które zakończyły się klęską, choć nie zawsze wygrywaliśmy (vide Ciani). Reasumując - tak, Chrobry odparł ataki Henryka, ale w pełni chyba tylko w ostatniej wojnie.

podbił (choć na krótki czas) Czechy

Nie o to chodzi, żeby podbić, Chrobrego nie uznawano za zdobywcę, a spadkobiercę Przemyślidów i pogromcę znienawidzonego Bolesława Rudego. Chrobry upodobnił się niestety do tyrana, w złym tego słowa znaczeniu, i całe poparcie diabli wzięli. A utrzymanie Czech leżało w naszych możliwościach, a jeżeli nie, to utrzymanie poparcia czeskiego było dość łatwe (przecież Morawy pozostały przy nas).

Na dalszą dyskusję zapraszam tutaj -> https://forum.historia.org.pl/index.php?showtopic=119

[Istredd]

Trudny wybór Wszyscy wyżej wymienieni byli naprawdę świetni więc wybranie najlepszego z nich nie jest proste.Oddaje głos na KW za

-świetną politykę

-zamki,miasta i ufortyfikowania

-rozwój kultury i gospodarki[bez powodu nie jest nazywany WIELKIM ]

[ojej94]

Wg mnie w pełni na to miano zasługuje Henryk Brodaty. Jako pierwszy władca dzielnicowy spróbował zjednoczyć kraj nie bezmyślną wojaczką (np. Wygnaniec) i uciskiem (np. Mieszko Stary). Umiejętnie potrafił utrzymać swoje rządy nie tylko we wrocławskiej dzielnicy, ale również w księstwie krakowskim, czy w ks. wielkopolskim, przy którym jednak musiał sobie napsuć trochę krwi przy walkach z Władkiem Odonicem. Pierwszy też zauważył duże znaczenie w postaci strategicznej, ziemi lubuskiej. Można mu co prawda wypomnieć, że namawiał Konrada Mazowieckiego do sprowadzenia Krzyżaków oraz dał się Pomorzanom uwieść w Gąsawie. Tam jednak w przeciwieństwie do Leszka Białego wykaraskał się (paradoksalnie, ze strony politycznej ten zjazd był mu na rękę - oj straszne przecież to był jego krewniak! głupio, że rodzina tak się ciachała tylko o władzę). Nie zapominajmy, też że świetnie przygotował Henryka Pobożnego na swego następcę igdyby nie ten cholerny najazd Tatarów to nie wiadomo czy ziemie polskie nie zjednoczyłyby się wcześniej. Nad tym wg mnie przeważa nad Kaziem Wielkim, który dość nonszalancko podchodził do spraw dynastycznych (zjazd w Wyszehradzie - długo przed śmiercią bo 25, ale co on okropnego dla Piastów uczynił). No nie jego wina, iż z prawego łoża rodziły mu się same córki, ale był jeszcze, ale był w zapasie Kaźko Słupski i książęta mazowieccy. Tym bardziej późniejszy przykład przywileju koszyckiego pokazał, że mając same córki można w umiejętny sposób przedłużyć panowanie dynastii.